„Lekcja 17. Materiał przygotowawczy: Przynależność do Kościoła Pana”, Nauki i doktryna Księgi Mormona. Materiały dla nauczyciela (2021)
„Lekcja 17. Materiał przygotowawczy”, Nauki i doktryna Księgi Mormona. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 17. Materiał przygotowawczy
Przynależność do Kościoła Pana
Zasadniczą częścią posługi Jezusa Chrystusa pośród Nefitów i Lamanitów było zorganizowanie Jego Kościoła. Zbawiciel powiedział, że Kościół powinien być nazywany Jego imieniem i zbudowany na Jego ewangelii (zob. III Nefi 27:7–9). Przygotowując się do lekcji, zastanów się nad błogosławieństwami, jakie Pan daje ludziom, którzy należą do Jego Kościoła. Kiedy myślisz o tych błogosławieństwach, pomyśl, co możesz zrobić, aby przyczynić się do tego, że Kościół będzie przyjaznym miejscem dla wszystkich dzieci Boga.
Rozdział 1.
Jakie błogosławieństwa mogą być moim udziałem jedynie dzięki Kościołowi Pana?
Podczas Swej wizyty u Nefitów w świątyni w ziemi Obfitość, Zbawiciel dał Swoim dwunastu uczniom upoważnienie kapłańskie i upoważnił ich do udzielania chrztu, nadawania daru Ducha Świętego i przewodzenia w Jego Kościele (zob. III Nefi 11:18–22; 12:1; 18:5, 37). Zbawiciel nauczał także Nefitów, że aby wstąpić do Królestwa Bożego, musimy odpokutować, wierzyć w Niego i otrzymać obrzędy zbawienia i wywyższenia, które są dostępne jedynie w Jego Kościele, takie jak chrzest i konfirmacja (zob. III Nefi 11:32–41).
Omawiając cel istnienia Kościoła Jezusa Chrystusa zarówno w czasach starożytnych, jak i współczesnych, Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Starożytny cel pozostaje niezmienny: [głoszenie] dobrej nowiny ewangelii Jezusa Chrystusa oraz udzielanie obrzędów zbawienia. Innymi słowy — przyprowadzanie ludzi do Chrystusa. („Po co nam Kościół”, Liahona, listopad 2015, str. 108)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
W jaki sposób uczestnictwo w życiu Kościoła pomaga ci przyjść do Jezusa Chrystusa?
Rozdział 2.
W jaki sposób przyjmowanie sakramentu pomaga mi, gdy staram się być bardziej podobny do Jezusa Chrystusa?
Kiedy pierwszy dzień posługi Zbawiciela na ziemi Obfitość dobiegał końca, Zbawca udzielił sakramentu Swoim dwunastu uczniom oraz ludowi. Powtórzył ten obrzęd następnego dnia, w cudowny sposób zapewniając chleb i wino. (Zob. III Nefi 18:1–9; 20:3–8).
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przestudiuj fragmenty III Nefi 18:3–12 i III Nefi 20:8–9. Zastanów się nad tym, czego Jezus nauczał o świętych celach sakramentu.
Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, w jaki sposób ten obrzęd pozwala nam mieć Ducha Świętego jako naszego stałego towarzysza:
Obrzęd sakramentu jest świętym i powtarzającym się zaproszeniem do szczerej pokuty i duchowej odnowy […]. Kiedy sumiennie przygotowujemy się i uczestniczymy w tym świętym obrzędzie ze [złamanym] sercem i [skruszonym] duchem, mamy obietnicę, że będziemy mogli zawsze mieć ze sobą Ducha Pana. A dzięki uświęcającej mocy Ducha Świętego, który jest naszym stałym towarzyszem, możemy na zawsze zachować odpuszczenie naszych grzechów. („Wasze grzechy pozostaną wam na zawsze odpuszczone”, Liahona, maj 2016, str. 61–62)
Starszy Christofferson nauczał, że przyjmowanie sakramentu może również pomóc nam skupić się na tym, aby stawać się bardziej podobnymi do Zbawiciela:
Chleb i woda reprezentują ciało i krew Tego, który jest Chlebem Żywota i Żywą Wodą [zob. Ew. Jana 4:10], wzruszająco przypominając nam o cenie, którą On zapłacił, aby nas odkupić […].
