« ដោយព្រោះយើងរស់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់ដែរ »

ដោយអែលឌើរ សាយអាន អែម បូវែន

នៃពួកចិតសិបនាក់

ដោយសារទ្រង់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង អារម្មណ៍នៃភាពសោកសៅ ភាពឯកោ និង អស់សង្ឃឹមទាំងនោះ នឹងលេបត្របាក់ដោយភាពពេញលេញនៃក្ដីអំណរនៅថ្ងៃមួយ ។

ពេលបម្រើបេសកកម្មនៅឈីលីកាលពីក្មេង ដៃគូរបស់ខ្ញុំ និង ខ្ញុំបានជួបគ្រួសារមួយដែលមានសមាជិកប្រាំពីរនាក់ក្នុងសាខា ។ ម្ដាយចូលរួមជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ជាមួយនឹងកូនប្រាំនាក់របស់គាត់ ។ យើងសន្មត់ថា ពួកគេជាសមាជិកសាសនាចក្រយូរហើយ ។ បន្ទាប់ពីប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មក យើងបានដឹងថា ពួកគេពុំទាន់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកទេ ។

យើងទំនាក់ទំនងនឹងគ្រួសារនោះភ្លាម ហើយបានសួរបើសិនជាយើងអាចទៅផ្ទះបង្រៀនដល់ពួកគេ ។ ឪពុករបស់ពួកគេពុំចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការរៀនអំពីដំណឹងល្អទេ ប៉ុន្តែក៏ពុំជំទាស់នឹងការបង្រៀនរបស់យើងដល់គ្រួសារគាត់ដែរ ។

បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស បានរៀនមេរៀនយ៉ាងឆាប់រហ័ស ។ គាត់រំភើបចិត្តចង់រៀនរាល់គោលលទ្ធិទាំងអស់ ដែលយើងបានបង្រៀន ។ នាល្ងាចមួយ នៅពេលយើងពិភាក្សាអំពីបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់ទារកតូចៗ នោះយើងបានបង្រៀនថា កុមារតូចៗ ពុំទាន់ដឹងខុសត្រូវ ហើយពុំចាំបាច់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកទេ ។ យើងបានអញ្ជើញគាត់ឲ្យអាននៅក្នុងគម្ពីរមរ៉ូណៃ ៖

« មើលចុះ ឪពុកប្រាប់កូនថា នេះជាការណ៍ដែលពួកកូនត្រូវបង្រៀន-- គឺការប្រែចិត្ត និង បុណ្យជ្រមុជទឹកដល់អស់អ្នកណា ដែលដឹងខុស និង ត្រូវ ហើយមានសមត្ថភាពនឹងប្រព្រឹត្តអំពើបាប មែនហើយ ចូរបង្រៀនពួកមាតាបិតា ឲ្យប្រែចិត្ត ហើយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយបន្ទាបខ្លួនដូចជាកូនក្មេងតូចៗចុះ ហើយពួកគេទាំអស់គ្នានឹងបានសង្គ្រោះ ជាមួយនឹងកូនក្មេងតូចៗរបស់គេដែរ ។

« ហើយកូនក្មេងតូចៗរបស់គេ ពុំចាំបាច់មានការប្រែចិត្ត ឬបុណ្យជ្រមុជទឹកឡើយ មើលចុះបុណ្យជ្រមុជទឹក គឺចំពោះការប្រែចិត្ត ដើម្បីបំពេញព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ដែលនាំមកនូវការផ្ដាច់បាប ។

ប៉ុន្តែកូនក្មេងតូចៗរស់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ គឺចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមកម្ល៉េះ បើពុំមែនដូច្នោះទេ នោះព្រះគឺជាព្រះដ៏លំអៀង និង ជាព្រះដ៏ប្រែប្រួល ហើយចេះរើសមុខមនុស្ស ត្បិតមានកូនក្មេងជាច្រើនបានស្លាប់ទៅ ដោយពុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ! » ។ ¹

