ຄວາມສຸກ ແລະ ການຢູ່ລອດທາງວິນຍານ

ໂດຍ ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ

ປະທານກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ

ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ, ເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກໄດ້ ບໍ່ວ່າແມ່ນຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນ—ຫລື ບໍ່ເກີດຂຶ້ນກໍຕາມ—ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ມື້ນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຢາກສົນທະນາເຖິງຫລັກທຳທີ່ຈຳເປັນ ຕໍ່ການຢູ່ລອດທາງວິນຍານຂອງເຮົາ. ມັນເປັນຫລັກທຳທີ່ຈະນັບມື້ນັບສຳຄັນຫລາຍຂຶ້ນ ຂະນະທີ່ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ການບິດເບືອນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຮົາເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ.

ນີ້ຄືວັນເວລາຍຸກສຸດທ້າຍ, ສະນັ້ນເຮົາບໍ່ຄວນຕົກໃຈເມື່ອເຮົາເຫັນການທຳນາຍເກີດເປັນຈິງ. ສາດສະດາຫລາຍໆທ່ານ, ຮ່ວມທັງເອຊາຢາ, ໂປໂລ, ນີໄຟ, ແລະ ມໍມອນ, ໄດ້ເຫັນລ່ວງໜ້າວ່າ ວັນເວລາອັນຕະລາຍນັ້ນຈະມາເຖິງ,¹ ວ່າໃນວັນເວລາຂອງເຮົາ ທັງແຜ່ນດິນໂລກຈະສັບສົນວຸ້ນວາຍ,² ວ່າມະນຸດ “ຈະເຫັນແກ່ຕົວ, ... ເປັນຄົນຂາດມະນຸດສະທຳ, ... ເປັນຄົນຮັກຄວາມສະໜຸກຫລາຍກວ່າຮັກພຣະເຈົ້າ,”³ ແລະ ວ່າຫລາຍຄົນຈະເປັນບໍລິວານຂອງຊາຕານ ຜູ້ທີ່ຄ້ຳຈູນວຽກງານຂອງຜູ້ປໍລະປັກ.⁴ ແນ່ນອນວ່າ, ທ່ານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຈະ “ຕໍ່ສູ້ ... ກັບຜູ້ຄອບຄອງຢູ່ໃນຍຸກມືດນີ້, [ແລະ] ວິນຍານທີ່ມີອຳນາດຊົ່ວຮ້າຍໃນອາກາດສະຖານ.”⁵

ຂະນະທີ່ການຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງປະເທດຊາດຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ, ຂະນະທີ່ຜູ້ກໍ່ການຮ້າຍທີ່ບໍ່ມີສິນທຳ ຂ້າຄົນບໍລິສຸດ, ແລະ ການສໍ້ໂກງໃນທຸກໆດ້ານ ຈາກທຸລະກິດຈົນເຖິງລັດຖະບານກໍກາຍເປັນເລື່ອງທຳມະດາຂື້ນທຸກວັນ, ຈະມີຫຍັງຊ່ວຍເຮົາໄດ້ແດ່? ແມ່ນຫຍັງຈະຊ່ວຍເຮົາໃນການດີ້ນລົນສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ ແລະ ໃນການທ້າທາຍທີ່ເຄັ່ງຄັດຂອງການດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນວັນເວລາຍຸກສຸດທ້າຍນີ້?

ສາດສະດາລີໄຮ ໄດ້ສອນຫລັກທຳສຳລັບການຢູ່ລອດທາງວິນຍານ. ທຳອິດ, ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາສະຖານະການຂອງເພິ່ນ: ເພິ່ນຖືກຂົ່ມເຫັງເພາະການສັ່ງສອນຄວາມຈິງໃນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຖືກບັນຊາໂດຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ປະຖິ້ມຊັບສົມບັດຂອງເພິ່ນ ແລະ ໜີອອກໄປໃນແດນທຸລະກັນດານກັບຄອບຄົວຂອງເພິ່ນ. ເພິ່ນອາໄສຢູ່ໃນຜ້າເຕັ້ນ ແລະ ໄດ້ຢູ່ລອດດ້ວຍອາຫານທີ່ຫາໄດ້ຕາມທາງທີ່ນຳໄປສູ່ຈຸດໝາຍປາຍທາງທີ່ບໍ່ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ, ແລະ ເພິ່ນໄດ້ເຫັນລູກຊາຍຂອງເພິ່ນສອງຄົນ, ເລມັນ ແລະ ລາມູເອນ, ກະບົດຕໍ່ຄຳສອນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ໂຈມຕີ ນີໄຟ ແລະ ແຊມ ນ້ອງຊາຍຂອງພວກເຂົາ.

