Wat het belangrijkst is, gaat het langst mee

Ouderling M. Russell Ballard

van het Quorum der Twaalf Apostelen

Als uw leiders sporen wij de leden van de kerk overal aan om het gezin op de eerste plaats te zetten en specifieke manieren te bedenken om hun eigen gezin te versterken.

Enkele algemene autoriteiten en ik bezochten onlangs enkele vluchtelingenkampen in Louisiana, Mississippi en Texas, waar geruïneerde en dakloze slachtoffers van de orkaan Katrina verbleven en begonnen waren hun leven weer op te bouwen. Hun verhalen en omstandigheden zijn in vele opzichten tragisch en aangrijpend; maar wat me het meest aangreep was de roep om familieleden: ‘Waar is mijn moeder?’ ‘Ik kan mijn zoon niet vinden.’ ‘Ik ben een zus kwijtgeraakt.’ Het waren hongerige, angstige mensen die alles waren kwijtgeraakt en voedsel, medische verzorging en allerlei hulp nodig hadden. Maar waar ze het meest behoefte aan hadden, was hun familie.

In tijden van problemen en veranderingen worden we eraan herinnerd wat het belangrijkst is. In de routine van het dagelijks leven beschouwen we onze familie — onze ouders, kinderen en broers en zussen — als vanzelfsprekend. Maar in tijden van gevaar, nood en verandering bestaat er geen twijfel over dat we het meest om onze familie geven! En dat is nog veel sterker als we dit leven verlaten en in de geestenwereld aankomen. De eerste mensen die we daar zoeken, zullen onze vader, moeder, huwelijkspartner, kinderen en broers en zussen zijn.

Volgens mij is de opdracht van dit aardse leven: ‘Een eeuwig gezin stichten.’ Hier op aarde streven we ernaar om onze familiebanden uit te breiden en hebben we de mogelijkheid om een eigen gezin te stichten en te vormen. Dat is een van de redenen dat onze hemelse Vader ons hier naartoe zond. Niet iedereen zal in dit leven een huwelijkspartner vinden en een gezin stichten, maar iedereen, ongeacht zijn of haar individuele situatie, is wel een waardevol lid van Gods gezin.

Broeders en zusters, het is tien jaar geleden dat de proclamatie aan de wereld over het gezin in 1995 door het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen werd uitgegeven. (Zie ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’, Liahona, oktober 2004, p. 49.) Het was toen, en is dat nog steeds, een klaroenstoot ter bescherming en versterking van het gezin en een strenge waarschuwing aan een wereld waarin in verval rakende waarden en misplaatste prioriteiten de samenleving dreigen te verwoesten doordat ze de fundamentele eenheid ervan ondermijnen.

De proclamatie is een profetisch document, niet alleen omdat het door profeten is uitgegeven, maar omdat het zijn tijd vooruit was. Het waarschuwt tegen veel van de zaken die het afgelopen decennium het gezin bedreigd en ondermijnd hebben. Het vraagt dat het gezin de prioriteit en de nadruk krijgt die het nodig heeft om te kunnen overleven in een klimaat dat het traditionele huwelijk en de relaties tussen ouders en kinderen almaar meer lijkt te vergiftigen.

De duidelijke en eenvoudige taal van de proclamatie steekt schril af tegen de verwarrende en ondoorzichtige ideeën van een samenleving die het zelfs niet eens kan worden over de definitie van het gezin, laat staan dat ze de hulp en steun biedt waar ouders en gezinnen nood aan hebben. U bent op de hoogte van de woorden in de proclamatie:

• ‘Het huwelijk tussen man en vrouw is van Godswege geboden.’

• ‘Het geslacht is een essentieel kenmerk van iemands voorsterfelijke, sterfelijke en eeuwige identiteit en bestemming.’

• ‘Man en vrouw hebben de plechtige taak om van elkaar en van hun kinderen te houden, en voor elkaar en hun kinderen te zorgen.’

