ບົດຮຽນອັນສູງສົ່ງຂອງການລ້ຽງລູກ

ໂດຍ ແອວເດີ ວາເລີຣີ ວີ ຄໍດອນ

ແຫ່ງສາວົກເຈັດສິບ

ພໍ່ແມ່ເຂົ້າສູ່ການຮ່ວມມືກັບພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ໃນການນຳພາລູກໆທີ່ມີຄ່າຂອງພຣະອົງກັບຄືນສູ່ສະຫວັນ.

ທ່ານເຄີຍອູ້ມເດັກເກີດໃໝ່ໃນອ້ອມແຂນຂອງທ່ານບໍ່? ມີແສງສະຫວ່າງສ່ອງອອກມາຈາກເດັກເກີດໃໝ່ທຸກໆຄົນ, ໂດຍນຳສາຍສຳພັນແຫ່ງຄວາມຮັກພິເສດ ທີ່ເຕີມເຕັມຫົວໃຈຂອງພໍ່ແມ່ດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມມາໃຫ້.¹ ນັກຂຽນຊາວແມັກຊິໂກໄດ້ຂຽນວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ເມື່ອເດັກເກີດໃໝ່ບີບນິ້ວມືຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ ໃນກຳປັ້ນນ້ອຍໆຂອງເຂົານັ້ນ, ເຂົາກໍໄດ້ຈັບຜູ້ເປັນພໍ່ຕະຫລອດໄປ.”²

ການລ້ຽງລູກເປັນໜຶ່ງໃນປະສົບການທີ່ພິເສດທີ່ສຸດໃນຊີວິດ. ພໍ່ແມ່ເຂົ້າສູ່ການຮ່ວມມືກັບພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ໃນການນຳພາລູກໆທີ່ມີຄ່າຂອງພຣະອົງກັບຄືນສູ່ສະຫວັນ.³ ມື້ນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຢາກແບ່ງປັນບົດຮຽນຂອງການລ້ຽງລູກບາງຢ່າງທີ່ພົບໃນພຣະຄຳພີ ແລະ ສິດສອນໂດຍສາດສະດາທີ່ມີຊີວິດຢູ່ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາປະມໍລະດົກຂອງຄວາມເປັນພໍ່ແມ່ໄວ້.

ປີນຂຶ້ນໄປສູ່ພື້ນທີ່ສູງກວ່າຂອງວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນ

ເຮົາຕ້ອງປີນຂຶ້ນໄປສູ່ພື້ນທີ່ສູງກວ່າຂອງວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນກັບຄອບຄົວຂອງເຮົາ. ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ປະກາດວ່າ: “ຄອບຄົວສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກສະຫວັນ. ພໍ່ແມ່ບໍ່ສາມາດແນະນຳລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຢ່າງພຽງພໍຈາກປະສົບການສ່ວນຕົວ, ຄວາມຢ້ານກົວ, ຫລື ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ.”⁴

ເຖິງແມ່ນວ່າ ພື້ນຖານວັດທະນະທຳ, ຮູບແບບການລ້ຽງລູກ, ແລະ ປະສົບການສ່ວນຕົວ ອາດມີຄ່າສຳລັບການລ້ຽງລູກກໍຕາມ, ຄວາມສາມາດເຫລົ່ານີ້ ບໍ່ພຽງພໍທີ່ຈະຊ່ວຍລູກໆຂອງເຮົາໃຫ້ກັບຄືນສູ່ສະຫວັນ. ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າເຖິງ “ຊຸດໜຶ່ງຂອງຄ່ານິຍົມ ແລະ … ແນວທາງປະຕິບັດ,” ທີ່ຍົກລະດັບຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ,”⁵ ວັດທະນະທຳຂອງທັງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມຄາດຫວັງ, ບ່ອນທີ່ເຮົາປະຕິສຳພັນກັບລູກໆຂອງເຮົາ “ໃນວິທີທີ່ສູງກວ່າ ແລະ ສັກສິດກວ່າ.”⁶ ປະທານດາລິນ ເອັຈ ໂອກສ໌ ໄດ້ອະທິບາຍວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນວ່າເປັນ “ວິຖີຊີວິດທີ່ໂດດເດັ່ນ ຊຸດໜຶ່ງຂອງຄ່ານິຍົມ ແລະ ຄວາມຄາດຫວັງ ແລະ ແນວທາງປະຕິບັດ. … ວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນມາຈາກແຜນແຫ່ງຄວາມລອດ, ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ຄຳສອນຂອງ … ສາດສະດາທີ່ມີຊີວິດຢູ່. ມັນນຳພາເຮົາໃນວິທີທີ່ເຮົາລ້ຽງດູຄອບຄົວຂອງເຮົາ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຂອງເຮົາແຕ່ລະຄົນ.”⁷

ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນສູນກາງຂອງວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນນີ້. ການນຳໃຊ້ວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນໃນຄອບຄົວຂອງເຮົາ ແມ່ນສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງຕໍ່ການສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ອຸດົມສົມບູນ ບ່ອນທີ່ເມັດພືດແຫ່ງສັດທາຈະສາມາດຈະເລີນເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໄດ້. ເພື່ອທີ່ຈະປີນຂຶ້ນໄປສູ່ພື້ນທີ່ສູງກວ່າ, ປະທານໂອກສ໌ໄດ້ເຊື້ອເຊີນເຮົາໃຫ້ “ປະຖິ້ມຮີດຄອງປະເພນີ ຫລື ແນວທາງປະຕິບັດສ່ວນຕົວ ຫລື ຂອງຄອບຄົວ ທີ່ຂັດກັບຄຳສອນຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.”⁸ ພໍ່ແມ່ເອີຍ, ຄວາມຂີ້ອາຍໃນສ່ວນຂອງເຮົາໃນການສ້າງຕັ້ງວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນ ອາດເຮັດໃຫ້ຜູ້ປໍລະປັກຕັ້ງຫລັກປັກຖານໃນບ້ານຂອງເຮົາ ຫລື, ຍິ່ງຮ້າຍໄປກວ່ານັ້ນ, ໃນຈິດໃຈຂອງລູກໆຂອງເຮົາ.

ຂະນະທີ່ເຮົາເລືອກທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນເປັນວັດທະນະທຳທີ່ໂດດເດັ່ນໃນຄອບຄົວຂອງເຮົາ, ແລ້ວໂດຍອິດທິພົນອັນຊົງພະລັງຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ,⁹ ຮູບແບບ, ຮີດຄອງປະເພນີ, ແລະ ແນວທາງປະຕິບັດຂອງການລ້ຽງລູກປະຈຸບັນຂອງເຮົາຈະຖືກຝັດຮ່ອນ, ຖືກເຮັດໃຫ້ສອດຄ່ອງ, ຫລໍ່ຫລອມ, ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍ.

ເຮັດໃຫ້ບ້ານເປັນສູນກາງຂອງການຮຽນຮູ້ພຣະກິດຕິຄຸນ

ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ ບ້ານຄວນເປັນ “ສູນກາງຂອງການຮຽນຮູ້ພຣະກິດຕິຄຸນ.”¹⁰ ຈຸດປະສົງຂອງການຮຽນຮູ້ພຣະກິດຕິຄຸນ ແມ່ນເພື່ອ “ເຮັດໃຫ້ຄວາມເຫລື້ອມໃສຂອງເຮົາເລິກເຊິ່ງຕໍ່ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພວກພຣະອົງຫລາຍຂຶ້ນ.”¹¹ ຂໍໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງການລ້ຽງລູກທີ່ສຳຄັນສາມຢ່າງ ຊຶ່ງບັນຍາຍໂດຍສາດສະດາ ແລະ ອັກຄະສາວົກທັງຫລາຍ ທີ່ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ສະຖາປະນາວັດທະນະທຳພຣະກິດຕິຄຸນທີ່ສູງກວ່າໃນບ້ານຂອງເຮົາ.

