Lekcja 5. Materiał przygotowawczy

Upadek Adama i Ewy oraz dar wolnej woli

W tej części będziesz mógł rozważyć, jak plan odkupienia przygotowany przez Ojca Niebieskiego umożliwia Jego dzieciom zbawienie od grzechu i śmierci. Gdy będziesz studiował tę lekcję, zastanów się nad tym, jak Upadek Adama i Ewy, dar wolnej woli oraz Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa są niezbędne w planie Ojca Niebieskiego, by cię odkupić i pomóc ci stać się bardziej podobnym do Niego. Prezydent Ezra Taft Benson nauczał, że „żadna książka na świecie nie wyjaśnia tej zasadniczej doktryny [Upadku i tego, że potrzebujemy Chrystusa] lepiej niż Księga Mormona” („The Book of Mormon and the Doctrine and Covenants”, Ensign, maj 1987, str. 85).

Rozdział 1.

Dlaczego Upadek Adama i Ewy był konieczny dla mojego postępu?

Termin „Upadek” odnosi się do warunków i konsekwencji doczesnego życia, które zaczęli wieść Adam i Ewa oraz ich potomstwo w związku z tym, że Adam i Ewa zjedli zakazany owoc w ogrodzie Eden. Na krótko przed śmiercią Lehi nauczał swojego syna, Jakuba, o Upadku i o tym, w jaki sposób Upadek wpłynął na ludzkość. (Zob. II Ks. Nefiego 2).

Studiuj podczas przygotowań do zajęć

Przeczytaj fragment II Ks. Nefiego 2:19–25. Możesz zaznaczyć prawdy, które uczą nas, dlaczego Upadek Adama i Ewy był konieczną częścią planu Ojca Niebieskiego. Możesz obejrzeć film na podstawie Księgi Mormona pt. „Lehi Teaches How We Might Have Joy (2 Nephi 2:16–28)” (3:08).

W wersecie II Ks. Nefiego 2:22 zwróć uwagę na to, że gdyby Adam i Ewa nie zdecydowali się na popełnienie wykroczenia, musieliby na zawsze „pozostać w takim samym stanie, w jakim [zostali stworzeni]”. Nie robiliby postępów i nie doświadczyliby chorób ani śmierci. To zniweczyłoby plan Ojca Niebieskiego dla Jego dzieci. Starszy Bruce C. Hafen, który służył jako Siedemdziesiąty, nauczał:

Upadek nie był jakąś katastrofą. Nie był błędem czy wypadkiem. Był zamierzoną częścią planu zbawienia. Jako duchy jesteśmy z „rodu” Boga [zob. Dzieje Apostolskie 17:28], wysłani na ziemię jako „niewinni” [zob. Doktryna i Przymierza 93:38] grzechu Adama. Mimo to, zgodnie z planem naszego Ojca, poddawani jesteśmy na tym upadłym świecie pokusom i spadają na nas nieszczęścia, co jest ceną zrozumienia autentycznej radości. Nie próbując goryczy, w rzeczywistości nie moglibyśmy pojąć słodyczy [zob. Doktryna i Przymierza 29:39]. Potrzebujemy doczesnej dyscypliny i udoskonalenia, kiedy robimy „następny krok [naszego] rozwoju”, prowadzący ku upodobnieniu się do naszego Ojca. („Zadośćuczynienie: wszystko za wszystko”, Liahona, maj 2004, str. 97)

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił efekty Upadku:

Śmierć fizyczna przyniosła oddzielenie ducha od ciała, a śmierć duchowa sprowadziła odseparowanie od Boga zarówno ducha, jak i ciała. W wyniku Upadku wszyscy ludzie, którzy rodzą się w życiu śmiertelnym, cierpią z powodu obu tych rodzajów śmierci. Jednak musimy pamiętać o tym, że Upadek był niezbędną częścią boskiego planu Ojca Niebieskiego. Bez niego żadne śmiertelne dziecko nie narodziłoby się Adamowi i Ewie i nie byłoby żadnej ludzkiej rodziny, która doświadczałaby przeciwności i wzrostu, nie byłoby również wolnej woli i radości zmartwychwstania ani odkupienia i życia wiecznego [zob. II Ks. Nefiego 2:22–27; Ks. Mojżesza 5:11]. (Jeffrey R. Holland, Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon (1997), str. 207)

Rozważaj podczas przygotowań do zajęć

Zastanów się nad tym, dlaczego skutki Upadku są niezbędną częścią planu Boga dla Jego dzieci. W jaki sposób dzięki Upadkowi masz możliwość rozwijać się duchowo i doznawać radości?

Rozdział 2.

W jaki sposób właściwe korzystanie z wolnej woli błogosławi moje życie?

Przy okazji nauczania o Upadku Lehi omówił sposób, w jaki wolność wyboru w planie odkupienia jest niezbędna dla naszych postępów. Określił, że wolna wola ma rację bytu, jeśli są spełnione następujące warunki. (Przestudiuj podane obok fragmenty z pism świętych. Możesz zaznaczyć słowa i zwroty, które mówią o tych warunkach istnienia wolnej woli).

