ធ្វើតាមព្យាការីដែលកំពុងរស់នៅ

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅថ្ងៃដែលសាសនាចក្រត្រូវបានរៀបចំឡើង ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាសុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណដល់អស់អ្នកដែលប្រុងស្តាប់តាមពាក្យសម្តីរបស់ព្យាការី ( សូមមើល គ និង ស ២១:៤–៦) ។ មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីនោះមក ដើម្បីជួយសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យចៀសផុតពីការបោកបញ្ឆោត នោះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងបន្ថែមទៀតថា មានតែព្យាការីម្នាក់ឯងគត់ដែលមានសិទ្ធិទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ( សូមមើល គ និង ស ២៨:១–៧) ។ ព្យាការីក៏មានសិទ្ធិអំណាច ដើម្បីស្រាយបំភ្លឺព្រះគម្ពីរផងដែរ ។ ការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិតទាំងនេះ នាំមកនូវសុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណបន្ថែមទៀតនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។

ការអានពីសាវតា

រ័សុល អិម ណិលសុន « ការគាំទ្រពួកព្យាការី » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៧៤–៧៧ ។
អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន “Fourteen Fundamentals in Following the Prophet” [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ថ្ងៃទី ២៦ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៨០ ], speeches.byu.edu; សូមមើលផងដែរ Tambuli, ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៨១ ១–៨ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២១:១-៦

សូមស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការី

សូមសួរសិស្សពីងារនានាដែលពេលខ្លះយើងប្រើដើម្បីសំដៅដល់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្តារខៀន ។ បន្ទាប់មកសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២១:១ ឲ្យឮៗ ខណៈដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ។ សូមសរសេរងារបន្ថែមទៀតនៅលើក្ដារខៀន ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

តើងារនិមួយៗនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះពិពណ៌នាពីកិច្ចការរបស់ប្រធាននៃសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្តេច ?

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ពីបរិបទនៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២១ ដោយពន្យល់ថាវិវរណៈដែលបានកត់ត្រាត្រូវបានបើកសម្ដែងនៅថ្ងៃដែលសាសនាចក្រត្រូវបានរៀបចំឡើង ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ នៅពេលសិស្សរៀនដើម្បីយល់ពីបរិបទនៃព្រះគម្ពីរ នោះពួកគេកាន់តែយល់ពីអត្ថន័យ និង សារៈសំខាន់នៃអ្វីដែលពួកគេបានអាន ) ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់សម្រាប់សមាជិកសាសនាចក្រជំនាន់មុន ដើម្បីដឹងថាការហៅបម្រើរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការីខុសគ្នាពីតួនាទីរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំដទៃទៀតនៃសាសនាចក្រ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២១:៤-៥ ឲ្យឮៗ ខណៈដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ។ បន្ទាប់មក សូមពិភាក្សាសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

ហេតុអ្វីពេលខ្លះវាតម្រូវឲ្យមានការអត់ធន់ និងសេចក្ដីជំនឿដើម្បីស្ដាប់តាមពាក្យទូន្មានរបស់ព្យាការី ?

បើចាំបាច់ សូមពិចារណាក្នុងការចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី ( ឆ្នាំ ១៨៩៩–១៩៧៣ ) ជាមួយសិស្ស ៖

« យើងត្រូវតែរៀនស្ដាប់បន្ទូល និង ព្រះបញ្ញត្តិដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានតាមរយៈព្យាការីទ្រង់ ។ …អ្នកអាចនឹងមិនចូលចិត្តនូវអ្វីដែលចេញមកពីអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចនៃសាសនាចក្រ ។ វាអាចនឹងផ្ទុយពីទស្សនៈខាងនយោបាយរបស់អ្នក ។ វាអាចនឹងផ្ទុយពីទស្សនៈខាងសង្គមរបស់អ្នក ។ វាអាចនឹងជ្រៀតជ្រែកក្នុងជីវិតសង្គមមួយចំនួនរបស់អ្នក ។ ប៉ុន្តែបើអ្នកស្ដាប់តាមរឿងទាំងនេះ ដូចជាមកពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់ ដោយសេចក្ដីអត់ធន់ និងសេចក្ដីជំនឿ នោះការសន្យាគឺថា ‹ ទ្វារស្ថាននរកនឹងពុំដែលឈ្នះអ្នកឡើយ មែនហើយ ហើយព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់នឹងកំចាត់អំណាចនៃសេចក្ដីងងឹតចេញពីអ្នកទៅ ហើយនឹងបណ្ដាលឲ្យផ្ទៃមេឃញាប់ញ័រ ដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់អ្នក និងសិរីល្អដល់ព្រះនាមរបស់ទ្រង់ › (គ និង ស ២១:៦) » (Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [ ឆ្នាំ ២០០០ ]ទំព័រ ៨៤) ។

ដោយការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ អ្នកអាចពន្យល់ដូចខាងក្រោមនេះ ៖

ក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងមិនត្រូវជឿថាព្យាការីគឺជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអម្ចាស់ នឹងមិនអនុញ្ញាត្តឲ្យពួកលោកដឹកនាំសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យវង្វេងឡើយ ( សូមមើល សេចក្តីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១« ដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថាបីដោយ ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ទាក់ទងនឹងសេចក្តីប្រកាស » ) ។
យើងជឿ ហើយរីករាយនៅក្នុងវិវរណៈជាបន្តបន្ទាប់ ។ មានពេលខ្លះនៅក្នុងប្រវត្តិសាសនាចក្រ នៅពេលព្យាការីម្នាក់បានបំភ្លឺការទូន្មានដែលបានព្យាករពីមុនៗ ឬ រកឃើញការបង្រៀន ឬ ការអនុវត្តន៍ដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយ ដែលត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរវិញនៅពេលក្រោយ ។ ឧទាហរណ៍ នៅកាលជំនាន់ដើមនៃសាសនាចក្រ សមាជិក ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រមូលផ្តុំគ្នានៅចំណុចកណ្តាលតែមួយ ដូចជាទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ឬ ចាកសុន ខោនធី រដ្ឋ មិសសួរី ។ បច្ចុប្បន្ននេះ សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងស្តេក ឬ មណ្ឌលក្នុងមូលដ្ឋានរស់ខ្លួនវិញ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២១:៦ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលការសន្យាទាំងឡាយដែលបានផ្ដល់ដល់អស់អ្នកដែលស្តាប់តាមពាក្យសម្តីនៃព្យាការី ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

តើអ្នកនឹងសង្ខេបការសន្យាដែលបានប្រទានដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលបានស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ទោះបីជាសិស្សអាចប្រើពាក្យផ្សេងគ្នា សិស្សគួរតែរកឃើញគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖ បើយើងស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការី នោះយើងនឹងត្រូវបានការពារទាស់នឹងមារសត្រូវ ។ នៅពេលសិស្សឆ្លើយហើយ អ្នកអាចចង់ពន្យល់ថា អត្ថន័យមួយនៃពាក្យ ញាប់ញ័រ គឺធ្វើឲ្យរបូត ឬ ដាច់ចេញពីអ្វីមួយដែលទ្រទ្រង់វា ឬដាច់ចេញពីប្រអប់មួយ ។ ដូច្នេះ ការបកស្រាយមួយនៃ ខ ៦ អាចថា នៅពេលស្ថានសួគ៌ញាប់ញ័រ « ដើម្បីសេចក្ដីល្អដល់ [ យើង ] » នោះវិវរណៈ និង ពរជ័យទាំងឡាយ គឺត្រូវបាន« ដាច់ចេញមក » ហើយចាក់ស្រោចមកលើយើង ) ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

« ការស្វែងរកផ្លូវនាំទៅកាន់សុវត្ថិភាព ដែលមាននៅក្នុងការទូន្មានរបស់ព្យាការី មានន័យចំពោះអ្នកដែលមានជំនឿរឹងមាំ ។ ពេលព្យាការីមានប្រសាសន៍ នោះអ្នកដែលមានជំនឿមិនរឹងមាំ ប្រហែលគិតថាពួកគេបានឮគ្រាន់តែបុរសមានប្រាជ្ញា ឲ្យដំបូន្មានល្អប៉ុណ្ណោះ ។ …

« …ប៉ុន្តែ ជម្រើសនៃការមិនទទួលយកការទូន្មានរបស់ព្យាការី ប្ដូរជំហរដែលយើងឈរ ។ វាបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់កាន់តែច្រើន ។ ការបរាជ័យក្នុងការធ្វើតាមការទូន្មានដែលបានព្យាករ នាំឲ្យអំណាចដើម្បីទទួលការទូន្មានដ៏បំផុសគំនិតត្រូវទន់ខ្សោយនៅពេលខាងមុខ » (« Power of the Priesthood » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ២៥ ) ។

