កេរដំណែលនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពុំអាចកាត់ថ្លៃបាន
ដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង
ទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ
នៅពេលអ្នកជ្រើសរើសថា ត្រូវធ្វើ ឬរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាមួយជាមួយព្រះ នោះអ្នកជ្រើសរើសថា អ្នកនឹងបន្សល់ទុកនូវកេរដំណែលនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមមួយដល់អ្នកទាំងឡាយ ដែលអាចនឹងធ្វើតាមគំរូអ្នក។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ អ្នករាល់គ្នាមួយចំនួន ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យមកកាន់ការប្រជុំនេះ ដោយពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទាំងនោះ ប្រហែលជាបានអញ្ជើញអ្នកឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះ តាមរយៈការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹករួចហើយ ។
អ្នកដទៃទៀតដែលកំពុងស្ដាប់ ដោយសារអ្នកបានទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ឪពុកម្ដាយ ភរិយា ឬកូនៗ ដែលបានអញ្ជើញអ្នកដោយសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងជ្រើសរើសដាក់សេចក្ដីសញ្ញាដែលអ្នកបានចុះជាមួយព្រះរួចហើយ មកជាចំណុចសំខាន់ក្នុងជីវិតអ្នកវិញ ។ អ្នករាល់គ្នាមួយចំនួន ដែលកំពុងស្ដាប់ បានធ្វើការសម្រេចចិត្តរួចហើយ ដើម្បីត្រឡប់មកដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយទទួលអារម្មណ៍នៃក្ដីអំណរនៃការស្វាគមន៍របស់ទ្រង់នៅថ្ងៃនេះ ។
មិនថាអ្នកជានរណា ឬនៅកន្លែងណានោះទេ សុភមង្គលមនុស្សជាច្រើន គឺស្ថិតនៅក្នុងកន្ដាប់ដៃអ្នក លើសពីអ្វីដែលអ្នកនឹកស្មានដល់នាពេលនេះ ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងរាល់ម៉ោង អ្នកអាចជ្រើសរើសធ្វើ ឬរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះ ។
មិនថាអ្នកនៅកន្លែងណាលើផ្លូវទៅកាន់មរតកនៃអំណោយទាននៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចនោះទេ អ្នកមានឱកាសដើម្បីបង្ហាញផ្លូវដល់មនុស្សជាច្រើន ទៅកាន់សុភមង្គលកាន់តែអស្ចារ្យ ។ នៅពេលអ្នកជ្រើសរើសថា ត្រូវធ្វើ ឬរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាមួយជាមួយព្រះ នោះអ្នកជ្រើសរើសថា អ្នកនឹងបន្សល់ទុកនូវកេរដំណែលនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមមួយដល់អ្នកទាំងឡាយ ដែលអាចនឹងធ្វើតាមគំរូអ្នក ។
អ្នក និងខ្ញុំ ត្រូវបានប្រទានពរនូវការសន្យានៃកេរដំណែលមួយដូច្នេះ ។ ខ្ញុំជំពាក់គុណបុរសម្នាក់ដែលខ្ញុំពុំដែលជួបក្នុងជីវិតនេះ នូវសុភមង្គលក្នុងជីវិតយ៉ាងច្រើនរបស់ខ្ញុំ ។ គាត់ជាក្មេងកំព្រាម្នាក់ ដែលត្រូវជាជីតាទួតរបស់ខ្ញុំ ។ គាត់បានបន្សល់ទុកកេរដំណែលនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលពុំអាចកាត់ថ្លៃបាន ។ ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នកអំពីផ្នែកខ្លះៗ ដែលគាត់បានធ្វើក្នុងការបង្កើតកេរដំណែលនោះសម្រាប់ខ្ញុំ ។
