ដោយការសិក្សា និង ដោយសេចក្តីជំនឿ
ដោយអែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
សូមឲ្យអ្នកមានអំណរ និងភាពសុខសាន្ដដែលកើតមានមកពីការដឹងថា តាមរយៈការបង្រៀនរបស់អ្នក នោះអ្នកបានជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ ហើយបានជួយលើកស្ទួយដល់កូនម្នាក់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ នៅលើដំណើររបស់ពួកគេ ត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ទ្រង់វិញ ។
នៅក្នុងការប្រជុំបំពាក់បំប៉នអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅមួយ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( ឆ្នាំ ១៩១០–២០០៨ ) បានមានប្រសាសន៍ទាក់ទងនឹងការបង្រៀនអំពីគោលលទ្ធិសាសនាចក្រដូចនេះ ៖ « យើងត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្នជាខ្លាំង ។ យើងត្រូវតែមើលថា យើងមិនចាកចេញពី [ ផ្លូវ ] ឡើយ ។ នៅក្នុងការខិតខំរបស់យើងដើម្បីស្ថិតនៅក្នុងភាពដើម ស្រស់ស្រាយ និង ភាពខុសប្លែកពីគេ នោះយើងអាចនឹងមិនបង្រៀនរឿងដែលត្រូវគ្នាទាំងស្រុងនឹងគោលលទ្ធិគ្រឹះរបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញនេះ ។ … យើងត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀត ។ … យើងត្រូវតែធ្វើជាអ្នកយាមនៅលើប៉ម » ។១
នៅពេលការអប់រំរបស់សាសនាចក្រឆ្ពោះទៅមុខនៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី ២១ គ្រូបង្រៀនរបស់យើងចាំបាច់ត្រូវពិចារណាអំពីការផ្លាស់ប្ដូរនានា ដែលពួកគេគួរធ្វើក្នុងរបៀប ដែលពួកគេរៀបចំដើម្បីបង្រៀន របៀបដែលពួកគេបង្រៀន និងអ្វីដែលពួកគេបង្រៀន ប្រសិនបើពួកគេចង់ស្ថាបនាសេចក្តីជំនឿដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន នៅក្នុងជីវិតរបស់យុវវ័យដ៏មានតម្លៃរបស់យើង ។
ពេលវេលាកន្លងផុតទៅហើយ ពេលសិស្សម្នាក់បានសួរសំណួរស្មោះត្រង់មួយ ហើយគ្រូបង្រៀនបានឆ្លើយតបថា « កុំបារម្ភអំពីវា ! » ពេលវេលាកន្លងផុតទៅហើយ ពេលសិស្សម្នាក់បានលើកចម្ងល់ដោយស្មោះឡើង រួចគ្រូបង្រៀនថ្លែងទីបន្ទាល់របស់គាត់ ជាចម្លើយមួយដើម្បីចៀសវាងពីបញ្ហា ។ ពេលវេលាកន្លងផុតទៅហើយ ពេលសិស្សត្រូវបានការពារពីមនុស្សដែលវាយប្រហារលើសាសនាចក្រ ។
សំណាងល្អ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការទូន្មាននេះដល់គ្រូបង្រៀនទាក់ទងនឹងគ្រានេះ និង គ្រាផ្សេងទៀត ៖ « ហើយដូចជាមនុស្សពុំមានសេចក្តីជំនឿទាំងអស់គ្នា នោះចូរអ្នករាល់គ្នាព្យាយាមស្វែងរក ហើយបង្រៀនគ្នាទៅវិញទៅមក នូវពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ មែនហើយ ចូរអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកពាក្យសម្តីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃចេញពីសៀវភៅដ៏ល្អៗបំផុត ចូរស្វែងរក ការរៀនសូត្រ ដោយសារការសិក្សា និង ដោយសារសេចក្តីជំនឿផង » ( គ. និង ស. ៨៨:១១៨ ) ។