ແນ່ນອນວ່າ, ລີໄຮໄດ້ຮູ້ຈັກການກົງກັນຂ້າມ, ຄວາມກັງວົນ, ຄວາມເສຍໃຈ, ຄວາມເຈັບປວດ, ຄວາມຜິດຫວັງ, ແລະ ຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈ. ແຕ່, ເພິ່ນໄດ້ປະກາດຢ່າງອາດຫານ ແລະ ປາດສະຈາກການລັງເລໃຈເຖິງຫລັກທຳ ຕາມທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍວ່າ: “ມະນຸດເປັນຢູ່ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ມີຄວາມສຸກ.”⁶ ຂໍໃຫ້ວາດພາບເບິ່ງດູ! ໃນຈຳນວນຖ້ອຍຄຳທັງໝົດທີ່ເພິ່ນສາມາດຈະໃຊ້ ເພື່ອບັນຍາຍເຖິງທຳມະຊາດ ແລະ ຈຸດປະສົງຂອງຊີວິດເຮົາຢູ່ໃນຊ່ວງມະຕະນີ້, ເພິ່ນໄດ້ເລືອກໃຊ້ຄຳທີ່ວ່າ ຄວາມສຸກ!

ຊີວິດກໍເຕັມໄປດ້ວຍບັນຫາ ແລະ ການທ້າທາຍຕ່າງໆນາໆ ທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ຄາດຄິດເອົາໄວ້. ເຮົາແຕ່ລະຄົນກໍເຄີຍມີຊ່ວງເວລາຕອນທີ່ຄວາມຕຶງຄຽດ, ຄວາມເຈັບປວດ, ແລະ ຄວາມສິ້ນຫວັງ ເກືອບເອົາຊະນະເຮົາ. ແຕ່ເຮົາກໍຢູ່ທີ່ນີ້ເພື່ອຈະມີຄວາມສຸກບໍ່ແມ່ນບໍ?

ແມ່ນແລ້ວ! ຄຳຕອບກໍດັງກ້ອງແນ່ນອນວ່າ ແມ່ນແລ້ວ! ແຕ່ມັນຈະເປັນໄປໄດ້ແນວໃດ? ແລະ ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງແດ່ເພື່ອຈະທວງເອົາຄວາມສຸກທີ່ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໄດ້ຕຽມໄວ້ໃຫ້ເຮົາ?

ນາງອີລາຍຊາ ອາ ສະໂນ, ປະທານສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະສາມັນຄົນທີສອງ, ໄດ້ໃຫ້ຄຳຕອບທີ່ໜ້າສົນໃຈຫລາຍ. ເພາະຍ້ອນຄຳສັ່ງຂອງລັດມິເຊີຣີ ໃຫ້ກຳຈັດສະມາຊິກ, ທີ່ຖືກບົ່ງອອກມາໃນຕົ້ນລະດູໜາວທີ່ຮ້າຍກາດຂອງປີ 1838,⁷ ນາງ ແລະ ໄພ່ພົນຄົນອື່ນໆກໍຖືກບັງຄັບໃຫ້ໜີໄປຈາກລັດ ໃນລະດູໜາວນັ້ນເອງ. ຄືນໜຶ່ງ, ຄອບຄົວຂອງນາງອີລາຍຊາ ໄດ້ພາກັນຄ້າງຄືນຢູ່ໃນຕູບໄມ້ທ່ອນ ທີ່ໄພ່ພົນອົບພະຍົບໄດ້ພັກຢູ່. ວັດຖຸທີ່ໃຊ້ຕາບຮູ ກໍຖືກດຶງອອກມາໃຊ້ເປັນຟືນດັງໄຟ ໂດຍຜູ້ຄົນທີ່ໄດ້ມາກ່ອນເຂົາເຈົ້າ, ສະນັ້ນຈຶ່ງມີປ່ອງມີຮູຢູ່ລະຫວ່າງໄມ້ທ່ອນ ທີ່ໃຫຍ່ພໍໃຫ້ແມວຄານຜ່ານໄດ້. ມັນເປັນຄືນທີ່ເຍືອກເຢັນຫລາຍແທ້ໆ, ແລະ ເຂົ້າປາອາຫານຂອງເຂົາເຈົ້າກໍເຢັນເປັນນ້ຳແຂງໄປໝົດ.