ឈ្មោះរបស់គាត់គឺ ហេនរីក អាវរិង ។ គាត់បានកើតមកក្នុងគ្រួសារស្ដុកស្ដម ។ ឪពុកគាត់ ឈ្មោះអេឌវួដ មានដីយ៉ាងធំមួយកន្លែងនៅ ខូប៊ឺក ដែលឥឡូវនេះ ជាប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ។ ម្ដាយគាត់ ជា វីសខោនតេស ខាឡុត វ៉ុន ប្លមប៊ឺក ។ ឪពុកគាត់ជាឆ្មាំដីឲ្យស្ដេចព្រុសសៀ ។
ហេនរីក គឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់ ខាឡុត និង អេឌវួដ ។ ខាឡុត បានស្លាប់នៅអាយុ 31 ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីកំណើតកូនទីបីរបស់គាត់ ។ មិនយូរប៉ុន្មាន អេឌវួដ ក៏បានស្លាប់ដែរ ដោយបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និង អចលនទ្រព្យរបស់គាត់ទាំងអស់ ពេលការវិនិយោគបានបរាជ័យ ។ គាត់មានអាយុតែ 40 ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ គាត់បានបន្សល់ទុកកូនកំព្រាបីនាក់ ។
ហេនរីក ជាជីតាទួតរបស់ខ្ញុំ ដែលបានបាត់បង់ទាំងឪពុក និងម្ដាយគាត់ និងកេរដំណែលខាងលោកិយដ៏ច្រើននោះ ។ គាត់គ្មានអ្វីសោះក្នុងខ្លួន ។ គាត់បានកត់ត្រាក្នុងទិន្នានុប្បវត្តិគាត់ថា គាត់បានដឹងថា ក្ដីសង្ឃឹមដ៏ធំបំផុតរបស់គាត់ គឺស្ថិតនៅលើការធ្វើដំណើរទៅអាមេរិក ។ ទោះជាគាត់ពុំមានគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិនៅទីនោះក្ដី គាត់ទទួលអារម្មណ៍នូវក្ដីសង្ឃឹមមួយ អំពីការធ្វើដំណើរទៅអាមេរិក ។ ដំបូងឡើយ គាត់បានទៅកាន់ទីក្រុងនូវយ៉ោក ។ ក្រោយមក គាត់បានផ្លាស់ទីលំនៅទៅ សេន លូវីស មិសសួរី ។
នៅ សេន លូវីស គាត់មានអ្នករួមការងារម្នាក់ ជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ គាត់បានទទួលកូនសៀវភៅមួយក្បាលពីសហការីនោះ ដែលសរសេរដោយ អែលឌើរ ប៉ាលី ភី ប្រាត្ត ។ គាត់បានអាន ហើយសិក្សាគ្រប់ពាក្យសម្ដី ដែលគាត់អាចទទួលបាន អំពីពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ គាត់បានអធិស្ឋានដើម្បីដឹងថា បើពិតជាមានពួកទេវតា ដែលបានលេចមកកាន់មនុស្សមែនឬ ថាតើមានព្យាការីនៅរស់មែនឬ ហើយថាតើគាត់បានរកឃើញសាសនាពិត និងបើកសម្ដែងមែនឬ ។
បន្ទាប់ពីបានសិក្សា និងអធិស្ឋានដោយយកចិត្តទុកដាក់រយៈពេលពីរខែមក ហេនរីក បានសុបិនឃើញថា គាត់ត្រូវប្រាប់ឲ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ខ្ញុំចាំយ៉ាងច្បាស់អំពីបុរសម្នាក់ឈ្មោះ អែលឌើរ វីល្លាម ប្រោន ដែលមានបព្វជិតភាព គាត់ជាអ្នកធ្វើពិធីបរិសុទ្ធ ។ ហេនរីក បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកក្នុងអាងទឹកភ្លៀងមួយ នៅថ្ងៃទី 11 ខែមិនា ឆ្នាំ 1855 វេលាម៉ោង 7:30 នាទីព្រឹក ។
ខ្ញុំជឿថា ហេនរីក អាវរិង បានដឹងនាពេលនោះ នូវអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងបង្រៀនដល់អ្នកនៅថ្ងៃនេះ ថាជាការពិត ។ គាត់បានដឹងថា សុភមង្គលនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច កើតមានតាមរយៈចំណងគ្រួសារ ដែលបន្ដមានជារៀងរហូត ។ សូម្បីតែពេលគាត់ បានរកឃើញផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះអម្ចាស់ភ្លាមៗនោះក្ដី គាត់បានដឹងថា ក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់ ដើម្បីមានក្ដីអំណរដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺអាស្រ័យលើសេរីភាពនៃការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកដទៃ ដើម្បីដើរតាមគំរូរបស់គាត់ ។ ក្ដីសង្ឃឹមនៃសុភមង្គលដ៏អស់កល្បរបស់គាត់ ពឹងផ្អែកទៅលើអ្នកដែលពុំទាន់កើតមក ។
