„Lekcja 23. Materiał przygotowawczy: Kiedy błogosławieństwa małżeństwa na wieczność lub błogosławieństwa związane z posiadaniem dzieci nadchodzą z opóźnieniem”, Wieczna rodzina. Materiały dla nauczyciela (2022)
„Lekcja 23. Materiał przygotowawczy”, Wieczna rodzina. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 23. Materiał przygotowawczy
Kiedy błogosławieństwa małżeństwa na wieczność lub błogosławieństwa związane z posiadaniem dzieci nadchodzą z opóźnieniem
Wielu ludzi nie jest w stanie zrealizować swoich prawych pragnień związanych z małżeństwem lub posiadaniem dzieci, i może to być źródłem ich zniechęcenia, zmartwień i niepokoju. Podczas studiowania tego materiału zastanów się, dlaczego możemy ufać, że Pan wypełni obiecane błogosławieństwa dotyczące naszych wiecznych rodzin, jeśli będziemy Mu wierni. Zastanów się także, dlaczego wszyscy jesteśmy potrzebni w Kościele Zbawiciela i w planie Boga, niezależnie od sytuacji w naszej rodzinie.
Rozdział 1.
Co będzie, jeśli moja sytuacja nie pasuje do opisu podanego w proklamacji o rodzinie?
Przywódcy Kościoła nauczają o ideałach życia rodzinnego. Zdają sobie również sprawę z tego, że nie każdy ma ten ideał. W proklamacji o rodzinie, na przykład, prorocy nauczają, że niektóre „okoliczności mogą wymagać przystosowania do konkretnej sytuacji” w wypełnianiu świętych obowiązków rodzinnych („Rodzina. Proklamacja dla świata”, strona internetowa KosciolJezusaChrystusa.org).
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów przyznał, że wierni członkowie Kościoła przechodzą przez różne sytuacje rodzinne:
Jest wielu, młodych i starszych, którzy są oddani i wierni ewangelii Jezusa Chrystusa, choć ich ostatnie doświadczenia nie wpasowują się w proklamację o rodzinie: dzieci, których życie zostało zaburzone przez rozwód […]; rozwiedzione kobiety i mężczyźni, którzy zostali wielce zranieni przez niewierność małżonka; mężowie i żony, którzy nie mogą mieć dzieci […]; samotne kobiety i mężczyźni, którzy, z wielu różnych powodów, nie mogli zawrzeć związku małżeńskiego. („Oko wiary”, Liahona, maj 2019, str. 36)
Prezydent M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Ponad połowa osób dorosłych w dzisiejszym Kościele jest owdowiała, rozwiedziona lub jeszcze nie zawarła związku małżeńskiego. Niektórzy zastanawiają się, jakie mają możliwości i jakie jest ich miejsce w planie Bożym i w Kościele. Powinniśmy zrozumieć, że życie wieczne to nie tylko kwestia obecnego stanu cywilnego, ale bycia uczniem Jezusa i bycia „[dzielnym] w świadectwie o Jezusie” [Doktryna i Przymierza 76:79, zob. także Doktryna i Przymierza 121:29] […].
Wszyscy, którzy przyjmą łaskawy dar pokuty pochodzący od Zbawiciela i żyją zgodnie z Jego przykazaniami, otrzymają życie wieczne, nawet jeśli nie osiągną wszystkich właściwych mu cech i doskonałości w życiu doczesnym. („Nadzieja w Chrystusie”, Liahona, maj 2021, str. 55)
Niektórzy mogą zastanawiać się, dlaczego przywódcy Kościoła nadal nauczają o ideałach życia rodzinnego, podczas gdy wielu członków Kościoła nie zaznaje tych ideałów.
Siostra Sharon Eubank z Generalnego Prezydium Stowarzyszenia Pomocy opowiedziała o swoich doświadczeniach i przemyśleniach jako dorosła stanu wolnego:
Sama jestem stanu wolnego, więc wiem, jak to jest. Nie masz osoby towarzyszącej, siedzenie w kościele jest krępujące, imprezy mogą być torturą, krewni czują, że mogą komentować, podczas gdy nikt nie powinien się wypowiadać na ten temat […].
Dopasowanie się do Kościoła skupionego na rodzinie również może być wyzwaniem. Rzeczywistość jest jednak taka, że większość członków Kościoła nie ma idealnej sytuacji rodzinnej. Nie jestem pewna, czy ktokolwiek żyje w takiej perfekcyjnej, idealnej rodzinie. Dlaczego więc wciąż kładziemy na to nacisk? Ponieważ rodzina jest naszym przeznaczeniem i jesteśmy na tej ziemi, aby zdobyć umiejętności związane z silnymi relacjami rodzinnymi, niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajdujemy. („List do siostry stanu wolnego”, Ensign, październik 2019, str. 40)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
W jaki sposób możemy wykazywać się wiarą w Jezusa Chrystusa i Jego nauki o rodzinie, nawet jeśli nasza sytuacja rodzinna nie jest idealna?
Rozdział 2.
W jaki sposób mogę iść naprzód z wiarą, kiedy upragnione błogosławieństwa nadchodzą z opóźnieniem?
