« ចូរមករកយើង ឱអ្នករាល់គ្នាជាវង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ »

ដោយ អែលឌើរ ឡារី អ៊ីកូ ហក

នៃពួកចិតសិបនាក់

ខ្ញុំបានស្ម័គ្រចិត្តបម្រើក្នុងជួរកងទ័ពទាហានជើងទឹករបស់សហរដ្ឋ អំឡុងសង្គ្រាមវៀតណាម ។ មិនយូរប៉ុន្មាន បន្ទាប់ពីមកដល់ ខ្វនទីកូ រដ្ឋ វីជីញ៉ា សម្រាប់ការហ្វឹកហ្វឺនមូលដ្ឋាន នោះខ្ញុំបានឃើញថា ខ្លួនខ្ញុំកំពុងឈរដោយប្រុងស្មារតី នៅពីមុខគ្រែក្នុងបន្ទាយ ជាមួយទ័ពទាហានជើងទឹកដែលទើបនឹងចូល 54 នាក់ទៀត ។ ខ្ញុំបានជួបគ្រូបង្វឹករបស់ខ្ញុំ ដែលជាទាហានជើងចាស់ម្នាក់ ពេលដែលលោកធាក់បើកទ្វារចូលមកបន្ទាយ ទាំងស្រែកពាក្យអាសគ្រាមផង ។

បន្ទាប់ពីការណែនាំខ្លួនដ៏រន្ធត់នេះ គាត់បានចាប់ផ្ដើមពីចុងម្ខាងនៃបន្ទាយ ហើយសួរទាហានថ្មីម្នាក់ៗប្រទល់មុខ ។ ដោយគ្មានការលើកលែងនោះ គ្រូបង្វឹកព្យាយាមរកឃើញអ្វីមួយពីទាហានថ្មីម្នាក់ៗ ដើម្បីចំអកឲ្យ ជាមួយនឹងភាសាគ្រោតគ្រាតខ្លាំងៗ ។ គាត់បានដើរតាមជួរ ដោយឲ្យទាហានជើងទឹកម្នាក់ៗ ស្រែកឆ្លើយទៅវិញ ដូចដែលបានបញ្ជាថា ៖ « បាទ ! » ឬ « ទេ ! លោកពលបាលត្រី » ។ ខ្ញុំមិនអាចឃើញច្បាស់ថា គាត់កំពុងធ្វើអ្វីទេ ព្រោះយើងត្រូវបានបញ្ជាឲ្យឈរដោយប្រុងស្មារតី ដោយភ្នែកសំឡឹងត្រង់ទៅមុខ ។ ពេលដល់វេនខ្ញុំ ខ្ញុំអាចប្រាប់បានថា គាត់បានកញ្ឆក់កាបូបស្ពាយរបស់ខ្ញុំ ហើយចាក់ឥវ៉ាន់ចេញ ទៅលើពូកនៅពីក្រោយខ្ញុំ ។ គាត់បានមើលរបស់របរខ្ញុំ បន្ទាប់មកដើរត្រឡប់មកខាងមុខខ្ញុំវិញ ។ ខ្ញុំបានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការវាយប្រហាររបស់គាត់ ។ គាត់មានសៀវភៅមរមនរបស់ខ្ញុំក្នុងដៃគាត់ ។ ខ្ញុំគិតថា គាត់នឹងស្រែកឲ្យខ្ញុំ តែគាត់បានខិតមកជិតខ្ញុំ ហើយខ្សឹបថា « តើអ្នកជាពួកមរមនឬ ? »

ដូចដែលបានបញ្ជា នោះខ្ញុំបានស្រែកថា « បាទ ! លោកពលបាលត្រី » ។

ជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំគិតថាមានអ្វីដែលអាក្រក់ជាងមុនកើតឡើង ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឈប់មួយសន្ទុះ ហើយលើកដៃគាត់ដែលកាន់ព្រះគម្ពីរមរមនខ្ញុំ ហើយបាននិយាយដោយសំឡេងតិចៗថា « តើអ្នកជឿលើព្រះគម្ពីរនេះទេ ? »

