ເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງບໍ່? ຄວາມລຳບາກແມ່ນດີ

ໂດຍ ແອວເດີ ສະແຕນລີ ຈີ ແອວລີສ໌

ອະດີດສາວົກເຈັດສິບ

ບໍ່ວ່າບັນຫາຈະເປັນຢ່າງໃດ, ຄວາມລຳບາກສາມາດເປັນສິ່ງທີ່ດີ ສຳລັບບຸກຄົນທີ່ຈະດຳເນີນໄປໜ້າ ດ້ວຍສັດທາ ແລະ ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ແຜນຂອງພຣະອົງ.

ກ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເລີ່ມຕົ້ນປາໄສ, ໂດຍທີ່ເປັນຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຕາງໜ້າໃຫ້ຜູ້ຮັບເຄາະທຸກຄົນ ທີ່ຖືກກະທົບກະເທືອນໂດຍລົມພະຍຸຮ້າຍ ແລະ ແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງໜັກ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ກຸ່ມມືທີ່ຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ອົງການທັງຫລາຍ, ຜູ້ໄດ້ໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ໃຫ້ຄວາມຫວັງ.

ໃນເດືອນຕຸລາ ປີ 2006, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວປາໄສຢູ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນເປັນເທື່ອທຳອິດ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງຂ່າວສານສຳລັບສາດສະໜາຈັກທົ່ວໂລກ ຮ່ວມທັງການຢືນຢັນທີ່ວ່າ “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຕົວເຮົາ!”

ພຣະອົງໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຕົວເຮົາແທ້ໆ ໃນຫລາຍວິທີທາງ. ພຣະອົງໄດ້ມອບພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດໃຫ້ ແລະ, ໃນຍຸກນີ້, ໄດ້ມອບຄວາມສົມບູນຂອງພຣະກິດຕິຄຸນໃຫ້. ພຣະອົງໄດ້ໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຕົວເຮົາກັບສິດອຳນາດຂອງຖານະປະໂລຫິດຂອງພຣະອົງ, ພ້ອມດ້ວຍຂໍກະແຈສຳລັບຈຸດປະສົງຂອງມັນ. ດ້ວຍອຳນາດນັ້ນ ເຮົາສາມາດໃຫ້ພອນ, ຮັບໃຊ້, ຮັບເອົາພິທີການ, ແລະ ເຮັດພັນທະສັນຍາ. ພຣະອົງໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຕົວເຮົາດ້ວຍສາດສະໜາຈັກທີ່ພຣະອົງໄດ້ຟື້ນຟູຄືນມາໃໝ່, ຮ່ວມທັງພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດ. ພຣະອົງໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ດ້ວຍອຳນາດແຫ່ງການຜະນຶກ—ເພື່ອຜູກມັດຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ໃຫ້ມັນຖືກຜູກມັດຢູ່ໃນສະຫວັນ! ພຣະອົງໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຕົວເຮົາ ແມ່ນແຕ່ໃຫ້ເປັນພໍ່ແມ່ຢູ່ໃນໂລກ, ເປັນຄູສອນ, ແລະ ຜູ້ດູແລລູກໆຂອງພຣະອົງ.

ຫລັງຈາກຫລາຍປີໃນການຮັບໃຊ້ເປັນເຈົ້າໜ້າທີ່ຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ ໃນຫລາຍພາກສ່ວນຂອງໂລກ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດປະກາດດ້ວຍຄວາມແນ່ນອນໃຈຫລາຍກວ່າເກົ່າວ່າ: ພຣະອົງໄວ້ວາງພຣະໄທໃນຕົວເຮົາ.

ບັດນີ້ ຄຳຖາມສຳລັບກອງປະຊຸມເທື່ອນີ້ແມ່ນ “ເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງບໍ່?”

ເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງບໍ່?

ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ໄດ້ເຕືອນເຮົາເລື້ອຍໆວ່າ “ຈົ່ງໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າດ້ວຍສຸດໃຈຂອງເຈົ້າ; ຢ່າເຊື່ອໝັ້ນຈັກເທື່ອໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຄິດວ່າເຈົ້າຮູ້ຈັກ.

“ຈົ່ງລະນຶກເຖິງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າກະທຳ, ແລະ ພຣະອົງຈະໃຫ້ເຈົ້າເຫັນຫົນທາງອັນຖືກຕ້ອງ.

“ຢ່າຄິດເລີຍວ່າຕົນເປັນຄົນມີປັນຍາກວ່າທີ່ຕົນມີຢູ່” (ສຸພາສິດ 3:5–7).

ເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງບໍ່ ວ່າເພື່ອຄວາມດີຂອງເຮົາ? ຜູ້ນຳຂອງພຣະອົງ, ເຖິງແມ່ນບໍ່ດີພ້ອມ, ຈະນຳພາເຮົາດີບໍ່? ຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງແນ່ນອນບໍ່? ເຮົາໄວ້ວາງໃຈວ່າພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ຮູ້ຈັກເຮົາ ແລະ ປະສົງທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາບໍ່? ແມ່ນແຕ່ໃນທ່າມກາງການທົດລອງ, ການທ້າທາຍ, ແລະ ຍາມລຳບາກ, ເຮົາຍັງໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງຢູ່ບໍ່?

ເມື່ອຫວນຄິດຄືນຫລັງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ບົດຮຽນທີ່ດີຫລາຍຢ່າງ ໃນໄລຍະທີ່ມີຄວາມລຳບາກ—ບໍ່ວ່າຕອນເປັນໜຸ່ມ, ຕອນເຜີຍແຜ່, ຕອນເລີ່ມຕົ້ນການງານ, ພະຍາຍາມຂະຫຍາຍການເອີ້ນ, ດູແລຄອບຄົວໃຫຍ່, ຫລື ດີ້ນລົນທີ່ຈະກຸ້ມຕົນເອງ. ເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງວ່າ ຄວາມລຳບາກແມ່ນດີ!

ຄວາມລຳບາກແມ່ນດີ

ຄວາມລຳບາກເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂັ້ມແຂງ, ຖ່ອມຕົວ, ແລະ ໃຫ້ໂອກາດເຮົາທີ່ຈະພິສູດຕົວເອງ. ຜູ້ບຸກເບີກຂະບວນລໍ້ທີ່ຮັກແພງຂອງເຮົາ ໄດ້ມາຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ ຕອນມີຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຫລາຍທີ່ສຸດ. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ສອງບົດສຳລັບນີໄຟ ແລະ ພວກອ້າຍຂອງເພິ່ນ ໃນການໄປເອົາແຜ່ນຈາລຶກທອງເຫລືອງ ແລະ ມີແຕ່ສາມຂໍ້ກ່ຽວກັບຄອບຄົວຂອງອິດຊະມາເອນ ໄດ້ມາເຂົ້າຮ່ວມເດີນທາງກັບເຂົາເຈົ້າ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ? (ເບິ່ງ 1 ນີໄຟ 3–4; 7:3–5). ເບິ່ງຄືວ່າ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະສົງທີ່ຈະເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ນີໄຟ ຜ່ານການດີ້ນລົນ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ແຜ່ນຈາລຶກມາ.

ຄວາມລຳບາກໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ບໍ່ຄວນເປັນສິ່ງປະຫລາດໃຈເລີຍ. ພັນທະສັນຍາທຳອິດຢ່າງໜຶ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດນຳພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນທີ່ຈະຮັກສາກົດແຫ່ງການເສຍສະລະ. ການເສຍສະລະ, ເມື່ອແປຄວາມໝາຍ, ແມ່ນກ່ຽວພັນກັບການຍອມສະລະບາງສິ່ງທີ່ເຮົາປາດຖະໜາ. ດ້ວຍປະສົບການ ເຮົາຈຶ່ງຍອມຮັບຄ່າເລັກໜ້ອຍທີ່ເຮົາຕ້ອງຈ່າຍ ກ່ຽວກັບພອນທີ່ຕິດຕາມມານັ້ນ. ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງໂຈເຊັບ ສະມິດ, ມີກ່າວໄວ້ວ່າ, “ສາດສະໜາທີ່ບໍ່ຮຽກຮ້ອງການເສຍສະລະທັງໝົດ ຈະບໍ່ມີພະລັງພຽງພໍທີ່ຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດສັດທາ ທີ່ຈຳເປັນຕໍ່ຊີວິດ ແລະ ຄວາມລອດ.”¹

