Batan-ong mga Babaye ug ang Desisyon sa Pagmisyon

Unsaon sa young adult nga mga babaye pag-aplay ang mapanagnaon nga tambag kabahin sa full-time nga misyonaryo nga pagserbisyo.

Niadtong Oktubre 2012 nga kinatibuk-ang komperensya, si Presidente Thomas S. Monson mipahibalo nga “ang makahimo, takus nga batan-ong mga babaye nga may tinguha sa pagserbisyo mahimong marekomendar sa misyonaryo nga pagserbisyo sugod sa edad nga 19 anyos, imbis nga 21 anyos.” Miingon siya nga ang batan-ong mga babaye “dili sila ubos sa samang sugo sa pagserbisyo sama sa batan-ong mga lalaki,” sila “nakahatag ug bililhon nga kontribusyon isip mga misyonaryo, ug among dawaton ang ilang serbisyo.”¹

Unsaon sa paghukom sa usa ka sister kon moserbisyo ba? Ang mosunod nga mga asoy nakigbahin kon giunsa paggiya sa Espiritu ang mga sister sa paghukom unsa nga dalan ang eksakto alang nila.

Ang Nawala nga Sumpay

Kon duna pay nangutana nako sa gamay pa ko kon magmisyon ba ko, moingon unta ko og dili. Mihumok ang akong kasingkasing sa maong ideya sa dihang nagkadako ko, tingali tungod kay akong nakita ang akong mga magulang nga nagserbisyo. Apan wala gyud ko maghunahuna niini nga maoy akong buhaton.

Sa dihang nag-21 na anyos na ko, naghunahuna ko kon magmisyon ba ko, apan wala gyud mag-ampo nga seryoso bahin niini. Sa paglabay sa panahon, nagsugod ko sa pagbati nga morag dunay nawala. Akong gisultihan ang akong mama unsay akong gibati ug misugyot siya nga i-konsiderar ang magmisyon. Miingon siya nga sa dihang nag-edad siya sama nako, iyang gibati ang sama nga emosyon nga akong nasinati. Ang pagserbisyo og misyon mao ang tubag alang niya, tingali mao usab ang tubag kanako.

Nahadlok akong mag-ampo mahitungod sa misyon. Usa sa rason nga wala nako hunahunaa ang misyon kaniadto mao nga ako wala magtuo nga makahimo niini. Kinahanglan nakong biyaan ang pagkakomportable ug tingali magkat-on og bag-ong pinulongan. Dugang pa, wala kaayo koy kahibalo sa ebanghelyo nga motudlo niini. Apan sa akong pag-ampo uban ang katuyoan, akong gibati ang mga kahadlok nga nawala. Ang tubag nga akong nadawat hilabihan kaayo: nahigugma ang Ginoo nako, ug Siya gusto nga moserbisyo ko og misyon.

Natingala ko sa pagsalig nga akong gibati human ko makadawat og tubag. Wala na nako batia ang kabalaka o dili kwalipikado. Hinoon ganahan ko nga mopakigbahin sa ebanghelyo, ug nagsugod sa pag-andam sa akong mga papeles sa misyon. Sa wala madugay ako gitawag ngadto sa Utah Salt Lake City Temple Square Mission.

Rebecca Keller Monson

Kinabuhi sa usa ka Misyonaryo

Sa nag-edad na ko og 17, nagsugod ang mga tawo sa pagpangutana nako kon magmisyon ba ko. Wala pa ko makahukom, mao nga mobalibad ko nila kanunay.

Apan sa dihang hapit na ang akong ika-21 nga adlawng natawhan, nagsugod na ko sa paghunahuna niini. Akong gibasa ang akong patriyarkal nga panalangin, nakigsulti sa akong mga ginikanan, ug nag-ampo.

Ang tinguha wala gyud moabut, wala gyud nako batia ang panginahanglan nga moserbisyo. Naghunahuna ko sa tambag ni Presidente Gordon B. Hinckley (1910–2008), kinsa miingon nga welcome ang mga sister nga magmisyon, sila “dili ubos sa obligasyon nga magmisyon.”² Napahinumduman usab ako sa mga pulong sa Ginoo nga anaa sa Doktrina ug mga Pakigsaad: “Kon kamo adunay tinguha sa pag-alagad sa Ginoo kamo gitawag ngadto sa buhat” (4:3).

