រៀន—ម៉ោងជាអតិបរមា ៖ ៤៥ នាទី

រូបភាព
learn icon
រៀន—ម៉ោងជាអតិបរមា ៖ ៤៥ នាទី

ការពិភាក្សាសម្រាប់ថ្ងៃនេះ ៖

១ ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗ

ពិភាក្សា ៖ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា « ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗ » គឺជាស្រទាប់ទីមួយនៅក្នុងផែនទីស្ដីពីភាពជោគជ័យនៃការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុ ?

អាន ៖សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានប្រឹក្សាឲ្យបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗរបស់ខ្លួនពីមុនបង់ការចំណាយផ្សេងៗទៀត សូម្បីតែសម្ភារចាំបាច់ក្ដី ។ អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក បានបង្រៀនថា « ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជាការសាកល្បងមួយនៃអាទិភាព » ( « Tithing » Ensign ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៤ ទំព័រ ៣៥ ) ។ នៅពេលអ្នកបង្ហាញព្រះអំពីអាទិភាពរបស់អ្នក អ្នកនឹងបើកឱកាសដ៏ធំសម្រាប់ទ្រង់ដើម្បីប្រទានពរដល់អ្នក ។ ជារឿយៗ បទគម្ពីរគូសបញ្ជាក់ថា រឿងទាំងឡាយត្រូវតែធ្វើតាមលំដាប់លំដោយ ។ ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ១៤:៤០, ម៉ូសាយ ៤:២៧ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៤៣ ) ។

ប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត បានបង្រៀនថា « បុរស និងស្ត្រីដែលស្មោះត្រង់ពិតប្រាកដចំពោះព្រះ ដែលបានបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់ខ្លួន … ព្រះបានប្រទានប្រាជ្ញាឲ្យពួកគេដើម្បីពួកគេអាចមានលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ប្រាក់ដែលនៅសល់ប្រាំបួនភាគក្នុងដប់ ហើយវាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ចំពោះពួកគេ ហើយពួកគេអាចសម្រេចអ្វីៗបានច្រើនជាមួយនឹងប្រាក់នោះជាងដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ប្រសិនបើពួកគេពុំបានស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ » ( នៅក្នុង Conference Report ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩១២ ទំព័រ ៣០ ) ។

ពិភាក្សា ៖តើអ្នកគិតថា ការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ជាមុនសិនជួយអ្នកប្រើប្រាស់ប្រាក់នៅសល់ប្រាំបួនភាគទៀតឲ្យបានប្រសើរតាមរបៀបណា ?

១. ផ្លាស់ប្តូរវិធីសាស្រ្តរបស់អ្នកដើម្បីគ្រប់គ្រងប្រាក់

អាន ៖ដើម្បីបង់ ដង្វាយមួយភាគ ក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗមុន វាប្រហែលជាត្រូវផ្លាស់ប្ដូរវិធីសាស្ត្រទូទៅដើម្បីគ្រប់គ្រងប្រាក់របស់អ្នក ។ ជារឿយៗការយកចិត្តទុក្ខដាក់លើការចំណាយសម្រាប់ការរស់នៅបច្ចុប្បន្នអាចគ្របដណ្ដប់លើសមត្ថភាពសន្សំប្រាក់របស់យើងសម្រាប់អនាគត និងការបង្កើតសុវត្ថិភាពផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ។ មនុស្សជាច្រើនធ្វើតាមវិធីសាស្ត្រនេះដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុគឺ ៖ ពួកគេបង់ប្រាក់សម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការភ្លាមៗដូចជា ម្ហូបអាហារ ទីជម្រក មធ្យោបាយធ្វើដំណើរ និងការថែទាំសុខភាពមុន ខណៈដែលមានចេតនាចង់សន្សំប្រាក់ ហើយបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់តាមក្រោយគេបង្អស់ ។ វិធីសាស្ត្រនេះត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងរូបភាពខាងក្រោម ។