ជាពិសេស រឿងនេះអនុវត្តនាសព្វថ្ងៃនេះ ពីព្រោះមិនមែនគ្រប់សិស្សរបស់អ្នក មានសេចក្ដីជំនឿចាំបាច់ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គដែលនៅខាងមុខនោះទេ ដោយសារមានពួកគេជាច្រើនបានជួបនឹងកម្លាំងបំផ្លាញកាន់តែខ្លាំងនៃលោកិយរួចទៅហើយ តាមអ៊ិនធើរណែតដែលវាជាសត្រូវនឹងសេចក្ដីជំនឿ គ្រួសារ និងបទដ្ឋានដំណឹងល្អ ។ អ៊ិនធើរណែតកំពុងតែពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់វានៅទូទាំងពិភពលោកស្ទើរតែគ្រប់ផ្ទះ និង គ្រប់ដៃ គ្រប់គំនិតរបស់សិស្សយើង ។
អ្នកអាចជួយសិស្សដោយការបង្រៀនពួកគេអំពីអត្ថន័យនៃការបញ្ចូលរួមគ្នានូវការសិក្សាជាមួយនឹងសេចក្ដីជំនឿ នៅពេលពួកគេរៀន ។ បង្រៀនពួកគេតាមរយៈការបង្ហាញជាគំរូនូវជំនាញ និង មធ្យោបាយនេះក្នុងថ្នាក់រៀន ។
ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី ( ឆ្នាំ ១៨៩៩–១៩៧៣ ) បានសង្កេតឃើញដូចនេះ ៖
« យើងនឹងរំឭកបងប្អូនថា តម្រូវការឲ្យមានចំណេះដឹងដោយសេចក្ដីជំនឿ គឺពុំមែនជាផ្លូវងាយស្រួលដើម្បីរៀនសូត្រនោះទេ ។ វាត្រូវការការខិតខំយ៉ាងខ្លាំង ហើយព្យាយាមជាបន្ដបន្ទាប់ដោយសេចក្ដីជំនឿ ។ …
« ការរៀនសូត្រដោយសេចក្ដីជំនឿ គឺពុំមែនជាកិច្ចការសម្រាប់បុរស [ ឬ ស្ត្រី ] ខ្ជិលច្រអូសនោះទេ ។ មានមនុស្សម្នាក់បាននិយាយថា ដំណើរការដូច្នេះតម្រូវឲ្យមានការចុះចូលនៃព្រលឹងទាំងមូល ដែលតភ្ជាប់គំនិត និង អារម្មណ៍ក្នុងខ្លួនមនុស្សទៅនឹងព្រះ—ទំនាក់ទំនងត្រឹមត្រូវត្រូវតែបង្កើតឡើង ។ បន្ទាប់ពីនោះទើបកើតមាននូវ ‹ ចំណេះដឹងដោយសេចក្ដីជំនឿ › » ។២
ចំណេះដឹងដោយសេចក្ដីជំនឿនឹងបង្កើតជាទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធ ហើយទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធមានអំណាចផ្លាស់ប្ដូរជីវិតដូចបានបង្ហាញក្នុងរឿងសង្ខេបដូចតទៅនេះ ។
រឿងបី
ហ្វីប៊ី ខាធើរ បានចាកចេញពីផ្ទះរបស់នាងនៅក្នុងរដ្ឋ ម៉ែន ស.រ.អា. ដើម្បីទៅជួបជុំនឹងពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ អូហៃអូក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៨៣០ ។ គាត់បានរំឭកថា « មិត្តរបស់ខ្ញុំស្ងើចចំពោះដំណើរជីវិតខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ស្ងើចខ្លួនឯងដែរ ប៉ុន្តែមានអ្វីមួយក្នុងខ្លួនខ្ញុំដែលជម្រុញឲ្យខ្ញុំធ្វើវា ។ ភាពសោកសៅរបស់ម្ដាយខ្ញុំ នៅពេលយើងចាកចេញពីផ្ទះ គឺជាភាពសោកសៅមួយដែលខ្ញុំស្ទើរតែមិនអាចទ្រាំទ្របាន ប៉ុន្តែបើមិនដោយសារវិញ្ញាណនៅខាងក្នុងនោះទេ ខ្ញុំនឹងមានភាពរអាក់រអួលជាពុំខានឡើយ » ។៣
