Mga Karnero ug ang Ilang Magbalantay
Ni Elder Vern P. Stanfill
Sa Korum sa Seventy
Gikan sa usa ka interbyu uban ni Christina Crosland.
“Ang Ginoo mao ang akong magbalantay” (Salmo 23:1).
Nagdako ko sa usa ka ranso sa baka sa Montana, USA. Kami usab adunay mga 300 ka karnero sa ranso. Ang akong inahan mipalit niini isip usa ka paagi nga kami makakwarta alang sa among misyon.
Ang akong trabaho mao ang pag-atiman sa nating mga karnero nga walay inahan nga nag-atiman kanila. Kon ang usa ka karnero adunay sobra sa usa ka nati, usahay siya dili moatiman sa tanang mga karnero. Mao kadto nga mga karnero ang akong atimanon. Adunay mga 5 ngadto sa 10 niini nga mga karnero matag tuig.
Matag adlaw, ako modrayb paingon sa pastuhan sakay sa among gamayng asul nga sakyanan, nga gitawag og Volkswagen Beetle, ug mopasirbato. Dayon akong ablihan ang mga pultahan sa sakyanan. Kadtong mga nating karnero moduol bisan asa sila gikan. Nakaila sila sa tingog sa karaang Volkswagen. Sila molukso sa luyo sa sakyanan, ug dad-on nako sila ngadto sa kamalig ug mopakaon kanila.
Kita sama niadtong nating mga karnero. Nagpuyo kita sa lain-laing dapit ug adunay lain-laing mga hagit sa atong kinabuhi. Apan si Jesus naningkamot sa pagtabang sa matag usa kanato. Kita makakat-on sa pagpaminaw sa Iyang tingog. Makadangop kita kaniya alang sa kahupayan ug kasiguroan. Mobati kita nga gihigugma Niya ug sa Langitnong Amahan.
Samtang ako nagtan-aw ngadto ni Jesus isip Magbalantay sa akong kinabuhi, ang akong kinabuhi nausab. Kon atong ibutang ang atong mga kinabuhi sa mga kamot sa Manluluwas, kita mobati sa Iyang gugma ug magkat-on sa pagsalig Kaniya.