ປະການທຳອິດ: ສິດສອນຢ່າງເປັນອິດສະລະ

ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ແນະນຳອາດາມກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ຄຳສອນຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງໄດ້ສິດສອນເພິ່ນໃຫ້ “ສິດສອນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຢ່າງເປັນອິດສະລະກັບລູກໆ [ເພິ່ນ].”¹² ໃນອີກຄຳໜຶ່ງ, ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ສິດສອນອາດາມໃຫ້ສິດສອນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຢ່າງເສລີ, ຢ່າງເອື້ອເຟື້ອ, ແລະ ປາດສະຈາກການຢັບຢັ້ງ.¹³ ພຣະຄຳພີບອກເຮົາວ່າ “ອາດາມກັບເອວາໄດ້ຖວາຍບາລະມີແດ່ພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລື່ອງທັງໝົດເປັນທີ່ຮູ້ຈັກແກ່ພວກລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງພວກເຂົາ.”¹⁴

ເຮົາສິດສອນລູກໆຂອງເຮົາຢ່າງເອື້ອເຟື້ອ ເມື່ອເຮົາໃຊ້ເວລາທີ່ມີຄວາມໝາຍກັບພວກເຂົາ. ເຮົາສິດສອນໂດຍປາດສະຈາກການຢັບຢັ້ງ ເມື່ອເຮົາສົນທະນາກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ທີ່ລະອຽດອ່ອນເຊັ່ນ ເວລາຢູ່ໜ້າຈໍ, ໂດຍໃຊ້ແຫລ່ງຊ່ວຍເຫລືອທີ່ສາດສະໜາຈັກມີໄວ້ໃຫ້.¹⁵ ເຮົາສິດສອນຢ່າງເສລີ ເມື່ອເຮົາສຶກສາພຣະຄຳພີກັບລູກໆຂອງເຮົາ ໂດຍໃຊ້ປຶ້ມ ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ ແລະ ຍອມໃຫ້ພຣະວິນຍານເປັນຄູສອນ.

ປະການທີສອງ: ການເປັນສານຸສິດຕົ້ນແບບ

ໃນພຣະທຳໂຢຮັນ, ເຮົາອ່ານວ່າ ເມື່ອຊາວຢິວຫລາຍຄົນສອບຖາມພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດກ່ຽວກັບຄວາມປະພຶດຂອງພຣະອົງນັ້ນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຫັນຄວາມສົນໃຈໄປຍັງຕົ້ນແບບຂອງພຣະອົງ, ພຣະບິດາຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ພຣະບຸດຈະເຮັດສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດໂດຍຕົນເອງບໍ່ໄດ້ ນອກຈາກໄດ້ເຫັນພຣະບິດາເຮັດ ສິ່ງທີ່ພຣະບິດາເຮັດພຣະບຸດກໍເຮັດເໝືອນກັນ.”¹⁶ ພໍ່ແມ່ເອີຍ, ເຮົາຕ້ອງເຮັດແນວໃດເພື່ອທີ່ຈະເປັນຕົ້ນແບບໃຫ້ກັບລູກໆຂອງເຮົາ? ການເປັນສານຸສິດ.

ໃນຖານະພໍ່ແມ່, ເຮົາສາມາດສິດສອນຄວາມສຳຄັນຂອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າມາກ່ອນ ເມື່ອເຮົາສົນທະນາກ່ຽວກັບພຣະບັນຍັດຂໍ້ທຳອິດ, ແຕ່ເຮົາເປັນຕົ້ນແບບເຖິງມັນ ເມື່ອເຮົາພັກສິ່ງລົບກວນທາງໂລກໄວ້ ແລະ ຮັກສາວັນຊະບາໂຕໃຫ້ເປັນມື້ສັກສິດທຸກໆອາທິດ. ເຮົາສາມາດສິດສອນຄວາມສຳຄັນຂອງພັນທະສັນຍາພຣະວິຫານ ເມື່ອເຮົາເວົ້າກ່ຽວກັບຄຳສອນຂອງການແຕ່ງງານຊັ້ນສູງ, ແຕ່ເຮົາເປັນຕົ້ນແບບເຖິງມັນ ເມື່ອເຮົາໃຫ້ກຽດພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ, ແລະ ປະຕິບັດຕໍ່ຄູ່ຄອງຂອງເຮົາດ້ວຍກຽດສັກສີ.