ສະມາຊິກໃນຝ່າຍພຣະເຈົ້າ ກໍຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບຄວາມລຳບາກຄືກັນ. ພຣະເຈົ້າອົງເປັນພຣະບິດາ ໄດ້ເສຍສະລະພຣະບຸດອົງດຽວທີ່ຖືກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ໃຫ້ມາຮັບທຸກທໍລະມານຢ່າງແສນສາຫັດ ເພື່ອຊົດໃຊ້, ຮ່ວມທັງສິ້ນພຣະຊົນຢູ່ເທິງໄມ້ກາງແຂນ. ພຣະຄຳພີກ່າວວ່າ ພຣະເຢຊູໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະ “ນອບນ້ອມຍອມເຊື່ອຟັງ ໂດຍຄວາມທຸກລຳບາກ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ທົນ” (ເຮັບເຣີ 5:8). ພຣະອົງໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດຂອງການຊົດໃຊ້. ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຄົງຈະຕ້ອງມີຄວາມອົດກັ້ນຫລາຍທີ່ສຸດ ເພື່ອກະຕຸ້ນ, ເຕືອນ, ແລະ ຊີ້ນຳເຮົາ, ຊຶ່ງບາງເທື່ອເຮົາກໍບໍ່ສົນໃຈ, ເຂົ້າໃຈຜິດ, ຫລື ລືມໄປ.

ພາກສ່ວນຂອງແຜນ

ຄວາມລຳບາກແມ່ນພາກສ່ວນຂອງແຜນແຫ່ງພຣະກິດຕິຄຸນ. ຈຸດປະສົງຢ່າງໜຶ່ງຂອງຊີວິດນີ້ແມ່ນສຳລັບເຮົາເພື່ອພິສູດຕົວເອງ (ເບິ່ງ Abraham 3:25). ມີໜ້ອຍຄົນທີ່ໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານຢ່າງບໍ່ຄວນໄດ້ຮັບ ດັ່ງຜູ້ຄົນຂອງແອວມາ. ພວກເຂົາໄດ້ໜີຈາກກະສັດໂນອາ,ທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ແຕ່ໄດ້ກາຍເປັນທາດຂອງຊາວເລມັນ! ຜ່ານການທົດລອງເຫລົ່ານັ້ນ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສອນພວກເຂົາວ່າ ພຣະອົງຕີສອນຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງ ແລະ ທົດສອບ “ຄວາມອົດທົນ ແລະ ສັດທາຂອງພວກເຂົາ” (ໂມໄຊຢາ 23:21).

ໃນໄລຍະຢູ່ໃນຄຸກລີເບີຕີ ທີ່ຮ້າຍກາດນັ້ນ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສອນໂຈເຊັບ ສະມິດໃຫ້ ອົດທົນກັບມັນໃຫ້ດີ (ເບິ່ງ D&C 121:8) ແລະ ໄດ້ສັນຍາວ່າ ຖ້າຫາກເພິ່ນເຮັດໄດ້, ທຸກສິ່ງຈະເປັນປະສົບການໃຫ້ແກ່ເພິ່ນ, ແລະ ຈະເປັນສິ່ງດີສຳລັບເພິ່ນ (ເບິ່ງ D&C 122:7).

ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ໄດ້ອ້ອນວອນວ່າ, “ຂໍໃຫ້ເຮົາຈົ່ງເລືອກສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ເຖິງແມ່ນຈະຍາກກວ່າ, ແທນການເລືອກສິ່ງທີ່ຜິດ ເຖິງແມ່ນຈະງ່າຍກວ່າ.”² ກ່ຽວກັບພຣະວິຫານ, ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ “ບໍ່ມີການເສຍສະລະໃດທີ່ຍາກເກີນໄປ, ບໍ່ມີຄ່າໃດທີ່ສູງເກີນໄປ, ບໍ່ມີການດີ້ນລົນໃດທີ່ລຳບາກເກີນໄປ, ສຳລັບການຮັບເອົາພອນຂອງ [ພຣະວິຫານ].”³