បន្ទាប់ពីការអានខគម្ពីរនេះ បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស ចាប់ផ្ដើមយំ ។ ដៃគូខ្ញុំ និង ខ្ញុំ មានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ។ ខ្ញុំបានសួរថា « បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស តើយើងបាននិយាយ ឬ ធ្វើអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យបងអន់ចិត្តឬ ? »

គាត់និយាយថា « អូ៎ ទេ អែលឌើរ អ្នកពុំបានធ្វើអ្វីខុសទេ ។ កាលពីប្រាំមួយឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំមានកូនប្រុសតូចម្នាក់ ។ គាត់បានស្លាប់មុនពេលយើងឲ្យគាត់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ សង្ឃរបស់យើង បានប្រាប់យើងថា ដោយសារគាត់ពុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះគាត់នឹងទៅនៅកន្លែងមួយផ្សេងជារៀងរហូត ។ អស់រយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំហើយ ដែលខ្ញុំរែកនូវបន្ទុក និង កំហុសនោះ ។ បន្ទាប់ពីអានខគម្ពីរនេះ ខ្ញុំដឹងដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា វាគឺជាការពិត ។ ខ្ញុំបានដឹងថាទម្ងន់ដ៏ធ្ងន់បានដកចេញពីខ្ញុំ ហើយទាំងនេះ គឺជាទឹកភ្នែកនៃក្ដីអំណរ ។

ខ្ញុំត្រូវបានរំឭកអំពីការបង្រៀនរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលបានបង្រៀនអំពីគោលលទ្ធិលួងលោមចិត្តនេះថា ៖ « ព្រះអម្ចាស់បានយកមនុស្សជាច្រើនទៅ ទាំងទារកតូចៗ ដើម្បីពួកគេអាចគេចចេញពីភាពច្រណែននៃមនុស្ស និង ភាពទុក្ខសោក និង សេចក្ដីអាក្រក់នៃពិភពលោកបច្ចុប្បន្ននេះ ត្បិតពួកគេបរិសុទ្ធណាស់ គួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់ ដើម្បីរស់នៅលើផែនដីនេះ ហេតុដូច្នោះហើយ បើគិតដោយត្រឹមត្រូវ ជំនួសឲ្យការទួញសោក នោះយើងមានហេតុដែលត្រូវរីករាយ នៅពេលពួកគេត្រូវបានរំដោះចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ ហើយយើងនឹងជួបពួកគេម្ដងទៀតក្នុងពេលឆាប់ៗ » ។ ²

បន្ទាប់ពីគាត់រងទុក្ខក្នុងទុក្ខព្រួយ និង ការឈឺចាប់ ដែលស្ទើរតែពុំអាចរែកបានអស់រយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំ គោលលទ្ធិពិត ដែលបានបើកសម្ដែងដោយព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់នៅស្ថានសួគ៌ តាមរយៈព្យាការីនៅរស់ នាំមកនូវភាពសុខសាន្ដដ៏ផ្អែមល្ហែមដល់ស្ត្រីដែលរងទុក្ខនេះ ។ បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស និងកូនៗរបស់គាត់ ដែលមានអាយុប្រាំបីឆ្នាំឡើងទៅ បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។

ខ្ញុំចាំពីការសរសេរសំបុត្រទៅគ្រួសាររបស់ខ្ញុំពីការសម្តែងនូវអំណរគុណ ដែលខ្ញុំមានក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំ ចំពោះចំណេះដឹងនៃរឿងនេះ និងសេចក្ដីពិតដ៏ច្បាស់លាស់ និង មានតម្លៃជាច្រើនផ្សេងទៀត នៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំពុំដែលគិតអំពីគោលការណ៍ពិតដ៏អស្ចារ្យនេះ នឹងមានឥទ្ធិពលចំពោះខ្ញុំនាពេលអនាគត ហើយស្ដែងឲ្យឃើញថាវាជាប្រទាលមុខសះរបស់ខ្ញុំទេ ។

