ដំបូងធ្វើការសង្កេត បន្ទាប់មកបម្រើ
ដោយ លីនដា ខេ ប៊ើតុន
ប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ
ដោយការអនុវត្ត នោះយើងម្នាក់ៗអាចក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងបម្រើកូនចៅព្រះ ។
ភស្តុតាងមួយដ៏អស្ចារ្យដែលយើងមាន គឺថាព្យាការីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ប្រធាន ថូម៉ាស អេស. ម៉នសុន គឺជាអ្នកបម្រើដ៏ជម្រើសរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះគឺថា លោកបានរៀនធ្វើតាមគំរូព្រះអង្គសង្គ្រោះ -- ការបម្រើដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ ម្តងម្នាក់ៗ ។ ពួកយើងដែលបានចូលក្នុងទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក បានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាថានឹងធ្វើដូចគ្នានេះ ។ យើងបានចុះសេចក្ដីសញ្ញាថា « នឹងចងចាំ [ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] ជានិច្ច ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ »1 ហើយទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា « នេះជាសេចក្ដីបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ » ។2
សូមសម្គាល់របៀបដែលពាក្យខាងក្រោមពីប្រធាន ម៉នសុន បញ្ចូលការអញ្ជើញដូចគ្នា ៖ « យើងត្រូវបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយអ្នកដែលត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ ការលើកទឹកចិត្ត ការគាំទ្រ ការលួងលោម សន្ដានចិត្តល្អរបស់យើង ។ ... យើងគឺជាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ ដោយមានបញ្ជាឲ្យបម្រើ និង ជួយកូនចៅទ្រង់ ។ ទ្រង់ពឹងលើយើងម្នាក់ៗ » ។3
តើអ្នកឮទេ -- ការអញ្ជើញឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ? សម្រាប់មនុស្សខ្លះ ការបម្រើមនុស្សម្នាក់ម្តងៗ ដោយការធ្វើតាមគំរូព្រះអង្គសង្គ្រោះ មិនមែនកើតឡើងដោយងាយស្រួលនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែដោយការអនុវត្ត នោះយើងម្នាក់ៗអាចក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងបម្រើកូនចៅព្រះ ។ ដើម្បីជួយយើងឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកកាន់តែខ្លាំង ខ្ញុំសូមស្នើឲ្យចាំនូវឃ្លានេះ ៖ « ដំបូងធ្វើការសង្កេត បន្ទាប់មកបម្រើ » ។
អស់រយៈពេលជិត 40 ឆ្នាំកន្លងទៅ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំ និង ខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់ការណាត់ជួបនាយប់ថ្ងៃសុក្ររបស់យើង ។ យើងទើបតែបានរៀបការប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំភ័យដោយសារនេះគឺជាលើកទីពីររបស់ខ្ញុំ ដែលចូលរួមក្នុងនាមជាអ្នកទើបនឹងរៀបការហើយថ្មីម្នាក់ ។ បងស្រីម្នាក់ ដែលអង្គុយជិតខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ ។ គាត់បានផ្អៀងមកជិត ហើយខ្សឹបដោយគោរពថា « កុំភ័យ ខ្ញុំនឹងជួយអ្នក » ។ ភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំបានស្ងប់ ហើយខ្ញុំអាចរីករាយនឹងវគ្គពិធីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធយ៉ាងពេញលេញ ។ ដំបូង គាត់បានសង្កេត បន្ទាប់មកបម្រើ ។
យើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ និង បម្រើដល់អ្នកដទៃ ។ ការអញ្ជើញនេះ មិនមានកំណត់ចំពោះតែបងប្អូនស្រីល្អនោះទេ ។ នៅពេលខ្ញុំចែកចាយពីគំរូប្រចាំថ្ងៃមួយចំនួនរបស់សមាជិកដែលបានរៀនសង្កេតដំបូង ហើយបន្ទាប់មកបម្រើនោះ សូមស្ដាប់រកការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលពួកគេបានលើកឡើង ។
កុមារថ្នាក់បឋមសិក្សាអាយុប្រាំមួយឆ្នាំម្នាក់បាននិយាយថា ៖ « នៅពេលខ្ញុំត្រូវបានជ្រើសឲ្យធ្វើជាអ្នកជួយក្នុងថ្នាក់ ខ្ញុំអាចជ្រើសមិត្តម្នាក់ឲ្យធ្វើការជាមួយខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានជ្រើស [ ក្មេងប្រុសម្នាក់នៅក្នុងថ្នាក់ខ្ញុំ ដែលចូលចិត្តរករឿងខ្ញុំ ] ដោយសារគាត់មិនដែលត្រូវបានគេជ្រើសនោះទេ ។ ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ល្អ » ។4
តើក្មេងនេះបានសង្កេតអ្វី ? គាត់បានសម្គាល់ថា ក្មេងដែលចូលចិត្តឆាឆៅក្នុងថ្នាក់នេះ មិនដែលត្រូវបានគេជ្រើសនោះទេ ។ តើគាត់បានធ្វើអ្វីក្នុងការបម្រើ ? គាត់បានជ្រើសយកក្មេងនោះជាមិត្តរបស់គាត់ ជាអ្នកជួយក្នុងថ្នាក់យ៉ាងសាមញ្ញ ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា « ត្រូវស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ ត្រូវឲ្យពរដល់អ្នកណាដែលប្រទេចផ្ដាសា ត្រូវប្រព្រឹត្តល្អនឹងអ្នកណាដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា » ។5
នៅក្នុងវួដមួយ ដំបូងអ្នកកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុនទាំងឡាយបានសង្កេត ហើយឥឡូវបានបម្រើតាមរបៀបដ៏មានន័យមួយ ។ រាល់សប្ដាហ៍ ពួកយុវជនទាំងនោះមកដល់មុនម៉ោង ហើយឈរនៅខាងក្រៅសាលាប្រជុំ កណ្ដាលភ្លៀង ព្រិល ឬ កំដៅដ៏ក្ដៅ រង់ចាំការមកដល់របស់សមាជិកចំណាស់ជាច្រើននៅក្នុងវួដរបស់គេ ។ ពួកគេជួយលើករទេះ និង ឈើច្រត់ចេញពីរថយន្ដ ហុចដៃជាជំហរយ៉ាងមាំឲ្យពួកគាត់តោង និង បណ្ដើរពួកគាត់ដោយអំណត់ទៅក្នុងអគារ ។ ពួកគេពិតជាកំពុងបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់គេចំពោះព្រះមែន ។ នៅពេលពួកគេសង្កេត ហើយបន្ទាប់មកបម្រើ នោះពួកគេកំពុងតែរស់នៅតាមគំរូនៃការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលថា ៖ « ដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនេះ ដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថា បានធ្វើដល់យើងដែរ » ។6 នៅពេលកម្មវិធីសិក្សារបស់ពួកយុវជនថ្មីត្រូវបានអនុវត្ត នោះយុវជនទាំងនេះនឹងរកឱកាសថ្មីៗជាច្រើនទៀតដើម្បីបម្រើតាមរបៀបដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។
ការសង្កេត និង ការបម្រើពេលខ្លះត្រូវការកិច្ចខិតខំជាខ្លាំង ។ យុវនារីដ៏មានការបំផុសគំនិតម្នាក់ឈ្មោះ អាឡិចសាន់ត្រា បានកត់សម្គាល់លើបងប្អូនជីដូនមួយនាងឈ្មោះ មេឌីសុន ដែលមិនអាចបញ្ចប់គម្រោងតម្រូវការទាំងឡាយនៃការអភិវឌ្ឍខ្លួនរបស់នាងបាន ដោយសារនាងមានអត្តវិស័យប្លែកពីធម្មតាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ។ អាឡិចសាន់ត្រា បានប្រជុំយុវនារីនៅក្នុងវួដរបស់នាង ប្រឹក្សាជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំនាង ហើយសម្រេចថាធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់ ម៉ាតឌី ដែលមិនអាចជួយខ្លួននាងបាន ។ យុវនារីម្នាក់ៗ បានបំពេញផ្នែកមួយនៃសកម្មភាព និង គម្រោងការអភិវឌ្ឍខ្លួនជំនួស ម៉ាតឌី ដើម្បីជួយឲ្យនាងបានទទួលមេដាយផ្ទាល់របស់នាង ។7