ម្ដងទៀត ខ្ញុំស្រែកថា « បាទ ! លោកពលបាលត្រី » ។

មកដល់ត្រឹមនេះ ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថា គាត់នឹងស្រែកបង្អាប់ដល់ពួកមរមន និង ព្រះគម្ពីរមរមន តែគាត់គ្រាន់តែឈរនៅទីនោះ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។ មួយស្របក់ក្រោយមក គាត់បានដើរត្រឡប់ទៅគ្រែខ្ញុំវិញ ហើយបានដាក់ព្រះគម្ពីរមរមនខ្ញុំចុះដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។ បន្ទាប់មក គាត់ដើរចេញពីខ្ញុំទៅ ហើយបន្តចំអក និង បង្អាប់ ដោយភាសាអាសគ្រាមទៅទាហានថ្មីៗដែលនៅផ្សេងទៀតទាំងអស់ ។

ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីពលបាលត្រីទាហានជើងទឹកដ៏កាចនោះ បានលើកលែងឲ្យខ្ញុំ នៅថ្ងៃនោះ ។ តែខ្ញុំមានអំណរគុណ ដែលខ្ញុំអាចនិយាយបានដោយគ្មានស្ទាក់ស្ទើរថា « បាទ ! ខ្ញុំជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ » និងថា « បាទ ! ខ្ញុំដឹងថាព្រះគម្ពីរមរមនពិត » ។ ទីបន្ទាល់នេះ ជាអំណោយដ៏មានតម្លៃ ដែលបានប្រទានដល់ខ្ញុំតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយមានជំនួយពីអ្នកផ្សព្វផ្សាយពីរនាក់ និង អ្នកប្រឹក្សាកូរ៉ុមសង្ឃម្នាក់ ។

ពេលខ្ញុំអាយុ 14 ឆ្នាំ អ្នកផ្សព្វផ្សាយពីរនាក់ គឺ Lee Pearson និង Boyd Camphuysen បានបង្រៀនគ្រួសារខ្ញុំ ពីដំណឹងល្អដែលស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយខ្ញុំបានជ្រមុជទឹក ។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក អ្នកប្រឹក្សាកូរ៉ុមសង្ឃរបស់ខ្ញុំ គឺ Richard Boren បានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យអានព្រះគម្ពីរមរមន ។ ខ្ញុំបានទទួលការអញ្ជើញនោះ ហើយខ្ញុំបានអានយ៉ាងហោចណាស់ 10 ទំព័រ រាល់យប់រហូតដល់ចប់ ។

ក្នុងទំព័រចំណងជើង ខ្ញុំអានថា វាត្រូវបាន « សរសេរដល់ពួកលេមិន ដែលជាសំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល និង ដល់សាសន៍យូដា និង សាសន៍ដទៃផង » ។ ក្នុងបុព្វកថាព្រះគម្ពីរមរមន ៖ សក្ខីបទមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានប្រាប់ថា ពួកលេមិន « ជាពួកដូនតាដ៏សំខាន់របស់ពួកឥណ្ឌាសាសន៍អាមេរិកដើម » ។ ពេលខ្ញុំអានព្រះគម្ពីរមរមន វាហាក់ដូចជាអំពីដូនតាឥណ្ឌាសាសន៍អាមេរិកដើមរបស់ខ្ញុំអញ្ចឹង ។ វាប្រាប់ពីរឿងរបស់ប្រជាជនមួយ ដែលក្រោយមកត្រូវបានហៅថា « សាសន៍លេមិន » ដែលបានផ្លាស់ពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅ « ដែនដីសន្យា » ( នីហ្វៃទី 1 2:20 ) ប្រហែល 600 ឆ្នាំ ម. គ. ស ។ វាជាដំណើររឿងនៃទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះជាមួយនឹងមនុស្សជំនាន់ដើម ដែលបានតាំងលំនៅលើទ្វីបអាមេរិក ។ វារួមមានដំណើររឿងនៃការបម្រើរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្នុងចំណោមពួកគេ ក្រោយពីដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ វគ្គទាំងឡាយក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន បានប្រាបជាច្រើនដងថា ពួកគេបានខ្ចាត់ព្រាត់ពាសពេញទ្វីបអាមេរិក និង កោះទាំងឡាយនៃសមុទ្រជិតៗនោះ ( សូមមើល អាលម៉ា 63:9–10 ) ។ ព្យាការីរបស់ពួកគេ បានទាយទុកជាមុនថា នៅទីបំផុត មានបណ្ដាជនសាសន៍ដទៃជាច្រើន នឹងមកកាន់ដែនដីសន្យានេះ ហើយសេចក្ដីក្រោធនៃព្រះ នឹងធ្លាក់លើសាសន៍លេមិន ហើយពួកគេនឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ ត្រូវវាយ និង ស្ទើរតែត្រូវបំផ្លាញ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 1 13:10–14 ) ។