ខ្ញុំចង់និយាយទៅកាន់អ្នកទាំងឡាយដែលបាត់បង់កូន ហើយបានសួរសំណួរថា « ហេតុអ្វីក៏ជារូបខ្ញុំដូច្នេះ ? » ឬ អាចនឹងសង្ស័យចំពោះសេចក្ដីជំនឿខ្លួន ទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា តាមរយៈអំណាចព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ខ្ញុំអាចនាំក្ដីសង្ឃឹម ភាពសុខសាន្ដ និង ការយល់ដឹងខ្លះមានដល់ពួកគេ ។ ខ្ញុំមានបំណងធ្វើជាឧបករណ៍មួយ ដើម្បីនាំមកនូវការស្ដារសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់យើងឡើងវិញ ដែលទ្រង់ស្គាល់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ហើយអនុញ្ញាតឲ្យយើងមានបទពិសោធន៍ចំពោះការសាកល្បង ដើម្បីយើងអាចដឹង និង ស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយយល់ថា បើគ្មានទ្រង់ គឺយើងគ្មានអ្វីទាំងអស់ ។

នៅថ្ងៃទី 4 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1990 កូនទីប្រាំមួយ ដែលជាកូនប្រុសទីបីរបស់យើង បានកើតមក ។ យើងបានដាក់ឈ្មោះគាត់ថា ថៃសុន ។ គាត់ជាទារកតូចដ៏ស្រស់ស្អាត ហើយគ្រួសារបានស្វាគមន៍គាត់ដោយដួងចិត្តបើកចំហរ និង ដៃលាតត្រដាង ។ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ មានមោទនភាពណាស់ចំពោះគាត់ ។ យើងទាំងអស់គ្នាបានគិតថា គាត់គឺជាក្មេងប្រុសតូចដ៏ល្អឥតខ្ចោះបំផុត ដែលកើតមក ។

ពេល ថៃសុន មានអាយុប្រាំបីខែ គាត់បានលេបដីសមួយដុំ ដែលគាត់បានឃើញនៅលើកំរាលព្រំ ។ ដីសនោះបានស្ទះនៅបំពង់ ថៃសុន ហើយគាត់លែងដកដង្ហើមរួច ។ បងប្រុសរបស់គាត់ បាននាំ ថៃសុន ឡើងលើផ្ទះ ស្រែកដោយរញ្ជួលចិត្តថា « ប្អូនតូចឥតដកដង្ហើមទេ ប្អូនតូចឥតដកដង្ហើមទេ » ។ យើងបានចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាបេះដូង ហើយទូរស័ព្ទហៅ 911 ។

វេជ្ជបណ្ឌិតជំនួយបានមកដល់ ហើយបានប្រញាប់នាំ ថៃសុន ទៅមន្ទីរពេទ្យ ។ នៅបន្ទប់រង់ចាំ យើងបានបន្ដអធិស្ឋានយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលយើងទូលអង្វរដល់ព្រះសុំឲ្យមានអព្ភូតហេតុ ។ បន្ទាប់ពីមួយសន្ទុះធំមក វេជ្ជបណ្ឌិតបានមកក្នុងបន្ទប់ ហើយនិយាយថា « ខ្ញុំសូមអភ័យទោស ។ យើងពុំអាចជួយអ្វីបានទៀតទេ ។ អ្នកចង់ធ្វើអីក៏ធ្វើចុះ » ។ បន្ទាប់មកគាត់បានចាកចេញទៅ ។

នៅពេលយើងចូលក្នុងបន្ទប់ដែលដាក់ ថៃសុន យើងបានឃើញកូនតូចដែលគ្មានជីវិតរបស់យើងគ្របដណ្ដប់ដោយក្ដីអំណរ ។ វាហាក់ដូចជាគាត់មានរស្មីសេឡេស្ទាលនៅព័ទ្ធជុំវិញរូបកាយតូចរបស់គាត់ដូច្នោះដែរ ។ គាត់ពេញដោយរស្មី និង ភាពបរិសុទ្ធ ។

នៅគ្រានោះ មានអារម្មណ៍ថា ពិភពលោកយើងដល់ទីបញ្ចប់ហើយ ។ តើយើងអាចត្រឡប់ទៅប្រាប់កូនៗផ្សេងទៀត ហើយព្យាយាមពន្យល់ថា ថៃសុន ឈប់មកផ្ទះទៀតហើយដោយរបៀបណា ?