Ang kasulatan mitabang nako sa paghukom nga dili moserbisyo. Sa dihang akong gisultihan ang Ginoo pinaagi sa pag-ampo sa akong desisyon, akong gibati ang kalinaw ug kumpirmasyon nga adunay mga paagi nga ako mahimong misyonaryo nga dili mag-alagad og full-time. Akong nakaplagan nga ako mahimong makigbahin sa akong pagpamatuod sa daghang mga paagi—pinaagi sa panag-istoryahanay bahin sa malumong kalooy sa Ginoo, samtang nag-visiting teaching, o naghimo og family history ug buhat sa templo. Akong ipahinungod ang akong kaugalingon sa misyonaryo nga buhat pinaagi sa pagpaningkamot sa pagsunod sa ebanghelyo ug pagsunod sa inspirasyon sa Espiritu.

Amy Simon

Maayo nga Kaisug

Sa pagsugod sa tuig 2010, nag-antus ko og mga pagsulay ug naglakaw-lakaw aron sa pagpagaan sa akong hunahuna. Samtang naglakaw-lakaw, akong gibati ang Espiritu nga naghung-hong nga dili ko mabalaka sa nanglabay; hinoon, kinahanglang hunahunaon nako ang akong umaabut. Sa dihang akong giribyu ang akong tumong nga makahuman sa pag-eskwela, naaghat ko sa paghunahuna og pagserbisyo og misyon. Wala gyud ko maghunahuna og misyon kaniadto, apan sa dihang miabut ang ideya, mao usab ang kadasig ug tinguha sa pagserbisyo. Hinoon, nakahukom ko nga hunahunaon pa nako ang maong dako nga desisyon.

Ang misunod nga mga bulan napuno sa mga aghat sa pagmisyon. Samtang akong gibati kana nga samang tinguha ug kadasig kon moabut ang mga aghat, mga pagduha-duha ug kahadlok miabut usab. Nasayud ko nga ang mga babaye giawhag sa pagserbisyo kon sila adunay tinguha pero dili obligado. Niining higayona, nakadawat ko og panalangin sa priesthood nagsulti nako nga ang Ginoo mahimuot bisan unsa pay akong pilion.

Sa misunod nga summer aduna koy kauban sa kwarto nga nagmisyon. Miingon siya nga siya usab mibati og kahadlok kaniadto ug bisan human siya makahukom nga moserbisyo. Mipasabut siya nako nga ang Espiritu dili mamulong pinaagi sa pagduha-duha ug kahadlok (tan-awa sa 2 Timoteo 1:7). Samtang kami nag-istorya, gitandog ako sa Espiritu. Mibalik ko sa akong kwarto ug mibasa sa sulat gikan sa usa ka amiga nga nagmisyon. Ang sulat nag-awhag nako sa pagbasa sa Josue 1:9, ug akong gibati nga ang Espiritu midasig nako sa pagtan-aw niini.

Ang mga pulong midulot sa akong kalag. “Magmakusganon ka ug magmaisug; ayaw kahadlok ug dili ka maluya: kay si Jehova nga imong Dios, magauban kanimo bisan asa ikaw paingon.” Akong gibati nga ingon og ang Ginoo direktang nakigsulti nako. Nasayud ko nga magmisyon ko. Dili ko kinahanglang mahadlok—dili ra ako ang magbuhat niini; ang Ginoo magauban kanako.

Paglabay sa usa ka bulan akong nadawat ang akong tawag ngadto sa Philippines Iloilo Mission, diin ang Josue 1:9 mao ang tema sa misyon.

Kristen Nicole Danner

Usa ka Lahi nga Misyon

Nagplano ko sa akong tibuok kinabuhi nga magmisyon. Apan sa dihang mieskwela ko sa Brigham Young University (Utah, USA), nagsugod ko sa pagkabalaka. Unsaon nako sa pagkahibalo kon kinahanglan ba gayud kong magmisyon? Akong gigahin ang tuig sa wala ang akong ika-21 nga adlawng natawhan nanghangyo sa Langitnong Amahan sa pagsulti nako kon ako magmisyon ba. Dayon ang usa sa akong propesor sa relihiyon misulti nga nakapausab sa akong kinabuhi: “Ang Ginoo dili makadrayb sa giparking nga sakyanan.” Nakahukom kong molihok.

Akong gisumiter ang akong papeles, nakadawat og tawag, namalit og sinina, ug mipauli gikan sa Utah ngadto sa North Carolina—kining tanan nahimo samtang nag-andam alang sa akong misyon uban sa mainiton nga pag-ampo, pagtuon, ug pagpuasa.