យុវនារីទាំងនេះ នឹងបន្ដក្នុងតួនាទីជាម្ដាយ និង បងប្អូនស្រីក្នុងសមាគមសង្រ្គោះយ៉ាងល្អ ដោយសារពួកគេដំបូងបានរៀនសង្កេត និង បម្រើតាមរបៀបដ៏សប្បុរស ។
ប្រធាន ម៉នសុន បានរំឭកយើងថា សេចក្ដីសប្បុរស « គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ » 8— ឬ និយាយម្យ៉ាងទៀតថាជាការសង្កេត និង ការបម្រើ « គឺជាក់ច្បាស់ នៅពេលស្ដ្រីមេម៉ាយចំណាស់ម្នាក់ ត្រូវបានគេចងចាំ ហើយយកទៅកាន់តួនាទីក្នុងវួដ » ហើយ « នៅពេលបងស្រីដែលអង្គុយតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងសមាគមសង្គ្រោះនោះ ទទួលបានការអញ្ជើញ ‹ សូមមក--អង្គុយក្បែរយើង › » ។9 ក្រឹត្យវិន័យមាស គឺអនុវត្តបាននៅទីនេះ ៖ « អស់ទាំងការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នា ចង់ឲ្យមនុស្សលោក [ ឬ ស្ដ្រី ] ប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួន នោះត្រូវឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងគេដូច្នោះដែរ » ។10
ស្វាមីដែលចេះសង្កេតមួយ បានបម្រើតាមរបៀបដ៏សំខាន់ពីរ ។ គាត់ដំណាលថា ៖
« ខ្ញុំបានកំពុងជួយភរិយារបស់ខ្ញុំនាថ្ងៃអាទិត្យមួយ ក្នុងថ្នាក់បឋមសិក្សារបស់នាងដែលពេញទៅដោយក្មេងអាយុប្រាំពីរឆ្នាំដ៏ខ្លាំងក្លា ។ ពេលដល់ម៉ោងចែកចាយរបស់ថា្នក់បឋមសិក្សា ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញសិស្សម្នាក់បានអង្គុយរួញលើកៅអីនាង ហើយមើលទៅលើផ្ទៃមុខមានអារម្មណ៍មិនល្អឡើយ ។ ព្រះវិញ្ញាណបានខ្សឹបប្រាប់ខ្ញុំថា នាងត្រូវការការលួងលោម ដូច្នេះខ្ញុំបានអង្គុយជិតនាង ហើយសួរដោយសំឡេងតិចៗថាមានរឿងអី ។ នាងមិនឆ្លើយទេ … ដូច្នេះខ្ញុំក៏ច្រៀងយ៉ាងស្រទន់ដាក់នាង ។
« ថ្នាក់បឋមសិក្សាកំពុងរៀនចម្រៀងថ្មីមួយ ហើយនៅពេលយើងបានច្រៀង ‹ បើសិនខ្ញុំស្ដាប់ដោយដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំឮសំឡេងរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ › ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ស្រាល និង កក់ក្ដៅចម្លែកមែនទែនក្នុងដួងព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ។ ... ខ្ញុំបានទទួលទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនមួយអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះចំពោះនាង ... និង រូបខ្ញុំ ។ ... ខ្ញុំបានដឹងថា យើងគឺជាព្រះហស្ដ [ របស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ] នៅពេលយើងបម្រើមនុស្សម្នាក់ » ។11