• ‘Kinderen hebben er recht op om binnen het huwelijk geboren te worden, en te worden opgevoed door een vader en een moeder die de huwelijksgelofte met volledige trouw eren.’

• ‘Het verval van het gezin [zal] de rampen voor personen, gemeenschappen en volken tot gevolg hebben die de profeten van vroeger en nu voorzegd hebben.’

En uit de laatste woorden van de proclamatie blijkt de eenvoudige waarheid dat het gezin ‘de fundamentele eenheid van de maatschappij’ is.

Vandaag doe ik een beroep op de leden van deze kerk en op toegewijde ouders, grootouders en familieleden over de hele wereld om zich aan deze proclamatie vast te houden, om er net als opperbevelhebber Moroni een ‘vaandel der vrijheid’ van te maken, en ons voor te nemen de beginselen erin na te leven. Omdat we allemaal deel van die familie uitmaken, is de proclamatie op iedereen van toepassing.

Uit bevolkingsonderzoek blijkt dat mensen overal ter wereld over het algemeen het gezin als hun hoogste prioriteit beschouwen, maar de laatste jaren lijkt het wel of de samenleving het gezin negeert of verkeerd definieert. Overweeg enkele van de veranderingen in de laatste decennia:

• Veel grote nationale en internationale instellingen die het gezin in het verleden steunden en sterkten, proberen nu het gezin, dat ze oorspronkelijk dienden te steunen, te verdringen en zelfs te saboteren.

• In de naam van ‘tolerantie’ is de definitie van het gezin uitgebreid en niet meer te herkennen. Het ‘gezin’ kan bestaan uit personen van ieder geslacht die samenwonen met of zonder samenlevingscontract of kinderen of enig besef van de gevolgen.

• Door het onstuitbare materialisme en egoïsme worden veel mensen ertoe aangezet om te denken dat gezinnen, en vooral kinderen, een last en een financiële molensteen zijn die hen afremmen, in plaats van te denken dat ze een heilig voorrecht zijn waardoor ze meer op God kunnen gaan lijken.

En toch zijn de meeste ouders over de hele wereld op de hoogte van de betekenis en de vreugde die bij een natuurlijk gezin horen. Vrienden van mij, die gezinnen en ouders in verschillende werelddelen hebben toegesproken en daar pas van zijn teruggekeerd, vertelden me dat de hoop en de zorg van ouders over de hele wereld opmerkelijk vergelijkbaar is.

In India vertelde een bezorgde hindoemoeder: ‘Het enige wat ik wil is een grotere invloed op mijn kinderen uitoefenen dan de media of hun leeftijdgenoten doen.’

En een boeddhistische moeder in Maleisië zei: ‘Ik hoop dat het mijn zoons zal lukken om in de wereld te leven, maar niet van de wereld te worden.’ Ouders uit allerlei verschillende culturen en geloofsrichtingen zeggen en voelen hetzelfde als de ouders in de kerk.

De wereld moet weten wat er in de proclamatie staat, want het gezin is de basis van de samenleving, de economie, onze cultuur en ons staatsbestuur. En zoals heiligen der laatste dagen weten, is het gezin ook de basiseenheid van het celestiale koninkrijk.

In de kerk is ons geloof in het overheersende belang van het gezin gebaseerd op de herstelde leer. We weten hoe heilig het gezin is, in beide richtingen van ons eeuwige bestaan. We weten dat we vóór dit leven in gezinsverband bij onze hemelse Vader woonden en dat de gezinsbanden na de dood voor eeuwig blijven bestaan.

Als wij deze kennis naleven en toepassen, zal dat de aandacht van de wereld op ons vestigen. Ouders die hun gezin voorrang geven, voelen zich tot de kerk aangetrokken omdat zij het gezin structuur, waarden, leerstellingen en een eeuwig perspectief biedt, zaken die ze nergens anders kunnen vinden.