ជាចំណែកមួយនៃកេរដំណែលនៃក្ដីសង្ឃមឹរបស់គ្រួសារយើង នោះគាត់បានបន្សល់ទុកទិន្នានុប្បវត្តិមួយ ដល់កូនចៅរបស់គាត់ ។
នៅក្នុងកំណត់ត្រានោះ ខ្ញុំអាចដឹងពីក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ ចំពោះយើងរាល់គ្នា ដែលនឹងដើរតាមគាត់ ។ នៅក្នុងពាក្យសម្ដីគាត់ ខ្ញុំដឹងពីក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់ថា កូនចៅគាត់អាចនឹងជ្រើសរើសដើរតាមគាត់ នៅលើផ្លូវត្រឡប់ទៅកាន់ដំណាក់សួគ៌ារបស់យើង ។ គាត់បានដឹងថា វានឹងពុំមែនជាការជ្រើសរើសធំមួយ ដើម្បីធ្វើដូច្នោះបានទេ ប៉ុន្តែជាការជ្រើសរើសតូចៗជាច្រើន ។ ខ្ញុំដកស្រង់ពីប្រវត្តិគាត់ថា ៖
« ចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំបានស្ដាប់ឮ អែលឌើរ អាន់ឌ្រុស និយាយជាលើកដំបូង … ខ្ញុំតែងតែចូលរួមការប្រជុំរបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយកម្រថាមិនបានចូលរួមណាស់ ព្រោះវាជាកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្ញុំ។
« ខ្ញុំសរសេររឿងនេះក្នុងកំណត់ហេតុខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យកូនៗខ្ញុំធ្វើតាមគំរូខ្ញុំ ហើយពុំធ្វេសប្រហែសនឹងកាតព្វកិច្ចដ៏សំខាន់នេះ ក្នុងការចូលរួមជាមួយពួកបរិសុទ្ធឡើយ »។ 1
ហេនរីក បានដឹងថា នៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ យើងអាចរំឭកការសន្យាយើងឡើងវិញ ដើម្បីចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ហើយមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ គង់នៅជាមួយយើង ។
គឺព្រះវិញ្ញាណនោះហើយ ដែលបានគាំទ្រគាត់នៅក្នុងបេសកកម្ម ដែលគាត់ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើ គ្រាន់តែរយៈពេលពីរបីខែ បន្ទាប់ពីគាត់ទទួលសេចក្ដីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ ។ គាត់បានបន្សល់ទុកកេរដំណែលរបស់គាត់នូវគំរូរបស់គាត់នៃការបន្ដស្មោះត្រង់ ចំពោះបេសកកម្មគាត់រយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំ ដែលកាលពីជំនាន់នោះហៅថា ព្រំប្រទល់ឥណ្ឌា ។ ដើម្បីទទួលការដោះលែងពីបេសកកម្មរបស់គាត់ គាត់បានដើរពី អូក្លាហូម៉ា ទៅទីក្រុង សលត៍ លេក ដែលមានចម្ងាយប្រហែលជា 1,770 គ.ម. ។
មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ត្រូវបានហៅដោយព្យាការីនៃព្រះ ឲ្យផ្លាស់មកកាន់រដ្ឋយូថាហ៍ ភាគខាងត្បូង ។ នៅទីនោះ គាត់បានឆ្លើយនឹងការហៅមួយទៀត ឲ្យបម្រើបេសកកម្មជាភាសាកំណើតគាត់ គឺភាសាអាល្លឺម៉ង់ ។ បន្ទាប់មក គាត់ទទួលការអញ្ជើញពីសាវកម្នាក់នៃព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឲ្យជួយស្ថាបនាអណានិគមពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ នៅក្នុងប្រទេស ម៊ិកស៊ិក ភាគខាងជើង ។ នៅទីនោះ គាត់ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើនៅទីក្រុង ម៊ិកស៊ីកូ ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងម្ដងទៀត ។ គាត់បានបំពេញការហៅទាំងនោះ ។ គាត់ត្រូវបានបញ្ចុះនៅកន្លែងបញ្ចុះសពតូចមួយក្នុងកូឡូនៀ ជួរ៉េហ្ស ទីក្រុង ឈីហួអាហួអា ប្រទេស ម៊ិកស៊ីកូ ។