បងប្រុសដែលមានលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទនេះ មិនត្រឹមតែសម្គាល់ឃើញតម្រូវការជួយភរិយារបស់គាត់នៅក្នុងថ្នាក់មួយដែលមានក្មេងអាយុប្រាំពីរខ្លាំងក្លាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែគាត់ថែមទាំងបានផ្ដល់ការបម្រើផ្ទាល់ទៅដល់ក្មេងម្នាក់ដែលត្រូវការជំនួយទៀតផង ។ គាត់បានធ្វើតាមព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដែលបានបង្រៀនថា « អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញយើងធ្វើយ៉ាងណា នោះអ្នកត្រូវធ្វើតាមយ៉ាងនោះដែរ » ។12
ថ្មីៗនេះ ដោយសារទឹកជំនន់មួយ បានបើកឱកាសជាច្រើនសម្រាប់ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យធ្វើការសង្កេតជាមុន ហើយបន្ទាប់មកបម្រើ ។ បុរស ស្រ្ដី យុវវ័យ និង កុមារបានឃើញការរកស៊ី និង ផ្ទះជាច្រើនត្រូវបំផ្លាញ ហើយពួកគេបានឈប់ធ្វើនូវអ្វីៗមួយឡែកសិន ដើម្បីជួយសម្អាត និង ជួសជុលសំណង់បាក់បែកទាំងនោះ ។ អ្នកខ្លះបានសង្កេតពីតម្រូវការដែលត្រូវជួយដោយ ការជួយបោកគក់ដ៏ច្រើន ។ អ្នកផ្សេងបានជូតរូបថត ឯកសារច្បាប់ សំបុត្រ និង ឯកសារសំខាន់ៗផ្សេងទៀតដោយផ្ចិតផ្ចង់ បន្ទាប់មកព្យួរហាលវាដោយប្រយ័ត្នដើម្បីរក្សាទុកនូវអ្វីដែលពួកគេអាចរក្សាទុកបាន ។ ការសង្កេត ហើយបន្ទាប់មកបម្រើ គឺមិនតែងតែងាយស្រួល និង មិនតែងតែសមស្របតាមពេលវេលារបស់យើងផ្ទាល់នោះទេ ។
តើមានកន្លែងណាដើម្បីធ្វើការសង្កេតជាមុន ហើយបន្ទាប់មកបម្រើល្អជាងនៅផ្ទះនោះ ?គំរូមួយមកពីជីវិតរបស់អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត បង្ហាញថា ៖
« មានយប់មួយ កូនប្រុសតូចរបស់យើងឈ្មោះ រីឆាដ ដែលមានបញ្ហាបេះដូង បានភ្ញាក់ឡើងយំ ។ . . . ជាធម្មតា ភរិយារបស់ខ្ញុំ ក្រោកឡើងទៅមើលកូនយំជានិច្ច ប៉ុន្ដែពេលនេះ ខ្ញុំបាននិយាយថា ‹ ទុកឲ្យបងទៅមើលកូនវិញ › ។
« ដោយសារតែបញ្ហារបស់គាត់ នៅពេលគាត់យំ បេះដូងតូចរបស់គាត់នឹងលោតយ៉ាងញាប់ ។ គាត់នឹងក្អួតប្រឡាក់កម្រាលគ្រែ ។ យប់នោះ ខ្ញុំបានបីគាត់យ៉ាងណែន ព្យាយាមដើម្បីរម្ងាប់បេះដូងដែលលោតយ៉ាងខ្លាំងរបស់គាត់ កុំឲ្យគាត់យំ ពេលខ្ញុំផ្លាស់សំលៀកបំពាក់របស់គាត់ និង ដាក់កម្រាលគ្រែថ្មី ។ ខ្ញុំបានបីគាត់រហូតដល់គាត់គេងលក់ ។ ខ្ញុំមិនដឹងពេលនោះថា នៅប៉ុន្មានខែក្រោយ គាត់នឹងស្លាប់ទេ ។ ខ្ញុំចងចាំជានិច្ចនៅគ្រាដែលខ្ញុំបីគាត់ក្នុងដៃ នៅយប់កណ្ដាលអាធ្រាត្រនោះ » ។13
ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលថា « អ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដែលចង់ធ្វើជាធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ » ។14
ពេលខ្លះ យើងត្រូវបានល្បួងឲ្យបម្រើតាមរបៀបមួយ ដែលយើងចង់បម្រើ ហើយមិនចាំបាច់តាមរបៀបដែលត្រូវការនៅពេលនោះទេ ។ នៅពេលអែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែលបានបង្រៀនពីគោលការណ៍នៃការរស់នៅដោយចេះសំចៃ គាត់បានចែកចាយពីឧទាហរណ៍នៃការទិញអំណោយមួយសម្រាប់ភរិយារបស់គាត់ ។ នាងបានសួរថា « តើបងទិញកាដូនេះសម្រាប់អូន ឬ សម្រាប់បង ? »15 ប្រសិនបើយើងសម្របសំណួរនោះចំពោះខ្លួនយើងនៅពេលយើងបម្រើ ហើយសួរថា « តើខ្ញុំធ្វើនេះ សម្រាប់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឬ សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំ ? » នោះការបម្រើរបស់យើង នឹងដូចជាការបម្រើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែខ្លាំង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលសួរ ហើយយើងក៏គួរសួរដូច្នេះដែរថា « តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីឲ្យអ្នក ? »16