ហេតុអ្វី « ជំហរដែលយើងឈរ » ក្លាយ « កាន់តែគ្រោះថ្នាក់ » បើសិនយើងបដិសេធពាក្យទូន្មានរបស់ព្យាការីនោះ ? តើមានឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះដែលបង្ហាញថា រឿងនេះជាការពិត ?
តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ បានទទួលពរជ័យតាមរយៈការស្ដាប់តាមពាក្យទូន្មានរបស់ព្យាការីដែលរស់នៅ ?
តើគោលការណ៍នៃការស្តាប់តាមពាក្យទូន្មានដែលបានព្យាករអាចអនុវត្តចំពោះសាសនា សីលធម៌ និង សំណួរសង្គមបច្ចុប្បន្នរបស់យើងដោយរបៀបណា ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីប្រកាន់យកពរជ័យដែលបានសន្យា នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២១:៦ ។ សូមអះអាងនឹងពួកគេថា នៅពេលពួកគេស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីដែលកំពុងរស់នៅដោយយកចិត្តទុកដាក់ នោះពួកគេនឹងទទួលបានពរជ័យដ៏អស្ចារ្យក្នុងពេលនេះ និងដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ សូមពន្យល់ថា ការស្តាប់តាមពាក្យទូន្មានរបស់ព្យាការីមិនមែនសឲ្យឃើញថាយើងធ្វើតាមពាក្យរបស់ពួកលោកទាំងងងឹតងងល់នោះឡើយ ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី ឲ្យឮៗ ៖

« ក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ វាមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់យើង ដើម្បីគ្រាន់តែធ្វើតាមអ្នកដឹកនាំរបស់យើង ហើយទទួលការទូន្មានរបស់ពួកលោកនោះទេ ប៉ុន្តែយើងមានកាតព្វកិច្ចដ៏ធំធេងដើម្បីទទួលទីបន្ទាល់មួយ ដែលមិនងាករេសម្រាប់ខ្លួនឯងអំពីបុរសៗដែលត្រូវបានតែងតាំងដ៏ទេវភាពទាំងនេះ និង មានទីបន្ទាល់ថា អ្វីដែលពួកលោកបានប្រាប់ពួកយើងគឺជាព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាសសួគ៌របស់យើង » (Teachings: Harold B. Lee, ទំព័រ ៤៥) ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២៨:២, ៦–៧; ៤៣:១–៧

ព្រះអម្ចាស់ប្រទានវិវរណៈតាមលំដាប់លំដោយ

សូមពន្យល់ថា មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីសាសនាចក្រត្រូវបានរៀបចំឡើង នោះសមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានបោកបញ្ឆោតដោយកម្លាំងនៃមារសត្រូវដែលផ្តល់ការដឹកនាំនៃការព្យាករណ៍ដែលក្លែងបន្លំ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ក្បាលកណ្ឌនៃគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២៨ ខណៈដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ( សូមមើលផងដែរ Jeffrey G. Cannon, “All Things Must Be Done in Order: D&C 28, 43,” វិវរណៈនៅក្នុងបរិបទដែលមានជាបន្តបន្ទាប់ ថ្ងៃទី ៤ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៣ history.lds.org) ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

បើសិនសមាជិកសាសនាចក្របន្តជឿលើវិវរណៈស្មានៗរបស់ ហៃរាំ ភេច តើមានបញ្ហាអ្វីអាចកើតឡើង ?

សូមទុកពេលបន្តិចឲ្យសិស្សសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២៨:២, ៦–៧ ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

តើសារលិខិតនេះដែលមកពីប្រធានសាសនាចក្របញ្ជាក់ពីតួនាទីរបស់ប្រធានសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្តេច ? ( សិស្សគួរយល់គោលលទ្ធិដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រធាននៃសាសនាចក្រកាន់កូនសោដើម្បីទទួលវិវរណៈ សម្រាប់សាសនាចក្រ) ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែជ្រៅជ្រះអំពីគោលលទ្ធិនេះ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានប្រវត្តិនៃប្រវត្តិសាស្ត្រខាងក្រោមសម្រាប់ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣ឲ្យឮៗ ៖

នៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣១ មានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ ហឹបបិល បានមកក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធនៅខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ។ នាងបានអះអាងថា នាងគឺជាព្យាការីស្រីម្នាក់ ដែលនាងបានទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រ នាងបានដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត ហើយថានាងគួរតែក្លាយជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ នាងអាចបោកបញ្ឆោតដល់ពួកបរិសុទ្ធមួយចំនួន ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និងអ្នកដទៃទៀត បានបារម្ភអំពីឥទ្ធិពលរបស់នាង និងអំពីវិវរណៈក្លែងក្លាយផ្សេងទៀត នៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធ ។ ព្យាការីបានសម្រេចចិត្តសួរដល់ព្រះអម្ចាស់អំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ហើយលោកបានទទួលវិវរណៈមួយ ដែលឥឡូវបានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៣ ( សូមមើល Documents, ភាគ ១ ៖ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨២៨–ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៣១ vol. 1 of the Documents series of The Joseph Smith Papers [ ឆ្នាំ ២០១៣ ] ទំព័រ ២៥៧ ) ។