លោកតាទួតរបស់ខ្ញុំ គឺលោកតា អេកូ ហក ជាជនជាតិ ផនី ឥណ្ឌា ដែលឥឡូវនេះហៅថា នេប្រាស្កា បានកើតក្នុងពាក់កណ្ដាលទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1800 ។ ពេលគាត់អាយុ 19 ឆ្នាំ ប្រជាជន ផនី ត្រូវបង្ខំឲ្យបោះបង់ចោលដែនដីកំណើតដែលមានទំហំ 9.3 លាន ហិចតា របស់គេ ដើម្បីទុកកន្លែងសម្រាប់ពួកអ្នកតាំងលំនៅថ្មី ។ ក្នុងឆ្នាំ 1874 ប្រជាជន ផនី បានដើររាប់រយគីឡូ ទៅទិសខាងត្បូង ទៅកាន់កន្លែងរក្សាទុកដ៏តូចមួយ ដែលនៅក្នុងដែនដី អូក្លាហូម៉ា ឥណ្ឌា ។ ចំនួនប្រជាជន ផនី បានថយចុះពីជាង 12,000 នាក់ ទៅ តិចជាង 700 នាក់ ពេលពួកគេមកដល់ អូក្លាហូម៉ា ។ ជនជាតិ ផនី ក៏ដូចជាកុលសម្ព័ន្ធផ្សេងទៀតដែរ បានខ្ចាត់ខ្ចាយ បានវាយ និង ស្ទើរតែត្រូវបំផ្លាញ ។

ព្រះគម្ពីរមរមនមានសារដំណឹងពិសេសមួយ សម្រាប់កូនចៅសាសន៍លេមិន ដែលជាសំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល ។ នីហ្វៃបានបង្ហាញសារដំណឹងនេះ ពេលបកស្រាយការនិមិត្តរបស់ឪពុកលោក ពីថ្ងៃចុងក្រោយថា ៖ « ហើយនៅថ្ងៃនោះ សំណល់នៃពូជយើងនឹងបានដឹងថា ពួកគេជាវង្សអ៊ីស្រាអែល ហើយថាពួកគេជារាស្រ្តដែលនៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញានៃព្រះអម្ចាស់ ហើយខណៈនោះ ពួកគេនឹងបានដឹង ហើយនឹងបានការចេះដឹងអំពីពួកអយ្យកោរបស់ពួកគេ ហើយនឹងបានការចេះដឹងអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់ពួកគេ ជាដំណឹងល្អដែលទ្រង់បានផ្សាយដល់ពួកអយ្យកោគេដែរ ហេតុដូច្នោះហើយ ពួកគេនឹងបានការចេះដឹងអំពីព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់ពួកគេ និង គ្រប់ន័យទាំងឡាយនៃគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចដឹងថា ត្រូវតែមករកទ្រង់ ទើបនឹងបានសង្គ្រោះ » ( នីហ្វៃទី 1 15:14 ) ។