ខ្ញុំរៀបរាប់រឿងនេះ ពុំមែនប្រកាសពីភាពអស្ចារ្យរបស់គាត់ ឬពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ ឬកូនចៅគាត់នោះទេ ។ ខ្ញុំរៀបរាប់កត្ដាទាំងនោះ ដើម្បីកោតសរសើរគាត់ ចំពោះគំរូនៃសេចក្ដីជំនឿ និងក្ដីសង្ឃឹមដែលមានក្នុងដួងចិត្តគាត់ ។
គាត់បានទទួលយកការហៅទាំងនោះ ដោយសារជំនឿគាត់ថា ព្រះគ្រីស្ទដែលបានរស់ឡើងវិញ និងព្រះវរបិតាសួគ៌យើង បានលេចមកយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងព្រៃមួយ នៅរដ្ឋនូវយ៉ោក ។ គាត់បានទទួលយក ដោយសារគាត់មានជំនឿថា កូនសោបព្វជិតភាពក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់បានស្ដារឡើងវិញ ជាមួយនឹងអំណាចដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ក្រុមគ្រួសារជារៀងរហូត បើពួកគេគ្រាន់តែមានជំនឿគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពួកគេនោះ ។
ដូចជា ហេនរីក អាវរិង ជីតាទួតខ្ញុំ អ្នកក៏អាចធ្វើជាមនុស្សដំបូងក្នុងគ្រួសារអ្នក ដើម្បីដឹកនាំផ្លូវទៅកាន់ ជីវិតដ៏អស់កល្ប តាមផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋ ដែលបានធ្វើ និងរក្សាដោយភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងសេចក្ដីជំនឿ ។ សេចក្ដីសញ្ញានីមួយៗ នាំមកជាមួយនូវកាតព្វកិច្ច និងការសន្យារបស់វា ។ សម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា ក៏ដូចជាចំពោះ ហេនរីក ដែរ កាតព្វកិច្ចទាំងនោះ ពេលខ្លះវាសាមញ្ញ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ វាលំបាក ។ តែសូមចាំថា កាតព្វកិច្ចទាំងឡាយ ពេលខ្លះត្រូវតែពិបាក ដោយសារគោលបំណងវា គឺដើម្បីនាំយើងនៅតាមផ្លូវ ទៅរស់នៅជារៀងរហូតជាគ្រួសារជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រាសំណប់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
អ្នកនៅចាំពាក្យសម្ដីមកពីគម្ពីរអ័ប្រាហាំទេថា ៖
« ហើយក៏មានម្នាក់ឈរក្នុងចំណោមពួកគេ ដែលមើលទៅដូចជាព្រះ ហើយទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អស់អ្នកដែលនៅជាមួយទ្រង់ថា ៖ យើងនឹងចុះទៅ ត្បិតមានកន្លែងទំនេរនៅទីនោះ ហើយយើងនឹងយកវត្ថុទាំងឡាយនេះទៅ ហើយយើងនឹងធ្វើផែនដី ដើម្បីឲ្យពួកគេទាំងនេះអាចរស់នៅលើ
« ហើយយើងនឹងសាកល្បងពួកគេមើល បើសិនជាពួកគេនឹងប្រព្រឹត្តនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះរបស់ពួកគេ នឹងបញ្ជាដល់ពួកគេ
« ហើយអស់អ្នកណាដែលរក្សាសណ្ឋានទីមួយរបស់ខ្លួន នោះនឹងត្រូវបានបន្ថែមឡើង ហើយអស់អ្នកណាដែលមិនរក្សាសណ្ឋានទីមួយរបស់ខ្លួនទេ នោះនឹងពុំបានសិរីល្អនៅក្នុងនគរជាមួយគ្នានឹងអស់អ្នកណា ដែលរក្សាសណ្ឋានទីមួយរបស់គេនោះឡើយ ហើយអស់អ្នកណាដែលរក្សាសណ្ឋានទីពីររបស់ខ្លួន នោះនឹងបានសិរីល្អបន្ថែមទៅលើក្បាលគេជារៀងដរាបរហូតតទៅ » ។ 2
ការរក្សាសណ្ឋានទីពីររបស់យើង អាស្រ័យទៅលើការចុះសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយព្រះ និងការធ្វើកាតព្វកិច្ច ដែលតម្រូវពីយើងដោយស្មោះត្រង់ ។ វាត្រូវការសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពិសិដ្ឋអស់មួយជីវិត ។