ປະການທີສາມ: ເຊື້ອເຊີນໃຫ້ກະທຳ

ສັດທາໃນພຣະເຢຊູຄຣິດຄວນເປັນແກນຫລັກຂອງປະຈັກພະຍານຂອງລູກໆຂອງເຮົາ, ແລະ ປະຈັກພະຍານເຫລົ່ານີ້ ຕ້ອງມາເຖິງລູກແຕ່ລະຄົນຜ່ານທາງການເປີດເຜີຍສ່ວນຕົວ.¹⁷ ເພື່ອຊ່ວຍລູກໆຂອງເຮົາສ້າງປະຈັກພະຍານຂອງພວກເຂົານັ້ນ, ເຮົາຊຸກຍູ້ພວກເຂົາໃຫ້ໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງພວກເຂົາໃນການເລືອກສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ¹⁸ ແລະ ການກະກຽມພວກເຂົາໃຫ້ຢູ່ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄປຕະຫລອດຊີວິດ.¹⁹

ມັນຈະເປັນການສະຫລາດທີ່ຈະຊຸກຍູ້ລູກໆຂອງເຮົາໃຫ້ຍອມຮັບຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງປະທານແນວສັນ ໃຫ້ດູແລປະຈັກພະຍານຂອງຕົນເອງເຖິງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ—ພະຍາຍາມທີ່ຈະມີມັນ, ບຳລຸງລ້ຽງມັນເພື່ອວ່າມັນຈະເຕີບໂຕ, ລ້ຽງດູມັນດ້ວຍຄວາມຈິງ, ແລະ ຢ່າເຮັດໃຫ້ມັນເປິເປື້ອນດ້ວຍປັດຊະຍາເທັດຂອງບັນດາຊາຍ ແລະ ຍິງທີ່ບໍ່ເຊື່ອ.²⁰

ການລ້ຽງລູກດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ແລະ ຕັ້ງໃຈ

ຄວາມຕັ້ງໃຈແຫ່ງສະຫວັນຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ ໄດ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນການເປີດເຜີຍທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ໂມເຊ ທີ່ວ່າ: “ເພາະຈົ່ງເບິ່ງ, ນີ້ຄືວຽກງານຂອງເຮົາ ແລະ ລັດສະໝີພາບຂອງເຮົາ—ຄືການທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເປັນອະມະຕະ ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນຂອງມະນຸດ.”²¹ ປະທານແນວສັນໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ, “ພຣະເຈົ້າຈະເຮັດທຸກຢ່າງເທົ່າທີ່ພຣະອົງເຮັດໄດ້, ຍົກເວັ້ນການລະເມີດອຳເພີໃຈຂອງທ່ານ, ເພື່ອຊ່ວຍທ່ານບໍ່ໃຫ້ພາດພອນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນຊົ່ວນິລັນດອນ.”²²

ໃນຖານະພໍ່ແມ່, ເຮົາເປັນຕົວແທນຂອງພຣະເຈົ້າໃນການດູແລລູກໆຂອງເຮົາ.²³ ເຮົາຄວນເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ ເພື່ອສ້າງສະພາບແວດລ້ອມ ບ່ອນທີ່ລູກໆຂອງເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງອິດທິພົນແຫ່ງສະຫວັນ.

ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຈະບໍ່ເຄີຍມີຈຸດປະສົງໃຫ້ເຮົາ ໃນຖານະພໍ່ແມ່ ນັ່ງຢູ່ຂອບສະໜາມເປັນຜູ້ຊົມ, ໂດຍເຝົ້າເບິ່ງຊີວິດຝ່າຍຈິດວິນຍານຂອງລູກໆຂອງເຮົາເຜີຍອອກມາ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະທິບາຍແນວຄິດກ່ຽວກັບການລ້ຽງລູກທີ່ຕັ້ງໃຈນີ້ ພ້ອມກັບປະສົບການສ່ວນຕົວ. ຕອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າຮຽນຊັ້ນປະຖົມໄວໃນສາຂານ້ອຍໆໃນກວາເຕມາລາ, ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມສິດສອນຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າຂອງປິຕຸພອນ. ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃຊ້ເວລາໃນການແບ່ງປັນປະສົບການຂອງເພິ່ນກ່ຽວກັບການຮັບປິຕຸພອນອັນລໍ້າຄ່າຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນໄດ້ສິດສອນຂ້າພະເຈົ້າເຖິງຄຳສອນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບປິຕຸພອນ, ແລະ ເພິ່ນໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງພອນທີ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້. ການລ້ຽງລູກທີ່ຕັ້ງໃຈຂອງເພິ່ນໄດ້ດົນໃຈໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມປາດຖະໜາທີ່ຈະຮັບປິຕຸພອນ.