ໃນຄືນນັ້ນ ປະມານ 80 ຄົນໄດ້ບຽດກັນຢູ່ໃນຕູບນ້ອຍໆຫລັງນັ້ນ, ທີ່ມີຄວາມກວ້າງປະມານ 2 ແມັດມົນທົນ. ຫລາຍຄົນໄດ້ນັ່ງ ຫລື ຢືນຢູ່ໝົດທັງຄືນເພື່ອພະຍາຍາມຮັກສາຄວາມອົບອຸ່ນ. ຢູ່ຂ້າງນອກ, ຜູ້ຊາຍກຸ່ມໜຶ່ງໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມກອງໄຟ, ບາງຄົນໄດ້ຮ້ອງເພງສວດ ແລະ ບາງຄົນກໍພາກັນປີ້ງມັນກິນ. ອີລາຍຊາ ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ວ່າ: “ບໍ່ໄດ້ຍິນໃຜຈົ່ມຫຍັງ—ທຸກຄົນກໍລ່າເລີງດີ, ແລະ ຖ້າຫາກຈະເບິ່ງຈາກທ່າທາງພາຍນອກແລ້ວ, ຄົນແປກໜ້າອາດຕັດສິນວ່າ ພວກເຮົາເປັນຜູ້ຄົນທີ່ເດີນທາງໄປຊອກຫາຄວາມສະໜຸກສະໜານ ແທນທີ່ເປັນຜູ້ຄົນທີ່ເຈົ້າລັດ ໄດ້ຂັບໄລ່ອອກຈາກລັດ.”

ບົດລາຍງານຂອງ ອີລາຍຊາ ເຖິງຄ່ຳຄືນທີ່ອ່ອນເພຍ ແລະ ໜາວເຢັນນັ້ນກໍເປັນທີ່ມອງໂລກໃນແງ່ດີ ທີ່ໜ້າປະທັບໃຈ. ນາງໄດ້ປະກາດວ່າ: “ນັ້ນໄດ້ເປັນຄ່ຳຄືນທີ່ມ່ວນຊື່ນລ່າເລີງແທ້ໆ. ບໍ່ມີຄົນໃດ ນອກຈາກໄພ່ພົນຈະສາມາດມີຄວາມສຸກໄດ້ ພາຍໃຕ້ທຸກໆສະຖານະການ.”⁸

ນັ້ນແຫລະ! ໄພ່ພົນສາມາດມີຄວາມສຸກໄດ້ພາຍໃຕ້ທຸກໆສະຖານະການ. ເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກໄດ້ ແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ມີວັນທີ່ບໍ່ດີ, ອາທິດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ຫລື ແມ່ນແຕ່ເປັນປີທີ່ລຳບາກກໍຕາມ!

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຄວາມສຸກທີ່ເຮົາຮູ້ສຶກ ບໍ່ຂຶ້ນກັບສະຖານະການໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ແຕ່ມັນຂຶ້ນກັບວ່າ ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ສິ່ງໃດ ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.