Human sa akong pagpauli sa North Carolina, usa ka batan-ong lalaki nga akong gikaila sa eskwelahan mibisita nako, ug seryoso kaming naghisgot sa among relasyon.

Nangamuyo ko pag-usab sa akong pag-ampo, apan nagpadayon kong mibati nga ang Ginoo misalig nako sa paghimo sa akong kaugalingong desisyon. Akong gibati ang kabug-at sa responsibilidad apan ang matam-is nga kasiguroan nga kon mopili ginamit ang hugot nga pagtuo, ang Ginoo mosuporta sa akong desisyon.

Napulo ka adlaw sa wala pa ako mobiya, ang akong amigo mihalad og kaminyoon. Akong gilangan ang akong misyon aron paghatag sa akong kaugalingon sa paghunahuna. Sa dihang nakahukom ko nga magminyo, ang Espiritu mikumpirmar sa akong pamanhunon ug nako nga kini eksakto.

Bisan og wala ko makaserbisyo og full-time nga misyon, ang pagpangandam nakapausab sa akong kinabuhi. Ang pagpaduol ngadto sa Ginoo nakatabang nako nga mahimong tawo nga gusto Niya nako alang sa akong misyon isip asawa ug inahan.

Cassie Randall

Mga Kasinatian sa Tibuok Kinabuhi

Napanalanginan ko og lig-on nga pagpamatuod ug gugma alang sa ebanghelyo sa batan-on pa, apan wala ko kahinumdom og higayon sa dihang nakahibalo ko nga ang pagserbisyo og misyon eksakto. Nakahibalo gyud ko nga magmisyon ko. Naghimo ko og tumong sa pagpuyo sa paagi nga mokwalipay nako sa pagmisyon.

Sa dihang nagsugod ko sa pag-andam sa akong misyon, nagpuasa, nag-ampo, ug mitambong ko sa templo. Samtang nakigtambayayong ko sa akong bishop, nagpadayon ko sa pagbati og kalinaw nga akong gibati sa akong tibuok kinabuhi bahin sa pagmisyon.

Ang proseso usahay malisud: sa kalit mimahal ang mga galastuhan, ug ang eskwelahan ug trabaho nagkalisud. Nag-eskwela ko layo sa akong pamilya, ug ingon og ang akong mga higala nanagminyo. Morag makahadlok nga paminawon nga ang mga tawo nga atong gimahal nagpadayon sa pagkausab samtang ako tua sa misyon.

Tungod kay wala koy bisag usa ka espirituhanong kasinatian nga mokumpirma sa akong desisyon sa pagserbisyo, sayon kaayo nga magduha-duha kon magkalisud na. Apan ang Ginoo mipanalangin nako human nako madawat ang akong tawag ngadto sa Chile Santiago East Mission sa paghigugma sa mga tawo sa akong misyon, bisan sa wala pa ko moadto. Karon ako aduna nay mga kasinatian sa kinabuhi nga nakapamatuod nga ang misyon usa ka maayong pagpili alang nako.

Madeleine Bailey

Pagtubag sa mga Pangutana

Ang tanan bang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw kinahanglang magmisyon? Dili, ang tanang misyonaryo nga serbisyo boluntaryo. Ang batan-ong mga lalaki gipaabut nga moserbisyo, ang batan-ong mga babaye mahimo sad, ug ang senior ug minyo nga mga magtiayon giawhag sa pagsebrisyo kon sila makahimo. Ang batan-ong mga lalaki magsugod sa pagserbisyo sa edad nga 18 ug moserbisyo og duha ka tuig. Ang batan-ong mga babaye magsugod sa edad nga 19 ug moserbisyo sulod sa 18 ka bulan. Ang retirado nga mga senior ug minyo nga mga magtiayon makaserbisyo sa lain-laing matang sa mga buluhaton gikan sa 6 ngadto sa 23 ka bulan.

Giisip sa mga miyembro sa Simbahan nga usa ka pribelihiyo sa pagpakita sa ilang gugma alang sa ubang tawo ug sa Ginoo pinaagi sa pagsunod sa Iyang sugo. “Busa panglakaw kamo, ug pagsangyaw sa tanang kanasuran” (Mateo 28:19).

Alang sa dugang nga impormasyon, tan-awa ang mormon.org/faq ug i-klik ang hilisgutan bahin sa mga misyonaryo.

Sa ibabaw: paghulagway sa litrato pinaagi ni Derek Israelsen; sa tuo: paghulagway sa litrato pinaagi ni Jerry L. Garns