ឆ្ពោះទៅមុខដោយ ជំនឿ
ដោយ អែលឌើរ អាន់ថូនី ឌី ភើគីន
នៃពួកចិតសិបនាក់
ដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថាការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន « ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែខ្ញុំដើរទៅមុខ » ដែលបានផ្តល់នៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំយ៉ង់ ថ្ងៃ ទី 4 ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ 2014 ។ ដើម្បីទទួលបានសុន្ទរកថាពេញលេញ ជាភាសាអង់គ្លេស សូមចូលទៅ speeches.byu.edu ។
មេរៀនបួននៃការសម្រេចចិត្តដោយបំផុសគំនិត ដោយនីហ្វៃ អាចកាត់បន្ថយភាពភ័យខ្លាចរបស់អ្នក ហើយបង្កើនទំនុកចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ ។
ភាពលម្អិតពី The Spirit of Prayer, ដោយ ក្លូឌីអូ រ៉ូបឺតូ អាគៀរ រ៉ាមីរ៉េស
ប្អូនៗយុវមជ្ឈឹមវ័យទាំងអស់ កំពុងរស់នៅក្នុងអ្វីដែលហៅថា « ទសវត្សន៍ នៃការសម្រេចចិត្ត » ។ អ្នកកំពុងធ្វើការជ្រើសរើសសំខាន់ៗជាច្រើនក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដូចជា « ការទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការបម្រើបេសកកម្ម ការទទួលការអប់រំ ជ្រើសរើសមុខនាទីការងារ និងជ្រើសរើសដៃគូ ហើយផ្សារភ្ជាប់អស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។1
ខ្ញុំនិយាយផ្ដោតពិសេសចំពោះ អ្នកដែលកំពុងពុះពារជាមួយនឹងការសម្រេចចិត្តមួយ ឬច្រើន — អ្នកខ្លះប្រហែលជាស្ទើរតែកម្រើកខ្លួនមិនរួចពីការភ័យខ្លាច នៃការសម្រេចចិត្តខុស ឬត្រូវការការពង្រឹងដើម្បីមានទំនុកចិត្ត ក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្តពីមុនមក ។
បើយើងអនុវត្តមេរៀនបួននៃការបំផុសគំនិតក្នុងការសម្រេចចិត្ត ដោយនីហ្វៃ អាចកាត់បន្ថយភាពភ័យខ្លាចរបស់អ្នក ហើយបង្កើនទំនុកចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ ។
1. សូមគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ
ខចុងក្រោយនៃកំណត់ត្រាពិសិដ្ឋរបស់នីហ្វៃ បានសង្ខេបពីជីវិតរបស់លោក ៖ « ដ្បិតទ្រង់បានបញ្ជាខ្ញុំថាដូច្នេះ ហើយខ្ញុំត្រូវតែគោរពធ្វើតាម » ។ ( នីហ្វៃទី 2 33:15 ) ។
សេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់នីហ្វៃចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺបានបញ្ជាក់បង្ហាញនៅក្នុងការគោរពព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ លោកបានអធិស្ឋាន ( សូមមើល នីហ្វៃទី 1 2:16 ) លោកបានអានព្រះគម្ពីរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 1 22:1 ) ។ លោកបានស្វែងរក និងដើរតាមការចង្អុលបង្ហាញមកពីព្យាការីដែលនៅរស់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 1 16:23–24 ) ។ ការគោរពតាមបែបនោះ អនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណធ្វើជាដៃគូដ៏ខ្លាំងដល់នីហ្វៃ ពេញមួយជីវិតរបស់លោក ហើយជម្រុញឲ្យមានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់ ។