Ons gezinsperspectief zou van heiligen der laatste dagen de beste ouders in de wereld moeten maken. Dat perspectief voorziet ons van veel respect voor onze kinderen, die waarlijk onze geestelijke broers en zussen zijn, en daarom moeten we de nodige tijd besteden aan de versterking van ons gezin. Niets is nauwer met geluk verbonden — zowel ons eigen geluk als dat van onze kinderen — dan hoe goed we elkaar in het gezin liefhebben en steunen.

President Harold B. Lee noemde de kerk de ‘steigers’ die nodig zijn om personen en gezinnen op te bouwen. (Zie Conference Report, oktober 1967, p. 107.) De kerk is het koninkrijk van God op aarde, maar in het koninkrijk in de hemel zal het gezin de bron van onze eeuwige vooruitgang en vreugde zijn en de orde van onze hemelse Vader. We worden er vaak aan herinnerd dat we op een dag van onze kerktaken worden ontheven; maar als we dat waardig zijn, zullen we nooit van onze gezinsrelaties worden ontheven.

Joseph F. Smith heeft gezegd: ‘Er kan geen waar geluk zijn buiten het gezin. En elke moeite die men doet om de invloed ervan te heiligen en behouden, is verheffend voor hen die ervoor zwoegen en zich er opofferingen voor getroosten. De mensen proberen vaak om het gezinsleven door de een of andere wijze van leven te vervangen. Ze willen zichzelf laten geloven dat het gezinsleven hun beperkingen oplegt en dat de grootste vrijheid bestaat in de grootste gelegenheid om zich vrij te bewegen. Maar er is geen geluk zonder dienstbetoon, en er is geen groter dienstbetoon dan die waarmee het gezin tot een goddelijke instelling wordt verheven en die het gezinsleven bevordert en bewaart.’ (Leringen van kerkpresidenten: Joseph F. Smith [1998], p. 382).

We kunnen ons afvragen: ‘Hoe beschermen, beschutten en versterken we ons gezin in een wereld die zo hard in de tegengestelde richting trekt?’ Ik wil graag drie eenvoudige ideeën bespreken:

1. Zorg ervoor dat u als gezin consequent dagelijks bidt en wekelijks gezinsavond houdt. Daardoor wordt de Geest van de Heer uitgenodigd, die ons als ouders de nodige hulp en kracht geeft. In het lesmateriaal en de tijdschriften van de kerk staan veel goede ideeën voor de gezinsavond. Overweeg ook als gezin een getuigenisdienst te houden, waar de ouders en de kinderen in besloten kring iets over hun geloof en gevoelens kunnen vertellen.

2. Onderwijs thuis in het evangelie en in de fundamentele waarden. Ontwikkel liefde voor gezamenlijke schriftlezing. Te veel ouders schuiven die verantwoordelijkheid af op de kerk. Hoewel het seminarie, de hulporganisaties en de priesterschapsquorums belangrijk zijn als aanvulling op het onderwijs van de ouders, berust de voornaamste verantwoordelijkheid bij de ouders. U kunt een onderwerp uit het evangelie of een gezinswaarde uitkiezen en dan letten op mogelijkheden om erover te vertellen. Wees verstandig en zorg ervoor dat u noch uw kinderen zoveel verschillende activiteiten buitenshuis hebben, dat u door al die drukte de Geest van de Heer niet herkent of voelt wanneer die u en uw gezin de beloofde leiding wil geven.

3. Zorg voor een sterke gezinsband, een waarmee uw kinderen zich eerder zullen identificeren dan met hun groep leeftijdgenoten, of de school of wat dan ook. Dat doet u door middel van familietradities voor verjaardagen, feestdagen, het avondeten en de zondag. Het kan ook door als gezin richtlijnen en regels vast te leggen en de natuurlijke en goed begrepen gevolgen die daarbij horen. Zorg voor een eenvoudig huishouden, waarin kinderen specifieke karweitjes of huishoudelijke taken hebben, waarvoor ze geprezen of anderszins beloond kunnen worden. Leer ze hoe belangrijk het is om geen schulden te maken, om geld te verdienen, te sparen en verstandig uit te geven. Leer ze hoe ze zowel in stoffelijk als in geestelijk opzicht zelfredzaam kunnen zijn.