ຕອນຂ້າພະເຈົ້າອາຍຸ 12 ປີ, ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍຂ້າພະເຈົ້າຊອກຫາປິຕຸ. ມັນເປັນເລື່ອງຈຳເປັນ ເພາະບໍ່ມີປິຕຸໃນເຂດທີ່ພວກເຮົາອາໄສຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເດີນທາງໄປຫາປິຕຸທີ່ຢູ່ໃນສະເຕກ ທີ່ອາໄສຢູ່ຫ່າງໄກ 156 ກິໂລແມັດ (97 ໄມ). ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນເຖິງຕອນທີ່ປິຕຸວາງມືໃສ່ຫົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອອວຍພອນຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກໂດຍການຢືນຢັນທາງວິນຍານທີ່ຊົງພະລັງ, ໂດຍບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສ, ວ່າພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຮູ້ຈັກຂ້າພະເຈົ້າ.

ສຳລັບເດັກຊາຍອາຍຸ 12 ປີຈາກເມືອງນ້ອຍໆແລ້ວ, ມັນຄືທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ. ໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າຫັນໄປຫາພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໃນມື້ນັ້ນ ຍ້ອນການລ້ຽງລູກທີ່ຕັ້ງໃຈຂອງແມ່ ແລະ ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຈະກະຕັນຍູຕໍ່ພວກເພິ່ນຕະຫລອດໄປ.

ຊິດສະເຕີ ຈອຍ ດີ ໂຈນສ໌, ອະດີດປະທານອົງການປະຖົມໄວສາມັນ, ໄດ້ສິດສອນວ່າ: “ເຮົາຈະລໍຖ້າໃຫ້ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສເກີດຂຶ້ນກັບລູກໆຂອງເຮົາເອງບໍ່ໄດ້. ການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສໂດຍບັງເອີນ ບໍ່ແມ່ນ ຫລັກທຳພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.”²⁴ ຄວາມຮັກ ແລະ ຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ດົນໃຈຂອງເຮົາ ສາມາດສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງໃນວິທີທີ່ລູກໆຂອງເຮົາໃຊ້ອຳເພີໃຈຂອງພວກເຂົາ. ປະທານແນວສັນໄດ້ເນັ້ນວ່່າ, “ບໍ່ມີວຽກງານໃດທີ່ສຳຄັນຫລາຍໄປກວ່າການລ້ຽງດູທີ່ຊອບທຳ ແລະ ຢ່າງຕັ້ງອົກຕັ້ງໃຈ!”²⁵

ສະຫລຸບ

ພໍ່ແມ່ເອີຍ, ໂລກນີ້ເຕັມໄປດ້ວຍປັດຊະຍາ, ວັດທະນະທຳ, ແລະ ແນວຄິດທີ່ກຳລັງແຂ່ງຂັນກັນ ເພື່ອດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງລູກໆຂອງເຮົາ. ອາຄານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ກວ້າງຂວາງ ໂຄສະນາຄວາມເປັນສະມາຊິກຢູ່ທຸກມື້ ໂດຍໃຊ້ຊ່ອງທາງສື່ລ່າສຸດ. “ແຕ່ດ້ວຍຂອງປະທານຂອງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ,” ສາດສະດາ ໂມໂຣໄນ ໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຕຽມເສັ້ນທາງອັນປະເສີດທີ່ສຸດໃຫ້.”²⁶

ຂະນະທີ່ເຮົາຮ່ວມມືກັບພຣະເຈົ້າຜ່ານທາງພັນທະສັນຍາ ແລະ ກາຍເປັນຕົວແທນຂອງພຣະອົງໃນການດູແລລູກໆຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຮົາສັກສິດ, ດົນໃຈການສິດສອນຂອງເຮົາ, ແລະ ເສີມກຳລັງໃຫ້ຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງເຮົາ ເພື່ອວ່າ “ລູກຫລານຂອງພວກເຮົາຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ພວກເຂົາຈະຫລຽວຫາແຫລ່ງໃດເພື່ອການປົດບາບຂອງພວກເຂົາ.”²⁷ ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.