ຕາມສະພາບຂອງໂລກ, ຄວາມລຳບາກເປັນພາກສ່ວນຂອງວົງວຽນແຫ່ງຊີວິດ. ມັນຍາກສຳລັບລູກໄກ່ທີ່ຈະຟັກອອກຈາກເປືອກອັນແຂງແກ່ນນັ້ນ. ແຕ່ເມື່ອມີຄົນມາຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ມັນງ່າຍຂຶ້ນ, ລູກໄກ່ຈະບໍ່ມີສຸກຂະພາບທີ່ເຂັ້ມແຂງ ທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່. ໃນທາງທີ່ຄ້າຍຄືກັນນີ້, ການດີ້ນລົນຂອງແມງກະເບື້ອທີ່ຈະອອກມາຈາກສິ່ງຫຸ້ມຫໍ່ ເຮັດໃຫ້ມັນເຂັ້ມແຂງທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່.

ຜ່ານຕົວຢ່າງເຫລົ່ານີ້, ເຮົາເຫັນໄດ້ວ່າ ຄວາມລຳບາກ ຈະມີຢູ່ສະເໝີ! ເຮົາທຸກຄົນມີການທ້າທາຍ. ການປ່ຽນແປງ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບການປະພຶດຂອງເຮົາຕໍ່ຄວາມລຳບາກ.

ມີຈຸດໜຶ່ງຢູ່ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ ທີ່ຜູ້ຄົນໄດ້ປະເຊີນກັບ “ການຂົ່ມເຫັງຢ່າງສາຫັດ” ແລະ “ຄວາມຍາກລຳບາກຫລາຍທີ່ສຸດ” (ຮີລາມັນ 3:34). ພວກເຂົາໄດ້ປະພຶດແນວໃດ? “ພວກເຂົາຖືສິນອົດເຂົ້າ ແລະ ອະທິຖານຢູ່ເລື້ອຍໆ ແລະ ໄດ້ເຂັ້ມແຂງໄປເລື້ອຍໆໃນຄວາມຖ່ອມຕົວຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ໝັ້ນຄົງຂຶ້ນໄປເລື້ອຍໆນຳສັດທາໃນພຣະຄຣິດ, ຈົນເຮັດໃຫ້ຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມປອບໃຈ” (ຮີລາມັນ 3:35). ຕົວຢ່າງໜຶ່ງອີກທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ຫລັງຈາກມີສົງຄາມເປັນເວລາຫລາຍປີ: “ຍ້ອນວ່າໄລຍະຂອງເວລາຂອງສົງຄາມນັ້ນຍາວນານຫລາຍລະຫວ່າງຊາວນີໄຟ ແລະ ຊາວເລມັນ ຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຈຶ່ງແຂງກະດ້າງຂຶ້ນ, … ແລະ ຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຈຶ່ງອ່ອນໂຍນລົງເພາະຄວາມທຸກຂອງພວກເຂົາ, ເຖິງຂະໜາດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ” (ແອວມາ 62:41).

ເຮົາແຕ່ລະຄົນເລືອກທີ່ຈະປະພຶດຕໍ່ຄວາມລຳບາກ.

ໃຫ້ລະວັງກັບຄວາມສະບາຍ

ກ່ອນການເອີ້ນນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນຜູ້ໃຫ້ຄຳແນະນຳຝ່າຍການເງິນ ຢູ່ເມືອງຮູສະຕັນ, ລັດເທັກຊັດ. ໜ້າທີ່ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນກ່ຽວພັນກັບເສດຖີເງິນລ້ານ ທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງທຸລະກິດ. ເກືອບທຸກຄົນໄດ້ສ້າງຄວາມສຳເລັດຜົນໃຫ້ຕົວເອງ ຈາກຕອນທີ່ບໍ່ມີຫຍັງ ແລະ ຕ້ອງທຳງານຢ່າງໜັກ. ສິ່ງທີ່ໜ້າໂສກເສົ້າສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນຕອນໄດ້ຍິນເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ ເຂົາເຈົ້າຢາກໃຫ້ຊີວິດຂອງລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ຢ່າງສະບາຍ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້າຕ້ອງທຸກທໍລະມານຄືກັນກັບເຂົາເຈົ້າ. ອີກຄຳໜຶ່ງ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ກີດກັນລູກໆຈາກສິ່ງທີ່ຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດ.