រូបភាព

common approach graphic

អាន ៖កាលការអនុវត្តនេះប្រហែលជាត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅ នោះមានវិធីសាស្ត្រដ៏ប្រសើរមួយដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុ គឺ ៖ នៅពេលអ្នកទទួលបានប្រាក់ចំណូលដំបូង ត្រូវបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់អ្នកជាមុន រួចហើយញែកប្រាក់សម្រាប់អនាគតខ្លួនឯងដាក់ដាច់ដោយឡែក—ទោះជាតិចតួចក្ដី ។ បន្ទាប់មក ត្រូវប្រើប្រាក់ដែលនៅសល់ ( ប្រាក់ចំណូលមួយចំនួនធំរបស់អ្នក ) ដើម្បីបង់ថ្លៃការចំណាយសម្រាប់ការរស់នៅរបស់អ្នក ។ វិធីសាស្ត្រនេះត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងរូបភាពខាងក្រោម ។

រូបភាព

self-reliant approach graphic

ពិភាក្សា ៖តើអ្វីខ្លះជាភាពខុសគ្នាមួយចំនួនរវាងវិធីសាស្ត្រទាំងពីរនេះ ? ហេតុអ្វីមនុស្សជាច្រើនបានប្រើវិធីសាស្ត្រដែលគេស្គាល់ជាទូទៅនោះដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុ ?

សូមអាន ៖យើងនឹងប្រើរូបភាពកែវដបមួយ ដុំថ្មមួយចំនួន និងខ្សាច់ដូចមានខាងក្រោមនេះ ដើម្បីបង្ហាញអំពីប្រាជ្ញានៃការយកប្រាក់ថ្វាយព្រះអម្ចាស់ និងសម្រាប់អនាគតរបស់យើងទុកជាមុនសិន ( សូមមើល Stephen R. Covey, A. Roger Merrill, and Rebecca R. Merrill, First Things First: To Live, to Love, to Learn, to Leave a Legacy [ ឆ្នាំ១៩៩៤ ] ទំព័រ ៨៨–៨៩ ) ។

កែវដបនោះតំណាងឲ្យប្រាក់ចំណូលរបស់យើង ៖ វាគឺជាធនធានដែលមានទំហំកំណត់ ។ យើងម្នាក់ៗមានកែវដបដែលមានទំហំខុសៗ គ្នា ប៉ុន្តែគោលការណ៍ដែលបានពិភាក្សានៅត្រង់ចំណុចនេះគឺដូចគ្នាសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប ។ ដុំថ្ម និងខ្សាច់ កាលយើងដាក់ទៅក្នុងកែវដប វាតំណាងឲ្យវិធីដែលយើងអាចប្រើប្រាក់របស់យើង ។ នៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះ ដុំថ្មធំ និងតូចតំណាងឲ្យអាទិភាពរយៈពេលវែងរបស់យើង—ជាការញែកប្រាក់ថ្វាយព្រះអម្ចាស់ និងសម្រាប់អនាគតរបស់យើងទុកមួយឡែក—ហើយខ្សាច់តំណាងឲ្យសេចក្ដីត្រូវការ និងការចង់បានរបស់យើងនាពេលបច្ចុប្បន្ន ។

ចូរយើងដាក់វត្ថុទាំងនោះទៅក្នុងកែដបដោយប្រើវិធីសាស្ត្ររួមដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុ ។

រូបភាព

common approach jars

សូមអាន ៖សូមកត់សម្គាល់ថា នៅពេលអ្នកចាក់ខ្សាច់ចូលមុន គឺវាពុំសល់កន្លែងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដាក់ដុំថ្មទេ ។

ឥឡូវនេះ ចូរយើងដាក់វត្ថុទាំងនោះទៅក្នុងកែវដប ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនឲ្យកាន់តែច្រើនដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើង ។

រូបភាព

self-reliant approach jars

សូមអាន ៖សូមកត់សម្គាល់ថា ប្រសិនបើអ្នកដាក់ដុំថ្មចូលមុន នោះនៅមានកន្លែងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចាក់ខ្សាច់ចូលឲ្យអស់ ។

ពិភាក្សា ៖តើឧទាហរណ៍អំពីកែវដបនេះទាក់ទងនឹងការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងការសន្សំប្រាក់យ៉ាងដូចម្ដេច ? ហេតុអ្វីកែវដបនោះអាចដាក់វត្ថុទាំងអស់ចូលបាននៅលើកទីពីរនេះ ? តើការដាក់ដុំថ្មចូលទៅក្នុងកែវដបមុនគឺជាគំរូនៃការបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន ៖នៅក្នុងវគ្គសិក្សានេះទាំងមូលអ្នកនឹងរៀនជាបន្តបន្ទាប់អំពីរបៀបធ្វើតាមវិធីសាស្ត្រភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនកាន់តែច្រើនដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុ ។ ទោះជាការធ្វើតាមវិធីសាស្ត្រភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួននេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកពុំស្រណុកចិត្តពីដំបូងក្ដី ក៏វានឹងជួយអ្នកឲ្យត្រៀមខ្លួនកាន់តែប្រសើរសម្រាប់អនាគតដែរ ។ ការព្រួយបារម្ភថា អ្នកអាចនឹងគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នកឡើយ ប្រសិនបើអ្នកបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងសន្សំប្រាក់ទុកខ្លះជាមុននោះ វាគឺជារឿងធម្មតាទេ ។ វាគឺជាការសាកល្បងមួយនៃសេចក្ដីជំនឿ ។ នៅគ្រាមួយ មានប៊ីស្សពដ៏ឈ្លាសវៃម្នាក់បានប្រាប់ទៅអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីម្នាក់ដែលមានការព្រួយបារម្ភថា « ប្រសិនបើការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ធ្វើឲ្យអ្នកគិតថាអ្នកមិនអាចបង់ថ្លៃទឹក ឬថ្លៃភ្លើង សូមបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់អ្នកចុះ ។ ប្រសិនបើការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ធ្វើឲ្យអ្នកគិតថា អ្នកពុំអាចបង់ថ្លៃឈ្នួលផ្ទះរបស់អ្នកបាន សូមបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ចុះ ។ ប្រសិនបើការដង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ធ្វើឲ្យគិតថា អ្នកគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសាររបស់អ្នក សូមបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ចុះ ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងពុំបោះបង់អ្នកចោលឡើយ » ( នៅក្នុង Aaron L. West « Sacred Transformations » Ensign ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៣៨ ) ។

នៅពេលអ្នកបានធ្វើការតាមដានការចំណាយរបស់អ្នក នោះអ្នកក៏ទំនងជាទទួលបានប្រាក់ចំណូលដែរ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបគ្រប់គ្រងប្រាក់នាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក និងរបៀបដែលអ្នកអាចកែលម្អការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងសម្រាប់អនាគតរបស់អ្នកជាមុន ។ ការតាំងចិត្តមួយរបស់អ្នកនៅសប្ដាហ៍នេះគឺការអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះ ហើយបន្តតាមដានប្រាក់ចំណូល និងការចំណាយរបស់អ្នកនៅសប្ដាហ៍នេះ ។

កាលការធ្វើវិធីសាស្ត្រភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុតម្រូវឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ វាក៏តម្រូវឲ្យអនុវត្តជំនាញហិរញ្ញវត្ថុត្រឹមត្រូវផងដែរ ។ សប្ដាហ៍ក្រោយ អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមចេះស្ទាត់នូវជំនាញនៃការប្រើថវិកាមួយ ដែលវានឹងជួយអ្នកគ្រប់គ្រងការចំណាយរបស់អ្នក ហើយចាត់ចែងប្រាក់របស់អ្នកដើម្បីបង់រាល់ការចំណាយរបស់អ្នក ។

ពិភាក្សា ៖តើការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងការសន្សំប្រាក់មុនអាចផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់អ្នកតាមរបៀបណា ?