សូមឲ្យសិស្សអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៣:១–៧ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ រកមើលគោលលទ្ធិដែលព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់នៅពេលនោះ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ឲ្យយោបល់ដល់សិស្សថា ពួកគេអាចធ្វើសេចក្តីយោងបទគម្ពីរទាំងនេះទៅ កាន់ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២៨:២ ។ សូមបង្ហាញថា វិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង កណ្ឌ ២៨ ត្រូវបានប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុង នូវ ញ៉ក ហើយវិវរណៈដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង កណ្ឌ ៤៣ ត្រូវបានប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុង ខឺតឡង់ ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

នៅពេលវិវរណៈដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៣ បានប្រទានឲ្យ តើនរណាគេដែលត្រូវបានចាត់ឲ្យទទួលព្រះបញ្ញត្តិ និង វិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ?
តើគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្ដែពួកគេគួរតែរកឃើញគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោមនេះ ៖ មានតែបុគ្គលតែម្នាក់គត់ដែលត្រូវបានចាត់នៅពេលមួយឲ្យទទួលវិវរណៈសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ។ អស់អ្នកដែលស្តាប់តាមប្រធានសាសនាចក្រនឹងមិនត្រូវបានបោកបញ្ឆោតឡើយ) ។

សូមគិតពីការចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដោយអែលឌើរ អិល ថម ភែរី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

« មានរបៀបមួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលទ្រង់បើកសម្តែងពីព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ដល់មនុស្សលោក ។ យើងទាំងអស់គ្នាមានសិទ្ធិដើម្បីទូលសុំព្រះអម្ចាស់ ហើយទទួលការបំផុសគំនិតតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នៅក្នុងព្រំសីមានៃទំនួលខុសត្រូវរបស់យើង ។ ឪពុកម្តាយអាចទទួលវិវរណៈសម្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ប៊ីស្សពអាចទទួលវិវរណៈសម្រាប់ក្រុមជំនុំរបស់ខ្លួន ហើយគណៈប្រធានទីមួយសម្រាប់សាសនាចក្រទាំងមូល ។ …ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានប្រកាសថា ៖

« ‹ វាគឺជាការផ្ទុយពីរបៀបរបស់ព្រះ ដែលសមាជិកគ្រប់រូបនៃសាសនាចក្រ ឬមនុស្សគ្រប់រូប ក្នុងការទទួលបានការណែនាំសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយដែលមានសិទ្ធិអំណាចខ្ពស់ជាងពួកគេនោះ » [ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ( ឆ្នាំ ២០០៧ ), ទំព័រ ១៩៧–៩៨]” (« We Believe All That God Has Revealed » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៨៥–៨៦ ) ។

តើការដឹងថាវិវរណៈមកពីព្រះតែងតែមកតាមរយៈខ្សែបព្វជិតភាពដែលបានទទួលស្គាល់ ជួយអ្នកឲ្យចៀសផុតពីការបោកបញ្ឆោតដោយរបៀបណា ? តើចំណេះដឹងនេះអាចនាំភាពសុខសាន្តមកក្នុងជីវិតអ្នកដោយរបៀបណា ?
តើគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់អំពីវិវរណៈ រក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់នៅក្នុងសាសនាចក្រដោយរបៀបណា ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩០:១-៦

ព្រះអម្ចាស់បង្កើតសណ្តាប់ធ្នាប់នៅក្នុងសាសនាចក្រ

សូមពន្យល់ថា នៅពេលសាសនាចក្ររីកចម្រើន ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ក្នុងការរៀបចំបព្វជិតភាព និង សមាជិកភាពនៃសាសនាចក្រ ។

