សាក្សី
ដោយប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ
ប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយអ្នកនូវសេចក្ដីពិតទាំងឡាយ ដែលមានតម្លៃបំផុត ត្រូវដឹង។
គ្រានៃសង្គ្រាម ឬ ភាពមិនជាក់លាក់ មានរបៀបមួយនៃការដុះខាត់ការផ្ដោតចិត្តរបស់យើងទៅលើរឿងដែលសំខាន់បំផុត ។
សង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ជាគ្រាមួយដែលមានចលាចលខាងវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងចំពោះខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានចេញពីផ្ទះខ្ញុំនៅ ព្រីកហ្គាំ ស៊ីធី យូថាហ៍ ដែលមានតែទីបន្ទាល់ស្រពិចស្រពិល ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ត្រូវការអ្វីៗច្រើនទៀត ។ ជាក់ស្ដែង ក្រុមរបស់យើងកំពុងធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់ធ្វើសង្គ្រាម ។ ពេលបោះទីតាំងនៅលើកោះ ឡឺ ស៊ីម៉ា ខាងជើងទីក្រុង អូគីណាវ៉ា ប្រទេសជប៉ុន ខ្ញុំបានពុះពារនឹងភាពសង្ស័យ និងភាពមិនច្បាស់លាស់ ។ ខ្ញុំចង់មានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនអំពីដំណឹងល្អ ។ ខ្ញុំចង់ ដឹង !
អំឡុងពេលយប់ដ៏រសាប់រសល់មួយ ខ្ញុំបានចេញពីត្រសាល ហើយចូលទៅក្នុងលានដ្ឋានមួយ ដែលបានរៀបឡើងដោយធុងប្រេងចំណុះ 190 លីត្រ ដាក់បំពេញដោយខ្សាច់ តម្រៀបបន្ដុបពីលើគ្នា បង្កើតបានជាកន្លែងហ៊ុំមួយ ។ វាគ្មានដំបូលទេ ហើយខ្ញុំបានលូនចូលទៅ មើលទៅលើឃើញផ្កាយលើមេឃ រួចបានលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ។
នៅពាក់កណ្ដាលការអធិស្ឋាន មានរឿងកើតឡើង ។ បើខ្ញុំចង់ប្រាប់ដល់អ្នកនោះ ខ្ញុំពុំអាចពិពណ៌នាពីអ្វីដែលបានកើតឡើងបានទេ ។ វាហួសពីអំណាចរបស់ខ្ញុំនឹងថ្លែងប្រាប់ ប៉ុន្តែ វាច្បាស់លាស់នៅថ្ងៃនេះ ដូចជានៅយប់នោះ កាលពីជាង 65 ឆ្នាំមុន ។ ខ្ញុំដឹងដោយខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ជាការបង្ហាញជាលក្ខណៈបុគ្គលបំផុត ។ ទីបំផុត ខ្ញុំបានដឹងដោយខ្លួនខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ ដ្បិតទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួននោះត្រូវបានប្រទានដល់ខ្ញុំ ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានលូនចេញពីលានដ្ឋាននោះមក ហើយដើរ ឬ អណ្ដែតខ្លួនត្រឡប់មកគ្រែរបស់ខ្ញុំវិញ ។ ខ្ញុំបានចំណាយពេលពេញមួយយប់នោះក្នុងអារម្មណ៍នៃក្ដីអំណរ និង ភាពអស្ចារ្យ ។
ដោយមិនគិតថា ខ្ញុំជាមនុស្សពិសេសម្នាក់ នោះខ្ញុំបានគិតថា បើមានរឿងដូច្នេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ នោះវាក៏អាចកើតមានចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបដែរ ។ ខ្ញុំនៅតែជឿបែបនោះ ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានយល់ថា បទពិសោធន៍ដូច្នោះ គឺមាននូវពន្លឺដើម្បីអនុវត្តតាម ហើយបន្ទុកដើម្បីនឹងរែកភ្លាមៗ ។
ខ្ញុំចង់ចែកចាយនឹងអ្នកនូវការពិតទាំងនោះ ដែលមានតម្លៃបំផុតដើម្បីដឹង ដែលជារឿងទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានរៀន ហើយបានដកពិសោធន៍ជិត 90 ឆ្នាំក្នុងជីវិតខ្ញុំ ហើយជាង 50 ឆ្នាំក្នុងនាមជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ ។ អ្វីដែលខ្ញុំបានដឹងភាគច្រើន ស្ថិតក្នុងជំពូកនៃរឿងដែលមិនអាចបង្រៀន តែអាចរៀនបាន ។