ເມື່ອເຮົາເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ແຜນແຫ່ງຄວາມລອດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຊຶ່ງປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ຫາກໍໄດ້ສອນເຮົາ, ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ, ເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກໄດ້ ບໍ່ວ່າແມ່ນຫຍັງຈະເກີດຂຶ້ນ—ຫລື ບໍ່ເກີດຂຶ້ນກໍຕາມ—ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ຄວາມສຸກມາຈາກພຣະອົງ ແລະ ເພາະພຣະອົງ. ພຣະອົງເປັນແຫລ່ງຂອງຄວາມສຸກທັງໝົດ. ເຮົາຮູ້ສຶກມັນໃນເທດສະການຄຣິດສະມັດ ເມື່ອເຮົາຮ້ອງເພງວ່າ, “ຄວາມສຸກມີສູ່ໂລກ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າມາປະສູດ.”⁹ ແລະ ເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກມັນໄດ້ຕະຫລອດທັງປີ. ສຳລັບໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍແລ້ວ, ພຣະເຢຊູຄຣິດຄື ຜູ້ໃຫ້ຄວາມສຸກນັ້ນ!

ນີ້ແຫລະຄືເຫດຜົນ ທີ່ຜູ້ສອນສາດສະໜາຂອງເຮົາຈຶ່ງຈາກບ້ານເຮືອນເຂົາເຈົ້າໄປ ເພື່ອສັ່ງສອນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະອົງ. ເປົ້າໝາຍຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຈະເພີ່ມຕົວເລກຂອງສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ. ກົງກັນຂ້າມ, ຜູ້ສອນສາດສະໜາຂອງເຮົາສອນ ແລະ ໃຫ້ບັບຕິສະມາ¹⁰ ເພື່ອຈະນຳຄວາມສຸກນັ້ນໄປໃຫ້ຜູ້ຄົນຕະຫລອດທົ່ວໂລກ!¹¹

ໃນທຳນອງດຽວ ບໍ່ພຽງແຕ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດສະເໜີຄວາມສະຫງົບທີ່ “ເກີນກວ່າຄວາມເຂົ້າໃຈ,” ເທົ່ານັ້ນ¹² ແຕ່ພຣະອົງກໍຍັງສະເໜີພະລັງ ແລະ ຄວາມສຸກທັງຫລາຍທີ່ເກີນກວ່າເຫດຜົນ ຫລື ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງມະນຸດນຳອີກ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ເບິ່ງຄືວ່າຈະເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກເມື່ອລູກຂອງທ່ານທົນທຸກຢູ່ກັບຄວາມເຈັບປ່ວຍທີ່ປິ່ນປົວບໍ່ຫາຍ, ຫລື ເມື່ອທ່ານໄດ້ຕົກງານ, ຫລື ເມື່ອຄູ່ຄອງຂອງທ່ານໄດ້ນອກໃຈທ່ານ. ແຕ່ນັ້ນແຫລະຄືຄວາມສຸກທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດສະເໜີໃຫ້ເຮົາ. ຄວາມສຸກຂອງພຣະອົງແມ່ນສະໝ່ຳສະເໝີ, ໃຫ້ເຮົາແນ່ໃຈວ່າ “ຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງເຮົາຈະເປັນຢູ່ພຽງຊົ່ວຄາວ”¹³ ແລະ ຖືກຕັ້ງໄວ້ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງເຮົາເອງ.¹⁴

ແລ້ວ ເຮົາຈະທວງເອົາຄວາມສຸກນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາສາມາດເລີ່ມຕົ້ນໄດ້ໂດຍການ “ປັກຕາເບິ່ງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ຄືຜູ້ບຸກເບີກຄວາມເຊື່ອ ແລະ ຜູ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຮົາເຖິງທີ່ສຳເລັດ”¹⁵ “ໃນຄວາມນຶກຄິດທຸກຢ່າງ.”¹⁶ ເຮົາສາມາດຂອບພຣະໄທພຣະອົງ ໃນຄຳອະທິຖານຂອງເຮົາ ແລະ ໂດຍການຮັກສາພັນທະສັນຍາທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບພຣະອົງ ແລະ ກັບພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ. ເມື່ອພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາກາຍເປັນຄວາມເປັນຈິງຫລາຍຂຶ້ນເທົ່າໃດສຳລັບເຮົາ ແລະ ເຮົາທູນຂໍຄວາມສຸກຈາກພຣະອົງ, ຄວາມສຸກຂອງເຮົາກໍຈະມີຫລາຍຂຶ້ນ.