ព្រះគម្ពីរមរមនជាគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ ។ វាមាននូវភាពពោរពេញនៃដំណឹងល្អដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានសរសេរថា « ព្រះគម្ពីរមរមន គឺជាគម្ពីរដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុតជាងគម្ពីរនានាទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ ហើយជាមូលដ្ឋាននៃសាសនារបស់យើង ហើយបុគ្គលម្នាក់ៗអាចចូលទៅជិតព្រះបាន ដោយសារការធ្វើតាមសិក្ខាបទទាំងឡាយនៃគម្ពីរនេះ ជាជាងគម្ពីរដទៃទាំងអស់ » ( ការបង្រៀនរបស់ប្រធានសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ [ ឆ្នាំ 2007 ] ទំព័រ 64 ) ។ ហេតុដូច្នេះហើយ វាមានសារដំណឹងមួយសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក ។

ក្នុងនាមជាក្មេងប្រុសអាយុ 17 ឆ្នាំ ម្នាក់ ដែលអានព្រះគម្ពីរមរមនជាលើកដំបូង ខ្ញុំផ្ដោតលើការសន្យារបស់មរ៉ូណៃ ៖ « ហើយកាលណាអ្នករាល់គ្នាបានទទួលនូវការណ៍ទាំងនេះ នោះខ្ញុំសូមទូន្មានដល់អ្នករាល់គ្នា ឲ្យសូមសួរដល់ព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ បើសិនជាការណ៍ទាំងនេះមិនពិត ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នា សូមសួរដោយចិត្តស្មោះស គឺដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដោយមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ នោះទ្រង់នឹងសម្ដែងសេចក្ដីពិតនៃការណ៍នេះដល់អ្នក ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( មរ៉ូណៃ 10:4 ) ។

ពេលខ្ញុំលុតជង្គង់អធិស្ឋាន ខ្ញុំទទួលសាក្សីខាងវិញ្ញាណដ៏មានព្រះចេស្ដាថា ព្រះគម្ពីរមរមនពិត ។ សាក្សីនោះបានជួយខ្ញុំ ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តអស់ពេញមួយជីវិត ។

ខ្ញុំសូមដាស់តឿនមនុស្សទាំងអស់ ឲ្យអានព្រះគម្ពីរមរមន ៖ សក្ខីបទមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ជាពិសេស ខ្ញុំសុំដល់សំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល ជាកូនចៅនៃប្រជាជនក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ទោះនៅកន្លែងណាក៏ដោយ សូមអានព្រះគម្ពីរមរមន និង អានវាឡើងវិញ ។ សូមរៀនពីការសន្យាដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ សូមធ្វើតាមការបង្រៀន និង គំរូនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមធ្វើ និង រក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះអម្ចាស់ ។ សូមស្វែងរក និង ធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ជាមួយនឹងពាក្យសម្ដីដែលនិយាយដោយ អាម៉ាលេកៃ ជាព្យាការីមួយទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនថា ៖ « ហើយឥឡូវនេះ ឱបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកមករកព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយទទួលទាននូវសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ និង ព្រះចេស្ដានៃសេចក្ដីប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ចុះ ។ មែនហើយ ចូរមករកទ្រង់ ហើយចូរថ្វាយព្រលឹងអ្នកទាំងមូល ជាដង្វាយថ្វាយដល់ទ្រង់ ហើយចូរបន្តការតមអាហារ និង ការអធិស្ឋាន ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត ហើយប្រាកដដូចជាព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសង្គ្រោះ » ( អោមណៃ 1:26 ) ។

នៅពេលយើងមកឯព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើឲ្យចិត្តយើងបរិសុទ្ធ នោះយើងទាំងអស់គ្នា នឹងក្លាយជាឧបករណ៍ក្នុងការបំពេញការសន្យាដ៏អស្ចារ្យ នៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការណ៍នេះ នៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋ នៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។