សូមអាន ឬ សង្ខេបសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឲ្យឮៗ ៖

« នៅពេលសាសនាចក្របានកើនចំនួនសមាជិកភាព ព្យាការីបានបន្តទទួលវិវរណៈអំពីតំណែងនៃបព្វជិតភាព ។ ដូចដែលបានដឹកនាំដោយព្រះអម្ចាស់ លោកបានរៀបចំគណៈប្រធានទីមួយ ដែលមានខ្លួនលោកផ្ទាល់ជាប្រធាន និង ស៊ីដនី រិកដុន និង ហ្រែឌើរិក ជី វីលាម ជាទីប្រឹក្សា ។ លោកបានរៀបចំកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ និង កូរ៉ុមទីមួយនៃពួកចិតសិបនាក់ ។ លោកបានហៅ និង តែងតាំងប៊ីស្សព និង ទីប្រឹក្សារបស់ពួកលោក សង្ឃជាន់ខ្ពស់ លោកអយ្យកោ ទីប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ ពួកចិតសិបនាក់ និង ពួកអែលឌើរ ។ លោកបានរៀបចំស្តេកទីមួយរបស់សាសនាចក្រ » (Our Heritage: A Brief History of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints [ ឆ្នាំ ១៩៩៦ ], ទំព័រ ២៦) ។

សូមពន្យល់ថា គណៈប្រធានទីមួយកាន់តំណែងពិសេសនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ សូមឲ្យសិស្សអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩០:១–៦ ហើយរកមើលតួនាទីពិសេសរបស់គណៈប្រធានទីមួយ ។ ( គណៈប្រធានទីមួយ « កាន់កូនសោនៃនគរ » [ខ ២] ហើយដែលមានន័យថា « ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនឹងត្រូវបានប្រទានដល់សាសនាចក្រ [ខ ៤] ) ។ នៅពេលសិស្សឆ្លើយ អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ពាក្យ « ព្រះបន្ទូលទាំងឡាយ » សំដៅទៅលើវិវរណៈមកពីព្រះដែលបានប្រទានមកតាមរយៈព្យាការីរបស់ទ្រង់ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់នូវរបៀបពីរយ៉ាងផ្សេងគ្នាដែលគោលលទ្ធិនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។

« នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៤ ប្រធាន ជេ រ៉ូប៊ីន ក្លាក ជុញ្ញ័ ដែលពេលនោះជាទីប្រឹក្សាមួយរូបក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានពន្យល់ពីរបៀបដែលគោលលទ្ធិត្រូវបានប្រកាសឲ្យប្រើប្រាស់នៅក្នុងសាសនាចក្រ និង តួនាទីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ប្រធានសាសនាចក្រ ។ និយាយ អំពីសមាជិកនៃគណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ លោកបានថ្លែងថា ៖ ‹ [ យើង ] គួរតែ [ គិតទុក ] ក្នុងចិត្តថា អ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅមួយចំនួន ត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យមានការហៅពិសេសមួយ ពួកគាត់មានអំណោយទានពិសេសមួយ ពួកគាត់ត្រូវបានគាំទ្រជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ ដែលប្រទានដល់ពួកគាត់នូវអំណោយទានដ៏ពិសិដ្ឋខាងវិញ្ញាណដ៏ពិសេសមួយ ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការបង្រៀនរបស់ពួកគាត់ដល់ប្រជាជន ។ ពួកលោកមានសិទ្ធិ និងសិទ្ធិអំណាច ដើម្បីប្រកាសពីព្រះគំនិត និង ព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះទៅដល់រាស្ត្រទ្រង់ ដែលអាស្រ័យលើអំណាច និង សិទ្ធិអំណាចទាំងអស់របស់ប្រធានសាសនាចក្រ ។ … ›

« … ប្រធានសាសនាចក្រអាចប្រកាស ឬ បកស្រាយគោលលទ្ធិទាំងឡាយ ដោយផ្អែកលើវិវរណៈដែលប្រទានដល់លោក ( សូមមើល ជាឧទាហរណ៍ គ. និង ស. ១៣៨ ) ។ សេចក្ដីថ្លែងខាងគោលលទ្ធិក៏អាចបានមកតាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នារបស់គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ផងដែរ ( សូមមើល ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី២ ) ( “The Doctrine of Christ,” Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៨៦–៨៨ ) ។

ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ ក្នុងការចងចាំថានរណាដែលមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីប្រកាសពី « ព្រះគំនិត និង ព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះ » ទៅកាន់ពិភពលោកនោះ ?

សូមបញ្ចប់ដោយសុំឲ្យសិស្សពិចារណាពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីសារលិខិតទាំងឡាយរបស់ពួកព្យាការី និង សាវកដែលកំពុងរស់នៅ ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ អំពីរបៀបដែលសារលិខិតទាំងនេះបានផ្ដល់ពរជ័យដល់ពួកគេ ។

ការអានរបស់សិស្ស

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២១:១–៦; ២៨:២, ៦–៧; ៤៣:១–៧; ៩០:១–៦, ១៦ ។
រ័សុល អិម ណិលសុន « ការគាំទ្រពួកព្យាការី » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៧៤–៧៧ ។