២. បង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗ

អាន ៖ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្តក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនថា « ក្រឹត្យវិន័យនៃដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់គឺជារឿងសាមញ្ញ » ។ « យើងបង់មួយភាគដប់នៃប្រាក់កំណើនប្រចាំឆ្នាំរបស់យើង ។ប្រាក់កំណើនត្រូវបានបកប្រែដោយគណៈប្រធានទីមួយថាជាប្រាក់ចំណូល ។ ១០ភាគរយនៃប្រាក់ចំណូលរបស់យើងផ្ទាល់ខ្លួនមានចំនួនប៉ុន្មានគឺរវាងយើងម្នាក់ៗ និងព្រះបង្កបង្កើតរបស់យើង ។ … នៅគ្រាមួយមានអ្នកប្រែចិត្តជឿម្នាក់នៅប្រទេសកូរ៉េបានពោលថា ‹ ជាមួយនឹងដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ វាពុំសំខាន់ថាអ្នកមាន ឬក្រនោះទេ ។ … ប្រសិនបើអ្នករកប្រាក់បានច្រើន អ្នកបង់១០ភាគរយ ។ ប្រសិនបើអ្នករកប្រាក់បានតិច អ្នកនៅតែបង់១០ភាគរយ › » ( « Opening the Windows of Heaven » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៨ ទំព័រ ៥៩ ) ។

សូមមើល ៖« ស្ត្រីមេម៉ាយនៃស្រុកសារិបតា » មាននៅលើ srs.lds.org/videos ។ ( គ្មានវីដេអូឬ ? សូមអាន ទំព័រ ៤៩ ) ។

ពិភាក្សា ៖ហេតុអ្វីស្ត្រីមេម៉ាយនៃស្រុកសារិបតាបានផ្ដល់អាហារចុងក្រោយរបស់នាងទៅព្យាការីអេលីយ៉ា ? តើអ្នកអាចធ្វើបែបនោះបានទេ ? ហេតុអ្វីអាច ឬ ហេតុអ្វីមិនអាច ?

អាន ៖ក្រឹត្យវិន័យនៃដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ត្រូវបានគេស្គាល់តាំងពីជំនាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់មកម៉្លេះ ។ នៅក្នុងម៉ាឡាគី យើងអានថា ប្រសិនបើយើងបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់យើង នោះព្រះអម្ចាស់នឹងបើក « បង្អួចនៃស្ថានសួគ៌ » ដល់យើង ( សូមមើល ម៉ាឡាគី ៣:១០ ) ។

អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានបង្រៀនថា « ពាក្យ‹ បង្អួច › ស្ថានសួគ៌ដែលបានប្រើដោយម៉ាឡាគីគឺជាការបង្ហាត់បង្ហាញដ៏ល្អបំផុត។ បង្អួច អនុញ្ញាតឲ្យពន្លឺពីធម្មជាតិចាំងចូលក្នុងអគារ ។ ដូចគ្នានេះដែរ ការបំផុសគំនិត និងទស្សនវិស័យខាងវិញ្ញាណគឺចាក់ស្រោចតាមបង្អួចនៃស្ថានសួគ៌ និងក្នុងជីវិតយើង ពេលយើងគោរពច្បាប់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់។ … យើងអាចត្រូវការជំនួយ និងការអធិស្ឋានសូមជំនួយ ដើម្បីរកបានការងារសមរម្យ ។ អំណោយទានខាងវិញ្ញាណដើម្បីមានការញែកដឹងទូលំទូលាយ[អាច]ឲ្យយើងស្គាល់ឱកាសការងារដែលមនុស្សដទៃទៀតជាច្រើនអាចនឹងមើលរំលង ។ … យើងអាចមានបំណង និងធ្វើការសមរម្យដើម្បីទទួលបានប្រាក់ខែបន្ថែមដើម្បីកែលម្អការផ្គត់ផ្គង់ចាំបាច់ទាំងឡាយក្នុងជីវិត ។… [ ឬនៅក្នុងករណីផ្សេងទៀត ]យើងអាចចង់បាន និងរំពឹងថា មានគេឲ្យការងារ ប៉ុន្តែពរជ័យដែលកើតមានចំពោះយើងមកតាមបង្អួចនៃស្ថានសួគ៌ អាចជាសមត្ថភាពកាន់តែខ្លាំងដើម្បីធ្វើសកម្មភាព ហើយផ្លាស់ប្ដូរស្ថានភាពផ្ទាល់ខ្លួនយើង ជាជាងរំពឹងឲ្យស្ថានភាពយើងផ្លាស់ប្ដូរដោយសារនរណាម្នាក់ ឬអ្វីផ្សេងទៀត » ( « The Windows of Heaven » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១៨ ) ។

ពិភាក្សា ៖តើការបំភ្លឺខាងវិញ្ញាណ ( ឬការបំផុសគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន ) បានដឹកនាំអ្នកដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរស្ថានភាពរបស់អ្នកផ្ទាល់តាមរបៀបណា ?

ក្រឹត្យវិន័យតមអាហារ

អាន ៖« ថ្ងៃតមអាហារដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ជាធម្មតាធ្វើឡើងដោយពុំបរិភោគអាហារ និងទឹកជាប់គ្នាពីរពេលនៅក្នុងរយៈពេល២៤ម៉ោង ការចូលរួមនៅក្នុងការប្រជុំតមអាហារ និងការប្រជុំថ្លែងទីបន្ទាល់ ហើយផ្តល់ដង្វាយតមអាហារដោយសប្បុរសដើម្បីជួយមើលថែដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលខ្វះខាត »( ក្បួនខ្នាតភាគ ២ ៖ ការគ្រប់គ្រងសាសនាចក្រ[ ឆ្នាំ ២០១០ ] ២១.១.១៧ ) ។

ដង្វាយតមអាហារត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីជួយអ្នកក្រីក្រ និងជនដែលខ្វះខាត ។ ការផ្ដល់ដង្វាយតមអាហារដោយសប្បុរសក៏នឹងបង្កើនសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងដើម្បីមានភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួនផងដែរ ។

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានបង្រៀនថា « ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីអព្ភូតហេតុ ទាំងខាងវិញ្ញាណ និង សាច់ឈាម ដែលកើតមានដល់អ្នកទាំងឡាយដែលរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យនៃការតមអាហារ ។ … ចូរឲ្យតម្លៃដល់ឯកសិទ្ធិដ៏ពិសិដ្ឋនោះ យ៉ាងហោចណាស់មួយខែម្ដង ហើយមានចិត្តទូលាយទៅតាមលទ្ធភាពនៅក្នុងដង្វាយតមអាហាររបស់បងប្អូន និង ដង្វាយមនុស្សធម៌ ការអប់រំ និង អ្នកផ្សាយសាសនាផ្សេងទៀត ។ ខ្ញុំសូមសន្យាថា ព្រះនឹងមានព្រះទ័យសប្បុរសដល់បងប្អូន ហើយអ្នកដែលទទួលបានជំនួយពីបងប្អូននឹងហៅបងប្អូនថាជាអ្នកមានពរជារៀងរហូត » ( « Are We Not All Beggars ? » EnsignឬLiahonaខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៤២ ) ។

ពិភាក្សា ៖តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកែលម្អការតមអាហាររបស់អ្នក ?

ពិភាក្សាអំពីដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងដង្វាយផ្សេងៗនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាគ្រួសាររបស់អ្នក

អាន ៖នៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាគ្រួសាររបស់អ្នកនៅសប្ដាហ៍នេះ សូមពិភាក្សាអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និងការញែកប្រាក់មួយចំនួនទុកសម្រាប់ប្រាក់សន្សំភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីទទួលប្រាក់ចំណូលរបស់អ្នក ។ សូមកំណត់ជាមួយនឹងស្វាមី ឬភរិយារបស់អ្នកអំពីរបៀបកែលម្អការតមអាហាររបស់អ្នក ។

អ្នកអាចនឹងចង់ប្រើគម្រោង « គំរូការពិភាក្សាក្រុមប្រឹក្សាគ្រួសារ » ដូចខាងក្រោម ។

គំរូការពិភាក្សាក្រុមប្រឹក្សាគ្រួសារ

សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថា ត្រូវចាប់ផ្ដើម ហើយបញ្ចប់ដោយការអធិស្ឋានដើម្បីយាងព្រះវិញ្ញាណ ។

ផ្នែកទី ១ ៖ រំឭកឡើងវិញ

តើអ្នកកំពុងបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ដោយពេញលេញ និងស្មោះត្រង់ដែរឬទេ ?
តើអ្នកកំពុងបង់ដង្វាយតមអាហារដោយសប្បុរសដែរឬទេ ?
តើអ្នកកំពុងធ្វើការតាមដានប្រាក់ចំណូល និងការចំណាយរបស់អ្នកតាមរបៀបណា ( សូមមើល ជំពូកទី ១ ) ?

