សំបុត្រចំណត
អ្នកនិពន្ធរស់នៅក្នុងទីក្រុង បាចា កាលីហ្វូញ៉ា ប្រទេសម៉ិកស៊ីកូ ។
ហ្វាទីម៉ា!
រចនារូបភាពដោយ ស្កត ហ្គ្រៀ
ខ្ញុំបានទៅមើលកុនជាមួយមិត្តភក្តិមួយចំនួនរបស់ខ្ញុំមកពីព្រះវិហារ ។ នៅពេលយើងចូលទៅក្នុងផ្សារ ទំនើបយើងត្រូវបានសំបុត្រដើម្បីចតឡាន ។ បន្ទាប់ពី មើលកុនរួច យើងបានដឹងថា យើងបានបាត់សំបុត្រចំណតនោះ ។ ដំបូងយើងបានគិតថា យើងអាចគ្រាន់តែបង់ថ្ងៃសំបុត្រ ប៉ុន្តែពួកយើងគ្មានប្រាក់ ១៨០ ពេសូដើម្បីបង់ការពិន័យនោះឡើយ ។
លទ្ធផលនៃការមិនបង់ប្រាក់ចំណតនោះគឺត្រូវទុកឡាននៅឯផ្សារទំនើបនោះដើម្បីឲ្យគេសណ្តោងដែលការធ្វើបែបនេះចំណាយកាន់ថ្លៃថែមទៀត ។ មិត្តភក្តិខ្ញុំបានអស់សង្ឃឹម ជាខ្លាំង ជាពិសេសមិត្តម្នាក់ដែល ជាម្ចាស់ឡានដោយសារឡាននោះ ជារបស់ឪពុកគាត់ ។ ខ្ញុំបានដកខ្លួនចេញបន្តិច ហើយអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំបានសុំព្រះវរបិតាសួគ៌ ដោយអស់ពីសេចក្តីជំនឿខ្ញុំ និង ក្តីរាបសាឲ្យប្រទានមធ្យោបាយមួយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់យើង ហើយត្រឡប់ទៅផ្ទះយើងវិញដោយសុវត្ថិភាព ។ ខ្ញុំនឹងពុំភ្លេចអ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានអធិស្ឋានចប់ភ្លាមនោះ ។
នៅពេលខ្ញុំដើរត្រឡប់ទៅរកឡានវិញ មានមនុស្សម្នាក់នៅពី ក្រោយខ្ញុំបានហៅឈ្មោះខ្ញុំ ។ ម្នាក់នោះឈ្មោះ ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ ជាអ្នករៀននៅ វិទ្យាល័យជាមួយគ្នា ។ គាត់បានសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វី ហើយខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ។ ដោយមិនរុញរាឡើយ គាត់បានដកកាបូបដៃគាត់ចេញមក ហើយឲ្យប្រាក់ខ្ញុំគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង់ថ្ងៃបាត់សំបុត្រនោះ ។ ទង្វើនៃសេចក្តីសប្បុរសនេះគឺជាការឆ្លើយតបភ្លាមៗចំពោះការទូលអង្វរដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំ ។
ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូនឹងមិនដឹងឡើយថា គាត់គឺជាជំនួយដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនឹងថ្លែងអំណរគុណចំពោះការណ៍នោះ ពេញមួយជីវិតខ្ញុំ ។
ពេលខ្លះរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ឆ្លើយតបចំពោះ ការអធិស្ឋានរបស់យើងគឺគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ប៉ុន្តែភាពចៃដន្យនោះវាគ្មានទេ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ស្គាល់យើងច្បាស់ ហើយផ្តល់ការណែនាំដល់ជីវិតយើង ។
ខ្ញុំដឹងថានៅពេលយើងរស់នៅដោយសុចរិត នោះយើងរីករាយនឹងពរជ័យដែលរាប់មិនអស់ដែលមានតែព្រះវរបិតាប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប្រទានដល់យើង រួមទាំងការសន្យាទ្រង់ដល់យើងថា « បើសិន [ យើង ] ធ្វើកិច្ចការទាំងនេះ នោះ [ យើង ] នឹងត្រូវបានលើកឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយ » ( អាលម៉ា ៣៧:៣៧ ) ។