អ្នកទាំងអស់គ្នាក៏ត្រូវតែនៅជិតនឹងព្រះអម្ចាស់ដែរ ដោយរក្សាបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការគោរពប្រតិបត្តិយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនទៅនឹងអ្វីតូចមួយដូចជា ការអានព្រះគម្ពីរ ការអធិស្ឋានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចូលរួមការប្រជុំសាសនាចក្រនានា ស្ដាប់តាមដំបូន្មានរបស់ព្យាការីដែលនៅរស់ និងការបម្រើអ្នកដទៃ នោះវានឹងឲ្យអ្នកមានភាពសក្ដិសមសម្រាប់ព្រះវិញ្ញាណ — និងវិវរណៈដែលមកជាមួយគា្ននោះ ។
ភាពល្អឥតខ្ចោះ ពុំមែនជាតម្រូវការដំបូងដើម្បីទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ ។ តម្រូវការដំបូង គឺជាការកែប្រែចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ ( សូមមើល រ៉ូម 3:23 ) ។ បើសិនជាការកែប្រែចិត្តរបស់អ្នកស្មោះពីចិត្ត និងពេញលេញ ( សូមមើល គ និង ស 58:42–43 ) អំណាចនៃការលាងសម្អាតរបស់ដង្វាយធួន នឹងនាំព្រះវិញ្ញាណដើម្បីដឹកនាំអ្នកនៅក្នុងការសម្រចចិត្តដ៏សំខាន់នៃជីវិត ។
2. ឆ្ពោះទៅមុខដោយជំនឿ
សូមដាក់ខ្លួនអ្នកក្នុងស្ថានភាពរបស់នីហ្វៃវិញ ឪពុករបស់អ្នកប្រាប់អ្នកថា ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យគ្រួសារអ្នកបោះបង់ចោលទ្រពសម្បត្តិរបស់អ្នក ហើយចេញទៅវាលរហោស្ថាន ។ តើអ្នកមិនចង់ដឹងអំពីដំណើរ និងគោលដៅរបស់អ្នកទេឬ ?
ខ្ញុំគិតថា នីហ្វៃនឹងរំភើបចិត្តបើព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីអនាគតរបស់គាត់ ។ ប៉ុន្តែ នោះមិនមែនជារបៀបដែលព្រះបានធ្វើការជាមួយនីហ្វៃទេ ហើយវាក៏មិនមែនជារបៀបដែលទ្រង់នឹងធ្វើការជាមួយអ្នកដែរ ។
ពេលដែលក្រុមគ្រួសាររបស់នីហ្វៃបានធ្វើដំណើរតាមវាលរហោស្ថាន សេចក្ដីណែនាំបានមកដល់គាត់ត្រឹមតែ « យូរៗម្ដង » ប៉ុណ្ណោះ ( នីហ្វៃទី 1 16:29; 18:1 ) ។ ការមើលទៅដំណើរជីវិតរបស់លោកដោយភាពជាក់ច្បាស់នៅមុខ នឹងមិនផ្ដល់ឲ្យលោកនូវការពង្រីកព្រលឹង និងការបង្កើតសេចក្ដីជំនឿដែលជួយលោកឲ្យក្លាយកាន់តែដូចព្រះគ្រីស្ទទេ ។
បើសិនអ្នកកំពុងតែរង់ចាំឲ្យព្រះចង្អុលបង្ហាញថា គួរតែរៀនមុខវិជ្ជាអ្វី ត្រូវរៀបការជាមួយអ្នកណា ត្រូវធ្វើការងារអ្វី ត្រូវរស់នៅកន្លែងណា គួររៀនបន្តយកអនុបណ្ឌិត ហើយគួរបង្កើតកូនប៉ុន្មាននាក់ នោះអ្នកនឹងមិនដែលចាកចេញពីផ្ទះរបស់អ្នកបានឡើយ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួននឹងមកត្រឹមតែ « ពីពេលមួយទៅពេលមួយ » ប៉ុណ្ណោះ ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ចង់ឲ្យយើងរីកចម្រើន ហើយវារួមបញ្ចូលការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីថ្លឹងថ្លែងការពិត ផ្ដល់ការវិនិច្ឆ័យ និងធ្វើការសម្រេចចិត្ត ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ក៏អញ្ជើញយើងឲ្យយកការសម្រេចចិត្តទាំងឡាយរបស់យើងទៅកាន់ទ្រង់ក្នុងការអធិស្ឋានដែរ ( សូមមើល គ និង ស 9:7–9 ) ។ អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនថា ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើងមក « ក្នុងវិធីមួយក្នុងចំណោម វិធី បី » ។2
ការបញ្ជាក់ពីការអះអាង