ຄວາມສຸກເປັນສິ່ງທີ່ມີພະລັງ, ແລະ ການເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກນັ້ນຈະນຳອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ ມາສູ່ຊີວິດຂອງເຮົາ. ໃນທຳນອງດຽວກັນກັບທຸກໆສິ່ງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີເລີດຂອງເຮົາ, “ພຣະອົງໄດ້ອົດທົນຢູ່ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ ເພາະເຫັນແກ່ຄວາມຍິນດີທີ່ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ.”¹⁷ ຂໍໃຫ້ຄິດເບິ່ງດູ! ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະອົດທົນຕໍ່ປະສົບການທີ່ຮ້າຍກາດທີ່ສຸດ ທີ່ຈະທົນໄດ້ຢູ່ເທິງໂລກ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາກໍໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ ຄວາມສຸກ ນັ້ນ!

ແລະ ແມ່ນຫຍັງທີ່ເປັນຄວາມສຸກທີ່ຖືກຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ? ແນ່ນອນວ່າ ມັນຮ່ວມທັງຄວາມສຸກຂອງການຊຳລະໃຫ້ສະອາດ, ການປິ່ນປົວ, ແລະ ການເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ເຮົາ; ຄວາມສຸກຂອງການຈ່າຍຄ່າບາບຂອງທຸກຄົນທີ່ຈະກັບໃຈ; ຄວາມສຸກຂອງການເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບທ່ານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າ ທີ່ຈະກັບຄືນໄປສູ່ບ້ານ—ສະອາດ ແລະ ມີຄຸນຄ່າດີພໍ—ທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດຢູ່ກັບພຣະບິດາມານດາ ແລະ ຄອບຄົວແຫ່ງສະຫວັນຂອງເຮົາ.

ຖ້າຫາກເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກທີ່ຈະມາສູ່ເຮົາ, ຫລື ມາສູ່ຜູ້ຄົນທີ່ເຮົາຮັກ, ແລ້ວເຮົາຈະສາມາດ ອົດທົນຕໍ່ສິ່ງໃດແດ່ ທີ່ໃນເວລານີ້ເບິ່ງຄືວ່າລຳບາກ, ເຈັບປວດ, ໜ້າຢ້ານກົວ, ບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ຫລື ແມ່ນແຕ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້?

ພໍ່ຄົນໜຶ່ງທີ່ຕົກຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ອັນຕະລາຍທາງວິນຍານ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກ ຊຶ່ງໃນທີ່ສຸດ ຈະເປັນຄົນສະອາດ ແລະ ຖືກຕັດສິນວ່າມີຄຸນຄ່າໂດຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ—ຄວາມສຸກຈາກການເປັນອິດສະລະຈາກຄວາມຮູ້ສຶກຜິດ ແລະ ຄວາມອັບອາຍ—ແລະ ຄວາມສຸກຈາກການມີຄວາມສະຫງົບໃນຈິດໃຈ. ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມກ້າຫານ ທີ່ຈະສະລະພາບທຸກສິ່ງຕໍ່ພັນລະຍາ ແລະ ອະທິການຂອງລາວ ກ່ຽວກັບບັນຫາທີ່ລາວ ມີກັບຮູບພາບລາມົກ ແລະ ການນອກໃຈທີ່ຕິດຕາມມານັ້ນ. ບັດນີ້ລາວກຳລັງເຮັດທຸກສິ່ງ ຕາມທີ່ອະທິການຂອງລາວໄດ້ແນະນຳລາວໃຫ້ເຮັດ, ພະຍາຍາມສຸດຈິດສຸດໃຈ ເພື່ອວ່າພັນລະຍາທີ່ຮັກຂອງລາວຈະໄວ້ວາງໃຈລາວຄືນອີກ.