ពីរបីសប្ដាហ៍កន្លងទៅ ខ្ញុំប្រញាប់ ហើយអស់កម្លាំង ដោយមានរឿងត្រូវធ្វើជាច្រើន ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមចង់ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃនោះ ប៉ុន្ដែមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំពិតជារវល់ណាស់ ។ នៅពេលគំនិតថារវល់ខ្លាំងរហូតមិនអាចទៅបម្រើនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធបាន ចូលមកក្នុងគំនិតខ្ញុំ វាបានដាស់ខ្ញុំឲ្យដឹងនូវអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើចាំបាច់បំផុត ។ ខ្ញុំក៏ចេញពីការិយាល័យ ដើរសំដៅទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេក ដោយគិតថាពេលណាខ្ញុំនឹងអាចចាប់យកពេលវេលាដែលខ្ញុំបាត់បង់នោះមកវិញ ។ ជាការល្អ ព្រះអម្ចាស់មានអំណត់ និង មេត្តាករុណា ហើយបានបង្រៀនខ្ញុំនូវមេរៀនដ៏អស្ចារ្យមួយនាថ្ងៃនោះ ។
នៅពេលខ្ញុំអង្គុយចុះនៅក្នុងបន្ទប់វគ្គពិធីការបរិសុទ្ធ ប្អូនស្រីក្មេងម្នាក់បានផ្អៀងមក ហើយខ្សឹបប្រាប់ដោយគោរពថា « ខ្ញុំពិតជាភ័យណាស់ ។ នេះគឺជាលើកទីពីរគត់របស់ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ តើអ្នកអាចជួយខ្ញុំបានទេ ? » តើនាងអាចដឹងថា ពាក្យទាំងនោះ គឺពិតជាពាក្យដែលខ្ញុំត្រូវឮនោះឬ ? នាងមិនបានដឹងទេ ប៉ុន្ដែព្រះវរបិតាសួគ៌ទ្រង់ជ្រាប ។ ទ្រង់បានសង្កេតលើតម្រូវការដ៏ខ្លាំងបំផុតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវបម្រើ ។ ទ្រង់បានបំផុសគំនិតដល់ប្អូនស្រីក្មេងដ៏បន្ទាបខ្លួននេះឲ្យបម្រើខ្ញុំ ដោយការអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យបម្រើនាង ។ ខ្ញុំសូមធានាអ្នកថា ខ្ញុំគឺជាម្នាក់ដែលបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនបំផុត ។
ខ្ញុំទទួលស្គាល់ដោយការដឹងគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះមនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលបានបម្រើគ្រួសាររបស់យើងកន្លងមក ។ ខ្ញុំសូមបង្ហាញការកោតសរសើរជាខ្លាំងទៅដល់ស្វាមី និង គ្រួសារជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដែលបានបម្រើដោយឥតសំចៃ និង ដោយក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេង ។
សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នារៀនសង្កេតជាមុន បន្ទាប់មកបម្រើ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ ការបម្រើរបស់យើង ក៏ដូចជាការបម្រើរបស់ប្រធាន ម៉នសុន ដែរ នឹងក្លាយជាភស្ដុតាងនៃភាពជាសិស្សរបស់យើង ។ ខ្ញុំដឹងថាព្រះអង្គសង្រ្គោះមានព្រះជន្ម ។ ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ អាចឲ្យយើងរស់នៅតាមការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ។ ខ្ញុំដឹងថាប្រធានម៉នសុន គឺជាព្យាការីរបស់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អាម៉ែន ។