ហ្វីប៊ី បានធ្វើតាមព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយបានជួបជុំនឹងពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋអូហៃអូ ហើយទីបំផុតនៅរដ្ឋយូថាហ៍ ជាកន្លែងដែលគាត់ទទួលមរណភាពក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយស្មោះត្រង់ ហើយបានទទួលនឹមស្មើគ្នាក្នុងនាមជាភរិយា របស់ប្រធានសាសនាចក្រ វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ ( ឆ្នាំ ១៨០៧–៩៨ ) ។
ក្នុងនាមជានិសិត្សនៅមហាវិទ្យាល័យ ម៉ារ៉ុន ជី រ៉មនី ( ឆ្នាំ ១៨៩៧–១៩៨៨ ) បានសម្រេចចិត្តថា លោកមិនអាចបម្រើបេសកកម្មបានទេ ដោយសារតែស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុគ្រួសាររបស់លោក ។ មានគ្រាមួយ លោកបានស្ដាប់ឮអែលឌើរ មែលវិន ជេ បាឡឺដ ( ឆ្នាំ ១៨៧៣–១៩៣៩ ) និយាយ ។ ជីវប្រវត្តិកត់ចំណាំថា « [ ម៉ារ៉ុន ] ពុំបានដឹងនៅពេលនោះថា ផ្លូវជីវិតរបស់លោកហៀបនឹងផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុងក្នុងពេលមួយរំពេចភ្នែកនោះទេ » ។
រឿងនោះបានបន្តថា ៖ « នោះជាលើកដំបូងដែល ម៉ារ៉ុន … បានយល់ទាំងស្រុងថា [ ដូចជា ] ត្រូវបានស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃការបំផុសគំនិត ។ អារម្មណ៍ចាក់ដោត និង ឆេះឆួលក្នុងចិត្តបានបំពេញក្នុងព្រលឹងរបស់លោក ។ លោក… ពុំដែលរំជួលដួងចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដូចពេលនេះទេ ពេលស្ដាប់ឮពាក្យសម្ដីរបស់សាវកថ្មីបំផុតរូបនេះ ។ …
ពន្លឺនៃទឹកមុខរបស់សាវក និង ភាពស្មោះត្រង់នៃទីបន្ទាល់របស់លោក បានធ្វើឲ្យខ្លួនលោកមានចិត្តពោរពេញដោយបំណងប្រាថ្នាដ៏ខ្លាំងមួយដើម្បីចេញទៅបំពេញបេសកកម្ម ។ … លោកបានដឹងថា ផែនការរបស់លោកដើម្បីបន្ដការសិក្សាត្រូវតែផ្អាក » ។៤
មិនយូរប៉ុន្មាន ម៉ារ៉ុន បានធ្វើដំណើរទៅប្រទេស អូស្ត្រាលី ជាកន្លែងដែលគាត់បានបម្រើដោយស្មោះត្រង់ ។ ក្រោយមក លោកបានក្លាយជាសាវកដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ និងជាសមាជិកនៃគណៈប្រធានទីមួយ ។
រឿងចុងក្រោយនេះបានមកពីប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ. ផាកកឺ ( ឆ្នាំ ១៩២៤–២០១៥ ) ប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ អំពីឥទ្ធិពលនៃគ្រូបង្រៀនវ័យចំណាស់ទៅលើ វិល្លាម អ៊ី បារ៉ែត ។ គ្រូបង្រៀន ជាអ្នកប្រែចិត្តជឿម្នាក់មកពីប្រទេសណរវ៉េ មានជំនាញភាសាអង់គ្លេសពុំសូវល្អទេ ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនថាគ្រូបង្រៀនមានកម្រិតត្រឹមណានោះទេ ប្រធាន ផាកកឺ បានរំឭកថា បងប្រុស បារ៉ែត បានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីគ្រូបង្រៀនរបស់លោកថា « យើងអាចកម្ដៅដៃរបស់យើងដោយភ្លើងនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់បាន » ។៥
ក្រោយមក វីល្លាម បានក្លាយទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន និងសាលារបស់សាសនាចក្រ ។
