ការប្រែក្លាយជាឪពុកម្ដាយល្អ
ដោយអែលឌើរ អិល ថម ភែរី
នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
នោះមានវិធីជាច្រើន ដែលឪពុកម្ដាយល្អ អាចទទួលបានជំនួយ និង ការគាំទ្រ ដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ចំពោះកូនចៅពួកគេ ។
ខ្ញុំបានចូលដល់ព្រឹត្តការណ៍ពិសេសមួយនារដូវក្ដៅនេះ-- ខ្ញុំបានធ្វើខួបគំរប់អាយុ 90 ឆ្នាំ ។ នៅពេលអ្នកចូលដល់ព្រឹត្តការណ៍ជាក់លាក់ទាំងឡាយក្នុងជីវិត វាជាជំនួយ និង ជាប្រយោជន៍ដើម្បីគិតអំពីព្រឹត្តការណ៍ និងបទពិសោធន៍ទាំងឡាយពីអតីតកាល ។ អ្នកដែលជាយុវវ័យ ពេលស្ដាប់ ឬ អានសុន្ទរកថានេះទៅ អាចនឹងពុំចាប់អារម្មណ៍ថា មនុស្សម្នាក់នេះអាចរស់បាន 90 ឆ្នាំទេ ប៉ុន្តែពេលដែលខ្ញុំកើតមក រស់បានរយៈពេលយូរដូចនេះ ចាត់ទុកថាជាជោគជ័យដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ ខ្ញុំដឹងគុណព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលប្រទានពរខ្ញុំឲ្យមានអាយុវែងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
មានអ្វីៗជាច្រើនបានផ្លាស់ប្ដូរក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានឃើញការអភិវឌ្ឍនៃជំនាន់ឧស្សាហកម្ម និង ជំនាន់ព័ត៌មានវិទ្យា ។ រថយន្ដ ទូរស័ព្ទដៃ និង យន្ដហោះដែលបានផលិតយ៉ាងច្រើន គឺជាការកែប្រែថ្មីដ៏អស្ចារ្យដែលបានបង្កើតឡើងកាលពីខ្ញុំនៅក្មេង ។ សព្វថ្ងៃរបៀបដែលយើង រក ចែកចាយ និង ប្រើព័ត៌មាន ផ្លាស់ប្ដូរស្ទើរតែរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ នៅជំនាន់ខ្ញុំ ខ្ញុំស្ងើចចំពោះការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងលឿនក្នុងពិភពលោកដែលយើងរស់នៅនេះណាស់ ។ របកគំឃើញជាច្រើននាសព្វថ្ងៃ ធ្វើឲ្យយើងនឹកគិតដោយរំភើបចំពោះសក្ដានុពលរបស់វា ដែលធ្វើឲ្យជីវិតយើងកាន់តែល្អប្រសើរ ។
តាមរយៈការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងលឿនដែលបានកើតឡើងនៅជុំវិញយើងទាំងអស់ យើងសូមអធិស្ឋានដោយស្មោះ ហើយធ្វើការដើម្បីប្រាកដថា តម្លៃនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅខ្ជាប់ខ្ជួន ។ មាននូវតម្លៃមួយចំនួនដំណឹងល្អកំពុងត្រូវបានរងនូវការបាត់បង់រួចទៅហើយ ។ ហេតុដូច្នេះ នៅចំនុចលើគេក្នុងបញ្ជីនៃតម្លៃទាំងនេះ គោលដៅដ៏ចំបងរបស់មារសត្រូវ គឺភាពបរិសុទ្ធនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ និង សារៈសំខាន់ជាចំបងនៃក្រុមគ្រួសារ ។ វាផ្ដល់ឲ្យនូវគេហដ្ឋានមានសុវត្ថិភាព និង នឹងនរ ដែលកូនម្នាក់ៗរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ អាចទទួលឥទ្ធិពលសម្រាប់សេចក្ដីល្អ ហើយទទួលបានតម្លៃដ៏អស់កល្ប ។
គ្រួសារខ្ញុំ ដែលបានចូលរួមប្រារព្ធខួប 90 ឆ្នាំក្នុងជីវិតខ្ញុំនេះ បានថ្លែងនូវអ្វីដែលបានជួយខ្ញុំចងចាំ និង អរគុណចំពោះបទពិសោធន៍ទាំងឡាយក្នុងជីវិតយូរអង្វែងខ្ញុំនេះ ។ ឧទាហរណ៍ ក្មួយស្រីខ្ញុំដែលបានមកជុំគ្នា ហើយបានចែកចាយជាមួយខ្ញុំនូវសំបុត្រមួយចំនួន ដែលខ្ញុំបានសរសេរទៅឪពុកម្ដាយខ្ញុំកាលពី 70 ឆ្នាំកន្លងទៅ ដែលខ្ញុំបានផ្ញើរមកពីមូលដ្ឋានទ័ពនាវាខ្ញុំ នៅកោះ សៃប៉ាន ក្នុងមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីភិច អំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ។
ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍លើសំបុត្រមួយក្នុងចំណោមសំបុត្រទាំងនោះ ។ វាគឺជាសំបុត្រមួយដែលខ្ញុំបានសរសេរទៅម្ដាយរបស់ខ្ញុំ សម្រាប់បើកអាននៅថ្ងៃបុណ្យម្ដាយក្នុងឆ្នាំ 1945 ។ ខ្ញុំចង់ចែកចាយផ្នែកខ្លះៗជាមួយអ្នក ដោយសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងឃើញនូវមូលហេតុដែលខ្ញុំនឹងដឹងគុណជារៀងរហូតដល់ឪពុកម្ដាយជាទីស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចំពោះមេរៀនដែលខ្ញុំបានរៀនមកពីការបង្រៀននៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគាត់ ។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំគឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតដែលចាំអំពីឪពុកម្ដាយល្អ ដែលបានដាក់អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគាត់ និង ការចិញ្ចឹមកូនដោយត្រឹមត្រូវជាអាទិភាពខ្ពស់បំផុតរបស់ពួកគាត់ ។
សំបុត្រថ្ងៃបុណ្យម្ដាយឆ្នាំ 1945 បានចាប់ផ្ដើមថា ៖
« ម៉ាក់ជាទីស្រឡាញ់
« កាលពីបួនឆ្នាំមុន កូនបានចំណាយពេលបុណ្យម្ដាយនៅឆ្ងាយពីម៉ាក់ ។ កូនចង់នៅជាមួយម៉ាក់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយប្រាប់ម៉ាក់ថា កូនស្រឡាញ់ម៉ាក់ប៉ុណ្ណា ហើយកូននឹករលឹកម៉ាក់ប៉ុណ្ណា ប៉ុន្តែដោយឆ្នាំនេះកូននៅពុំអាចធ្វើបានទៀតនោះ កូននឹងត្រូវធ្វើនូវរឿងដ៏ល្អមួយទៀត ដោយផ្ញើការនឹករលឹករបស់កូនតាមរយៈសំបុត្រ ។
« ឆ្នាំនេះធ្វើឲ្យកូនបានដឹងច្បាស់ថា ម៉ាក់បានប្រទានពរដល់កូនយ៉ាងខ្លាំង ជាងឆ្នាំណាៗទាំងអស់ ។ ដំបូងគេ កូននឹកនូវរឿងតូចៗដែលម៉ាក់បានធ្លាប់ធ្វើសម្រាប់កូន ។ ពេលណាកូនភ្ញាក់ពីដំណេកនៅពេលព្រឹក កូនពុំចាំបាច់ត្រូវបារម្ភថា កូនត្រូវរកអាវស្អាត និង ស្រោមជើងស្អាតទេ ។ អ្វីដែលកូនត្រូវធ្វើ គឺគ្រាន់តែបើកថតទូរ នោះកូននឹងឃើញវា ហើយ ។ នៅពេលបាយ កូនតែងតែដឹងថា កូននឹងមានអ្វីដែលកូនចូលចិត្ត បានត្រៀមយ៉ាងល្អរួចទៅហើយ ។ នៅពេលយប់កូនតែងតែដឹងថា កូននឹងមានកំរាលស្អាតនៅលើគ្រែ ហើយមានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីខ្ញុំដណ្ដប់យ៉ាងកក់ក្ដៅ ។ ការរស់នៅក្នុងផ្ទះ គឺជាពិតជាក្ដីអំណរដ៏អស្ចារ្យ » ។
នៅពេលខ្ញុំអានសំបុត្រនៅត្រង់កថាខណ្ឌពីរដំបូងនេះ ខ្ញុំតក់ស្លុត វារំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។ ប្រហែលមកពីការរស់នៅក្នុងតង់ ដេកនៅក្នុងមុងនៅលើគ្រែតូច បានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតអំពីការត្រឡប់ទៅផ្ទះដ៏ពិសេសរបស់ខ្ញុំហើយមើលទៅ ។
សំបុត្រទៅម្ដាយខ្ញុំបានបន្ដទៀតថា ៖