អែលឌើរ ស្កតបានមានប្រសាសន៍ថា « ជាដំបូង អ្នកអាចមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត លួងលោមចិត្ត និងការអះអាងថាការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក គឺត្រឹមត្រូវ »3 ខ្ញុំ និងគ្រីស្ទីភរិយារបស់ខ្ញុំ បានរកឃើញថាការអះអាងចំពោះការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ដែលប៉ះពាល់ដល់ជីវិត អាចជាការសន្ទនាតាមរយៈព្រះគម្ពីរ ហើយជារឿយ បន្ទាប់ពីការគោរពបូជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ឧទាហរណ៍ បន្ទាប់ពីការសញ្ជឹងគិត និងការអធិស្ឋានជាច្រើន យើងបានសម្រេចចិត្តបោះបង់ផ្ទះក្នុងក្ដីសុបិន្តថ្មីរបស់យើងក្នុងរដ្ឋតិចសាស់ ទទួលយកការផ្លាស់ប្ដូរការងារ ហើយផ្លាស់ទៅទីក្រុងប៉េកាំង ប្រទេសចិនជាមួយនឹងកូនប្រាំមួយនាក់ ។ តែយើងប្រាថ្នាចង់បានការបញ្ជាក់ខាងវិញ្ញាណយ៉ាងខ្លាំង សម្រាប់ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏សំខាន់មួយនេះ ។ ការអះអាងដ៏ទេវភាពពិតជាមានចំពោះយើង — នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ — ពេលយើងអានពាក្យទាំងនេះនៅក្នុងគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៖ « គឺជាព្រះហឫទ័យរបស់យើង ថាអ្នកគប្បី … កុំនៅកន្លែងនេះច្រើនថ្ងៃពេក … ចូរកុំគិតពីទ្រពសម្បត្តិរបស់អ្នកឡើយ ។ ចូរទៅឯដែនដីទាំងឡាយនៅទិសខាងលិច » ( គ និង ស 66:5–7 ) ។
សម្លេងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ អមមកដោយនូវអារម្មណ៍ដ៏មានអំណាចពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានបញ្ចាក់ថា ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងក្នុងការផ្លាស់ទៅប្រទេសចិន គឺត្រឹមត្រូវ ។
អារម្មណ៍រសាប់រសល់
វិធីទីពីរ ព្រះវរបិតាសួគ៌ឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានតាមរយៈ « អារម្មណ៍រសាប់រសល់ ភាពធេងធោងនៃគំនិត បង្ហាញថាជម្រើសរបស់អ្នកខុស » ។4
បន្ទាប់ពីបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសតៃវ៉ាន់ ខ្ញុំគិតថា ច្បាប់អន្តរជាតិនឹងជាជម្រើសអាជីពដ៏ល្អ ។ ពេលខ្ញុំ និងគ្រីស្ទីបានចាត់ទុកថា វាអាចទៅរួចសម្រាប់អនាគត យើងបានយល់ពី ការសិក្សាអប់រំដ៏ថ្លៃនៅប្រាំឆ្នាំទៅមុខទៀត ។
សហរដ្ឋអាមេរិក បានធ្លាក់ទៅក្នុងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយមូលនិធិរបស់យើងពិតជាស្តួចស្តើង ដូច្នេះ យើងបានថ្លឹងថ្លែងថាការចូលរួមក្នុងកងទ័ពជើងអាកាសឈ្មោះ អរអូធីស៊ី ( ROTC ) ដើម្បីបង់ថ្លៃសាលាជាជម្រើសដ៏ឆ្លាតវៃ ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើតេស្ត និងបំពេញឯកសាដែលបានតម្រូវ យើងមិនស្រណុកចិត្តក្នុងការធ្វើកិច្ចសន្យានោះសោះ ។ គ្មានអារម្មណ៍មិននឹងន ឬក៏អារម្មណ៍ងងឹតណាមួយមកទេ — គ្រាន់តែអវត្តមាននៃភាពសុខសាន្តប៉ុណ្ណោះ ។
ផ្នែកខ្លះ វាហាក់ដូចជាមិនសមហេតុផលនឹងការសម្រេចចិត្តផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុដែលបានបំផុសគំនិតទេ ដោយសារបើមិនដូច្នោះទេ ខ្ញុំនឹងក្លាយជាមេធាវីដ៏អាក្រក់ !