ចំពោះ ហ្វីប៊ី, ម៉ារុន, និង វិល្លាម ដែលបានស្ដាប់ឮទីបន្ទាល់ដ៏បរិសុទ្ធមួយ បានក្លាយទៅជាកាតាលីករដែលផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់ពួកគេជារៀងរហូត ។ វាក៏មានពិតដូចគ្នានេះចំពោះអស់អ្នក ដែលអ្នកបង្រៀនផងដែរ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែភាពពិតនៃពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធអាចនឹងមិនមានល្មមគ្រប់គ្រាន់ជានិច្ចនោះទេ ។ ហ្វីប៊ី, ម៉ារុន, និង វិល្លាម មានភាពស្អាតស្អំ និង បរិសុទ្ធ ហើយគ្មានជាប់ជំពាក់នឹងរឿងអាសគ្រាម និង ភាពស្មោគគ្រោកនៃលោកិយនោះទេ នៅពេលពួកគេអង្គុយនៅជិតអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា គ្រូបង្រៀន និងអ្នកដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិតនោះ ។ ព្រះវិញ្ញាណងាយនឹងចាក់ចូលទៅក្នុងដួងចិត្តដ៏ទន់ភ្លន់ និង បរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ ។
សព្វថ្ងៃនេះរឿងនោះគឺខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ ។ សិស្សរបស់អ្នកមួយចំនួនអាចនឹងត្រូវរងឥទ្ធិពលដោយរូបអាសគ្រាម និងរឿងស្មោគគ្រោកខាងលោកិយរួចទៅហើយ ពីមុនពួកគេមកដល់ថ្នាក់រៀនរបស់អ្នក ។
គ្រាន់តែមួយជំនាន់កន្លងទៅ ដែលមនុស្សវ័យក្មេងរបស់យើងអាចចូលទៅកាន់ព័ត៌មានអំពីប្រវត្តិ គោលលទ្ធិ និងការអនុវត្តរបស់យើង ត្រូវបានកំណត់ចំពោះតែឯកសារបោះពុម្ពដោយសាសនាចក្រប៉ុណ្ណោះ ។ សិស្សមួយចំនួនតូចជួបនឹងឯកសារដែលការបកស្រាយផ្ទុយពីសាសនាចក្រ ។ ភាគច្រើន យុវវ័យរបស់យើងបានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលត្រូវបានការពារ ។
កម្មវិធីសិក្សារបស់យើងនៅពេលនោះ ទោះជាបង្កើតឡើងក្នុងបំណងល្អក្ដី ក៏ពុំបានរៀបចំសិស្សសម្រាប់ជំនាន់បច្ចុប្បន្ននេះដែរ—នេះជាជំនាន់មួយដែលពួកគេអាចចូលទៅកាន់អ្វីៗដែលប្រកបដោយគុណធម៌អំពីសាសនាចក្រមកពីគ្រប់ស្ថានភាពបានយ៉ាងងាយ ។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្វីដែលពួកគេមើលឃើញនៅក្នុងឧបករណ៍ចល័តរបស់ពួកគេ ទំនងជាឧបសគ្គចំពោះសេចក្ដីជំនឿច្រើនដូចជាការជំរុញឲ្យមានសេចក្តីជំនឿផងដែរ ។ យុវវ័យរបស់យើងជាច្រើនស្គាល់ Google ច្រើនជាងដំណឹងល្អ ទទួលយកអ៊ិនធើរណែតច្រើនជាងការបំផុសគំនិត ហើយកាន់តែចូលរួមក្នុង Facebook ច្រើនជាងសេចក្ដីជំនឿ ។
ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ
នៅក្នុងពន្លឺនៃឧបសគ្គទាំងនេះ គណៈកម្មការអប់រំសាសនាចក្រ ថ្មីៗនេះបានអនុមតិឲ្យមានកម្មវិធីមួយនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលាដែលហៅថា ចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ ។ ជាការស្ថាបនានៅលើអ្វីដែលមានរួចទៅហើយនៅក្នុងចំណេះចំណានបទគម្ពីរ នោះកម្មវិធីថ្មីនេះ នឹងផ្ដោតទៅលើការស្ថាបនា និងការពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់សិស្សយើងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយការពារពួកគេដោយសមត្ថភាពកាន់តែខ្លាំងដើម្បីរស់នៅ និង អនុវត្តដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតពួកគេ ។ ពេលប្រើបទគម្ពីរ និង ពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការី ពួកគេនឹងរៀនអំពីរបៀប ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ និងការយល់ដឹងអំពីដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ ហើយពួកគេនឹងមានឱកាសដើម្បីរៀនអំពីរបៀបអនុវត្តគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ និងគោលការណ៍ដំណឹងល្អចំពោះសំណួរ និងឧបសគ្គនានាដែលពួកគេស្ដាប់ឮ និងមើលឃើញជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅក្នុងចំណោមមិត្តភក្ដិ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ។
កម្មវិធីនេះគឺបំផុសគំនិត និងចំពេលវេលា ។ វានឹងមានឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យលើយុវវ័យរបស់យើង ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពជោគជ័យនៃចំណេះចំណានខាងគោលលទ្ធិ និងកម្មវិធីសិក្សា នៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំផ្សេងៗទៀតរបស់សាសនាចក្រទាំងអស់ នឹងពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើគ្រូបង្រៀនរបស់យើង ។
នៅក្នុងការប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គទាំងនេះ តើឱកាស និងការទទួលខុសត្រូវអ្វីខ្លះ ដែលគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អមានក្នុងសតវត្សរ៍ទី ២១នេះ ? ពិតប្រាកដណាស់់ អ្នកទាំងអស់គ្នាដែលជាគ្រូបង្រៀន ត្រូវតែស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ស្រឡាញ់សាសនាចក្រទ្រង់ ហើយស្រឡាញ់សិស្សរបស់អ្នក ។ អ្នកត្រូវតែថ្លែងទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធដោយស្មោះត្រង់ និងជាញឹកញាប់ផងដែរ ។ លើសពីនោះទៀត ច្រើនជាងពេលណាៗទាំងអស់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់យើង សិស្សរបស់អ្នកត្រូវការពរជ័យដោយការរៀនមាតិកា និងបរិបទខាងគោលលទ្ធិ និងប្រវត្តិសាស្ត្រដោយការសិក្សា និងដោយសេចក្ដីជំនឿ អមជាមួយនឹងទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធ ដើម្បីពួកគេអាចមានបទពិសោធន៍ប្រែចិត្តជឿដែលមានភាពចាស់ទុំ និងយូរអង្វែងក្នុងដំណឹងល្អ និង មានការតាំងចិត្តចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពេញមួយជីវិត ។ ការប្រែចិត្តជឿដែលមានភាពចាស់ទុំ និងយូរអង្វែង មានន័យថា ពួកគេនឹង « ស្ថិតនៅលើទូក ហើយតោងជាប់នឹងទូក » ពេញមួយជីវិត របស់ពួកគេ ។៦