ក៏ដូចជារឿងដែលមានតម្លៃមហិមាដែរ ចំណេះដឹងដែលមានតម្លៃដ៏អស់កល្ប កើតមកតែតាមរយៈការអធិស្ឋាន និង ការពិចារណាផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ។ ការអធិស្ឋាន និងការពិចារណាទាំងនេះ រួមនឹងការតមអាហារ និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ នឹងអញ្ជើញឲ្យមានការបំផុស និង វិវរណៈ និង ការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ រឿងនេះ ផ្ដល់ដល់យើងនូវការបង្រៀនមកពីស្ថានសួគ៌ ពេលយើងរៀនដោយមួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ។
វិវរណៈទាំងឡាយសន្យាថា « គោលការណ៍នៃបញ្ញាណាក៏ដោយ ដែលយើងបាននៅក្នុងជីវិតនេះ នោះនឹងនៅជាប់នឹងយើង ក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញ » ហើយថា « ចំណេះវិជ្ជា និង បញ្ញា [ ទទួលបាន ] តាមរយៈ ... ការព្យាយាម និង ការគោរពតាម » ( គ. និង ស. 130:18–19 ) ។
សេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចមួយ ដែលខ្ញុំបានដឹងគឺថា ព្រះមានព្រះជន្មរស់ ។ ទ្រង់ជាព្រះវរបិតាយើង ។ យើងគឺជាកូនចៅទ្រង់ ។ « យើងខ្ញុំជឿដល់ព្រះ គឺព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច និង ដល់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ 1:1 ) ។
លើសពីនាមផ្សេងៗ ដែលទ្រង់អាចប្រើ ទ្រង់ជ្រើសរើសឲ្យយើងហៅទ្រង់ថា « ព្រះវរបិតា » ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានត្រាស់បញ្ជាថា « ដូច្នេះ ចូរអធិស្ឋានបែបយ៉ាងនេះវិញថា ៖ ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ » ( នីហ្វៃទី 3 13:9 សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ 6:9 ) ។ ទ្រង់ប្រើព្រះនាម « ព្រះវរបិតា » គឺជាមេរៀនមួយសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា ពេលយើងយល់ពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនៅក្នុងជីវិតនេះ ។
ភាពជាឪពុកម្ដាយ គឺជាឯកសិទ្ធិដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ហើយអាស្រ័យលើភាពស្មោះត្រង់ វាអាចជាពរជ័យដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ គោលបំណងដ៏សំខាន់បំផុតរាល់សកម្មភាពទាំងអស់ក្នុងសាសនាចក្រ គឺថាបុរសម្នាក់ និង ភរិយាគាត់ និង កូនៗពួកគេ អាចមានភាពរីករាយនៅក្នុងគេហដ្ឋាន ។
អ្នកទាំងឡាយដែលពុំរៀបការ ឬ ពុំមានកូនចៅ គឺពុំត្រូវបានឃាត់ឃាំងពីពរជ័យដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដែលពួកគេស្វែងរកនោះទេ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ វាហួសពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ។ យើងពុំដឹងពីរបៀប ឬ ពេលវេលា ដែលពរជ័យនឹងកើតមានជានិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែ ការសន្យានៃការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្ប នឹងពុំត្រូវបានបដិសេធពីបុគ្គលស្មោះត្រង់ ដែលបានចុះ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋណាមួយឡើយ ។
ការទូលអង្វរដោយទឹកភ្នែក និង ការប្រាថ្នាក្នុងទីស្ងាត់របស់អ្នក នឹងប៉ះដល់ដួងព្រះទ័យរបស់ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ។ អ្នកនឹងទទួលបានការបញ្ជាក់ដោយផ្ទាល់មួយមកពីទ្រង់ថា ជីវិតរបស់អ្នកនឹងបានពេញលេញ ហើយថាគ្មានពរជ័យសំខាន់ណាមួយនឹងបាត់បង់ឡើយ ។
ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបំពេញក្នុងតំណែងដែលខ្ញុំត្រូវបានតែងតាំង ខ្ញុំសូមសន្យានឹងអ្នកទាំងឡាយដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនោះថា អ្វីដែលសំខាន់ដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះ និង ភាពលើកតម្កើងរបស់អ្នក នឹងកើតមានមកលើអ្នកក្នុងពេលកំណត់មួយ ។ ដៃដែលទទេក្នុងពេលនេះ នឹងត្រូវមានពេញ ហើយដួងចិត្តដែលឈឺចាប់ដោយសារមិនទទួលបានដូចប្រាថ្នា និង សុបិននៅពេលនេះ នឹងត្រូវបានព្យាបាល ។
សេចក្ដីពិតមួយទៀត ដែលខ្ញុំស្គាល់ គឺថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានពិត ។ ទ្រង់ជាសមាជិកទីបីនៃ ក្រុមព្រះ ។ បេសកកម្មរបស់ទ្រង់ គឺធ្វើទីបន្ទាល់ពីសេចក្ដីពិត និង សេចក្ដីសុចរិត ។ ទ្រង់បង្ហាញអង្គទ្រង់តាមរបៀបជាច្រើន រួមមានទាំងអារម្មណ៍សុខសាន្ដ និង ភាពជឿជាក់ ។ ទ្រង់ក៏នាំនូវការលួងលោម ការណែនាំ និង ការកែតម្រូវផងដែរ នៅពេលចាំបាច់ ។ ភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ត្រូវបានរក្សាពេញមួយជីវិតយើង តាមរយៈការរស់នៅដ៏សុចរិត ។
អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ត្រូវបានប្រគល់ឲ្យ តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ ។ អ្នកមានសិទ្ធិអំណាចម្នាក់ ដាក់ដៃគាត់លើក្បាលសមាជិកថ្មីនៃសាសនាចក្រ ហើយពោលពាក្យដូចនេះថា ៖ « សូមទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ » ។
ពិធីបរិសុទ្ធនេះ តែម្យ៉ាងពុំផ្លាស់ប្ដូរយើងតាមរបៀបមួយ ដែលអាចកត់សម្គាល់បាននោះទេ ប៉ុន្តែ បើយើងស្ដាប់ ហើយធ្វើតាមការបំផុសគំនិត នោះយើងនឹងទទួលពរជ័យនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ រាល់បុត្រា ឬ បុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង អាចស្គាល់ភាពពិតនៃការសន្យារបស់មរ៉ូណៃ ៖ « ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះអ្នករាល់គ្នា អាចស្គាល់សេចក្ដីពិតនៃគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ » ( មរ៉ូណៃ 10:5 បានបញ្ជាក់បន្ថែម ) ។
សេចក្ដីពិតដ៏វិសេសបំផុត ដែលខ្ញុំបានទទួលក្នុងជីវិតខ្ញុំ គឺភាពជាសាក្សីរបស់ខ្ញុំអំពី ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
គ្រប់អ្វីៗដែលសំខាន់បំផុតដែលយើងធ្វើ ដែលផ្ដោតទៅលើវិវរណៈ គឺព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាសិទ្ធិអំណាច ដែលយើងធ្វើកិច្ចការក្នុងសាសនាចក្រ ។ រាល់ការអធិស្ឋានដែលបានធ្វើឡើង ទោះជាដោយកុមារតូចៗ ក៏បញ្ចប់ក្នុងព្រះនាមនៃ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ រាល់ពរជ័យ ពិធីបរិសុទ្ធ ការតែងតាំង កិច្ចការជាផ្លូវការ គឺត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងព្រះនាមនៃ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នេះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ហើយត្រូវបានដាក់ឈ្មោះតាមព្រះនាមទ្រង់ -- គឺសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល គ. និង ស. 115:4 ) ។
មានព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ត្រង់កន្លែងពួកសាសន៍នីហ្វៃ « អធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះវរបិតាក្នុងព្រះនាមរបស់ [ ព្រះអម្ចាស់ ] » ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញព្រះកាយ ហើយត្រាស់សួរថា ៖
« តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យយើងប្រទានអ្វីដល់អ្នក ?