ກົງກັນຂ້າມ, ພວກເຮົາຮູ້ຄອບຄົວໜຶ່ງທີ່ມີແນວຄິດແຕກຕ່າງ. ພໍ່ແມ່ຄູ່ນີ້ໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກປະສົບການຂອງ J. C. Penney ເມື່ອພໍ່ບອກເພິ່ນຕອນເພິ່ນມີອາຍຸແປດປີວ່າ ເພິ່ນຕ້ອງຮັບຜິດຊອບເລື່ອງການເງິນຂອງເພິ່ນ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ມີແນວຄິດຂອງຕົວເອງ: ເມື່ອລູກຂອງເຂົາເຈົ້າຈົບຊັ້ນມັດທະຍົມແລ້ວ, ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບເລື່ອງການເງິນຂອງຕົວເອງ—ສຳລັບການສຶກສາ (ວິທະຍາໄລ, ປະລິນຍາສູງ, ແລະ ອື່ນໆ) ແລະ ສຳລັບເງິນໃຊ້ຈ່າຍ (ກຸ້ມຕົວເອງແທ້ໆ) (ເບິ່ງ D&C 83:4). ລູກໆກໍປະຕິບັດຕາມດ້ວຍຄວາມດີໃຈ ແລະ ຢ່າງສະຫລາດ. ທຸກຄົນກໍໄດ້ເຂົ້າຮຽນຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ, ແລະ ບາງຄົນກໍໄດ້ຮັບປະລິນຍາແລ້ວ—ທຸກຄົນກໍຊ່ວຍຕົວເອງ. ມັນບໍ່ເປັນສິ່ງງ່າຍ, ແຕ່ທຸກຄົນກໍເຮັດສຳເລັດ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດຢ່າງຂະຫຍັນ ແລະ ດ້ວຍສັດທາ.

ສັດທາທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ

ຄຳຖາມທີ່ວ່າ “ເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງບໍ່?” ອາດດີກວ່າ ຖ້າປ່ຽນເປັນ, “ເຮົາມີ ສັດທາ ທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງບໍ່?”

ເຮົາມີ ສັດທາ ທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງບໍ່ ກ່ຽວກັບເງິນສ່ວນສິບ ໃນຈຳນວນ 90 ເປີເຊັນທີ່ເຫລືອຢູ່ ຈາກລາຍໄດ້ຂອງເຮົາ ພ້ອມທັງຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຫລື ເຮົາຢາກເກັບມັນໄວ້ໝົດ 100 ເປີເຊັນ ແລະ ເພິ່ງຕົວເອງ?

ເຮົາມີສັດທາ ພຽງພໍແລ້ວບໍ ທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈວ່າ ພຣະອົງຈະມາຢ້ຽມຢາມເຮົາ ໃນຄວາມຍາກລຳບາກຂອງເຮົາ (ເບິ່ງ ໂມໄຊຢາ 24:14), ວ່າພຣະອົງຈະຕໍ່ສູ້ກັບຄົນທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບເຮົາ (ເບິ່ງ ເອຊາຢາ 49:25; 2 ນີໄຟ 6:17), ແລະ ວ່າພຣະອົງໄດ້ຕັ້ງຄວາມທຸກໄວ້ ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງເຮົາ (ເບິ່ງ 2 ນີໄຟ 2:2)? (ເບິ່ງ 2 ນີໄຟ 2:2).

ເຮົາຈະໃຊ້ ສັດທາ ທີ່ຈຳເປັນບໍ ເພື່ອຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະອວຍພອນເຮົາທັງທາງໂລກ ແລະ ທາງວິນຍານ? ແລະ ເຮົາຈະຊື່ສັດຕໍ່ໄປບໍຈົນເຖິງທີ່ສຸດ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບເອົາເຮົາເຂົ້າໄປໃນທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງ? (ເບິ່ງ ໂມໄຊຢາ 2:41).

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ເຮົາສາມາດມີສັດທາ ທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ! ພຣະອົງປະສົງໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດ (ເບິ່ງ Moses 1:39). ພຣະອົງຈະຕອບຄຳອະທິຖານຂອງເຮົາ (ເບິ່ງ D&C 112:10). ພຣະອົງຈະຮັກສາຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ (ເບິ່ງ D&C 1:38). ພຣະອົງມີອຳນາດທີ່ຈະຮັກສາຄຳສັນຍາເຫລົ່ານັ້ນ (ເບິ່ງ ແອວມາ 37:16). ພຣະອົງຮູ້ທຸກສິ່ງ! ແລະສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດ, ພຣະອົງຮູ້ວ່າສິ່ງໃດດີທີ່ສຸດ (ເບິ່ງ ເອຊາຢາ 55:8–9).