Abraham i Sara wiedzieli, jak to jest pragnąć błogosławieństw, które nadchodzą z opóźnieniem lub które są niespełnione w tym życiu. Gdy Abraham miał 75 lat, on i Sara nie mieli dzieci (zob. I Ks. Mojżeszowa 11:29–30; 12:4). Jednak Pan mu obiecał: „Rozmnożę potomstwo twoje jak proch ziemi” (I Ks. Mojżeszowa 13:16). Pan obiecał również, że Abraham i jego potomkowie otrzymają ziemię kananejską jako dziedzictwo (zob. I Ks. Mojżeszowa 17:8). Później, gdy Abraham miał 100 lat, a Sara 90 lat, obiecano im, że Sara urodzi syna o imieniu Izaak (zob. I Ks. Mojżeszowa 17:17, 19). Choć ta obietnica i niektóre inne obietnice zostały wypełnione, obietnice Pana, że będą mieli niezliczone potomstwo i otrzymają obiecaną ziemię, nie wypełniły się za życia Abrahama i Sary.
W Liście do Hebrajczyków Apostoł Paweł odniósł się do tych obietnic danych Abrahamowi i Sarze.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj wersety List do Hebrajczyków 11:8, 11–13 i zastanów się, czego możesz nauczyć się z przykładu Abrahama i Sary na temat wykazywania się wiarą w Jezusa Chrystusa, kiedy upragnione błogosławieństwa nadchodzą z opóźnieniem lub są niespełnione w tym życiu.
Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium wyjaśnił: „Wiara oznacza zaufanie — zaufanie woli Boga, zaufanie Jego metodom postępowania i zaufanie Jego czasowi” („Czas”, Liahona, październik 2003, str. 12).
Czekanie na upragnione przez nas błogosławieństwa z rąk Pana może być próbą naszej cierpliwości i posłuszeństwa. W czasie służby jako członek Kworum Siedemdziesiątych Starszy Spencer J. Condie powiedział:
Czasami przez naszą ziemską niecierpliwość tracimy z oczu drogie obietnice Pana i „odłączamy” nasze posłuszeństwo od wypełnienia się tych obietnic. („Darowane nam zostały drogie i największe obietnice”, Liahona, listopad 2007, str. 17)
Prezydent Ballard udzielił na temat czekania na Pana podobnych nauk:
Czekanie na Pana oznacza ciągłe posłuszeństwo i duchowy postęp w Jego kierunku. Czekanie nie oznacza wypatrywania właściwego momentu. Nigdy nie powinniście odnosić wrażenia, że jesteście w poczekalni […].
Osobisty wzrost, jaki możecie osiągnąć teraz, czekając na Pana i na spełnienie Jego obietnic, jest nieocenionym, uświęconym elementem Jego planu dla każdego z nas […]. Pan szanuje tych, którzy Mu służą i czekają na Niego z cierpliwością i wiarą [zob. Ks. Izajasza 64:4; Doktryna i Przymierza 133:45]. („Nadzieja w Chrystusie”, str. 55)
Zapisz swoje przemyślenia
Zapisz doświadczenia lub nauki, które ukształtowały twoją pewność, że Pan wypełni Swoje obietnice, nawet jeśli błogosławieństwa nadejdą z opóźnieniem.
Rozdział 3.
W jaki sposób mogę mieć swój udział w Kościele Pana bez względu na moją sytuację rodzinną?
Niektórzy członkowie Kościoła, których sytuacja rodzinna obecnie nie pasuje do opisu zawartego w proklamacji o rodzinie, mogą zastanawiać się, czy pasują do tego Kościoła. Apostoł Paweł przyrównał Kościół Jezusa Chrystusa do fizycznego ciała, aby nauczyć nas, dlaczego każdy członek Kościoła jest potrzebny.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj I List do Koryntian 12:12, 16–17, 21, 25–27 i zastanów się, w jaki sposób każdy członek Kościoła jest nieodzowny i dodaje coś od siebie do całości.
Nasza wyjątkowa sytuacja może stanowić wartość i źródło doświadczeń w rodzinie, którą jest dla nas nasz okręg lub gmina. Prezydent Ballard podkreślił:
Nigdy nie zapominajcie, że jesteście dziećmi Boga, naszego Wiecznego Ojca, teraz i na zawsze. On was kocha, a Kościół pragnie was i potrzebuje. Tak, potrzebujemy was! Potrzebujemy waszych głosów, talentów, umiejętności, dobroci i prawości. („Nadzieja w Chrystusie”, str. 55)
Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Na podstawie dzielących nas różnic każdy mógłby odizolować się od naszej rodziny w okręgu […]. Zamiast tego dzielmy się naszymi darami i talentami z innymi osobami, przynosząc im jasną nadzieję oraz radość, a czyniąc to, wzmacniajmy nasze własne duchy. („Belonging to a Ward Family” [Przynależność do rodziny w okręgu], Ensign, marzec 1996, str. 16)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Co mogę zrobić, aby lepiej zrozumieć innych członków mojego okręgu lub gminy i pomóc im odczuć, że są docenieni i włączeni do wspólnoty? Jeśli czuję, że nie mam swego miejsca w Kościele, co mogę zrobić, aby Zbawiciel pomógł mi poczuć moją wartość i zobaczyć moje miejsce w Jego Kościele?