« ហើយពួកគេបានទូលទ្រង់ថា ៖ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ យើងខ្ញុំសូមឲ្យព្រះអង្គប្រាប់យើងខ្ញុំនូវឈ្មោះ ដែលយើងខ្ញុំនឹងហៅសាសនាចក្រនេះ ដ្បិតមានការប្រកែកគ្នានៅក្នុងចំណោមប្រជាជនអំពីរឿងនេះ ។
« ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា ៖ ប្រាកដមែន យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ហេតុអ្វីបានជាប្រជាជនរអ៊ូរទាំ ហើយប្រកែកគ្នាដោយសារតែរឿងនេះ ?
« តើពួកគេពុំបានអានបទគម្ពីរទាំងឡាយ ដែលបានចែងថា អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទដាក់លើខ្លួន ដែលជានាមយើងទេឬ ? ដ្បិតដោយនាមនេះហើយ ដែលអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវបានហៅនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់
« ហើយអស់អ្នកណាដែលដាក់នាមយើងលើខ្លួន ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត អ្នកនោះហើយនឹងបានសង្គ្រោះ ។ …
« ដូច្នេះ សូម្បីជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើ ដោយនូវនាមយើង ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវហៅសាសនាចក្រតាមនាមយើង ហើយអ្នករាល់គ្នាត្រូវអំពាវនាវដល់ព្រះវរបិតា ដោយនូវនាមយើង ប្រយោជន៍ឲ្យទ្រង់ប្រទានពរដល់សាសនាចក្រ ដោយយល់ដល់យើង » ( នីហ្វៃទី 3 27:2–7 ) ។
នេះគឺជាព្រះនាមទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « ដ្បិតនៅក្រោមមេឃ គ្មាននាមឈ្មោះណាទៀត បានប្រទានមកមនុស្សលោក ឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសង្គ្រោះនោះឡើយ » ( កិច្ចការ 4:12 ) ។
នៅក្នុងសាសនាចក្រ យើងស្គាល់ទ្រង់ជានរណា ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។ ទ្រង់គឺជាបុត្រសំណព្វតែមួយគត់របស់ព្រះវរបិតា ។ ទ្រង់ គឺជាអង្គដែលបានសុគត ហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញម្ដងទៀត ។ ទ្រង់គឺជាអង្គគាំទ្រយើងជាមួយព្រះវរបិតា ។ « ចូរចងចាំចុះថា គឺនៅលើសិលានៃព្រះដ៏ប្រោសលោះ នៃយើង គឺព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែល [ យើង ] ត្រូវសង់គ្រឹះ [ របស់យើង ] » ( ហេលេមិន 5:12 ) ។ ទ្រង់គឺជាយុថ្កាដែលទប់យើង ហើយការពារយើង និង ក្រុមគ្រួសារយើង ក្នុងព្យុះភ្លៀងនៃជីវិត ។
រាល់ថ្ងៃអាទិត្យនៅលើពិភពលោក ក្នុងក្រុមជំនុំដែលបានជួបជុំគ្នាគ្រប់ជាតិសាសន៍ ឬ ភាសា ពិធីសាក្រាម៉ង់ ត្រូវបានប្រសិទ្ធពរដោយពាក្យដូចគ្នា ។ យើងលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយចងចាំទ្រង់ជានិច្ច ។ នោះគឺជាការណ៍ដែលនៅដិតជាប់នឹងយើង ។
ព្យាការី នីហ្វៃ បានប្រកាសថា « ហើយយើងនិយាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ យើងអររីករាយក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ យើងព្យាករអំពីព្រះគ្រីស្ទ ហើយយើងសរសេរ ស្របតាមពាក្យព្យាករណ៍ទាំងឡាយរបស់យើង ដើម្បីឲ្យកូនចៅយើងអាចដឹងថា តើត្រូវស្វែងរកប្រភពណាមួយ ដើម្បីឲ្យបានផ្ដាច់បាបរបស់ពួកគេ » ( នីហ្វៃទី 2 25:26 ) ។
យើងម្នាក់ៗត្រូវតែមានទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនអំពីព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់មក យើងចែកចាយទីន្ទាល់នោះ ជាមួយគ្រួសារយើង និង អ្នកដទៃ ។
ចូរយើងកុំភ្លេចថា មានមារសត្រូវមួយ ដែលព្យាយាមរំខានដល់កិច្ចការនៃព្រះអម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ ។ យើងត្រូវតែជ្រើសរើសអ្នកដែលយើងត្រូវដើរតាម ។ ការការពាររបស់យើង គឺងាយស្រួលដូចជាការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ត្រូវឲ្យច្បាស់ថា យើងនឹងស្ថិតនៅខាងទ្រង់ដោយស្មោះត្រង់ ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី យ៉ូហាន បានចែងទុកថា មានមនុស្សមួយចំនួន ពុំអាចតាំងចិត្តចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ឡើយ ហើយ « តាំងពីនោះមក មានសិស្សទ្រង់ជាច្រើនដកខ្លួនថយចេញ មិនតាមទ្រង់ទៀតទេ ។
« នោះព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលទៅពួកដប់ពីរនាក់ថា អ្នករាល់គ្នាចង់ថយទៅដែរឬ ?
« ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ទូលឆ្លើយថា ព្រះអម្ចាស់អើយ តើយើងខ្ញុំនឹងទៅឯអ្នកណាវិញ គឺទ្រង់ហើយ ដែលមានព្រះបន្ទូលនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
« យើងខ្ញុំក៏បានជឿ ហើយដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ពិត » ( យ៉ូហាន 6:66–69 ) ។
ពេត្រុស បានទទួលនូវអ្វីដែលអ្នកដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះម្នាក់ៗអាចរៀនតាម ។ ដើម្បីលះបង់ដោយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងទទួលយកទ្រង់ ជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ហើយខំឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពយើង ដើម្បីរស់នៅតាមការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ដែលខ្ញុំបានរស់នៅ បង្រៀន ហើយបម្រើ ហើយបន្ទាប់ពីការធ្វើដំណើររាប់លានគីឡូម៉ែត្រនៅជុំវិញពិភពលោក និង រាល់អ្វីៗដែលខ្ញុំបានដកពិសោធន៍ នោះខ្ញុំមានសេចក្ដីពិតដ៏មហិមាមួយ ដែលខ្ញុំនឹងចែកចាយ ។ នោះគឺថា ភាពជាសាក្សីរបស់ខ្ញុំ អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន បានកត់ត្រាដូចខាងក្រោម បន្ទាប់ពីមានបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ៖
« ហើយឥឡូវនេះ បន្ទាប់ពីទីបន្ទាល់ជាច្រើនដែលបានថ្លែងអំពីទ្រង់ នេះគឺជាទីបន្ទាល់ចុងក្រោយបង្អស់ ដែលយើងខ្ញុំ សូមថ្លែងអំពីទ្រង់ ៖ គឺថា ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅ !
« ដ្បិតយើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ » ( គ. និង ស. 76:22–23 ) ។
ប្រសាសន៍របស់ពួកលោក គឺជាពាក្យពេចន៍របស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំជឿ ហើយខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ ហើយថាទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រាសំណព្វតែមួយរបស់ព្រះវរបិតា ហើយ « ដោយសារព្រះអង្គ និង តាមរយៈព្រះអង្គ ហើយពីព្រះអង្គ នោះពិភពទាំងឡាយ កើតមានឡើង ហើយបានបង្កើតមក ហើយបណ្ដាជននៅទីនោះ គឺជាបុត្រាបុត្រីបង្កើតចំពោះព្រះ » ( គ. និង ស. 76:24 ) ។
ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីរបស់ខ្ញុំថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះជន្មរស់ ។ ខ្ញុំស្គាល់ ព្រះអម្ចាស់ ។ ខ្ញុំជាសាក្សីម្នាក់របស់ទ្រង់ ។ ខ្ញុំស្គាល់ពលិកម្មដ៏មហិមា និង សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បរបស់ទ្រង់ ចំពោះកូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីពិសេសរបស់ខ្ញុំដោយរាបសារបំផុត តែដោយភាពជឿជាក់ទាំងស្រុង នៅក្នុងព្រះនាមនៃ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាមែន ។