ຖ່ອມຕົວທີ່ຈະຍອມຮັບ ແລະ ເຮັດຕາມ

ໂດຍ ແອວເດີ ໂຈນີ ແອວ ຄອກ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ຄວາມຖ່ອມຕົນເປັນຂໍ້ກຳນົດບັງຄັບສຳລັບເຮົາ ເພື່ອກຽມພ້ອມທີ່ຈະກັບຄືນສູ່ທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າ.

ໃນ ບົດທີຫ້າຂອງແອວມາ, ໄດ້ມີການຕັ້ງຄຳຖາມທີ່ເຮັດໃຫ້ຄຸ່ນຄິດ: “ຖ້າຫາກພວກທ່ານຖືກເອີ້ນໃຫ້ຕາຍໃນເວລານີ້, ພວກທ່ານຈະກ່າວໄດ້ບໍ ພາຍໃນຕົວຂອງພວກທ່ານວ່າ ພວກທ່ານຖ່ອມຕົວພຽງພໍແລ້ວ?”¹ ຄຳຖາມນັ້ນບົ່ງບອກວ່າ ຄວາມຖ່ອມຕົນເປັນຂໍ້ກຳນົດບັງຄັບສຳລັບເຮົາ ເພື່ອກຽມພ້ອມທີ່ຈະກັບຄືນສູ່ທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າ.

ພວກເຮົາທຸກຄົນຄິດວ່າ ເຮົາຖ່ອມຕົວພຽງພໍແລ້ວ, ແຕ່ປະສົບການບາງຢ່າງໃນຊີວິດເຮົາ ເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າ ຊາຍ ຫລື ຍິງທີ່ມີຈິດໃຈທຳມະຊາດທີ່ອວດຕົວ ແມ່ນຍັງມີຊີວິດຢູ່ໃນເຮົາ.

ຫລາຍປີກ່ອນ, ເມື່ອລູກສາວສອງຄົນຂອງພວກເຮົາຍັງອາໄສຢູ່ບ້ານນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈພາພວກເຂົາ ແລະ ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄປເບິ່ງໜ່ວຍທຸລະກິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຜິດຊອບໃນບໍລິສັດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່.

ແຕ່ຈຸດປະສົງທີ່ແທ້ຈິງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແມ່ນເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນສະຖານທີ່, ບ່ອນທີ່ບໍ່ຄືກັນກັບບ້ານຂອງພວກເຮົາ, ທຸກຄົນຈະເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຂໍ ໂດຍທີ່ບໍ່ຖາມຂ້າພະເຈົ້າ. ເມື່ອພວກເຮົາໄປຮອດປະຕູໜ້າ, ຊຶ່ງໂດຍປົກກະຕິແລ້ວຈະເປີດໂດຍອັດຕະໂນມັດເມື່ອລົດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃກ້, ຂ້າພະເຈົ້າປະຫລາດໃຈທີ່ເທື່ອນີ້ມັນບໍ່ເປີດ. ແທນທີ່, ເຈົ້າໜ້າທີ່ຮັກສາຄວາມປອດໄພທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນໃນຊີວິດ ໄດ້ມາທີ່ລົດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຖາມເອົາບັດປະຈຳຕົວບໍລິສັດນຳຂ້າພະເຈົ້າ.

ຂ້າພະເຈົ້າບອກລາວວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍຕ້ອງໃຊ້ບັດປະຈຳຕົວເພື່ອຂັບລົດເຂົ້າໄປບ່ອນນັ້ນ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມຄຳຖາມຂອງຄົນອວດຕົວສຸດດັ້ງເດີມວ່າ: “ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າເຈົ້າກຳລັງເວົ້າກັບໃຜ?”

ຊຶ່ງລາວໄດ້ຕອບວ່າ, “ໃນເມື່ອເຈົ້າບໍ່ມີບັດບໍລິສັດ, ຂ້ອຍກໍບໍ່ສາມາດຮູ້ໄດ້ວ່າເຈົ້າແມ່ນໃຜ, ແລະ ຕາບໃດທີ່ຂ້ອຍຢູ່ປະຕູນີ້, ເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ ໂດຍບໍ່ມີການລະບຸຕົວຕົນທີ່ຖືກຕ້ອງ.”

ຂ້າພະເຈົ້າຄິດທີ່ຈະເບິ່ງແວ່ນຫລັງ ເພື່ອກວດເບິ່ງປະຕິກິລິຍາຂອງບັນດາລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕໍ່ທຸກສິ່ງນັ້ນ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ພວກເຂົາກຳລັງດື່ມດໍ່າກັບທຸກໆວິນາທີຂອງຊ່ວງເວລານັ້ນ! ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ທາງຂ້າງຂ້າພະເຈົ້າກຳລັງແກວ່ງຫົວດ້ວຍຄວາມບໍ່ເຫັນດີກັບພຶດຕິກຳຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ທາງອອກສຸດທ້າຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕອນນັ້ນ ແມ່ນຂໍອະໄພຈາກຄົນຍາມນັ້ນ ແລະ ເວົ້າວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍໂທດຫລາຍໆທີ່ປະຕິບັດບໍ່ດີກັບລາວ. “ຂ້ອຍອະໄພໃຫ້ເຈົ້າ,” ລາວເວົ້າ, “ແຕ່ໂດຍທີ່ບໍ່ມີບັດປະຈຳຕົວບໍລິສັດ, ເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າມາມື້ນີ້!”

ແລ້ວຂ້າພະເຈົ້າກໍຂັບລົດກັບບ້ານຢ່າງຊ້າໆເພື່ອໄປເອົາບັດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ບາງທີ ໂດຍທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ບົດຮຽນອັນລໍ້າຄ່ານີ້: ເມື່ອເຮົາເລືອກທີ່ຈະບໍ່ຖ່ອມຕົວ, ເຮົາຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຂາຍໜ້າ.

ໃນ ສຸພາສິດ ເຮົາພົບວ່າ, “ການອວດດີພາໃຫ້ຕົນຕົກຕໍ່າ, ແຕ່ການຖ່ອມຕົວນັ້ນເຮັດໃຫ້ຄົນນັບຖື.”² ເພື່ອທີ່ຈະພັດທະນາຄວາມຖ່ອມຕົນ, ເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈກ່ອນວ່າ ມັນໝາຍຄວາມວ່າຫຍັງກັນແທ້ ໃນບໍລິບົດຂອງພຣະກິດຕິຄຸນ.

ບາງຄົນສັບສົນລະຫວ່າງຄວາມຖ່ອມຕົນກັບຢ່າງອື່ນເຊັ່ນ, ຍົກຕົວຢ່າງ, ຄວາມຍາກຈົນ. ແຕ່ທີ່ຈິງແລ້ວ ມີຫລາຍຄົນທີ່ຍາກຈົນ ແລະ ອວດຕົວ ແລະ ກໍຍັງມີຫລາຍຄົນທີ່ລ້ຳລວຍ ແຕ່ຖ່ອມຕົວ. ຄົນອື່ນຜູ້ທີ່ຂີ້ອາຍຫລາຍ ຫລື ມີຄວາມໝັ້ນໃຈໃນຕົວເອງຕໍ່າ ອາດມີຮູບລັກສະນະພາຍນອກທີ່ຖ່ອມຕົວ ແຕ່ເລິກໆທາງໃນແລ້ວ ບາງເທື່ອກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອວດຕົວ.

ແລ້ວຄວາມຖ່ອມຕົນແມ່ນຫຍັງ? ອີງຕາມ ຈົ່ງສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງເຮົາ, ມັນແມ່ນ “ຄວາມເຕັມໃຈທີ່ຈະຍອມເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. … ມັນເປັນສິ່ງທີ່ສອນໄດ້ … [ມັນ] ເປັນຕົວເລັ່ງທີ່ສຳຄັນສຳລັບການເຕີບໂຕທາງວິນຍານ.”³

ແນ່ນອນ ມີຫລາຍໆໂອກາດສຳລັບພວກເຮົາທຸກຄົນໃຫ້ພັດທະນາໃນຄຸນລັກສະນະທີ່ເໝືອນດັ່ງພຣະຄຣິດນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າຢາກສຳຫລວດກ່ອນວ່າ ເຮົາໄດ້ຖ່ອມຕົວຫລາຍສໍ່າໃດ, ຫລື ຄວນຖ່ອມຕົວຫລາຍສໍ່າໃດ, ໃນການເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງສາດສະດາຂອງເຮົາ. ບົດສອບເສັງສຳລັບພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນອາດເປັນ:

ເຮົາເອີ່ຍຊື່ເຕັມຂອງສາດສະໜາຈັກໃນທຸກໆການປະຕິສຳພັນຂອງເຮົາແລ້ວບໍ? ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ກ່າວວ່າ, “ໃນການເອົາພຣະນາມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ອອກຈາກສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ກໍເປັນໄຊຊະນະອັນຍິ່ງໃຫຍ່ສຳລັບຊາຕານແລ້ວ.”⁴
ເຮົາຍອມໃຫ້ພຣະເຈົ້າໄຊຊະນະໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ໂດຍການຍອມຮັບຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ສະເພາະເຈາະຈົງຂອງສາດສະດາຂອງເຮົາແລ້ວບໍ? “ມື້ນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍໃຫ້ສະມາຊິກຂອງພວກເຮົາໃນທຸກແຫ່ງຫົນ ເປັນຕົວຢ່າງໃນການປະຖິ້ມຄວາມອະຄະຕິ.”⁵
ເຮົາກຳລັງເອົາຊະນະໂລກ, ໂດຍໄວ້ວາງໃຈໃນຄຳສອນຂອງພຣະຄຣິດ ຫລາຍກວ່າປັດຊະຍາຂອງມະນຸດ, ດັ່ງທີ່ສາດສະດາຂອງເຮົາໄດ້ສິດສອນແລ້ວບໍ?⁶
ເຮົາໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ສ້າງຄວາມສະຫງົບສຸກ, ໂດຍເວົ້າໃນແງ່ບວກກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆ ແລະ ກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນແລ້ວບໍ? ປະທານແນວສັນໄດ້ສິດສອນເຮົາໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນເທື່ອແລ້ວນີ້ວ່າ: “ຫາກມີສິ່ງໃດທີ່ເປັນຄຸນນະທຳ, ງົດງາມ, ຫລື ຈາກການລາຍງານດີ ຫລື ຄວນສັນລະເສີນ ທີ່ເຮົາສາມາດເວົ້າກ່ຽວກັບຄົນອື່ນ—ບໍ່ວ່າຈະເປັນຢູ່ຕໍ່ໜ້າ ຫລື ລັບຫລັງ—ນັ້ນຄວນເປັນມາດຕະຖານຂອງການສື່ສານຂອງ ເຮົາ.”⁷

ນີ້ແມ່ນຄຳແນະນຳທີ່ລຽບງ່າຍ ແຕ່ຊົງພະລັງ. ໃຫ້ຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ, ສິ່ງດຽວທີ່ຜູ້ຄົນຂອງໂມເຊຕ້ອງເຮັດເພື່ອທີ່ຈະຫາຍດີກໍຄື ແນມເບິ່ງງູທອງສໍາຣິດທີ່ເພິ່ນໄດ້ຍົກຂຶ້ນນັ້ນ.⁸ ແຕ່ “ເພາະຄວາມລຽບຂອງທາງ, ຫລື ຄວາມງ່າຍດາຍຂອງມັນ, ຈຶ່ງມີຄົນຕາຍເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.”⁹