ដោយសារអ័ដាម និងអេវ៉ា បានធ្លាក់ចុះ នោះយើងមានការល្បួង ការសាកល្បង និងសេចក្ដីស្លាប់ ដែលជាកេរដំណែលជាសាកលរបស់យើង ។ ទោះជាយ៉ាងណា ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ប្រទានដល់យើងនូវអំណោយនៃព្រះរាជបុត្រាសំណប់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ អំណោយដ៏អស្ចារ្យនោះ និងពរជ័យនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នាំមកនូវកេរដំណែលជាសាកលមួយគឺ ៖ ការសន្យានៃការរស់ឡើងវិញ និងលទ្ធភាពនៃជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលបានកើតមក ។
ពរជ័យដ៏មហិមាបំផុតនៃពរជ័យទាំងអស់របស់ព្រះ គឺជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច នឹងកើតមានចំពោះយើង តែនៅពេលយើងចុះសេចក្ដីសញ្ញា ដែលមានក្នុងសាសនាចក្រពិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈពួកអ្នកបម្រើដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយសារការធ្លាក់ នោះយើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវការនូវអានុភាពនៃការសម្អាតនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងការដាក់ដៃលើ ដើម្បីទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះ ត្រូវតែធ្វើឡើងដោយអ្នកទាំងឡាយ ដែលមានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រឹមត្រូវ ។ បន្ទាប់មក ដោយជំនួយពីពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចរក្សារាល់សេចក្ដីសញ្ញា ដែលយើងបានចុះជាមួយព្រះ ជាពិសេសសេចក្ដីសញ្ញាដែលបានធ្វើក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទ្រង់ ។ មានតែតាមវិធីនោះ និងជំនួយនោះប៉ុណ្ណោះ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នា អាចប្រកាសកេរដំណែលពេញសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ក្នុងនាមជាកូនព្រះ ក្នុងគ្រួសារដ៏និរន្ដន៍មួយ ។
ចំពោះអ្នកដែលកំពុងស្ដាប់ខ្ញុំ ដែលស្ទើរតែបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមអស់រលីង ។
អ្នកបានឃើញឪពុកម្ដាយស្មោះត្រង់ សោកសៅចំពោះកូនៗដែលបានបដិសេធ ឬដែលបានជ្រើសរើសរំលងសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគេបានចុះជាមួយព្រះ ។ ប៉ុន្តែឪពុកម្ដាយទាំងនោះ អាចទទួលបានការលួងលោម និងក្ដីសង្ឃឹម មកពីបទពិសោធន៍ឪពុកម្ដាយផ្សេងទៀត ។
កូនរបស់អាលម៉ា និងកូប្រុសរបស់ស្ដេចម៉ូសាយ បានឈប់បះបោរជំទាស់ដ៏ខ្លាំងនឹងសេចក្ដីសញ្ញា និងបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ អាលម៉ាតូច បានឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់ កូរីអាន់តុន ងាកចេញពីអំពើបាបដ៏កខ្វក់ ទៅរកការបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរមរមន ក៏បានកត់ត្រានូវអព្ភូតហេតុរបស់សាសន៍លេមិន បោះចោលទំនៀមទំលាប់នៃការស្អប់សេចក្ដីសុចរិត ងាកទៅចុះសេចក្ដីសញ្ញា ស៊ូស្លាប់ដើម្បីការពារសន្ដិភាពវិញ ។
មានទេវតាមួយអង្គ ត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅជួបអាលម៉ាតូច និងកូនប្រុសរបស់ម៉ូសាយ ។ ទេវតា បានយាងមក ដោយសារតែសេចក្ដីជំនឿ និងការអធិស្ឋានរបស់ឪពុកម្ដាយពួកគេ និងរាស្ត្ររបស់ព្រះ ។ មកពីគំរូនៃអំណាចនៃដង្វាយធួនទាំងនោះ ដែលធ្វើការនៅក្នុងដួងចិត្តមនុស្ស នោះអ្នកអាចទទួលបានភាពក្លាហាន និងការលួងលោមចិត្ត ។
