Pesos alang sa Langitnong Amahan
Ang tagsulat nagpuyo sa North Carolina, USA.
“Atong nga sundon ang kasugoan. May kalinaw ug dunay kalipay” (Songbook sa mga Bata, 68).
Giusap ni Ana ang katapusan niyang giingkib nga tortilla. Humok ug lamian kini. Ganahan si Ana sa tortillas sa iyang lola. Kini ang labing kinaham sa pamahaw.
Nagtan-aw si Ana sa iyang lola, si Abuela, nga nanghugas sa plato.
Sama ra kini sa laing mga buntag. Apan usa ka butang ang dili sama.
Sa kasagaran si Abuela moadto sa merkado aron mopalit og pagkaon. Apan wala karon. Karon walay kwarta nga ipalit og pagkaon.
“Unsay among kan-on ugma?” Naghunahuna si Ana.
Dayon nahinumdom si Ana. Nasayud siya asa ang kwarta! Kagabii nakakita siya ni Abuela nga mibutang og pipila ka pesos sa usa ka gamay nga puti nga panapton.
“Abuela, nakalimot ka? Duna kay kwarta nga ipalit og pagkaon.”
“Unsa nga kwarta?” Nangutana si Abuela.
Midagan si Ana aron sa pagkuha sa kwarta. Giuyog niya ang gamay nga bag sa mga sensilyo. Klink! Klink!
Mipahiyum si Abuela. “Para kana sa atong ikapulo, Ana. Mao kana ang Iyang kwarta.”
“Apan unsa man ang atong kan-on ugma?” Nangutana si Ana.
“Ayaw kabalaka,” miingon si Abuela. “Ako adunay hugot nga pagtuo nga ang Langitnong Amahan motabang kanato.”
Pagkasunod buntag gihatag ni Abuela kang Ana ang katapusan nga mga tortilla nga mais. Dayon milingkod siya sa iyang lingkuranan. Naggansilyo siya og pula nga bulak sa sinina ug nag-istorya mahitungod sa iyang pagkagamay nga bata. Wala siya mabalaka.
Dayon si Ana nakadungog og tuktok. Midagan siya sa pag-abli sa pultahan.
“Tiyo Pedro!”
“Gibati nako nga kinahanglan kong mobisita ninyong duha,” miingon si Tiyo Pedro. Gibutang niya ang tulo ka mga sako diha sa lamesa. Ang usa dunay harina sa mais alang sa mga tortilla. Ang lain dunay karne. Ang lain dunay preskong utanon gikan sa merkado.
“Oh, akong buotang anak,” miingon si Abuela. “Magluto ko sa imong paborito nga sabaw sa meatball!”
“Ang imong sabaw maoy labing lamian sa tibuok kalibutan,” miingon si Tiyo Pedro.
Mikatawa si Ana ug mipakpak sa iyang mga kamot.
Dayon siya mihunong. Dunay usa ka butang nga gusto niyang masayran. “Abuela, nakahibalo ka ba nga si Tiyo Pedro moabut karon? Mao ba nga ikaw wala mabalaka?”
“Wala,” miingon si Abuela. “Kon ako mobayad sa akong ikapulo, duna koy hugot nga pagtuo nga ang Langitnong Amahan mopanalangin kanako. Ug Siya mipanalangin!”
Gigakos ni Ana si Abuela. Mibati siya nga ang pinakamalipayon nga babaye sa Mexico. Siya ug si Abuela adunay hugot nga pagtuo sa Langitnong Amahan. Karon dili na siya makahulat aron mokaon sa lamian nga sabaw ni Abuela!