Ang Basahon ni Mormon—Ipakigbahin Kini
Nasayud ko nga ang Basahon ni Mormon tinuod tungod sa tulo ka butang nga akong gibati sa higayon nga ako mobasa niini.
Sa dihang 18 pa ko, nagpuyo ko sa Lima, Peru, diin ako natawo ug nagdako. Nianang higayuna ang akong amahan nakasugat og buotang higala nga wala na niya ikakita sa dugay nang panahon.
Natingala ang akong papa nga ang iyang higala batan-on lang gihapon tan-awon ug nindot ang panamit. Iyang gipangutana ang iyang higala unsay nahitabo kaniya nga nausab man. “Bag-o ka bang nakadaug sa lottery?” nangutana siya. Mitubag ang higala, “Nan, mas maayo pa niana. Mormon na ako karon, ug gusto nakong ipakigbahin ang ebanghelyo nimo ug sa imong pamilya.”
Nagtuo ang akong amahan nga nangomedya ra ang iyang higala, mao nga siya miingon, “OK, kon gusto nimong ipadala ang imong mga misyonaryo, buhata na.” Apan kining tawhana seryoso kaayo bahin niini, ug dangtan og pipila ka adlaw miabut ang mga misyonaryo ug nanuktok sa among pultahan. Mao kadto ang sinugdanan sa talagsaong kasinatian.
Mitudlo namo ang mga misyonaryo mahitungod sa Basahon ni Mormon ug mibilin og kopya aron among basahon. Sa summer kini, ug ako nagbakasyon sulod sa duha ka bulan human matapos ang akong unang tuig sa unibersidad. Mao nga akong gidawat ang libro nianang hapuna human sa diskusyon ug nagsugod sa pagbasa niini.
Pahina human sa usa ka pahina nagsige ko og basa, ug dili makahunong. Dihay magic nga nagagikan sa libro. Ganahan ako nga mobasa ug nakabasa na og daghang mga libro, apan lahi kini. Nadani ako sa libro, ug human ako makabasa og daghang mga oras, ang akong mama miingon, “Juan, pagnga ang suga! Ang imong mga igsoong lalaki gusto nang matulog.” Ug miingon ko, “Oo, kadiyot na lang, kadiyot na lang,” ug nagpadayon ko sa pagbasa. Bisan sa daghang mga oras sa pagbasa, wala ko gutuma, wala uhawa, ug walay tinguha nga matulog.
Sa wala pa nako mahuman ang libro, nasayud ko nga dunay espesyal niini. Nakabaton ko og pagpamatuod tungod sa tulo ka butang nga akong nasinati samtang ako nagbasa sa libro sa unang higayon.
Ang unang butang nga nahitabo nako atol niadtong mga orasa mao ang tumang pagbati sa kalinaw nga lahi sa bisan unsa nga akong nasinati kaniadto. Kining pagbati sa kalinaw diha nako sulod sa daghang mga oras.
Ang ikaduhang butang nga akong nasinati samtang ako nagbasa mao ang pagbati sa kalipay. Dili kadto sama sa kalipay nga akong nasinati kon ako uban sa akong mga higala o kon duna koy butang nga gipalit nga gusto kaayo nako. Dili kadto pagbati sa kaalegre; pagbati kadto sa kalipay. Samtang ako nagbasa, nagsugod ako sa paghilak ug nakaamgo, “Wow, ganahan ako niini!”
Ug ang ikatulong butang nga akong nasinati mao ang katin-awan. Sa akong unang pagsugod sa pagbasa, lisud kaayo sabton tungod kay dihay mga pulong sama sa Nephi ug Pag-ula nga dili nako pamilyar. Apan human sa pipila ka oras nga pagbasa, ang akong hunahuna nabuksan, ug ingon og dihay kahayag sa akong hunahuna ug mas nagkadaghan ang akong nasabtan samtang nagpadayon ko sa pagbasa sa libro.