ព្រះអម្ចាស់ បានប្រទានដល់យើងនូវរាល់ប្រភពនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម នៅពេលយើងពុះពារជួយដល់អ្នកទាំងឡាយ ដែលយើងស្រឡាញ់ ឲ្យទទួលកេរដំណែលដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ ។ ទ្រង់បានសន្យាជាច្រើននឹងយើង នៅពេលយើងបន្ដព្យាយាមប្រមូលមនុស្សឲ្យមករកទ្រង់ ទោះជាពេលពួកគេបដិសេធនឹងការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ ឲ្យធ្វើដូច្នោះក្ដី ។ ការបដិសេធរបស់ពួកគេធ្វើឲ្យទ្រង់ព្រួយព្រះទ័យ ប៉ុន្តែទ្រង់ពុំឈប់ឡើយ ហើយយើងក៏មិនគួរឈប់ដែរ ។ ទ្រង់បានធ្វើជាគំរូដ៏ឥតខ្ចោះសម្រាប់យើង ដោយក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនទ្រង់ថា ៖ « ហើយជាថ្មីទៀត ជាញឹកញាប់យ៉ាងណាទៅ ដែលយើងបានប្រមូលអ្នករាល់គ្នា ដូចជាមេមាន់ប្រមូលកូនរបស់វា នៅក្រោមស្លាបវា មែនហើយ ឱអ្នករាល់គ្នាដែលជាប្រជាជននៃវង្សអ៊ីស្រាអែល ដែលបានដួលចុះអើយ មែនហើយ ឱអ្នករាល់គ្នាដែលជាប្រជាជន នៃវង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ អ្នករាល់គ្នាដែលអាស្រ័យនៅ ឯក្រុងយេរូសាឡិម គឺអ្នករាល់គ្នានេះដែលបានដួលចុះ មែនហើយ ជាញឹកញាប់ យ៉ាងណាទៅដែលយើងបានប្រមូលអ្នករាល់គ្នា ដូចជាមេមាន់ប្រមូលកូនរបស់វា តែអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមសោះ » ។ 3
យើងអាចពឹងផ្អែកលើបំណងប្រាថ្នាដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីនាំកូនវិញ្ញាណរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ទាំងអស់ ត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់គេវិញជាមួយទ្រង់ ។ គ្រប់ឪពុកម្ដាយ ជីដូនជីតា និងជីដូនជីតាទួតស្មោះត្រង់ទាំងអស់ ក៏មានប្រាថ្នាដូច្នោះដែរ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺជាគំរូដ៏ឥតខ្ចោះរបស់យើងអំពីអ្វីដែលយើងអាច និងត្រូវតែធ្វើ ។ ទ្រង់ពុំដែលបង្ខំឲ្យធ្វើសេចក្ដីសុចរិតឡើយ ដោយសារសេចក្ដីសុចរិត ត្រូវតែមានការជ្រើសរើស ។ ទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងយល់ពីសេចក្ដីសុចរិត ហើយទ្រង់បានឲ្យយើងឃើញថា ផលផ្លែរបស់វាមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ។
មនុស្សគ្រប់រូបដែលកើតក្នុងលោកិយនេះ ទទួលបានពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលជួយយើងមើលឃើញ និងដឹងនូវអ្វីត្រូវ និងអ្វីខុស ។ ព្រះបានបញ្ជូនអ្នកបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះមក ដែលអាចជួយយើងឲ្យស្គាល់នូវអ្វីដែលទ្រង់នឹងឲ្យយើងធ្វើ និងអ្វីដែលទ្រង់ហាម តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ព្រះបានធ្វើឲ្យវាទាក់ទាញដើម្បីជ្រើសរើសត្រូវ ដោយការទុកឲ្យយើងដឹងពីឥទ្ធិពលនៃការជ្រើសរើសរបស់យើង ។ បើយើងជ្រើសរើសត្រូវ នោះយើងនឹងរកបានសុភមង្គល--នៅទីបំផុត ។ បើយើងជ្រើសរើសសេចក្ដីអាក្រក់ នោះនឹងមានភាពសោកសៅ និងការស្ដាយក្រោយ --នៅទីបំផុត ។ ឥទ្ធិពលទាំងនោះមានពិតមែន ។ តែជាញឹកញាប់ វាត្រូវបានពន្យាពេលសម្រាប់គោលបំណងមួយ ។ បើពរជ័យ កើតមានភ្លាមៗ នោះការជ្រើសរើសត្រូវ នឹងពុំស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿទេ ។ ដោយសារពេលខ្លះ ភាពសោកសៅ ត្រូវបានពន្យាពេលយ៉ាងយូរផងដែរ វាតម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿ ដើម្បីដឹងតម្រូវការនៃការស្វែងរកការអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបពីមុន ជាជាងបន្ទាប់ពីយើងដឹងពីឥទ្ធិពលនៃអំពើបាប ប្រកបដោយការសោកសៅ និងឈឺចាប់នោះ ។
ឪពុក លីហៃ បានមានទុក្ខព្រួយចំពោះការជ្រើសរើស ដែលកូនប្រុសគាត់មួយចំនួន និងគ្រួសារពួកគេបានធ្វើ ។ គាត់ជាបុរសដ៏ល្អ និងអស្ចារ្យម្នាក់-- ជាព្យាការីម្នាក់របស់ព្រះ ។ ជាញឹកញាប់ គាត់ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ចំពោះពួកគេ ។ គាត់គឺជាគំរូនៃការគោរពប្រតិបត្តិ និងការបម្រើ ពេលព្រះអម្ចាស់ហៅគាត់ឲ្យចាកចោលទ្រព្យខាងលោកិយរបស់គាត់ទាំងអស់ ដើម្បីជួយគ្រួសារគាត់ពីគ្រោះថ្នាក់ ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិតគាត់ គាត់នៅតែថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់កូនៗរបស់គាត់ ។ ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ-- ទោះជាអំណាចរបស់គាត់អាចមើលឃើញពីដួងចិត្តរបស់គេ ហើយមើលឃើញអនាគតរបស់គេ ទាំងសោកសៅ និងអស្ចារ្យក្ដី-- លីហៃបន្ដលាតសន្ធឹងដៃរបស់គាត់ ដើម្បីនាំគ្រួសារគាត់ទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
សព្វថ្ងៃនេះ កូនចៅរបស់ឪពុកលីហៃរាប់លាននាក់ កំពុងរកហេតុផលនៃក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់សម្រាប់ពួកគេ ។
តើអ្នក និងខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីរៀនពីគំរូរបស់លីហៃ ? យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់គាត់ តាមរយៈការសិក្សាគម្ពីរដោយការអធិស្ឋាន និងដោយការសង្កេត ។
ខ្ញុំឲ្យយោបល់ថា អ្នកគិតទាំងរយៈពេលខ្លី និងរយៈពេលវែង ពេលអ្នកព្យាយាមផ្ដល់កេរដំណែលនៃក្ដីសង្ឃឹមដល់គ្រួសាររបស់អ្នក ។ ក្នុងរយៈពេលខ្លី នោះនឹងមានបញ្ហាជាច្រើន ហើយសាតាំងនឹងល្បួងយើង ។ ហើយមានរឿងជាច្រើន ត្រូវរង់ចាំដោយអត់ធ្មត់ ដោយជំនឿ ដោយដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការតាមពេលវេលា និងរបៀបផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ។
មានរឿងជាច្រើន ដែលអ្នកអាចធ្វើឲ្យឆាប់ ពេលមនុស្សដែលអ្នកស្រឡាញ់ នៅក្មេង ។ ចូរចងចាំថា ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារជាប្រចាំ ការសិក្សាគម្ពីរជាគ្រួសារ និងការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើងក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ មានឥទ្ធិពល និងងាយស្រួលធ្វើជាង ពេលកូនៗនៅតូច ។ កូនតូចៗ ជាញឹកញាប់ឆាប់ដឹងព្រះវិញ្ញាណជាងយើងគិតដល់ ។
ពេលពួកគេធំឡើង ពួកគេនឹងចាំទំនុកដំកើងដែលពួកគេច្រៀងជាមួយអ្នក ។ ពួកគេនឹងចាំពាក្យនៃបទគម្ពីរ និងទីបន្ទាល់ ច្រើនជាងនឹកចាំពីតន្ត្រី ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អាចនាំរឿងគ្រប់យ៉ាងទៅក្នុងការចងចាំរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែពាក្យនៃបទគម្ពីរ និងទំនុកដំកើង នឹងស្ថិតនៅយូរអង្វែងបំផុត ។ ការចងចាំទាំងនោះ នឹងមានឥទ្ធិពលលើពួកគេ ពេលពួកគេវង្វេងមួយគ្រា ប្រហែលជារាប់ឆ្នាំ ចេញពីផ្លូវទៅផ្ទះ ទៅកាន់ជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចនោះ ។
