Lekcja 10. Materiał dla nauczyciela

Pokuta i wybaczenie

Księga Mormona zapewnia wyjątkowy wgląd w doktrynę pokuty i przebaczenia. Doświadczenia Enosa, ludu króla Beniamina i Almy młodszego pokazują, że Zbawiciel jest ostatecznym źródłem naszego przebaczenia i spokoju sumienia. Podczas tej lekcji uczniowie będą mieli możliwość przedyskutować kwestie związane z procesem pokuty i nauczyć się lepiej rozpoznawać, że Zbawiciel im wybaczył. Studenci będą także zastanawiać się nad tym, jak mogą kontynuować pokutę i stawać się bardziej podobni do Jezusa Chrystusa.

Propozycje dotyczące nauczania

Alma wyjaśnia, jak dostąpił przebaczenia od Zbawiciela.

Umieść treść trzech następujących pytań w trzech różnych miejscach w klasie. Ustaw kilka krzeseł w kręgu blisko każdego pytania. Zwróć uwagę na to, że te pytania są podobne do pytań zapisanych w rozdziale 1. materiału przygotowawczego.

• Co to naprawdę znaczy odpokutować? Jakiej rady moglibyście udzielić osobie, która przeszła kolejne etapy pokuty, ale nie czuje, że coś się zmieniło?

• Skąd brać siłę, by się naprawdę zmienić? Co powiedzielibyście osobie, która jest zniechęcona, ponieważ naprawdę stara się postępować lepiej, ale wciąż popełnia te same błędy?

• Co zrobić, jeśli ktoś czuje, że jest na przegranej pozycji? Jak byście pomogli osobie, która czuje, że nie powinna zawracać sobie głowy pokutą, ponieważ jej grzechy są tak poważne, że nigdy nie dostąpi wybaczenia?

Poproś studentów, aby wyobrazili sobie, że są misjonarzami i przygotowują odpowiedź na jedno z powyższych zestawów pytań dla swoich zainteresowanych. Mogą też szykować się do tego, by pomóc ukochanej osobie, której bardzo trudno jest odpokutować. Następnie poproś studentów, by usiedli na krzesłach ustawionych obok pytań, o których chcieliby porozmawiać. Zachęć studentów, aby wykorzystali opisy przeżyć Almy oraz inne fragmenty z Księgi Mormona, które mogą być przydatne w udzielaniu odpowiedzi na te pytania.

Wyznacz moderatora dyskusji w każdej grupie i daj każdemu moderatorowi egzemplarz instrukcji, które znajdują się na końcu niniejszego materiału lekcyjnego. Wyznacz grupom odpowiedni czas na przeprowadzenie znamiennych dyskusji.

Po upływie czasu przeznaczonego na dyskusję możesz poprosić jednego lub więcej ochotników z każdej grupy, by pokrótce opowiedzieli, czego ich grupa się nauczyła i co czuła w czasie rozmowy.

Enos, lud króla Beniamina i Alma odczuwają radość płynącą z przebaczenia.

Poproś studentów, aby rozważyli, czy oni lub ludzie, których znają, zastanawiali się kiedykolwiek, skąd wiedzą, że Zbawiciel przebaczył im ich grzechy. Poproś studentów, by przejrzeli fragmenty Ks. Enosa 1:4–8; Ks. Mosjasza 4:1–3 oraz Ks. Almy 36:19–21. Niech poszukają informacji o tym, w jaki sposób można dowiedzieć się, że nam przebaczono.

Doskonalenie nauczania i uczenia się

Rozpoznanie mocy nauczania skoncentrowanego na Osobie Chrystusa. Chad H Webb, administrator Seminariów i Instytutów Religii, powiedział do nauczycieli: „Najważniejszym sposobem, w jaki możemy pomóc wzrastać wierze dorastającego pokolenia, jest jedynie jeszcze pełniejsze umieszczenie Osoby Jezusa Chrystusa w centrum naszych nauk i uczenia się poprzez pomaganie studentom Go poznać, uczyć się od Niego i świadomie starać się do Niego upodobnić” („Mówimy o Chrystusie, znajdujemy radość w Chrystusie” [przemówienie wygłoszone podczas dorocznego przekazu szkoleniowego dla Seminariów i Instytutów Religii, 12 czerwca 2018], strona internetowa ChurchofJesusChrist.org). Gdy przygotowujesz się do lekcji, zadaj sobie pytanie: Jak mogę pomóc studentom w czasie lekcji pełniej poznać i kochać Zbawiciela oraz naśladować Go?

• Które słowa lub wyrażenia w tych wersetach są dla ciebie ważne? Jak sądzisz, dlaczego te zwroty zwracają twoją uwagę?

• Dlaczego to ważne, by uwierzyć i zaakceptować, że Jezus Chrystus jest gotowy, zdolny i skory do tego, by wybaczyć nasze grzechy i zmazać naszą winę? (Możesz poprosić studentów, aby przejrzeli rozdział 3. materiału przygotowawczego).