Jednak symboliczne skosztowanie Jego ciała i krwi ma jeszcze głębsze znaczenie — oznacza rozwijanie w sobie cech i charakteru Chrystusa, porzucenie naturalnego człowieka i stanie się świętym „poprzez zadośćuczynienie Chrystusa Pana” [Ks. Mosjasza 3:19]. Spożywając co tydzień sakrament chleba i wody, dobrze postąpimy, jeśli będziemy rozważać to, że musimy w pełni przyjąć do swojego życia i serca całokształt charakteru Zbawiciela i Jego bezgrzesznego życia […].
Kosztowanie ciała i krwi Zbawiciela oznacza pozbycie się ze swojego życia czegokolwiek, co nie jest w harmonii z Chrystusowym charakterem, oraz rozwijanie w sobie Jego cech. („Chleb żywy, który z nieba zstąpił”, Liahona, listopad 2017, str. 36, 37, 39)
Zapisz swoje przemyślenia
Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium nauczał: „Obrzęd sakramentu sprawia, że spotkanie sakramentalne jest najbardziej uświęconym i najważniejszym spotkaniem w Kościele” („Spotkanie sakramentalne i sakrament”, Liahona, listopad 2008, str. 17). Rozważ zapisanie kilku działań, które możesz podjąć, by sprawić, że sakrament i spotkanie sakramentalne staną się najważniejszą częścią święcenia przez ciebie dnia sabatu.
Rozdział 3.
Co mogę zrobić, aby dzięki mnie każdy czuł, że w Kościele Jezusa Chrystusa jest dla niego miejsce?
Po ustanowieniu sakramentu pośród Nefitów i Lamanitów Jezus nauczał, jak ważne jest to, by spotkania kościelne odbywały się w atmosferze przyjaznej dla wszystkich i aby każdy czuł się zaproszony do udziału.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przestudiuj wersety III Nefi 18:22–25. Możesz zaznaczyć słowa lub wyrażenia, które zawierają nauki Pana o tym, kogo powinniśmy zapraszać do Jego Kościoła.
Obejrzyj film pt. „Lifting others” (2:49) lub przeczytaj poniższy zapis wypowiedzi z tego filmu. W tym filmie Siostra Carol F. McConkie, która służyła jako Doradczyni w Generalnym Prezydium Organizacji Młodych Kobiet, mówi o tym, co możemy zrobić, aby wszyscy ludzie czuli się mile widziani w Kościele Pana:
Siostra Carol F. McConkie, która służyła jako Doradczyni w Generalnym Prezydium Organizacji Młodych Kobiet, mówi o tym, co możemy zrobić, aby wszyscy ludzie czuli się mile widziani w Kościele Pana:
Znam ludzi, którzy przychodzą do Kościoła w każdą niedzielę, aby mogli poczuć natchnienie i pokrzepienie na duchu, i którzy po prostu odchodzą, bo czują się oceniani i niekochani, niepotrzebni […].
Musimy być głęboko świadomi tego, jaki jest cel przyjścia do Kościoła w niedzielę i upewnić się, że wszyscy, którzy przychodzą, czują się kochani, potrzebni, akceptowani i podniesieni na duchu.
Każdy zmaga się z trudnościami, o których nawet nie wiemy, dlatego niezwykle ważne jest, żebyśmy byli świadomi tego, że wszyscy wokół nas są kochani przez Boga i że musimy patrzeć na nich oczami Chrystusa. Nie powinniśmy pozwolić na to, by ocenianie ludzi determinowało sposób, w jaki odnosimy się do siebie nawzajem […].
Ewangelia Jezusa Chrystusa nie marginalizuje ludzi. To ludzie marginalizują ludzi. I musimy to naprawić. Musimy być wrażliwi i miłować naszych bliźnich oraz pozwolić im wzrastać i rozkwitać, i stać się najlepszą wersją siebie. Ich talenty, zdolności oraz osobowość są potrzebne w królestwie Bożym. A jeśli będziemy budować królestwo Boga na ziemi, potrzebujemy wszystkich, aby przyszli (film pt. „Lifting others”, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org).
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Co mogę robić, aby moja postawa była bardziej zachęcająca i przyjazna, aby dzieci Boże czuły, że jest dla nich miejsce w Kościele Pana?