ខ្ញុំនឹងនិយាយពីទស្សនៈខ្ញុំ ពេលខ្ញុំប្រាប់បញ្ចប់នូវបទពិសោធន៍នេះ ។ ខ្ញុំ និង ភរិយាដ៏ប្រពៃរបស់ខ្ញុំ បានទទួលបទពិសោធន៍ការសាកល្បងនេះជាមួយគ្នា ប៉ុន្តែខ្ញុំពុំអាចប្រាប់ឲ្យអស់ពីអារម្មណ៍របស់ម្ដាយទេ ហើយនឹងពុំចង់ធ្វើដូច្នោះដែរ ។

វាពិបាកដើម្បីពិពណ៌នាអំពីអារម្មណ៍ដ៏ច្របូកច្របល់ ដែលខ្ញុំមានក្នុងគ្រានោះនៃជីវិតខ្ញុំណាស់ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាខ្ញុំស្ថិតក្នុងសុបិនអាក្រក់ស្ទើរតែគ្រប់ពេល ហើយថា បើខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងយ៉ាងឆាប់នោះសុបិនអាក្រក់នេះនឹងកន្លងផុតទៅ ។ ខ្ញុំពុំអាចគេងអស់ជាច្រើនយប់ ។ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំដើរនៅពេលយប់ពីបន្ទប់មួយទៅបន្ទប់មួយទៀត ដើម្បីមើលប្រាកដថា កូនៗផ្សេងទៀតរបស់យើងទាំងអស់ មានសុវត្ថិភាព ។

អារម្មណ៍ថាមានកំហុសធ្វើទណ្ឌកម្មក្នុងព្រលឹងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំខុសណាស់ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខុសមកពីខ្ញុំ ។ ខ្ញុំជាឪពុករបស់គាត់ ខ្ញុំគួរតែការពារគាត់ឲ្យបានច្រើនជាងនេះ ។ បើខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើអ្វីមួយតែប៉ុណ្ណោះ ។ ពេលខ្លះ រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ អស់រយៈពេល 22 ឆ្នាំក្រោយមក អារម្មណ៍នោះ ចាប់ផ្ដើមចូលមកក្នុងចិត្តខ្ញុំ ហើយខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវបំបាត់វាចោលភ្លាម ពីព្រោះវាអាចនឹងជាការបំផ្លិចបំផ្លាញ ។

ប្រហែលជាមួយខែបន្ទាប់ពី ថៃសុន បានស្លាប់ទៅ ខ្ញុំជួបសម្ភាសជាមួយអែលឌើរ ឌីន អិល. ឡាសិន ។ គាត់បានចំណាយពេលស្ដាប់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំដឹងគុណគាត់ជានិច្ចចំពោះដំបូន្មាន និងក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ ។ គាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំមិនគិតថា ព្រះអម្ចាស់នឹងចង់ឲ្យអ្នកដាក់ទណ្ឌកម្មខ្លួនឯង ដោយសារតែការស្លាប់របស់កូនប្រុសតូចអ្នកទេ » ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំ តាមរយៈអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ទ្រង់ ។

ទោះជាយ៉ាងណា គំនិតនៃការដាក់ទោសខ្លួន បន្ដកើតមានក្នុងគំនិតខ្ញុំ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ខឹង ។ « នេះមិនយុត្តិធម៌ទេ ! តើព្រះអាចធ្វើដូច្នេះចំពោះខ្ញុំបានដោយរបៀបណា ? ហេតុអ្វីក៏ជារូបខ្ញុំដូច្នេះ ? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វី ទើបខ្ញុំទទួលរឿងនេះ ? » ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំបានទាំងខឹងនឹងមនុស្សដែលព្យាយាមលួងលោមចិត្តយើងទៀត ។ ខ្ញុំចាំមិត្តភក្ដិនិយាយថា « ខ្ញុំដឹងពីអារម្មណ៍អ្នក »។ ខ្ញុំគិតក្នុងខ្លួនឯងថា « អ្នកពុំដឹងថាខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាទេ ។ ចេញពីខ្ញុំទៅ » ។ មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំឃើញថា ការអាណិតខ្លួន ក៏អាចមានគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ ។ ខ្ញុំខ្មាស់នឹងខ្លួនឯង ដែលមានគំនិតមិនល្អអំពីមិត្តជាទីស្រឡាញ់ ដែលគ្រាន់តែព្យាយាមជួយតែប៉ុណ្ណោះនោះ ។

នៅពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដឹងថា កំហុស កំហឹង និង ការអាណិតខ្លួន កំពុងព្យាយាមគ្របដណ្ដប់មកលើខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានអធិស្ឋានសុំឲ្យដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ឲ្យបានផ្លាស់ប្ដូរ ។ តាមរយៈបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋផ្ទាល់ខ្លួននេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដួងចិត្តថ្មីដល់ខ្ញុំ ហើយទោះជាវានៅតែមានភាពឯកកោ និង ឈឺចាប់ក្ដី ក៏ទស្សនៈរបស់ខ្ញុំទាំងមូលបានផ្លាស់ប្ដូរដែរ ។ ខ្ញុំបានឲ្យដឹងថា ខ្ញុំពុំត្រូវបានបាត់បង់ទេ ប៉ុន្តែមាននូវពរជ័យដ៏អស្ចារ្យមួយ កំពុងរង់ចាំខ្ញុំ បើខ្ញុំបង្ហាញថាខ្លួនខ្ញុំស្មោះត្រង់ ។

ជីវិតខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយខ្ញុំអាចមើលទៅមុខដោយក្ដីសង្ឃឹម ជាជាងមើលមកក្រោយដោយភាពអស់សង្ឃឹម ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ជីវិតនេះ ពុំមែនជាទីបញ្ចប់ទេ ។ ពិភពវិញ្ញាណមានពិត ។ ការបង្រៀនរបស់ព្យាការីស្ដីអំពីជីវិតបន្ទាប់ពីសេចក្ដីស្លាប់ជាការពិត ។ ជីវិតនេះ គឺជាជំហានបណ្ដោះអាសន្ន ដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខតាមផ្លូវរបស់យើងត្រឡប់ទៅព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ។

ថៃសុន នៅតែមានចំណែកដ៏សំខាន់ក្នុងគ្រួសារយើង ។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកនោះ វាជាការអស្ចារ្យដើម្បីមើលឃើញក្ដីមេត្តាករុណា និង ព្រះទ័យល្អរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យគ្រួសារយើងមានអារម្មណ៍ទទួលស្គាល់ឥទ្ធិពលរបស់ ថៃសុន ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថាស្បៃវាំងននស្ដើង ។ អារម្មណ៍នៃភក្ដីភាព ក្ដីស្រឡាញ់ និង សាមគ្គីភាពក្នុងគ្រួសារមានដូចគ្នា ពុំបញ្ចប់នៅពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់យើង បានឆ្លងទៅម្ខាងទៀតនៃវាំងននទេ ផ្ទុយទៅវិញអារម្មណ៍ទាំងនោះ គឺមានភាពកាន់តែខ្លាំងក្លា ។

ពេលខ្លះ មានមនុស្សមកសួរថា « តើអ្នកត្រូវការពេលយូរប៉ុណ្ណាទៅ ដើម្បីនឹងបំភ្លេចវា ? ការពិតគឺថា អ្នកនឹងពុំអាចបំភ្លេចវាទាំងស្រុងទេ ទាល់តែអ្នកជួបគ្នាម្ដងទៀតជាមួយនឹងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលបានឃ្លាតទៅនោះ ។ ខ្ញុំនឹងពុំមានក្ដីអំណរពេញលេញទេ រហូតដល់យើងបានរួបរួមគ្នានៅព្រឹកនៃការរស់ឡើងវិញជាលើកទីមួយ ។

« ត្បិតមនុស្សជាវិញ្ញាណ ។ វត្ថុធាតុទាំងឡាយសុទ្ធតែមាននៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយវិញ្ញាណ និងវត្ថុធាតុនៅជាប់គ្នា ដោយឥតបែកបាក់ឡើយ គឺបានទទួលនូវភាពពោរពេញនៃសេចក្ដីអំណរ ។