• Skąd możemy wiedzieć, że Zbawiciel przebacza nam nasze grzechy? (Pomóż studentom rozpoznać zasadę, która mówi o tym, że: Gdy szczerze pokutujemy i wierzymy w Jezusa Chrystusa, On nam przebacza i błogosławi radością i spokojem sumienia).

• W jakich sytuacjach doświadczyłeś radości i spokoju wynikających z przebaczenia od Pana i jak to doświadczenie wpłynęło na twoje życie? (Zachęć studentów, by porozmawiali o swoich uczuciach związanych z przebaczeniem, a nie o poszczególnych grzechach). Jakie są wasze przemyślenia i odczucia związane ze zdolnością Zbawiciela i Jego pragnieniem, aby wam wybaczać?

W czasie waszej dyskusji możesz uznać, że pomocne będzie pokazanie treści następującej wypowiedzi Starszego Neila L. Andersena:

Zwracam się do tych, którzy naprawdę odpokutowują, lecz zdaje się nie potrafią poczuć ulgi: nadal przestrzegajcie przykazań. Obiecuję wam, że w Pańskim czasie zaznacie ulgi. Uzdrowienie też wymaga czasu. („Odpokutujcie, abym mógł was uzdrowić”, Liahona, listopad 2009, str. 42)

Uwaga: Studentom, którzy mogą czuć się zniechęceni procesem pokuty, ponieważ ich starania jeszcze nie przyniosły im uczucia ulgi, dodaj otuchy i poproś, aby nadal zwracali się do Pana, a także być może podzielili się swoimi konkretnymi obawami z biskupem.

Wyznacz studentom czas na to, by ocenili swoje życie i określili, za co muszą odpokutować. Poproś, aby zapisali wszelkie odczucia, które mają.

Złóż swoje świadectwo o doktrynie pokuty i przebaczenia. Możesz poprosić studentów, aby także podzielili się swoim świadectwem.

Na następne zajęcia

Spytaj studentów o to, jak ich przymierza zawarte podczas chrztu oraz inne przymierza zawarte przez nich wniosły w ich życie błogosławieństwa. Zachęć ich, aby w czasie studiowania materiału przygotowawczego na następne zajęcia zastanowili się nad swoją ścieżką przymierza i nad tym, w jaki sposób szanowanie przymierzy wiąże ich ze Zbawicielem i Jego mocą.

Dyskusja w małych grupach o pokucie

Nauki i doktryna Księgi Mormona. Materiały dla nauczyciela — Lekcja 10.

Uwaga do moderatora dyskusji: Proszę, użyj tych wskazówek, by prowadzić dyskusję członków twojej grupy. Zachęcaj wszystkich członków grupy do udziału w dyskusji. Jednak nie naciskaj na nich, nikt nie powinien czuć się zmuszony do mówienia.

Poproś członków grupy, by poświęcili kilka minut na przejrzenie rozdziału 1. materiału przygotowawczego oraz odnoszących się do niego fragmentów pism świętych (zob. Ks. Mosjasza 27:35; Ks. Almy 36:12–13, 17–21, 24). Poproś studentów, aby poszukali zasad, które odnoszą się do pytania, nad którym pracuje twoja grupa. Poproś także członków grupy, aby byli gotowi wskazać inne dodatkowe fragmenty z pism świętych, które mogli znaleźć, gdy przygotowywali się do tej lekcji.

Wspólnie zdecydujcie, które z poniższych pytań będzie najważniejsze do przedyskutowania w waszej grupie. Aby zrozumieć te kwestie bardziej wnikliwie, być może lepiej jest omówić jedno lub dwa pytania dokładniej, niż próbować omówić wszystkie powierzchownie.

• Które zasady, o jakich dowiadujemy się z przeżyć Almy, odnoszą się do naszego pytania? Jakich błogosławieństw doświadczyliście, stosując się do tych zasad?

• Jakie inne fragmenty lub nauki Księgi Mormona mogą przydać się przy udzielaniu odpowiedzi na to pytanie? Jak prawdy nauczane w tych fragmentach pomogły wam poczuć moc przebaczenia?

• Jaką rolę odgrywa Jezus Chrystus w naszym procesie pokuty? Co czujecie, gdy myślicie o chęci Zbawiciela, by wybaczać wam wasze grzechy?

• W jaki sposób to przykazanie, by dać Zbawicielowi „złamane serce i skruszonego ducha” (III Nefi 9:20), dotyczy naszego pytania? (Jeśli omawiacie ostatnie pytanie z listy, możecie przejrzeć wersety III Nefi 9:19–20 oraz wypowiedź Starszego Bruce’a D. Portera z rozdziału 2. materiału przygotowawczego).

© 2021 Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dyskusja w małych grupach o pokucie