យើងនឹងចាំបាច់គិតរយៈពេលវែង ពេលមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ទទួលឥទ្ធិពលនៃលោកិយ និងពពកនៃភាពសង្ស័យ គ្របដណ្ដប់លើជំនឿពួកគេ ។ អ្នកមានសេចក្ដីសង្ឃឹម សេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីសប្បុរស ដើម្បីដឹកនាំយើង និងពង្រឹងដល់ពួកគេ ។
ខ្ញុំបានឃើញថា ក្នុងនាមជាទីប្រឹក្សាម្នាក់របស់ព្យាការីនៅរស់របស់ព្រះទាំងពីរនាក់ ។ ពួកលោកម្នាក់ៗ មានលក្ខណៈពិសេសរៀងៗខ្លួន ។ ប៉ុន្តែពួកលោក ហាក់ដូចជាចែកចាយភាពសុទិដ្ឋិនិយមដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនមួយ ។ ពេលនរណាម្នាក់ លើកឡើងអំពីបញ្ហាអ្វីមួយ នៅក្នុងសាសនាចក្រ ចម្លើយជាញឹកញាប់បំផុតរបស់ពួកលោកគឺថា « អូ៎ ! វានឹងអាចដោះស្រាយបាន » ។ ជាទូទៅ ពួកលោក ដឹងច្រើនអំពីបញ្ហាទាំងនោះ ជាងអ្នកដែលបានលើកបញ្ហានោះឡើង។
ពួកលោកក៏ស្គាល់មាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ហើយដូច្នេះ ពួកលោកតែងតែសង្ឃឹមអំពីនគរទ្រង់ ។ ពួកលោក ដឹងថា ទ្រង់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ។ ទ្រង់មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ហើយទ្រង់មើលថែ ។ បើអ្នកទុកឲ្យទ្រង់ធ្វើជាអ្នកដឹកនាំគ្រួសារអ្នក នោះរឿងគ្រប់យ៉ាងនឹងដោះស្រាយបាន ។
កូនចៅរបស់ ហេនរីក អាវរិង មួយចំនួន ហាក់ដូចជាវង្វេងផ្លូវ ។ ប៉ុន្តែចៅលួតចៅលារបស់គាត់ជាច្រើននាក់ បានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ នៅម៉ោង 6:00 ព្រឹក ដើម្បីធ្វើពិធីបរិសុទ្ធសម្រាប់ជីដូនជីតា ដែលពួកគេពុំធ្លាប់ជួប ។ ពួកគេបានទៅ ដោយសារតែកេរដំណែលនៃសេចក្ដីសង្ឃឹម ដែលគាត់បន្សល់ទុកឲ្យ ។ គាត់បន្សល់ទុកកេរដំណែល ដែលកូនចៅរបស់គាត់ជាច្រើនបានប្រកាស ។
បន្ទាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើដោយសេចក្ដីជំនឿ នោះព្រះអម្ចាស់ នឹងធ្វើឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង កាន់តែមានពរជ័យដ៏មហិមា សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារយើង ជាងដែលយើងអាចនឹកស្មានដល់ ។ ទ្រង់ចង់ប្រទានអ្វីដ៏ល្អបំផុតដល់ពួកគេ និងយើង ក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ទ្រង់ ។
យើងទាំងអស់គ្នាជាកូនចៅរបស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។ ព្រះយេស៊ូវ នៃណាសារ៉ែត គឺជាព្រះរាជបុត្រាសំណប់ទ្រង់ និងជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់យើង ។ នេះគឺជាសាសនាចក្រទ្រង់ ។ នៅក្នុងសាសនាចក្រ មានកូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព ដូច្នោះក្រុមគ្រួសារអាចនៅជានិរន្ដន៍ ។ នេះគឺជាកេរដំណែលនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពុំអាចកាត់ថ្លៃបានរបស់យើង ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា រឿងនោះជាការពិត នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។