ទំនុកចិត្តដ៏ទេវភាព
ព្រះឆ្លើយតបចំពោះការអធិស្ឋានរបស់យើងតាមវិធីទីបី ៖ គ្មានចម្លើយ ។ អែលឌើរ ស្កត បានមានប្រសាសន៍ថា « ពេលអ្នករស់នៅដោយសក្ដិសម ហើយជម្រើសអ្នកសមស្របនឹងការបង្រៀននៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះអ្នកចាំបាច់ត្រូវតែអនុវត្តតាម បន្ដទៅមុខដោយទំនុកចិត្ត » ។5
ការព្យាយាមចុងក្រោយរបស់នីហ្វៃ ដើម្បីទទួលបានផ្ទាំងលង្ហិន បង្ហាញពីរបៀបដែលយើងគួរបន្តទៅមុខដោយទំនុកចិត្តដ៏ទេវភាព ។ លោកបានកត់ត្រាថា ៖
« ខ្ញុំត្រូវ បានដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ដោយមិន ដឹងជាមុនសោះឡើយថា តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ។
ទោះយ៉ាងណាក៍ដោយ គង់តែខ្ញុំ ដើរតម្រង់ទៅមុខ » ( នីហ្វៃទី 1 4:6–7 ) ។
ពេលទាំងនោះនឹងមកដល់អំឡុងទស្សវត្សរ៍នៃការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក ពេលអ្នកមិនអាចបង្អង់យូរទៀត ហើយត្រូវតែធ្វើវា ។ ខ្ញុំបានរៀនថា ដូចអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនថា « យើងនឹងទទួលបានការបំផុសគំនិត ពីព្រះវិញ្ញាណពេលយើងបានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងអស់ពីសមត្ថភាព ពេលយើងចេញទៅធ្វើការក្រោមកំដៅថ្ងៃជាជាងការអង្គុយនៅក្នុងម្លប់ អធិស្ថានសម្រាប់ការណែនាំពីជំហានដំបូងដែលត្រូវដើរ » ។6
ដូចជានីហ្វៃដែរ ព្រះវិញ្ញាណនឹងបញ្ជាក់ ឬព្រមានពីការជ្រើសផ្លូវរបស់អ្នកនៅពេលដែលដល់ពេល ។
3. រស់នៅក្នុងបច្ចុប្បន្នភាព
ការប្ដេជ្ញារបស់នីហ្វៃលើការធ្វើដំណើរទៅកាន់ដែនដីសន្យា ឈរផ្ទុយស្រឡះពីបងប្រុសរបស់លោក លេមិន និងលេមយួល ។ ពួកគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តទៅ ប៉ុន្តែដួងចិត្តរបស់ពួកគេមិនដែលចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡឹមឡើយ ។ នីហ្វៃកំពុងជួសជុលធ្នូដែលបានបាក់របស់គាត់ ដើម្បីបរបាញ់ម្ហូប និងរករ៉ែដើម្បីសាងសង់សំពៅ ខណៈដែលបងប្រុសប្អូនរបស់លោកកំពុងសម្រាកនៅក្នុងត្រសាល ។
សព្វថ្ងៃនេះ ពិភពលោកមានលេមិន និងលេមួលជាច្រើន ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការបុរស និងស្ត្រី ដែលបេ្ដជ្ញាចិត្តដូចនីហ្វៃ ។ អ្នកនឹងមានបទពិសោធន៍ពីការរីកចម្រើនដ៏ធំនៅក្នុងជីវិត ពេលអ្នកប្ដេជ្ញាទាំងស្រុងទៅនឹងការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក ហើយព្យាយាមដើម្បីបានខ្លាំងពូកែក្នុងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក សូម្បីតែពេលដែលអ្នកបើកភ្នែកសម្លឹងមើលទៅអនាគតក៏ដោយ ។
នីហ្វៃបង្ហាញឲ្យឃើញជាក់ពី ដំបូន្មានរបស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ៖ « ការស្រមើស្រម៉ៃពីអតីតកាល និងការទន្ទឹងពីអនាគត អាចផ្ដល់នូវការលួងលោមចិត្ត ប៉ុន្តែវានឹងមិនជំនួសកន្លែងនៃការរស់នៅក្នុងបច្ចុប្បន្នភាពទេ ។ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃនៃឱកាសរបស់យើង ហើយយើងនឹងចាប់យកវា » ។7
4. ទាញយកកម្លាំងពីអ្នកដទៃ