ຍິງສາວຄົນໜຶ່ງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກຈາກການຮັກສາກົດພົມມະຈັນ, ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ນາງອົດທົນ ຕໍ່ຄຳເຍາະເຍີ້ຍຂອງໝູ່ເພື່ອນ, ເມື່ອນາງໄດ້ຍ່າງອອກໄປຈາກສະພາບການທີ່ເປັນທີ່ນິຍົມ ແລະ ຕື່ນເຕັ້ນ, ແຕ່ເປັນອັນຕະລາຍທາງວິນຍານນັ້ນ.

ຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ມັກດູຖູກພັນລະຍາ ແລະ ໃຈຮ້າຍໃຫ້ລູກຂອງລາວເລື້ອຍໆ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກ ຈາກການມີຄຸນຄ່າດີພໍ ເພື່ອຈະມີພຣະວິນຍານບໍລິສຸດສະຖິດຢູ່ເປັນເພື່ອນ ຕະຫລອດເວລາ. ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ນັ້ນໄດ້ກະຕຸ້ນໃຫ້ລາວປະຖິ້ມມະນຸດທີ່ມີຈິດໃຈທຳມະດາ,¹⁸ ທີ່ລາວໄດ້ຍອມຈຳນົນມາຕະຫລອດ, ແລະ ເລືອກທີ່ຈະປ່ຽນແປງ.

ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ເພື່ອນຮ່ວມງານຄົນໜຶ່ງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າເຖິງຄວາມໜັກໜ່ວງຂອງລາວ ມາໄດ້ຫລາຍກວ່າຊາວປີແລ້ວ. ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຂ້ອຍໄດ້ຮຽນທີ່ຈະທົນທຸກທໍລະມານ ດ້ວຍຄວາມສຸກ. ຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງຂ້ອຍ ໄດ້ຖືກກືນກິນເຂົ້າໄປໃນຄວາມສຸກຂອງພຣະຄຣິດ.”¹⁹

ທ່ານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຈະສາມາດທົນຕໍ່ຫຍັງແດ່, ເມື່ອເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກ ທີ່ຖືກ “ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ໜ້າ” ເຮົາ?²⁰ ການກັບໃຈຫຍັງແດ່ຈະເປັນໄປໄດ້ ຕໍ່ຈາກນັ້ນ? ຄວາມອ່ອນແອອັນໃດແດ່ ທີ່ຈະກາຍເປັນຄວາມເຂັ້ມແຂງ?²¹ ການຕີສອນຫຍັງແດ່ ຈະກາຍເປັນພອນ?²² ຄວາມຜິດຫວັງຫຍັງແດ່, ແມ່ນແຕ່ຄວາມໂສກເສົ້າ, ຈະປ່ຽນໄປເປັນຄວາມດີຂອງເຮົາ?²³ ແລະ ການຮັບໃຊ້ທີ່ທ້າທາຍຫຍັງແດ່ ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະສາມາດປະທານໃຫ້?²⁴

ເມື່ອເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງພາກພຽນຕໍ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ແລ້ວຕິດຕາມແບບແຜນຂອງພຣະອົງ ເຖິງການເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄວາມສຸກ, ເຮົາຕ້ອງຫລີກລ້ຽງສິ່ງທີ່ສາມາດລົບກວນຄວາມສຸກຂອງເຮົາໄດ້. ທ່ານຈື່ຈຳໂຄຣິຫໍ, ຜູ້ຕໍ່ຕ້ານພຣະຄຣິດໄດ້ບໍ? ລາວກ່າວຄວາມເທັດຕ່າງໆນາໆກ່ຽວກັບພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ໂຄຣິຫໍໄດ້ເດີນທາງຈາກບ່ອນໜຶ່ງໄປອີກບ່ອນໜຶ່ງ ຈົນກວ່າລາວໄດ້ຖືກນຳມາຢູ່ຕໍ່ໜ້າ ມະຫາປະໂລຫິດ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຖາມລາວວ່າ: “ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງທ່ຽວບິດເບືອນເສັ້ນທາງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ? ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງສອນຜູ້ຄົນພວກນີ້ວ່າ ມັນຈະບໍ່ມີພຣະຄຣິດ ເພື່ອຂັດຂວາງຄວາມຊື່ນຊົມຂອງພວກເຂົາ?”²⁵