Sa wala madugay akong nahibaloan nga kadtong tulo ka mga kasinatian mao ang pipila ka mga paagi diin ang Espiritu mopamatuod nato. Akong nadawat ang Espiritu, ug ako andam nga magpabunyag, apan kinahanglan kong maghulat sa akong pamilya nga makadawat sa ilang kaugalingong mga pagpamatuod. Sa katapusan niadtong Abril 6, 1972, ang akong mama, ang akong igsoong babaye, ug ako nabunyagan. Ang akong papa ug akong duha ka mga igsoon mitambong ug nag-obserbar pag-ayo unsay nahitabo ug pipila ka bulan human niana, sila usab nabunyagan.
Ang Simbahan ug ang ebanghelyo miabut sa akong kinabuhi sa tukmang higayon. Sa akong unang tuig sa unibersidad, akong nadunggan ang daghang mga pilosopiya sa mga tawo ug bag-ong mga ideya ug mga pamaagi sa pagpakabuhi nga lahi kaayo kay sa akong naandan. Daghan sa mga hiyas nga akong nakat-unan sa akong laing simbahan sa akong pagkabata gihagit sa bag-ong mga ideya nga karon akong giatubang.
Lisud alang nako tungod kay ako naglibog. Dihay daghan kaayong bag-ong mga butang nga akong gibati nga dili eksakto, apan normal ra kaayo sa uban. Ug ang akong kahibalo dili igo sa pagpanalipod sa akong mga hiyas.
Human ako mabunyagi, lahi na kadto nga kasinatian pagbalik nako ngadto sa unibersidad. Karon aduna akoy ikasulti sa pagtubag uban sa gugma ngadto sa uban. Makasulti ko nga masaligon, “Dili, salamat, dili na alang kanako.” Ug karon nasayud ko nganong kinahanglang mosulti ko niana. Ang Simbahan ug ang Basahon ni Mormon miabut sa tukmang panahon alang nako. Mapasalamaton kaayo ko tungod kay nakapausab kini sa akong kinabuhi.
Napanalanginan ako tungod sa akong desisyon sa pagpasakop sa Simbahan. Sa Simbahan akong nahimamat ang akong suod nga mga higala. Maulawon kaayo ko, ug gusto ra kong mag-inusara, magtuon, mobasa sa akong mga libro, ug malingaw sa akong kaugalingon. Apan sa dihang ang Simbahan miabut sa akong kinabuhi, akong nakat-unan unsa ang tinuod nga higala. Nakit-an nako ang talagsaong batan-ong babaye sa Simbahan kinsa nahimo nakong asawa. Nakit-an nako ang mga lider sa priesthood ug mga tawo kinsa nagpakabana nako. Sa Simbahan sa Ginoo, akong nakit-an unsa ang akong gikinahanglan.
Adunay daghang mga tawo kinsa makakita sa unsay ilang gikinahanglan diha sa Simbahan. Ayaw kahadlok sa pag-abli sa inyong ba-ba uban sa inyong mga higala ug moingon, “Nagtuo ako niini. Gusto nakong ipakigbahin kini ninyo.” Usahay makadungog kamo sa mga hamtong nga moingon unsay matarung ug sayop, apan kon kamo dunay higala nga inyong kaedad kinsa moingon sa samang butang, sundon ninyo kana nga tawo. Naay mga rason nganong ang tingog sa atong mga higala mas kusog kay sa tingog sa mga hamtong. Mao nga pagpakita og maayong ehemplo tungod kay dili ninyo mahibaloan kon anaay Juan Uceda nga naghulat. Dili gayud kamo makahibalo gawas kon inyong ablihan ang inyong ba-ba ug moingon, “Juan, gusto ka nakong imbitaron sa akong simbahan. Gusto ko nga mobasa ka niini nga libro.” Kon buhaton ninyo kana nga yanong butang, basin makausab mo og mga kinabuhi.