ទីក្រុងរីយ៉ាវីក ប្រទេសអៀកឡង់

ជាមួយនឹងព្រិលគ្របដណ្តប់លើភ្នំអ៊ីចានៅរូបផ្ទៃខាងក្រោយ នោះទីក្រុងរីយ៉ាវីក ប្រទេសអៀកឡង់ដែលជារដ្ឋធានីពោរពេញដោយទេសភាពស្រស់បំព្រង ផ្តល់នូវការស្វាគមន៍ដល់ប្រទេសនៅលើកោះមួយដែលមានចម្ងាយជាង ១៦០៩ គីឡូម៉ែត្រពីប្រទេសនៅលើដីគោកនៃសហព័ន្ធអឺរ៉ុប ។ ក្រុមវីឃីងបានតាំងទីលំនៅដំបូងគេនៅឆ្នាំ ៨៧៤ គ. ស ទីក្រុងរីយ៉ាវីកគឺជាចំណុចសំខាន់នៃវប្បធម៌ សេដ្ឋកិច្ច និងសកម្មភាពផ្នែករដ្ឋាភិបាលរបស់ប្រទេសអៀកឡង់ ព្រមទាំងជាទីក្រុងមួយដែលមានភាពស្អាតបាត មានពណ៌បៃតង និងមានសុវត្ថិភាពបំផុតនៅលើពិភពលោក ។

ជនជាតិអៀកឡង់ពីរនាក់ដំបូងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅប្រទេសដាណឺម៉ាក់ក្នុងឆ្នាំ ១៨៥១ ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ពួកគេបានត្រឡប់ទៅប្រទេសអៀកឡង់វិញ ហើយក្នុងឆ្នាំ ១៨៥៣ សាខាដំបូងមួយត្រូវបានបង្កើតឡើង ។ សព្វថ្ងៃនេះមានសមាជិកជិត ៣០០ នាក់នៅក្នុងប្រទេសអៀកឡង់ នៅក្នុងបីសាខា នៅទីក្រុងរីយ៉ាវីក ទីក្រុងអាគូរៃរី និងទីក្រុងសែហ្វូស ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលជិតបំផុតគឺនៅក្នុងទីក្រុងឡុងស៍ ប្រទេសអង់គ្លេស ដែលមានចំណាយ ១៨៩៤ គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងរីយ៉ាវីក ។

ទោះបីជាមានសមាជិកតិចតួចក្តី សាសនាចក្របន្តរីកចម្រើន ។ ទោះបីនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ ទោះបីមានឧបសគ្គក្នុងការបកប្រែឯកសារសាសនាចក្រ អាកាសធាតុមិនអំណោយផល និងមានរបាំងផ្នែកវប្បធម៌ក្ដី ក៏ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានសន្យាថា ថ្ងៃណាមួយប្រទេសអៀកឡង់នឹងក្លាយជាសើនបញ្ចាំងពន្លឺដល់ប្រទេសដទៃទៀត ។ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( ១៩១០–២០០៨ ) បានធ្វើទស្សនកិច្ចទៅប្រទេសអៀកឡង់ ហើយរំឭកសមាជិកទាំងនោះថា ពួកគេគឺជា « ប្រជាជននៃ ‹ កម្លាំង និងថាមពល និងមានសមត្ថភាព › ដើម្បីធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ » ( « Wonderful to Have Sweet, Good Land » Church News ថ្ងៃទី ២១ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ១០ ) ។

បេសកកម្មអៀកឡង់ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ១៨៩៤ ប៉ុន្តែការផ្សព្វផ្សាយត្រូវបានឈប់នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩១៤ ។ ប្រទេសអៀកឡង់បានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃបេសកកម្មដាណឺម៉ាក់ កូភេនហាហ្គេន ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ។
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន ( ១៩១៧–២០០៨ ) កាលនោះជាសមាជិកនៃពួកចិតសិបនាក់ក្នុងកូរ៉ុមទីមួយ បានឧទ្ទិសឆ្លងប្រទេសអៀកឡង់សម្រាប់ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាផ្លូវការ ។
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨១ ព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានបោះពុម្ពជាភាសាអៀកឡង់—ភាសាមួយដែលគ្មានប្រទេសណាផ្សេងទៀតនៅលើពិភពលោកនិយាយឡើយ ។