Mag-ampo Ta Duol sa Templo

Juan Beltrame

Buenos Aires, Argentina

Sa dihang tres anyos ang among anak nga si Marco, siya ug ako nag-antus og grabeng kaso sa pagkahilo sa pagkaon. Nasakit pag-ayo si Marco nga nakuyapan siya. Ang akong asawa, si Marianela, ug ako dali nga midala kaniya sa ospital. Sa among pag-abut, mora na siya og patay tan-awon. Sa katapusan, human sa upat ka oras, naulian siya.

Sugod niadto, misinati si Marco og pabalik-balik nga pagkirig-kirig sa misunod nga lima ka tuig. Kon pakatulgon namo siya matag gabii, naghunahuna mi kon sa tungang gabii, magdali-dali na ba pud kami sa pagdala kaniya sa ospital. Maglisud kami sa pagkatulog niadtong makaluya nga mga katuigan, ug misalig kami sa pag-ampo, hugot nga pagtuo, pagpuasa, ug sa mga panalangin sa pagkapari.

Sa dihang mga sais anyos na si Marco, gitawagan ko ni Marianela sa trabaho ug misulti kanako nga moadto dayon sa ospital. Misinati si Marco og grabe nga pagkirig-kirig ug na-coma siya. Sa dihang mitawag ang akong asawa, nagtrabaho ko sa pag-usab sa Missionary Training Center sa Argentina, nga nahimutang tupad sa Buenos Aires Argentina Temple.

Sa wala pa ko mobiya padulong sa ospital, ang usa ka higala ug kauban sa trabaho miingon, “Tungod kay duol man ta kaayo sa balay sa Ginoo, hain may maayo og magdungan ta una sa pag-ampo?” Gisirado ang templo aron mausab ug mapadak-an, apan miduol kami sa balay sa Ginoo, diin nag-ampo ko alang ni Marco.

Bisan pa sa tanan namong naagian kang Marco, mibati ko og pagpasalamat sa Dios alang sa panahon nga naambitan namo ni Marianela uban kaniya. Samtang nag-ampo ko, akong gisultihan ang Langitnong Amahan nga naningkamot kami nga mahimong maayong mga ginikanan ug giatiman si Marco sa labing maayo namong mahimo. Misulti usab ako Kaniya nga among dawaton ang Iyang kabubut-on kon Iyaha nang kuhaon si Marco.

Sa dihang miabut ko sa ospital, wala ko masayud kon makalingkawas ba si Marco sa coma o, kon makagawas siya niini, makalakaw o makasulti pa ba kaha siya pag-usab. Human sa lisud kaayo nga duha ka oras, nakamata siya. Gikapoy siya pag-ayo, apan maayo ra siya. Sugod niadto, sa milagrusong paagi, naarang-arang siya. Sa katapusan, gipaminosan na ang tambal ni Marco ug gipagawas na gayud sa ospital.

Si Marianela ug ako mihinumdom nianang lisud nga panahon nga mapasalamaton nga anaa gihapon kanamo si Marco ug mapasalamaton sa mga butang nga among nakat-unan. Ang among pagsulay nakahiusa kanamo ug nakapalig-on kanamo sa espirituhanong paagi. Kon wala kini, dili siguro kami makakat-on sa pag-ila sa daghang mga paagi nga ang Ginoo mopakita sa Iyang impluwensya sa among kinabuhi.

Sama sa gisulti ni Marianela, “Nakakita kami og daghang mga ebidensya ug mga kasinatian nga mihatag kanamo og pagpamatuod sa presensya sa Dios, nga Siya anaa uban kanamo ug nga Siya maminaw kanamo. Kon molahutay kami ug magbaton og pailub, ang mga panalangin moabut sa panahon nga wala namo dahuma.”