« ប៉ុន្តែអ្វីដែលជ្រាលជ្រៅជាងនេះ គឺអារម្មណ៍របស់កូនចំពោះម៉ាក់ ដោយសារតែគំរូដែលម៉ាក់បានបង្ហាញដល់កូន ។ ម៉ាក់ធ្វើឲ្យជីវិតយើងរីករាយជាគ្រួសារ ដែលយើងចង់ធ្វើតាមគំរូរបស់ម៉ាក់ ។ ដើម្បីបន្ដមានក្ដីអំណរដូចគ្នានេះ ដែលពួកយើងមានក្នុងវ័យក្មេងរបស់យើង ។ ម៉ាក់តែងតែមានពេលនាំគ្រួសារទៅលេងនៅជ្រលងភ្នំ ហើយយើងអាចពឹងផ្អែកលើម៉ាក់ធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង តាំងពីការឡើងភ្នំ ហើយលេងបាល់នឹងពួកយើង ។ ម៉ាក់ និង ប៉ាពុំដែលទៅវិស្សមកាលតែពីរនាក់ទេ ។ គ្រួសារតែងតែទៅជាមួយជានិច្ច ។ ឥឡូវ កូននៅឆ្ងាយពីផ្ទះ កូនចូលចិត្តនិយាយអំពីជីវិតនៅផ្ទះជានិច្ច ដោយសារវាសប្បាយរីករាយណាស់ ។ កូនមិនអាចព្រងើយចំពោះការបង្រៀនរបស់ម៉ាក់ទេ ដោយសារសកម្មភាពរបស់កូន នឹងធ្វើឲ្យអ្នកដទៃគិតថាម៉ាក់ចិញ្ចឹមកូនមិនបានល្អ ។ ជីវិតគឺជារឿងដ៏សំខាន់មួយចំពោះកូន ដើម្បីមានភាពសក្ដិសមនឹងហៅជាកូនរបស់ ណូរ៉ា សូនី ភែរី ។ កូនមានមោទនភាពណាស់ចំពោះនាមនេះ ហើយកូនសង្ឃឹមថា កូននឹងមានភាពសក្ដិសមជានិច្ចក្នុងការធ្វើជាកូនម៉ាក់ ។
« កូនសង្ឃឹមថា នៅឆ្នាំក្រោយ កូននឹងអាចនៅជាមួយម៉ាក់ ដើម្បីបង្ហាញម៉ាក់នូវពេលដ៏ល្អ ដែលកូនបានរៀបចំដើម្បីបង្ហាញដល់ម៉ាក់ នៅថ្ងៃបុណ្យម្ដាយសម្រាប់កាលពីបួនឆ្នាំកន្លងទៅ ។
« សូមឲ្យព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរម៉ាក់នូវរឿងល្អៗទាំងអស់ ដែលម៉ាក់បានធ្វើ សម្រាប់ពិភពលោកដ៏ចលាចលនេះ ។
« ដោយអស់ពីក្ដីស្រឡាញ់របស់កូន ថម » ។ 1
នៅពេលខ្ញុំអានសំបុត្រខ្ញុំឡើងវិញ ខ្ញុំនឹកចាំផងដែរអំពីវប្បធម៌ក្នុងគ្រួសារ វួដ ស្ដេក និង សហគមន៍ ដែលខ្ញុំបានធំឡើងនោះ ។
វប្បធម៌ ត្រូវបានកំណត់ជាផ្លូវនៃជីវិតរបស់មនុស្ស ។ មានវប្បធម៌ដំណឹងល្អដ៏ពិសេសមួយ បង្កើតជាចង្កោមនៃគុណតម្លៃ និង ការរំពឹងទុក ហើយនឹងជាការអនុវត្តជាទូទៅចំពោះសមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយទាំងអស់ ។ វប្បធម៌ដំណឹងល្អ ឬ ផ្លូវនៃជីវិតនេះ កើតចេញមកពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ បទបញ្ញត្តិនៃព្រះ និង ការបង្រៀនរបស់ព្យាការីនៅរស់ ។ វាបានបង្ហាញក្នុងរបៀបមួយ ដែលយើងចិញ្ចឹមគ្រួសាររបស់យើង និងរបៀបរស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗ ។
ការបង្រៀនដំបូងចំពោះអ័ដាម សម្រាប់ការទទួលខុសត្រូក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់គាត់ គឺមាននៅក្នុងលោកុប្បត្តិ 2:24 ថា ៖ « ដោយហេតុនោះ បានជាមនុស្សប្រុសនឹងលាចេញពីឪពុកម្ដាយខ្លួន ទៅនៅជាប់នឹងប្រពន្ធវិញ ហើយអ្នកទាំងពីរ នោះនឹងត្រឡប់ជាសាច់តែមួយសុទ្ធ » ។
ការនៅជុំគ្នានៃបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ គឺជាការរៀបការដោយស្របច្បាប់ និង ពេញច្បាប់ ពុំមែនគ្រាន់តែជាការរៀបចំសម្រាប់ជំនាន់នាពេលអនាគត ដើម្បីទទួលគ្រងផែនដីនោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏នាំមកនូវក្ដីអំណរ និង ក្ដីសោមនស្សដ៏អស្ចារ្យផងដែរ ដែលអាចមាននៅក្នុងបទពិសោធន៍ជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។ នេះជាការពិតពិសេស នៅពេលអំណាចបព្វជិតភាពប្រកាសថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវធ្វើសម្រាប់ជីវិតនេះ និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ កូនចៅដែលកើតមកក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដូច្នេះ មាននូវសុវត្ថិភាពមួយ ដែលពុំអាចរកបាននៅកន្លែងផ្សេងឡើយ ។
