Vergeving
Op de een of andere manier brengt vergeving, in combinatie met liefde en verdraagzaamheid, wonderen tot stand die op geen enkele andere wijze tot stand kunnen komen.
Broeders en zusters, ik dank mijn Vader in de hemel dat Hij mij lang genoeg laat leven om deel uit te maken van deze interessante tijd. Ik dank Hem voor de gelegenheid om in zijn dienst te zijn. Het enige verlangen wat ik heb, is alles te doen wat ik kan om het werk van de Heer te bevorderen, zijn getrouwe leden te dienen en in vrede met mijn naasten te leven.
Onlangs heb ik ruim veertigduizend kilometer afgelegd om Alaska, Rusland, Korea, Taiwan, Hongkong, India, Kenia en Nigeria te bezoeken, en in dat laatste land een nieuwe tempel in te wijden. Vervolgens wijdden we de Newport Beachtempel in Californië in. En ik heb net zestienduizend kilometer afgelegd naar Samoa om daar een andere tempel in te wijden. Ik reis niet graag, maar het is mijn wens om onder de mensen te komen zodat ik hen kan bemoedigen, mijn waardering uiten en getuigen van de goddelijke aard van het werk van de Heer.
Ik denk vaak aan een gedicht dat ik lang geleden heb gelezen. Het gaat als volgt:
Laat mij wonen in een huis langs de kant van de weg
Waar het mensenras voorbijgaat —
De mensen die goed zijn en de mensen die slecht zijn,
Net zo goed en slecht als het mij vergaat.
Ik wil niet de plaats innemen van de smaler
Noch is kritiseren mijn wens —
Laat mij wonen in een huis langs de kant van de weg
En een vriend zijn voor de mens.’
(Sam Walter Foss, ‘The House by the Side of the Road’. In: James Dalton Morrison, red., Masterpieces of Religious Verse [1948], p. 422)
Dat wil ik ook.
Ouder worden doet iets met een mens. Het lijkt hem bewuster te maken van de behoefte aan vriendelijkheid, goedheid en verdraagzaamheid. Hij wenst en bidt dat de mensen in vrede samen konden leven zonder oorlog en strijd, onenigheid en conflict. Zijn bewustzijn van de betekenis van de grote verzoening van de Verlosser, de omvang van diens offer, en zijn dankbaarheid aan de Zoon Gods die zijn leven gaf opdat wij mochten leven, neemt toe.
Ik wil het vandaag hebben over vergeving. Het is misschien wel de fijnste deugd op aarde en is beslist het hardste nodig. Er is al zo veel gemeenheid en mishandeling, onverdraagzaamheid en haat. Er is zo veel behoefte aan bekering en vergeving. Dat is het grote beginsel dat in alle Schriften, zowel de oude als de hedendaagse, uiteen wordt gezet.
In al onze gewijde lectuur is er geen mooier verhaal van vergeving dan dat van de verloren zoon, wat we vinden in Lucas, hoofdstuk vijftien. Iedereen zou dat af en toe eens moeten lezen en overdenken.
‘Toen [de verloren zoon al zijn geld had opgemaakt] kwam er een zware hongersnood over dat land en hij begon gebrek te lijden.
‘En hij trok er op uit en drong zich op aan een der burgers van dat land en die zond hem naar het veld om zijn varkens te hoeden.
‘En hij begeerde zijn buik te vullen met de schillen, die de varkens aten, doch niemand gaf ze hem.
‘Toen kwam hij tot zichzelf en zeide: Hoeveel dagloners van mijn vader hebben brood in overvloed en ik kom hier om van de honger.
‘Ik zal opstaan en naar mijn vader gaan en tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, ik ben niet meer waard uw zoon te heten; stel mij gelijk met een uwer dagloners.
‘En hij stond op en keerde naar zijn vader terug. En toen hij nog veraf was, zag zijn vader hem en werd met ontferming bewogen. En hij liep hem tegemoet viel hem om de hals en kuste hem.
‘En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, ik ben niet meer waard uw zoon te heten’ (Lucas 15:14–21).
En de vader liet een groot feest aanrichten. En toen zijn andere zoon daarover klaagde, zei hij tegen hem: ‘Wij moesten feestvieren en vrolijk zijn, want uw broeder hier was dood en is levend geworden, hij was verloren en is gevonden’ (vs. 32).
Als er sprake is geweest van wangedrag en men heeft zich bekeerd, en heeft vergeving ontvangen, dan is de overtreder die letterlijk verloren was weer gevonden en is hij die dood was weer levend gemaakt.
Wat zijn de zegeningen van barmhartigheid en vergeving toch groot.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Europa met behulp van gaven van miljoenen dollars in het kader van het Marshallplan weer op de benen gezet.