ອັນໃດກໍຕາມທີ່ຕໍ່ຕ້ານພຣະຄຣິດ ຫລື ຄຳສອນຂອງພຣະອົງ ຈະຂັດຂວາງຄວາມສຸກຂອງເຮົາ. ນັ້ນກໍຮ່ວມທັງທິດສະດີຂອງມະນຸດ, ທີ່ມີຢ່າງມາກມາຍຢູ່ໃນອິນເຕີເນັດ ແລະ ທີ່ມີຂຽນລົງໃນໜ້າ ແບ່ງປັນຄວາມຮູ້ ທັງຫລາຍ, ຊຶ່ງເຮັດສິ່ງດຽວກັນກັບທີ່ ໂຄຣິຫໍ ໄດ້ເຮັດ.²⁶

ຖ້າຫາກເຮົາເບິ່ງໄປທາງໂລກ ແລະ ຕິດຕາມສິ່ງທີ່ຊາວໂລກແນະນຳໃຫ້ເຮັດ ເພື່ອມີຄວາມສຸກ,²⁷ ເຮົາຈະບໍ່ຮູ້ຈັກຄວາມສຸກນັ້ນເລີຍ. ຄົນທີ່ບໍ່ຊອບທຳອາດມີຄວາມຮູ້ສຶກຫລາຍຢ່າງ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ມີຄວາມສຸກຈັກເທື່ອ!²⁸ ຄວາມສຸກເປັນຂອງປະທານສຳລັບຜູ້ຄົນທີ່ຊື່ສັດ.²⁹ ມັນເປັນຂອງປະທານທີ່ມາຈາກຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງຕັ້ງໃຈ ທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດທີ່ຊອບທຳ, ຕາມວິທີທີ່ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ສອນ.³⁰

ພຣະອົງໄດ້ສອນເຮົາເຖິງວິທີທີ່ຈະມີຄວາມສຸກ. ເມື່ອເຮົາເລືອກພຣະບິດາເທິງສະຫວັນໃຫ້ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ³¹ ແລະ ເມື່ອເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງການຊົດໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ວ່າມີຜົນຢູ່ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສຸກນັ້ນ.³² ທຸກໆເທື່ອທີ່ເຮົາບຳລຸງລ້ຽງຄູ່ຄອງຂອງເຮົາ ແລະ ນຳພາລູກໆຂອງເຮົາ, ທຸກໆເທື່ອທີ່ເຮົາໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນ ຫລື ຂໍການໃຫ້ອະໄພຈາກເຂົາເຈົ້າ, ເຮົາສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມສຸກນັ້ນໄດ້.

ທຸກໆວັນທີ່ທ່ານ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເລືອກທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດຕາມກົດແຫ່ງອານາຈັກຊັ້ນສູງ, ທຸກໆວັນທີ່ເຮົາຮັກສາພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາ ແລະ ຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ເຮັດເໝືອນກັນ, ຄວາມສຸກນັ້ນຈະເປັນຂອງເຮົາ.

ຂໍໃຫ້ເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ຂຽນເພງສັນລະເສີນ ທີ່ວ່າ: “ເຮົາໄດ້ວາງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄວ້ເໜືອເຮົາຕະຫລອດເວລາ: ເພາະພຣະອົງຄົງຢູ່ທີ່ມືຂວາຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ. ... ໃນທີ່ປະທັບ [ຂອງພຣະອົງ] ຄືຄວາມສຸກທີ່ເຕັມປ່ຽມນັ້ນ.”³³ ເມື່ອຫລັກທຳນີ້ຖືກຝັງໄວ້ເລິກໆ ຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງເຮົາ, ແຕ່ລະວັນ ແລະ ທຸກໆວັນຈະສາມາດເປັນວັນແຫ່ງຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມເບີກບານໃຈ.³⁴ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເປັນພະຍານ ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.