« ហើយកាលណាបែកបាក់ពីគ្នា នោះមនុស្សពុំអាចទួលនូវភាពពោរពេញ នៃសេចក្ដីអំណរបានឡើយ » ។ ³

ប៉ុន្តែក្នុងពេលនេះ ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន យើងអាចបន្ដមានក្ដីត្រេកអរ ។ ⁴

ខ្ញុំបានដឹងថា ភាពល្វីងជូរចត់ ការឈឺចាប់ដែលស្ទើរតែពុំអាចរែកបាន អាចប្រែជាផ្អែមល្ហែម នៅពេលអ្នកបែរទៅរកព្រះវរបិតាសួគ៌របស់អ្នក ហើយទូលអង្វរសុំការលួងលោមចិត្តរបស់ទ្រង់ ដែលកើតមានតាមរយៈផែនការទ្រង់ ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង អង្គលួងលោមចិត្តរបស់ទ្រង់ ដែលជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ឱនោះជាពរជ័យដ៏រុងរឿងយ៉ាងណា នៅក្នុងជីវិតយើង ។ តើវានឹងពុំជារឿងដ៏អកុសលទេឬអី បើយើងពុំមានអារម្មណ៍ទុក្ខសោកខ្លាំង នៅពេលយើងបាត់បង់កូននោះ ? ខ្ញុំដឹងគុណចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្ញុំក្រៃលែង ដែលទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យយើងស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និង ស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ចំពោះគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ ដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងម្ដងទៀត តាមរយៈព្យាការីនៅរស់របស់ទ្រង់ នូវផែនការនៃការប្រោសលោះដ៏រុងរឿង ។

សូមចាំថា នៅពេលអ្នកចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អ្នក អារម្មណ៍ទាំងឡាយដែលមានក្នុងដួងចិត្តអ្នក នៅពេលអ្នកចាកចេញពីទីបញ្ចុះសព ហើយក្រឡេកទៅមើល ក្ដាមឈូសនៅឯកកោនោះ-- ងឿងឆ្ងល់ប្រសិនបើដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងត្រូវខ្ទេចខ្ទាំ ។

ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ដោយសារទ្រង់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង អារម្មណ៍នៃភាពសោកសៅ ភាពឯកោ និង អស់សង្ឃឹមទាំងនោះ នឹងលេបត្របាក់ដោយភាពពេញលេញនៃក្ដីអំណរនៅថ្ងៃមួយ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យើងអាចពឹងផ្អែកទៅលើទ្រង់ ហើយនៅពេលទ្រង់មានបន្ទូលថា ៖

« ខ្ញុំមិនចោលអ្នករាល់គ្នាឲ្យនៅកំព្រាទេ ខ្ញុំនឹងមកឯអ្នករាល់គ្នាវិញ ។

« បន្ដិចទៀត លោកិយនឹងលែងឃើញខ្ញុំ តែអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញខ្ញុំវិញ ហើយដោយព្រោះខ្ញុំរស់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់ដែរ » ។ ⁵

ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ ដូចបានថ្លែងក្នុង សៀវភៅប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ,ថា « នៅពេលយើងពឹងផ្អែកទៅលើដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះទ្រង់អាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំការសាកល្បង ជម្ងឺ និង ការឈឺចាប់របស់យើង ។ យើងអាចពេញដោយក្ដីអំណរ ភាពសុខសាន្ដ និង ការលួងលោមចិត្ត ។ អ្វីដែលអយុត្តិធម៌ក្នុងជីវិត អាចបានយុត្តិធម៌វិញ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។ ⁶

ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅព្រឹកនៃការរស់ឡើងវិញជាលើកទីមួយដ៏រុងរឿងនោះ មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក និង របស់ខ្ញុំ នឹងចេញមកពីផ្នូរ ដូចបានសន្យាដោយព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់ ហើយយើងនឹងមានភាពពេញលេញនៃក្ដីអំណរ ។ ដោយសារទ្រង់រស់ នោះពួកគេ និង ពួកយើងក៏នឹងរស់ដែរ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អាម៉ែន ។