Na diezelfde oorlog zag ik in Japan grote staalfabrieken verrijzen, gebouwd van geld waarvan mij werd gezegd dat het uit Amerika kwam, Japans voormalige vijand. Hoeveel beter is de wereld niet vanwege de vergeving en gulheid van een volk voor een van zijn voormalige vijanden.
De Heer heeft in de bergrede gezegd:
‘Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Oog om oog en tand om tand.
‘Maar Ik zeg u, de boze niet te weerstaan, doch wie u een slag geeft op de rechterwang, keer hem ook de andere toe; en wil iemand met u rechten en uw hemd nemen, laat hem ook uw mantel; en wie u ertoe prest één mijl te gaan, gaat er twee met hem.
‘Geef hem, die van u vraagt, en wijs hem niet af, die van u lenen wil.
‘Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben en uw vijand zult gij haten.
‘Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief [zegen hen die u vervloeken, doe goed aan hen die u haten] en bidt voor wie u vervolgen.’ (zie Matteüs 5:38–44).
Dat zijn krachtige uitspraken.
Denkt u echt dat u gehoor kunt geven aan die aansporing? Het zijn de woorden van de Heer zelf en ik denk dat ze op ieder van ons van toepassing zijn.
De Schriftgeleerden en Farizeeërs brachten een vrouw voor Jezus die op overspel was betrapt, want ze wilden Hem in de val lokken.
‘Maar Jezus bukte neder en schreef met de vinger op de grond [alsof Hij hen niet hoorde].
‘Doch toen zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op en zeide tot hen: Wie van u zonder zonde is, werpe het eerst een steen naar haar.
‘En weer bukte Hij neder en schreef op de grond.
‘Maar toen zij dit hoorden en door hun eigen geweten veroordeeld waren, gingen zij een voor een weg, te beginnen bij de oudsten en tot de laatste toe, en zij lieten Jezus alleen en de vrouw in het midden.
‘En Jezus richtte Zich op [zag niemand buiten de vrouw] en zeide tot haar: Vrouw, waar zijn [uw aanklagers]? Heeft niemand u veroordeeld?
‘En zij zeide: Niemand, Here. En Jezus zeide: Ook Ik veroordeel u niet. Ga heen, zondig van nu af niet meer!’ (Johannes 8:6–11.)
De Heiland leerde ons dat we de 99 schapen achter moesten laten om het verloren schaap te zoeken opdat het vergeving mocht krijgen en er genoegdoening mocht plaatsvinden.
Jesaja heeft geschreven:
‘Wast u, reinigt u, doet uw boze daden uit mijn ogen weg; houdt op kwaad te doen;
‘Leert goed te doen, tracht naar recht, houdt de geweldenaar in toom, doet recht aan de wees, verdedigt de rechtszaak der weduwe.
‘Komt toch en laat ons tezamen richten, zegt de Here; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw; al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol’ (Jesaja 1:16–18).
De grote, weergaloze liefde van de Heiland kwam tot uiting toen Hij in zijn ondraaglijke stervenspijn uitriep: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen’ (Lucas 23:34).
In onze tijd heeft de Heer in een openbaring gezegd:
‘Daarom zeg Ik tot u, dat gij elkander dient te vergeven; want hij, die zijn broeder zijn overtredingen niet vergeeft, staat veroordeeld voor de Here, want in hem verblijft groter zonde.
‘Ik, de Heer, zal vergeven wie Ik vergeven wil, maar van u wordt het vereist alle mensen te vergeven’ (LV 64:9–10).
De Heer heeft een fantastische belofte gegeven. Hij heeft gezegd: ‘Wie zich van zijn zonden bekeerd heeft, die ontvangt vergeving, en Ik, de Heer, denk er niet meer aan’ (LV 58:42).
Er zijn tegenwoordig zovelen die niet bereid zijn te vergeven en vergeten. Kinderen huilen en echtgenotes wenen omdat vaders en echtgenoten kleine tekortkomingen blijven noemen die eigenlijk niet van belang zijn. En er zijn ook zo veel vrouwen die een olifant maken van elke kleine mug van een woord of daad.
Een tijdje geleden heb ik een column van Jay Evensen geknipt uit Deseret Morning News. Met zijn toestemming lees ik u een deel ervan voor. Hij schrijft:
‘Hoe zou u het vinden als een tiener een bevroren kalkoen van tien kilo uit het raam van een rijdende auto gooit, die de voorruit verbrijzelt van de auto die door u wordt bestuurd? Wat zou u ervan vinden als artsen zes uur aan uw gezicht opereren en het met metalen platen en andere hulpmiddelen enigszins weten op te lappen, maar dat u te horen krijgt dat u nog jaren zult moeten revalideren om weer de oude te worden, en dat u van geluk mag spreken dat u het er levend van af heeft gebracht en er geen blijvende hersenletsel aan over heeft gehouden?