ផ្នែកទី ២ ៖ ដាក់ផែនការ

តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ដោយពេញលេញ និងស្មោះត្រង់ ?
តើអ្នកពិចារណាអ្វីខ្លះដើម្បីមានការបង់ដង្វាយតមអាហារមួយដ៏សប្បុរស ?
តើអ្នកអាចកែលម្អការតមអាហាររបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើអ្នកអាចសម្របវិធីសាស្ត្រភាពខ្លួនពីទឹងខ្លួនដើម្បីចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុតាមរបៀបណា ( សូមមើលទំព័រ ៣៩–៤០ ) ?

សកម្មភាព ( ១០ នាទី )

សូមឆ្លើយសំណួរនីមួយៗខាងក្រោមនេះដោយស្មោះត្រង់ ៖

តើខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះបទពិសោធន៍នេះ ?	មិនល្អសោះ	ពេលខ្លះល្អ	ជាញឹកញាប់ល្អ	ជានិច្ចកាលល្អ
សមាជិកក្រុមទាំងអស់រាយការណ៍អំពីការតាំងចិត្តរបស់ពួកគាត់ ។	□	□	□	□
ក្រុមរបស់យើងចាប់ផ្ដើម ហើយបញ្ចប់ទាន់ពេល ។	□	□	□	□
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នូវចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមរបស់ខ្ញុំ ។	□	□	□	□
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងការប្រជុំក្រុមរបស់យើង ។	□	□	□	□
មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងក្រុមចូលរួមទាំងអស់គ្នា ។	□	□	□	□
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំកំពុងរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅភាពខ្លួនទីពឹងខ្លួន ។	□	□	□	□
ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់មកពីសមាជិកក្រុមរបស់ខ្ញុំ ។	□	□	□	□

ពិភាក្សា ៖តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីកែលម្អបទពិសោធន៍ក្រុមរបស់យើងឲ្យបានកាន់តែប្រសើរ ?

វាងាយស្រួលណាស់ !

នាល្ងាចមួយនៅផ្ទះ បន្ទាប់ពីការប្រជុំក្រុម ភរិយា និងខ្ញុំបានតាំងចិត្តដើម្បីចាប់ផ្ដើមញែកប្រាក់ទុកសម្រាប់ប្រាក់សន្សំពីមុនយើងបង់ថ្លៃការចំណាយសម្រាប់ការរស់នៅបច្ចុប្បន្នរបស់យើង ។ នាងបាននិយាយនឹងមនុស្សម្នាក់នៅឯស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុរបស់យើងនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ហើយពួកគេបានប្រាប់នាងថា ពួកគេអាចបញ្ជូនប្រាក់មួយចំណែកនៃប្រាក់ចំណូលនីមួយៗដោយស្វ័យប្រវត្តិទៅជាមូលប្បទានបត្រ និងចំណែកមួយទៀត—ទៅតាមទំហំទឹកប្រាក់ដែលយើងបានសម្រេចចិត្ត—ទៅជាប្រាក់សន្សំ ។ ឥឡូវនេះ រាល់ពេលខ្ញុំទទួលបានប្រាក់ខែ វាបញ្ជូនដោយស្វ័យប្រវត្តិទៅគណនីផ្សេងៗគ្នា ។ វាងាយស្រួលណាស់ ! ឥឡូវនេះ ការសន្សំប្រាក់ពុំមែនជារឿងដែលពួកយើងត្រូវខ្វាយខ្វល់ទៀតឡើយ !