• Dostateczne rozeznanie dobra i zła (zob. II Ks. Nefiego 2:5)

• Prawa dane ludzkości (zob. II Ks. Nefiego 2:5, 10)

• Przeciwstawne pokusy i wybory (zob. II Ks. Nefiego 2:11–16)

• Moc i wolność wyboru (zob. II Ks. Nefiego 2:16, 26)

Zastanów się, jak by to wpłynęło na twoją możliwość wyboru i postępu, gdyby jednego z tych warunków zabrakło w planie Ojca Niebieskiego.

Prezydent Thomas S. Monson mówił o różnych rodzajach wyborów, których dokonujemy w tym życiu:

Trudno znaleźć w ciągu dnia taką godzinę, żebyśmy nie byli wezwani do podjęcia takiej czy innej decyzji. Niektóre są nieznaczące, inne zaś bardziej dalekosiężne. Niektóre niczego nie zmienią w wiecznym schemacie rzeczy, a inne zmienią wszystko. („Trzy zasady wyboru”, Liahona, listopad 2010, str. 67)

Pamiętaj, że Ojciec Niebieski daje nam wskazówki, aby pomóc nam dokonywać wyborów, zwłaszcza tych najważniejszych. Pomyśl o tym, jak otrzymywałeś te wskazówki w przeszłości.

Rozważaj podczas przygotowań do zajęć

Pomyśl o wyborach, których ostatnio dokonałeś. Jak te wybory wpływają na twój rozwój?

Rozdział 3.

W jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa może dać mi prawdziwą wolność?

Po nauczaniu o konieczności istnienia Upadku i wolnej woli w planie odkupienia Lehi nauczał swoje dzieci, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa daje dzieciom Bożym wolność, dzięki której dokonują wyborów o wiecznym znaczeniu.

Studiuj podczas przygotowań do zajęć

Przeczytaj II Ks. Nefiego 2:26–28 i zastanów się nad wyborem, który jest dostępny dla ciebie dzięki odkupicielskiej ofierze Zbawiciela.

Komentując związek pomiędzy Upadkiem, wolną wolą a Zadośćuczynieniem Jezusa Chrystusa, Starszy Hafen nauczał:

Adam i Ewa stale uczyli się z nierzadko trudnych doświadczeń. A mimo to dzięki Zadośćuczynieniu [Jezusa Chrystusa] mogli uczyć się ze swojego doświadczenia, nie będąc przez nie przeklętymi. Ofiara Chrystusa nie wymazała po prostu ich wyborów i nie przeniosła ich do Edenu w stanie niewinności. Byłaby to historia bez fabuły i bez rozwoju bohatera. A Jego plan jest rozwojowy — następuje przykazanie po przykazaniu, krok po kroku, łaska za łaską.

Więc jeśli macie w życiu problemy, nie zakładajcie, że jest z wami coś nie w porządku. Zmaganie się z nimi jest sednem celu życia. Kiedy zbliżamy się do Boga, On ukazuje nam nasze słabości, a dzięki temu stajemy się mądrzejsi i silniejsi [zob. Ks. Etera 12:27]. („Zadośćuczynienie: wszystko za wszystko”, Liahona, maj 2004, str. 97)

Zapisz swoje przemyślenia

Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: „Gdyby człowiek otrzymał wolną wolę bez Zadośćuczynienia [Jezusa Chrystusa], byłby to fatalny w skutkach dar” („Zadośćuczynienie, wolna wola, odpowiedzialność”, Ensign, maj 1988, str. 71). W jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa pozwala ci uczyć się z własnych wyborów? Czego możesz nauczyć się na podstawie grzechu lub pomyłek które popełniłeś?

Czy chcesz dowiedzieć się więcej? (Opcjonalnie)

Gdzie mogę dowiedzieć się więcej o tym, czego Księga Mormona uczy o Upadku Adama i Ewy?

Alma naucza o tym, jak dzięki Upadkowi przechodzimy stan próby i przygotowujemy się na spotkanie z Bogiem. Jest to zapisane we fragmentach Ks. Almy 12:20–37 i Ks. Almy 42:1–15.

Dlaczego Bóg dał Adamowi i Ewie w ogrodzie Eden przykazania, które wydają się sprzeczne?

W artykule pt. „The Fulness of the Gospel: The Fall of Adam and Eve” (Ensign, czerwiec 2006, str. 48–49) wyjaśniono ważne prawdy o Upadku, m.in. dlaczego Adam i Ewa usłyszeli, że nie mogą zjeść zakazanego owocu, a jednocześnie, że mają się rozmnażać i napełniać ziemię — przykazanie, które nie mogło być wypełnione, o ile nie spożyli tego owocu.

Jak decyzja Ewy, aby zjeść ten owoc, była błogosławieństwem dla ludzkości?

W przemówieniu pt. „The Great Plan of Happiness” (Ensign, listopad 1993, str. 72–75) Prezydent Dallin H. Oaks wyjaśnił, dlaczego wybór Ewy, by zjeść zakazany owoc, powinien być opiewany, a nie potępiany (zob. akapity 14–18).

Czego mogę się nauczyć z przykładu Zbawiciela o właściwym wykorzystywaniu wolnej woli?

W przemówieniu pt. „Moral Agency” Starszy D. Todd Christofferson omówił to, czego możemy się nauczyć z przykładu Jezusa Chrystusa o odpowiednim wykorzystywaniu wolnej woli (zob. część „The Savior’s Exemplary Use of Moral Agency” w: Ensign, czerwiec 2009, str. 46–53).