‘En hoe zou u zich voelen als u erachter komt dat de dader en zijn maten alleen maar aan de kalkoen waren gekomen, omdat ze een creditcard hadden gestolen en zich hadden uitgeleefd in zinloze aankopen, gewoon voor de lol? (…)
‘Dit soort gruwelijke misdaden helpt politici in het zadel die tijdens hun verkiezingscampagne beloven de misdaad hard te zullen aanpakken. Het is de soort misdaad die wetgevers ertoe aanzet om elkaar de loef af te steken en als eerste met een wetsvoorstel te komen, waarin het gebruik van bevroren gevogelte bij het plegen van misdaden strafbaar wordt gesteld.
‘De New York Times haalde een uitspraak van de openbare aanklager aan die zei dat dit de soort misdaad is waarvan de slachtoffers vinden dat geen straf zwaar genoeg is. “Zelfs de doodstraf stelt hen niet tevreden”, zei hij.
‘En dat is nou zo bijzonder aan wat er werkelijk gebeurde. Het slachtoffer, Victoria Ruvolo, vierenveertig jaar en voormalig manager van een incassobureau, stelde meer belang in het redden van het leven van haar negentienjarige aanvaller, Ryan Cushing, dan in de een of andere vorm van wraak. Ze preste de openbare aanklager om informatie vrij te geven over hem, zijn leven, hoe hij was opgevoed enzovoort. En toen stond ze erop dat ze hem strafvermindering zouden aanbieden als hij bekende. Cushing zou een half jaar naar de gevangenis gaan en vijf jaar voorwaardelijk krijgen als hij schuld zou bekennen aan onopzettelijke geweldpleging.
‘Als hij veroordeeld was voor opzettelijke geweldpleging — de aanklacht die het meest voor de hand lag — dan had hij 25 jaar gevangenisstraf kunnen krijgen en uiteindelijk als een man van middelbare leeftijd zonder enige opleiding of vooruitzichten teruggezet worden in de maatschappij.
‘Maar dit was nog maar het begin. Het vervolg van het verhaal, dat zich in de rechtbank afspeelde op de dag van de rechtszaak, is wat echt verbaast.
‘Volgens een artikel in de New York Post ging Cushing in de rechtszaal voorzichtig en aarzelend op Ruvolo af en fluisterde haar met tranen op zijn gezicht een verontschuldiging in. ‘Het spijt me zo wat ik u heb aangedaan.’
‘Ruvolo stond op, waarna slachtoffer en dader elkaar huilend omhelsden. Ze aaide hem over zijn hoofd en klopte hem op de rug terwijl hij stond te snikken. Getuigen, onder wie een verslaggever van de Times, hoorden haar zeggen: “Al goed. Ik wil alleen maar dat je het allerbeste van je leven maakt.” Volgens getuigen slikten geharde aanklagers en zelfs journalisten tranen weg.’ (‘Forgiveness Has Power to Change Future’, Deseret Morning News, 21 augustus 2005, p. AA3.)
Wat een geweldig verhaal — vooral omdat het echt gebeurd is, en nog wel in die keiharde stad, New York. Wie kan iets anders dan bewondering opbrengen voor deze vrouw die de jongeman vergaf die haar bijna het leven had benomen?
Ik weet dat waar ik het over heb een delicaat, gevoelig onderwerp is. Er zijn geharde criminelen die misschien wel opgesloten moeten worden. Er zijn onuitsprekelijk brute misdaden zoals moord in de eerste graad en verkrachting die zware straffen rechtvaardigen. Maar er zijn mensen die vele, afstompende jaren van gevangenisstraf bespaard kunnen worden die ze anders opgelegd zouden krijgen wegens een onnadenkende, dwaze daad. Op de een of andere manier brengt vergeving, in combinatie met liefde en verdraagzaamheid, wonderen tot stand die op geen enkele andere wijze tot stand kunnen komen.
De grote verzoening was de allesovertreffende daad van vergeving. De omvang van die verzoening gaat ons begrip volledig te boven. Ik weet alleen maar dat het is gebeurd, en dat het voor mij en voor u was. Het lijden was zo groot, de kwelling zo intens toen de Heiland zichzelf als zoenoffer voor de zonden van de hele mensheid aanbood dat geen van ons het kan bevatten.
Door Hem krijgen wij vergiffenis. Door Hem krijgen wij de zekere belofte dat de hele mensheid de zegeningen van het heil wordt verstrekt en de opstanding van de dood. Door Hem en zijn grote allesovertreffende offer krijgen wij de kans om door gehoorzaamheid de verhoging en het eeuwige leven te verkrijgen.
Moge God ons helpen om wat vriendelijker te zijn, wat verdraagzamer te zijn, wat vergevensgezinder te zijn, wat meer bereid om de tweede mijl te gaan, hen die gezondigd hebben maar vruchten van bekering voort hebben gebracht de hand te reiken, oude grieven terzijde te zetten en ze niet meer te koesteren. Dat bid ik nederig in de heilige naam van onze Verlosser, namelijk de Heer Jezus Christus. Amen.