ទោះបីបន្ទាប់ពីយើងស្វែងរកព្រះវិញ្ញាណក៏ដោយ ឆ្ពោះទៅមុខជាមួយការសម្រេចចិត្តរបស់យើង នឹងប្ដេជ្ញាចិត្តទាំងស្រុងទៅលើវា ក៏ការសង្ស័យនៅតែមាន ហើយធ្វើឲ្យមានសំណួរលើការសម្រេចចិត្តរបស់យើងដែរ ។ នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនោះ សមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិដែលយើងទុកចិត្ត អាចផ្ដល់ដំបូន្មាន និងកម្លាំងដើម្បីឲ្យយើងរឹងមាំ ។ ខ្ញុំគិតថា ភរិយារបស់នីហ្វៃបានក្លាយជាយុត្តកាដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តរបស់លោក នៅតាមដំណើរទៅដែនដីន្យា ។
ការដឹងគុណចំពោះភរិយារបស់នីហ្វៃ បានមកដល់ខ្ញុំ នៅពេលទៅទស្សនាសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់សាសនាចក្រ ។ ខ្ញុំបានដក់ជាប់នឹងផ្ទាំងគំនូរនៅទីនោះ ជាផ្ទាំងគំនូរដែលនីហ្វៃបានចងភ្ជាប់ទៅនឹងដងក្ដោងនៃសំពៅ ទទឹកជោកដោយព្យុះដែលកំពុងបក់បោក ។8
នៅក្បែរនីហ្វៃ គឺជាភរិយា និងកូនម្នាក់របស់លោក ។ គាត់កំពុងតែទទួលបទពិសោធន៍ពីខ្យល់ព្យុះ និងបញ្ហាដូចនីហ្វៃដែរ ប៉ុន្តែកែវភ្នែករបស់គាត់មានភាពក្លាហាន ហើយដៃដ៏រឹងមាំរបស់គាត់បានឱបក្រសោបជុំវិញស្មារបស់លោក ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំក៏មានពរជ័យដោយមានភរិយាដែលស្មោះត្រង់ ផ្ដល់កម្លាំងដល់ខ្ញុំនៅពេលមានទុកលំបាកដែរ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំក៏ជាកម្លាំងស្រដៀងគ្នាចំពោះភរិយាខ្ញុំដែរ ។
បងប្អូនប្រុសទាំងឡាយ ការរក្សា និងពង្រឹងកម្លាំងខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកបានបង្កើត ( ឬដែលនឹងបង្កើត ) ដូចជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ឬក្នុងការបម្រើដ៏សុចរិតផ្សេងទៀត គឺជាទ្រព្យដ៏មានតម្លៃបំផុត នៅក្នុងការក្លាយជាស្វាមី និងឪពុកដែលគួរឲ្យចង់បាន ។ បងប្អូនស្រីទាំងឡាយ ភាពទន់ភ្លន់ខាងវិញ្ញាណ សេចក្ដីជំនឿ នឹងភាពក្លាហាន ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាគុណសម្បត្តិជាភរិយា និងជាម្ដាយដ៏ល្អបំផុត ។
ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យក្លាយជាប្រភេទមនុស្ស ដែលភរិយា/ស្វាមីក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ឬនាពេលអនាគត អាចពឹងផ្អែកសម្រាប់កម្លាំង និងដំបូន្មានដ៏វៃឆ្លាត ។ បុរសប្រកបដោយគុណធម៌ និងស្ត្រីដែលមានភាពសក្ដិសម ហើយដែលបានផ្សារភ្ជាប់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អាចធ្វើនូវកិច្ចការលំបាកបានជាដៃគូស្មើភាព ។
ខ្ញុំសូមសន្យាថា បើអ្នកនឹងអនុវត្តនូវមេរៀនទាំងឡាយដែលបានរៀនពីនីហ្វៃ និងព្យាការីសម័យទំនើប អំពីការធ្វើការសម្រេចចិត្ត អ្នកនឹងត្រូវបានដឹកនាំតាមផ្លូវដោយវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន « ពីពេលមួយទៅពេលមួយ » ។ ពេលអ្នករីកចម្រើនតាមទស្សវត្សរ៍នៃការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក អ្នកអាចមានសេចក្ដីជំនឿដើម្បីនិយាយដូចជានីហ្វៃដែរថា ៖
« ខ្ញុំត្រូវ បានដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ដោយមិនដឹង ជាមុនសោះឡើយថា តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ។
« ទោះយ៉ាងណាក៍ដោយ គង់តែខ្ញុំដើរតម្រង់ទៅមុខ » ( នីហ្វៃទី 1 4:6–7 ) ។