ໃນລະຫວ່າງກອງປະຊຸມນີ້ ເຮົາໄດ້ຍິນ ແລະ ຈະໄດ້ຍິນຄຳແນະນຳທີ່ບໍ່ເຄີຍຜິດພາດຂອງບັນດາສາດສະດາ ແລະ ອັກຄະສາວົກຂອງເຮົາ. ນີ້ແມ່ນໂອກາດທີ່ດີເລີດທີ່ຈະພັດທະນາຄວາມຖ່ອມຕົນ ແລະ ໃຫ້ຄວາມຄິດເຫັນອັນແຮງກ້າຖືກກືນກິນໂດຍຄວາມເຊື່ອໝັ້ນອັນແຮງກ້າຍິ່ງກວ່າ ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວຜ່ານຜູ້ນຳທີ່ຖືກເລືອກເຫລົ່ານີ້.

ເໜືອສິ່ງອື່ນໃດ, ໃນການພັດທະນາຄວາມຖ່ອມຕົນ, ເຮົາຕ້ອງເຂົ້າໃຈ ແລະ ຍອມຮັບເຊັ່ນກັນວ່າ ເຮົາບໍ່ສາມາດເອົາຊະນະການທ້າທາຍຂອງເຮົາ ຫລື ບັນລຸສັກກະຍະພາບສູງສຸດໄດ້ ພຽງແຕ່ຜ່ານທາງຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາເອງເທົ່ານັ້ນ. ນັກເວົ້າຜູ້ສ້າງແຮງບັນດານໃຈ, ນັກຂຽນ, ຄູຝຶກ, ແລະ ຜູ້ມີອິດທິພົນທົ່ວໂລກ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຢູ່ຖານດິຈິຕັນ, ຈະເວົ້າວ່າ ທຸກຢ່າງຂຶ້ນຢູ່ກັບຕົວເຮົາ ແລະ ການກະທຳຂອງເຮົາເອງເທົ່ານັ້ນ. ໂລກນີ້ເຊື່ອໃນແຂນຂອງເນື້ອໜັງ.

ແຕ່ຜ່ານທາງພຣະກິດຕິຄຸນທີ່ຖືກຟື້ນຟູນັ້ນ, ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ເຮົາເພິ່ງອາໄສຄວາມເມດຕາກະລຸນາຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດຢ່າງຫລວງຫລາຍ, “ເພາະພວກເຮົາຮູ້ວ່າ ຫລັງຈາກພວກເຮົາເຮັດທຸກຢ່າງໄດ້ແລ້ວ ໂດຍພຣະຄຸນພວກເຮົາຈຶ່ງລອດ.”¹⁰ ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ມັນສຳຄັນຫລາຍທີ່ຈະເຮັດ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍາກັບພຣະເຈົ້າ, ເພາະການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂົ້າເຖິງພະລັງທີ່ປິ່ນປົວ, ຊົງລິດ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ດີພ້ອມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ຜ່ານທາງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.

ການເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມສິນລະລຶກທຸກອາທິດ ແລະ ການນະມັດສະການໃນພຣະວິຫານເປັນປະຈຳ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມໃນພິທີການຕ່າງໆ ແລະ ເພື່ອຮັບ ແລະ ຕໍ່ພັນທະສັນຍາ ແມ່ນສັນຍານວ່າ ເຮົາຮັບຮູ້ເຖິງການເພິ່ງອາໄສພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ນັ້ນຈະເຊື້ອເຊີນພະລັງຂອງພວກພຣະອົງໃຫ້ເຂົ້າມາໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຜ່ານຜ່າທຸກໆບັນຫາຂອງເຮົາ ແລະ ບັນລຸມາດຕະການຂອງການສ້າງຂອງເຮົາໃນທີ່ສຸດ.

ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ລະດັບຂອງຄວາມຖ່ອມຕົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງການເພິ່ງອາໄສພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ກໍໄດ້ຖືກທົດລອງອີກຄັ້ງ. ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ໃນລົດແທັກຊີກຳລັງຂີ່ໄປສະໜາມບິນ ເພື່ອຂຶ້ນຖ້ຽວບິນໄລຍະສັ້ນໄປຍັງສະຖານທີ່ ທີ່ມີສະຖານະການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍທີ່ຈະແກ້ໄຂ. ຄົນຂັບລົດແທັກຊີ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ, ໄດ້ເບິ່ງມາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຜ່ານແວ່ນ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ຂ້ອຍເຫັນໄດ້ວ່າ ມື້ນີ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກບໍ່ດີ!”

“ເຈົ້າເບິ່ງອອກຫວາ?” ຂ້າພະເຈົ້າຖາມ.

“ແນ່ນອນ,” ລາວກ່າວ. ຈາກນັ້ນ ລາວກໍເວົ້າປະມານວ່າ, “ທີ່ຈິງແລ້ວ ເຈົ້າມີລັດສະໝີດ້ານລົບຫລາຍຢູ່ອ້ອມຕົວເຈົ້າ!”

ຂ້າພະເຈົ້າອະທິບາຍໃຫ້ລາວຟັງວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າພົບກັບສະຖານະການທີ່ຂ້ອນຂ້າງຍາກທີ່ຈະຮັບມືແລ້ວ, ແລະ ຈາກນັ້ນ ລາວກໍຖາມຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, “ເຈົ້າໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງເທົ່າທີ່ເຮັດໄດ້ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫານີ້ແລ້ວບໍ?”

ຂ້າພະເຈົ້າຕອບລາວວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງເທົ່າທີ່ເຮັດໄດ້ແລ້ວ.

ແລ້ວລາວກໍເວົ້າບາງຢ່າງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີວັນລືມວ່າ, “ສະນັ້ນ ກໍຝາກມັນໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ທຸກຢ່າງຈະຜ່ານໄປດ້ວຍດີ.”

ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສາລະພາບວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າເກືອບຖາມລາວວ່າ, “ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າເຈົ້າກຳລັງເວົ້າກັບໃຜ?” ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖາມ! ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດກໍຄື ຖ່ອມຕົວເອງລົງຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຕະຫລອດໜຶ່ງຊົ່ວໂມງຂອງຖ້ຽວບິນ, ໂດຍຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກສະຫວັນ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າລົງຍົນໄປ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ວ່າ ສະຖານະການທີ່ຍາກທີ່ຈະແກ້ໄຂນັ້ນ ໄດ້ຖືກຈັດການເປັນທີ່ຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຈຳເປັນທີ່ຈະຕ້ອງຢູ່ທີ່ນັ້ນອີກຕໍ່ໄປ.

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທັງຫລາຍ, ຄຳສັ່ງ, ຄຳເຊື້ອເຊີນ, ແລະ ຄຳສັນຍາຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນ ຊັດເຈນ ແລະ ປອບໂຍນ ທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງຖ່ອມຕົວ; ແລະ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ຈະຈູງມືພາເຈົ້າໄປ, ແລະ ໃຫ້ຄຳຕອບແກ່ຄຳອະທິຖານຂອງເຈົ້າ.”¹¹

ຂໍໃຫ້ເຮົາຖ່ອມຕົວທີ່ຈະເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງສາດສະດາຂອງເຮົາ ແລະ ຍອມຮັບວ່າ ມີພຽງແຕ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດປ່ຽນແປງເຮົາ—ຜ່ານທາງພິທີການ ແລະ ພັນທະສັນຍາທີ່ໄດ້ຮັບໃນສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ—ໃຫ້ກາຍເປັນຕົວເຮົາໃນແບບທີ່ດີທີ່ສຸດໃນຊີວິດນີ້ ແລະ, ມື້ໃດມື້ໜຶ່ງ, ເຮັດໃຫ້ເຮົາດີພ້ອມໃນພຣະຄຣິດ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.