Pagtan-aw sa Kaayo ni Kylie
Dili kami magkaduol sa usag usa. Magkaamiga kaha mi?
Paghulagway pinaagi ni Taia Morley
Sa grade 4, diha ako sa labing maayong klase sukad. Ang tanan niana nga klase perpekto gawas kang—Kylie (pangalan giusab). Bagis siya ngadto sa hapit tanan, lakip nako. Nakakita ko nga nanukmod siya sa uban diha sa hallway, ug gani ako gitukmod sad sa pipila ka higayon. Mouli ko nga naghilak tungod kay wala ko makasabut nganong iya kong awayon.
Wala siyay amiga. Aduna siyay iyang kaugalingong lamesa inig paniudto kay walay gustong molingkod duol niya. Akong giingnan ang akong mama bahin ni Kylie, ug siya mihatag og makapausab nga pulong sa kaalam: “Tingali og nagkinahanglan lang siya og amiga.”
Nakapakugang ni nako. Unsaon nako sa pagbinuotan sa usa ka tawo kinsa walay pagpanuko sa pagpanghingalan nako og makapainsulto? Nagduha-duha, nakahukom ko nga magbinuotan ngadto ni Kylie ug maningkamot sa pagsabut niya. Samtang nailhan na nako siya, akong nahibaloan nga buotan diay siya. Akong nahibaloan nga ang iyang kinabuhi grabe kaayo kay sa akong mahunahuna. Nagpuyo siya sa lisud nga panimalay, ug maglikay siya sa bisan unsa nga panag-istorya bahin sa “pamilya.”
Usa ka adlaw niana atol sa paniudto, naglingkod ko uban sa akong mga amiga. Tungod kay si Kylie mangaway sa uban, dihay pipila ka mga batang babaye nga dili usab maayo kaniya. Nagsugod sila sa pagbugalbugal ni Kylie, nagsulti og kusog aron siya makadungog niini. Miingon sila sama sa, “Dali tupad namo—DILI!” “Unsa man nang baho?” Oh, si Kylie!” ug “Palayo gikan namo!” Naglingkod ko nga naminaw.
Dayon nakadungog ko og hinay nga tingog sa akong hunahuna: “Pagbuhat og maayo.” Mibarug ko og mibati nga daghang mga mata ang mitan-aw nako. “Hunong!”Ako miingon. “Nganong moingon man mo niana ngadto ni bisan kinsa? Pagbinuotan lang gud kaniya!” Nahilom ang tanan. Sa akong paglingkod gitan-aw nako si Kylie. Milingi siya ug mitan-aw nako nga mapasalamaton.
Sa pagka-grade six sa hapit na ang akong ika-12 nga adlawng natawhan, gusto kong mag-salo-salo uban sa akong pipila ka mga amiga. Sa dihang ang akong mama nangutana kon naa ba koy gustong imbitaron pa, nadungog nako ang samang hinay nga tingog sa akong hunahuna: “Imbitara si Kylie.”
“Gusto nakong imbitaron si Kylie,” giingnan nako ang akong mama.
“Mao ba?”
Miyango ko. Human sa salo-salo sa akong adlawng natawhan, ang akong mga amiga ug ako, lakip ni Kylie, nagkasuod pag-ayo nga kami magpundok kada Biyernes sulod sa katapusan tulo ka bulan sa tingtungha. Mianha si Kylie pirme. Nahimo kaming suod nga amiga.
Karon naa nako sa grade 8 ug mibalhin ngadto sa laing estado, apan kanunay kong mosulat ni Kylie, kinsa usa gihapon sa akong suod nga mga amiga. Usahay ang akong ubang mga amiga nangutana sa unsang paagi kami nagkasuod pag-ayo.
“Sa grade 4 siya ang palaaway, ug naglagot kaayo mi sa usag usa,” moingon ko.
“Mao ba, nan sa unsang paagi nahimo kamong suod nga mga amiga?”
“Akong gitan-aw ang maayo diha kaniya. Ang tanan adunay maayo diha kanila, ug ako naningkamot sa pagpangita sa iyang kaayo.”