Andam sa Pagbasa
“Kay kita wala sa Dios hatagig espiritu sa katalaw kondili sa espiritu sa gahum” (2 Timoteo 1:7).
Wala mahimutang si Mary diha sa iyang lingkuranan samtang siya naminaw sa ubang mga bata sa iyang klase sa Primary nga nagpulipuli sa pagbasa gikan sa mga kasulatan. Naglaum siya nga dili moabut ang iyang turno.
Si Mary adunay kakulangan sa pagkat-on nga gitawag og dyslexia. Kon motan-aw siya sa mga letra sa usa ka pahina, ingon og kini magdagan-dagan ug mobalhin. Kon siya mobasa og kusog, ang iyang mga pulong hinay ug usahay dili magsunod. Usahay mobasa siya og mga pulong nga wala gani diha.
Sa nagkaduol na ang turno ni Mary, mas nahadlok siya. Sa dihang sa katapusan iya nang turno, wala na makaagwanta si Mary.
“Kinahanglan kong moadto sa cr,” kalit siyang miingon samtang milukso gikan sa iyang lingkuranan, hinungdan nga mahulog ang iyang mga kasulatan diha sa salog. Midagan si Mary sa hallway padulong sa cr. Nalipay siyang walay tawo. Nagbarug siya sa usa ka daplin ug nagsugod sa paghilak.
Paglabay sa pipila ka minuto, nakadungog siya ni Sister Smith nga mitawag niya sa iyang pagsulod sa cr. “Mary, unsay nahitabo?”
Wala masayud si Mary kon unsay isulti. Naulaw kaayo siya. Walay laing bata nga aduna niini nga problema. “Dili ko makabasa!” mihilak siya samtang iyang giumod ang iyang ulo sa nagkyugpos nga mga bukton ni Sister Smith.
“Dili ka makabasa?” Nangutana si Sister Smith, nga natingala. “Nakakita ko nimo nga mihatag og pakigpulong sa Primary. Nasayud ako nga ikaw makabasa.
Gilingo-lingo ni Mary ang iyang ulo. “Akong gimemorya ang akong pakigpulong. Akong gipraktisan kini pagbalik-balik aron dili na ko mosulay sa pagbasa niini sa atubangan sa mga tawo. Dili ko makabasa og kusog, ug kon mobasa ko, makahimo ko og daghang mga sayop. Dili ko gusto nga kataw-an sa ubang mga bata.”
“Oh, Mary, pasayloa ko. Dili ka nako tawgon sa pagbasa hangtud nga makahibalo ko nga andam ka,” miingon si Sister Smith. “Ug dili ko motuo nga dunay mokatawa nimo sa atong klase. Imo silang mga higala.”
“Ang mga bata sa eskwelahan mokatawa nako,” mihung-hong si Mary.
Gipahiran ni Sister Smith ang mga luha ni Mary. “Balik sa klase. Imong makita,” miingon siya.
Mibalik sila ngadto sa klasrom. Ang amiga ni Mary nga si Betsy milingkod tupad sa lingkuranan ni Mary, mihapsay sa nagum-os nga mga pahina sa mga kasulatan ni Mary. Milingkod si Mary, ug gitunol ni Betsy ang iyang mga kasulatan ngadto niya.
“Kinsa ang gusto nga mosunod sa pagbasa?” Nangutana si Sister Smith.
“Kang Mary na ang turno,” usa ka batang lalaki sa klase ang miingon.
Nagduha-duha si Mary, apan mitan-aw siya sa iyang mga kauban ug nakita ang ilang mabination nga mga pahiyom. Miyango si Sister Smith ug mipahiyom usab. Gikulbaan si Mary, apan iyang nakita ang iyang lugar ug nagsugod sa pagbasa.
Hinay nga migawas ang iyang mga pulong. Nakahimo siya og mga sayop, apan kon siya mahunong, si Betsy hinay nga mohung-hong sa eksakto nga pulong sa dunggan ni Mary. Dili maayong mobasa si Mary kay sa ubang mga bata sa iyang klase, apan walay usa nga mikatawa o misaway niya. Dayon lain na usab ang mibasa ug nagpadayon ang leksyon.
Samtang sila naglakaw sa kwarto sa Primary human sa klase, si Sister Smith mihung-hong ni Mary nga siya mapasigarbuhon kaniya. Nalipay si Mary nga dili na siya mosulay sa pagtago sa iyang kalisud sa pagbasa. “Magpraktis lang ko pirme,” naghunahuna siya. Ug siya mipahiyom, nga nakahibalo nga duna siyay buotan nga mga higala sa simbahan nga mosuporta kaniya sa pagpadayon.
Mga paghulagway pinaagi ni Apryl Stott