មេរៀនទាំងឡាយ ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងផ្ទះ ដោយឪពុកម្ដាយល្អ កំពុងតែមានតួនាទីកាន់តែសំខាន់ឡើងនៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ ព្រោះឥទ្ធិពលរបស់មារសត្រូវ កំពុងរាតត្បាតខ្លាំងណាស់ ។ ដូចយើងដឹងហើយថា វាកំពុងព្យាយាមច្រោះ និង បំផ្លាញគ្រឹះទាំងអស់នៃសង្គមយើង-- គឺគ្រួសារ ។ វាកំពុងវាយប្រហារលើការប្ដេជ្ញាចិត្តចំពោះជីវិតគ្រួសារនៅទូទាំងពិភពលោក ហើយបំបាក់វប្បធម៌ និង សេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយស្មោះត្រង់ តាមវិធីសម្ងាត់ដ៏ឆ្លាតវៃ និងប្រុងប្រយ័ត្នវា ។ ឪពុកម្ដាយ ត្រូវតែសម្រេចចិត្តថា ការបង្រៀននៅក្នុងផ្ទះ គឺជាការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋ និង សំខាន់បំផុត ។ ខណៈដែលស្ថាប័នផ្សេងទៀត ដូចជា ព្រះវិហារ និង សាលារៀន អាចជួយឪពុកម្ដាយ « បង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែល [ គេ ] គួរប្រព្រឹត្ត » (សុភាសិត 22:6 ) នៅទីបំផុត ការទទួលខុសត្រូវនេះ គឺជារបស់ឪពុកម្ដាយដដែល ។ ស្របតាមផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមា គឺជាឪពុកម្ដាយល្អ ដែលត្រូវបានទទួលខុសត្រូវក្នុងការមើលថែ និង អភិវឌ្ឍកូនចៅរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
នៅក្នុងការទទួលខុសត្រូវដ៏ធំរបស់យើងក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ នោះមានវិធីជាច្រើន ដែលឪពុកម្ដាយល្អ អាចទទួលបានជំនួយ និង ការគាំទ្រ ដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ចំពោះកូនចៅពួកគេ ។ ខ្ញុំសូមផ្ដល់នូវយោបល់ប្រាំយ៉ាង ដែលឪពុកម្ដាយអាចធ្វើដើម្បីបង្កើតវប្បធម៌គ្រួសារកាន់ឲ្យកាន់តែរឹងមាំ ៖
ទីមួយ ឪពុកម្ដាយ អាចអធិស្ឋានដោយស្មោះ ទូលសុំព្រះបិតាដ៏អស់កល្បយើង ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យស្រឡាញ់ យល់ និង ដឹកនាំកូនៗ ដែលទ្រង់បានបញ្ជូនដល់ពួកគេ ។
ទីពីរ ពួកគេអាចមានការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ អានព្រះគម្ពីរ និង រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ហើយបរិភោគជុំគ្នា ឲ្យបានញឹកញាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន សូមប្រើពេលបរិភោគអាហារពេលល្ងាចធ្វើការទំនាក់ទំនង និង បង្រៀនអំពីគុណតម្លៃទាំងឡាយ ។