ໂລກທີ່ອັນຕະລາຍ

ໂລກຂອງເຮົາໃນທຸກວັນນີ້ແມ່ນຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍ. ມີທັງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປທົ່ວ, ການສໍ້ລາດບັງຫລວງໃນຫລາຍປະຊາຊາດ, ຜູ້ກໍ່ການຮ້າຍເຂົ້າເຖິງແມ່ນແຕ່ບ່ອນສະຫງົບ, ເສດຖະກິດຕົກຕ່ຳ, ວ່າງງານ, ໂຣກພະຍາດ, ໄພທຳມະຊາດ, ສົງຄາມກາງເມືອງ, ຜູ້ນຳທີ່ໂຫດຮ້າຍ, ແລະ ອື່ນໆ. ເຮົາຄວນເຮັດສິ່ງໃດ? ເຮົາຕ້ອງຜ່າຍໜີ ຫລື ຕໍ່ສູ້? ອັນໃດຖືກຕ້ອງ? ການເລືອກເອົາອັນໃດ ກໍອາດເປັນສິ່ງອັນຕະລາຍໄດ້. ມັນເປັນສິ່ງອັນຕະລາຍສຳລັບທ່ານ ໂຈດ ວໍຊິງຕັນ ແລະ ກອງທັບຂອງເພິ່ນ ທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ ແລະ ເປັນສິ່ງອັນຕະລາຍສຳລັບບັນພະບຸລຸດ ຜູ້ບຸກເບີກຂອງເຮົາທີ່ຈະຜ່າຍໜີ. ມັນເປັນສິ່ງອັນຕະລາຍສຳລັບທ່ານແນວສັນ ແມນເດລາ ທີ່ຈະດີ້ນລົນເພື່ອເສລີພາບ. ມີຄຳກ່າວໄວ້ວ່າ ຖ້າຢາກໃຫ້ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍມີໄຊຊະນະ, ໃຫ້ຄົນດີນັ່ງຢູ່ເສີຍໆ.⁴

ຢ່າສູ່ຢ້ານ!

ໃນສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເຮົາເຮັດ, ເຮົາບໍ່ຄວນຕັດສິນໃຈ ຫລື ກະທຳລົງໄປ ດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ. ແນ່ນອນ, “ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປະທານໃຈອັນຢ້ານກົວໃຫ້ແກ່ເຮົາ” (2 ຕີໂມທຽວ 1:7). (ທ່ານຮູ້ບໍວ່າ ຄຳວ່າ “ຢ່າສູ່ຢ້ານ” ຖືກເນັ້ນໜັກຕະຫລອດທົ່ວພຣະຄຳພີ?) ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສອນເຮົາວ່າ ຄວາມທໍ້ຖອຍ ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວ ເປັນເຄື່ອງມືຂອງຜູ້ປໍລະປັກ. ຄຳຕອບຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສຳລັບ ເວລາມີຄວາມລຳບາກ ຄືການດຳເນີນໄປໜ້າດ້ວຍສັດທາ.

ຄວາມລຳບາກຄືຫຍັງ?

ເຮົາແຕ່ລະຄົນອາດມີຄວາມຄິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນກ່ຽວກັບຄວາມລຳບາກ. ບາງຄົນອາດເຫັນວ່າ ບໍ່ສາມາດຈ່າຍສ່ວນສິບ ຕອນມີບັນຫາເລື່ອງການເງິນ. ບາງເທື່ອຜູ້ນຳອາດພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ທີ່ຈະຫວັງໃຫ້ຄົນທຸກມາຈ່າຍສ່ວນສິບ. ອາດເປັນສິ່ງລຳບາກສຳລັບບາງຄົນ ທີ່ຈະດຳເນີນໄປດ້ວຍສັດທາ ເພື່ອແຕ່ງງານ ຫລື ສ້າງຄອບຄົວ. ບາງຄົນອາດຍາກທີ່ຈະ “ພໍໃຈກັບ [ສິ່ງທີ່] ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ແບ່ງປັນໃຫ້ [ເຂົາເຈົ້າ]” (ແອວມາ 29:3). ອາດຍາກທີ່ຈະພໍໃຈກັບການເອີ້ນໃນປະຈຸບັນຂອງເຮົາ (ເບິ່ງ ແອວມາ 29:6). ວິໄນຂອງສາດສະໜາຈັກ ອາດເບິ່ງຄືວ່າ ເປັນສິ່ງລຳບາກ, ແຕ່ສຳລັບບາງຄົນ ມັນເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງຂັ້ນຕອນຂອງການກັບໃຈທີ່ແທ້ຈິງ.

ພະຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ຜູ້ນຳເຫລົ່ານີ້ ທີ່ນັ່ງຢູ່ທາງຫລັງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ຖືກເອີ້ນຈາກພຣະເຈົ້າ. ຄວາມປາດຖະໜາຂອງພວກເພິ່ນ ແມ່ນທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ດີ ແລະ ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີພຣະກິດຕິຄຸນຢູ່ໃນໃຈເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ ແລະ ສະໜັບສະໜູນພວກເພິ່ນ.

ຂ້າພະເຈົ້າຮັກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ຂ້າພະເຈົ້າປະຫລາດໃຈທີ່ພຣະອົງຮັກພຣະບິດາ ແລະ ຮັກເຮົາ ຫລາຍພໍ ຈົນກາຍເປັນພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເຮົາ; ໂດຍການເຮັດສິ່ງນັ້ນ, ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານ ເຖິງຂະໜາດທີ່ພຣະອົງສັ່ນສາຍເພາະຄວາມເຈັບປວດ, ແລະ ໂລຫິດໄຫລອອກຈາກທຸກຂຸມຂົນ, ແລະ ທົນທຸກທໍລະມານ ທັງພຣະກາຍ ແລະ ພຣະວິນຍານ (ເບິ່ງ D&C 19:18). ເຖິງແມ່ນຕ້ອງໄດ້ປະເຊີນກັບສິ່ງທີ່ຖືກກຳນົດໄວ້ ຊຶ່ງເປັນຕາຢ້ານ ແລະ ຈຳເປັນ, ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ຢືນຢັນຕໍ່ພຣະບິດາວ່າ, “ຂໍຢ່າໃຫ້ເປັນໄປຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງລູກ, ແຕ່ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມຄວາມປະສົງຂອງພຣະບິດາເທີ້ນ” (ລູກາ 22:42). ຂ້າພະເຈົ້າສັນລະເສີນຖ້ອຍຄຳຂອງທູດສະຫວັນ ທີ່ວ່າ: “ພຣະອົງບໍ່ຢູ່ທີ່ນີ້ ພຣະອົງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ” (ມັດທາຍ 28:6).

ຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງ ແມ່ນ“ເປັນທາງນັ້ນ, ເປັນຄວາມຈິງ, ແລະ ເປັນຊີວິດ” ແທ້ໆ (ໂຢຮັນ 14:6). ພຽງແຕ່ໂດຍການເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ ທີ່ເຮົາຈະສາມາດພົບເຫັນ ສັນຕິສຸກໃນໂລກນີ້, ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນໃນໂລກທີ່ຈະມາເຖິງ” (ເບິ່ງ D&C 59:23). ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງ ແລະ ນຳໃຊ້ຄຳສອນຂອງພຣະອົງ, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຮຽນຮູ້ດ້ວຍຕົວເອງວ່າ “ຄຳສັນຍາທີ່ປະເສີດອັນໃຫຍ່ຫລວງ” (2 ເປໂຕ 1:4) ແຕ່ລະຢ່າງຂອງພຣະອົງ ເປັນຄວາມຈິງ.

ຄວາມປາດຖະໜາອັນສູງສຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຄືທີ່ຈະຢືນຢູ່ກັບມໍມອນ ເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ (ເບິ່ງ 3 ນີໄຟ 5:13) ແລະ ໃນມື້ໜຶ່ງ ໄດ້ຍິນພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ດີແລ້ວ, ຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ດີ ແລະ ຊື່ສັດເອີຍ” (ມັດທາຍ 25:21). ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.