In deze wereld, waar de aanvallen van Satan op het gezin wijdverspreid zijn, moeten ouders hun uiterste best doen om hun gezin te versterken en te verdedigen. Maar het kan zijn dat hun inspanningen niet voldoende zijn. Het gezin, de basisinstelling, kan de hulp en steun van familieleden en openbare instanties goed gebruiken. Broers en zussen, ooms en tantes, grootouders, neven en nichten kunnen een krachtige invloed op het leven van kinderen hebben. Vergeet niet dat de uitdrukking van liefde en aanmoediging van een familielid vaak de juiste invloed en hulp voor een kind kan zijn in een moeilijke periode.

De kerk zal de eerste en belangrijkste instelling blijven, ‘de steigers’ als het ware, om gezinnen te versterken. Ik kan u ervan verzekeren dat zij die deze kerk leiden bijzonder begaan zijn met het welzijn van uw gezin. Daarom zult u merken dat we meer aandacht aan de behoeften van het gezin zullen besteden. Maar als uw leiders sporen wij de leden van de kerk overal aan om het gezin op de eerste plaats te zetten en specifieke manieren te bedenken om hun eigen gezin te versterken.

Ook sporen wij alle openbare instanties aan om zichzelf onder de loep te nemen en minder te doen wat het gezin kan schaden, en hulp aan het gezin te bieden.

We verzoeken de media om meer programma’s te bieden die de traditionele gezinswaarden onderschrijven en de gezinnen opbouwen en steunen, en minder programma’s die geweld, onzedelijkheid en materialisme populariseren.

We verzoeken regeringsleiders en politici om de behoeften van kinderen en ouders op de eerste plaats te stellen en te bedenken wat voor invloed bepaalde wetten en een bepaald beleid op het gezin hebben.

We verzoeken internetproviders en website-ontwikkelaars om verantwoordelijker om te gaan met de invloed die zij hebben en zich bewust tot doel te stellen om kinderen tegen geweld, pornografie, obsceniteit en smerigheid te beschermen.

Wij verzoeken onderwijsinstellingen om studenten universele waarden bij te brengen, alsook vaardigheden op het gebied van gezin en ouderschap, en zodoende de ouders te steunen bij hun verantwoordelijkheid om een toekomstige generatie kinderen op te voeden tot de leiders van hun eigen gezin.

We verzoeken de leden van onze kerk om liefdevol de helpende hand uit te steken naar buren en kennissen van andere geloofsrichtingen en ze de vele hulpmiddelen van de kerk aan te bieden om hun gezin te helpen. Onze gemeenschap en buurt zal veiliger en sterker zijn als mensen van verschillende geloofsrichtingen samenwerken om het gezin te versterken.

Het is belangrijk om de bedenken dat alle grotere eenheden in de samenleving afhankelijk zijn van de basiseenheid, het gezin. Ongeacht wie of wat we zijn, we helpen onszelf als we ons gezin helpen.

Broeders en zusters, als wij de proclamatie aan de wereld over het gezin als een vaandel omhooghouden en als we het evangelie van Jezus Christus naleven en verkondigen, zullen we de mate van onze schepping hier op aarde vervullen. Dan vinden we gemoedsrust en geluk hier en in de komende wereld. Eigenlijk zouden we geen orkaan of andere crisis nodig moeten hebben om ons eraan te herinneren wat van het grootste belang is. Het evangelie, het plan van geluk en eeuwig heil van de Heer zou ons daaraan moeten herinneren. Wat het belangrijkst is, gaat het langst mee; en het gezin is eeuwig. Daarvan getuig ik, in de naam van Jezus Christus. Amen.