ទីបី ឪពុកម្ដាយ អាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីបណ្ដាញគាំទ្ររបស់សាសនាចក្រ ដោយការធ្វើទំនាក់ទំនងនឹងគ្រូបង្រៀនថ្នាក់កុមាររបស់កូនៗពួកគេ អ្នកដឹកនាំយុវវ័យ និង គណៈប្រធានថ្នាក់ និង គណៈប្រធានកូរ៉ុម ។ តាមរយៈការទំនាក់ទំនងនឹងអ្នកទាំងនោះ ដែលត្រូវបានហៅ ហើយញែកចេញឲ្យធ្វើការជាមួយកូនៗពួកគេ នោះឪពុកម្ដាយ អាចផ្ដល់នូវការយល់ដឹងសំខាន់ៗអំពីតម្រូវការពិសេស និង ជាក់លាក់របស់កូន ។
ទីបួន ឪពុកម្ដាយអាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេជាមួយកូនឲ្យញឹកញាប់ តាំងចិត្តពួកគេឲ្យរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ហើយសន្យាពរជ័យដែលព្រះវរបិតាសួគ៌យើង សន្យាចំពោះកូនចៅស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ។
ទីប្រាំ យើងអាចរៀបចំគ្រួសារយើង ដោយផ្អែកលើច្បាប់ និង ការរំពឹងទុកក្នុងគ្រួសារឲ្យច្បាស់លាស់ និងសាមញ្ញ មានទំនៀមទំលាប់ និង ទម្លាប់ក្នុងគ្រួសារល្អៗ និង « សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ » ដែលកូនៗមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងផ្ទះ ហើយរៀនរកប្រាក់បន្ថែម ដើម្បីពួកគេអាចរៀនរៀបចំថវិកា ចេះសន្សំ និង ថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ចំពោះប្រាក់ដែលពួកគេរកបាន ។
យោបល់ទាំងនេះ សម្រាប់ការបង្កើត វប្បធម៌គ្រួសារ ឲ្យកាន់តែរឹងមាំ ដែលមានដំណើរការស្របគ្នានឹងវប្បធម៌សាសនាចក្រ ។ វប្បធម៌គ្រួសាររឹងមាំរបស់យើង នឹងជាការការពារមួយដល់កូនចៅរបស់យើង ពី « ព្រួញភ្លើងទាំងឡាយរបស់មារសត្រូវ » (នីហ្វៃទី 1 15:24 ) ដែលបង្កប់ក្នុងវប្បធម៌មិត្តភក្ដិរបស់ពួកគេ វប្បធម៌ការលេងកំសាន្ដ និង ពួកតារា វប្បធម៌ការមានកិត្តិយស និង មានឈ្មោះល្បី ព្រមទាំងវប្បធម៌អ៊ិនធើរណិត និង ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលពួកគេជួបជាប្រចាំ ។ វប្បធម៌គ្រួសាររឹងមាំនឹងជួយកូនៗយើងឲ្យ « រស់នៅក្នុងពិភពលោក » តែមិនក្លាយជា « របស់ពិភពលោក » ទេ (យ៉ូហាន 15:19) ។
ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ បានបង្រៀនថា ៖ « វាជាកាតព្វកិច្ចរបស់ឪពុកម្ដាយ ដើម្បីបង្រៀនកូនចៅពួកគេនូវគោលការណ៍នៃការសង្គ្រោះទាំងនេះ នៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីពួកគេនឹងដឹងពីមូលហេតុដែលពួកគេត្រូវទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយដើម្បីឲ្យពួកគេមានបំណងប្រាថ្នាដោយស្មោះក្នុងដួងចិត្ត ដើម្បីបន្ដរក្សាបទបញ្ញតិ្តនៃព្រះ បន្ទាប់ពីពួកគេទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ដើម្បីពួកគេអាចត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានទ្រង់វិញ ។ បងប្អូនប្រុសស្រីដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំ តើអ្នកចង់ឲ្យគ្រួសារអ្នក កូនអ្នក តើអ្នកចង់ផ្សាភ្ជាប់នឹងឪពុក និងម្ដាយអ្នកដែលទៅពីមុនអ្នកដែរឬទេ... ? បើដូច្នោះ នោះអ្នកត្រូវតែចាប់ផ្ដើមបង្រៀនតាំងពីគេនៅតូច ។ អ្នកត្រូវបង្រៀនដោយគំរូ ក៏ដូចជាដោយសិក្ខាបទផងដែរ » ។ 2
ការប្រកាសអំពីគ្រួសារបាននិយាយថា ៖
« ស្វាមី និង ភរិយា មានការទទួលខុសត្រូវដ៏ឧឡារិកដើម្បីស្រឡាញ់ និង ថែរក្សាគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងកូនចៅរបស់ខ្លួនផងដែរ ។ ‹ កូនចៅជាមរតពីព្រះយេហូវ៉ា » (ទំនុកដំកើង 127:3 ) ។ ឪពុកម្ដាយមានកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋ ដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់កូនចៅរបស់ខ្លួនដោយក្ដីស្រឡាញ់ និង សេចក្ដីសុចរិត ផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការ ទាំងខាងរូបកាយ និងខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ និង បង្រៀនពួកគេឲ្យចេះស្រឡាញ់ និង បម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក ចេះគោរពព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ហើយធ្វើ ជាពលរដ្ឋល្អ ចេះគោរពច្បាប់គ្រប់ទីកន្លែង ដែលពួកគេរស់នៅ … ។
« … តាមការរៀបចំដ៏ទេវភាពនេះ ឪពុកត្រូវបានចាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្លួន ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង សេចក្ដីសុចរិត ហើយមានភារកិច្ចក្នុងការផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការក្នុងជីវិត ព្រមទាំងការពារក្រុមគ្រួសារខ្លួនផង ។ ម្ដាយមានភារកិច្ចសំខាន់ដើម្បីថែរក្សាបីបាច់កូនចៅរបស់ខ្លួន ។ នៅក្នុងការទទួលខុសត្រូវដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនេះ ឪពុក និង ម្ដាយ មានកាព្វកិច្ចដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ជាដៃគូស្មើគ្នា » ។ 3
ខ្ញុំជឿថា វាត្រូវបានគ្រោងឡើងដោយព្រះ ថាតួនាទីជាម្ដាយ គូសបញ្ជាក់អំពីការចិញ្ចឹមបីបាច់ និង ការបង្រៀនដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយ ។ ប៉ុន្តែវាគឺជាការល្អណាស់ ដើម្បីមើលឃើញស្វាមី និង ភរិយា រកដំណោះស្រាយនៃភាពជាដៃគូពិត ដែលពួកគេបញ្ចូលឥទ្ធិពលរបស់គេជាមួយគ្នា ហើយទំនាក់ទំនងដោយមានប្រសិទ្ធភាព ទាំងអំពីកូនៗពួកគេ និង ចំពោះកូនៗពួកគេ ។
ការវាយប្រហារដ៏ខ្លាំងនៃអំពើទុច្ចរិត ប្រឆាំងនឹងកូនៗយើង គឺឃើញកាន់តែច្បាស់ និង ដោយចំៗ ជាងវាធ្លាប់ធ្វើ ។ ការបង្កើតវប្បធម៌គ្រួសាររឹងមាំ បន្ថែមនូវការការពារមួយជាន់ទៀត សម្រាប់កូនចៅយើង ជាការការពារពួកគេពីឥទ្ធិពលលោកិយ ។
សូមឲ្យព្រះប្រទានពរដល់ឪពុក និង ម្ដាយល្អនៅក្នុងស៊ីយ៉ូន ។ ទ្រង់ទុកចិត្តអ្នកឲ្យមើលថែកូនចៅដ៏អស់កល្បរបស់ទ្រង់ ។ ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ យើងជាដៃគូ ចូលរួមនឹងព្រះ នៅក្នុងការនាំកិច្ចការ និង សិរីល្អរបស់ទ្រង់មានក្នុងចំណោមកូនចៅទ្រង់ ។ វាជាកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋរបស់យើង ដើម្បីធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពយើង ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីកិច្ចការនេះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។