ដើម្បីឲ្យ អ្នក យល់អំពីមាតិកា និងបរិបទខាងគោលលទ្ធិនៃបទគម្ពីរ និងខាងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រវត្តិរបស់យើង នោះអ្នកនឹងចាំបាច់ត្រូវសិក្សាចេញពី « សៀវភៅល្អៗ » ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំ (គ. និង ស. ៨៨:១១៨) ។ « សៀវភៅល្អៗ » រួមមានបទគម្ពីរ ការបង្រៀនរបស់ពួកព្យាការី និង ពួកសាវកបច្ចុប្បន្ន និង ការសិក្សារបស់ពួក អិល.ឌី.អេស ល្អៗបំផុតដែលមាន ។ តាមរយៈការខិតខំដោយឧស្សាហ៍របស់អ្នក ដើម្បីរៀនដោយការសិក្សា និងដោយសេចក្ដីជំនឿ នោះអ្នកនឹងអាចជួយសិស្សរបស់អ្នករៀនជំនាញ និងអាកប្បកិរិយាដែលចាំបាច់ដើម្បីញែកដឹងរវាងព័ត៌មានដែលអាចពឹងផ្អែកបាន ដែលនឹងជួយលើកពួកគេឡើង ពីព័ត៌មានដែលមានសេចក្ដីពិតពាក់កណ្ដាល និងការបកស្រាយគោលលទ្ធិ ប្រវត្តិសាស្ត្រ និង ការអនុវត្តដោយពុំត្រឹមត្រូវ ដែលនឹងនាំពួកគេឲ្យធ្លាក់ចុះ ។
សូមបង្រៀនពួកគេអំពីឧបសគ្គនានាដែលពួកគេប្រឈមមុខ នៅពេលពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើអ៊ិនធើរណែតដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរអំពីសារៈសំខាន់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ សូមរំឭកពួកគេថា យ៉ាកុបពុំបាននិយាយថា « បើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ Google នោះទេ ! » ( សូមមើល យ៉ាកុប ១:៥ ) ។
មនុស្សឈ្លាសវៃពុំពឹងផ្អែកទៅលើអ៊ិនធើរណែត ដើម្បីធ្វើការវិភាគ ហើយព្យាបាលបញ្ហាសុខភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងស្មារតី និង ខាងរូបកាយនោះទេ ជាពិសេសបញ្ហាដែលគំរាមគំហែងដល់អាយុជីវិត ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេស្វែងរកអ្នកជំនាញខាងសុខភាព ជាអ្នកទាំងឡាយដែលបានបំពាក់បំប៉ន និងទទួលបានអាជ្ញាបណ្ណដោយបានទទួលស្គាល់មកពីគណៈកម្មការវេជ្ជសាស្ត្ររដ្ឋ ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី មនុស្សដែលប្រុងប្រយ័ត្នស្វែងរកគំនិតទីពីរ ។
ប្រសិនបើនោះជាផ្លូវត្រូវដើម្បីស្វែងរកចម្លើយចំពោះបញ្ហាសុខភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ខាងស្មារតី និង ខាងរូបកាយ ហើយវាគួរតែបែបដូច្នោះនៅពេលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចស្ថិតក្នុងភាពហានិភ័យ ។ នៅពេលមានអ្វីមួយដែលគំរាមគំហែងខ្លាំងដល់ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដល់ទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសារដ៏មានតម្លៃបំផុតរបស់យើង និងសមាជិកភាពនៅក្នុងនគររបស់យើង នោះយើងគួរតែស្វែងរកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដែលយល់ចិត្ត និង ស្មោះត្រង់ដើម្បីជួយយើង ។ ហើយបើចាំបាច់ យើងគួរតែសុំជំនួយពីអ្នកទាំងឡាយដែលមានការបំពាក់បំប៉នវិជ្ជាជីវៈត្រឹមត្រូវ មានបទពិសោធន៍ និងមានជំនាញ ។
នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើ នៅពេលខ្ញុំត្រូវការចម្លើយចំពោះសំណួរផ្ទាល់ខ្លួនដែលខ្ញុំពុំអាចឆ្លើយដោយខ្លួនឯងបាន ។ ខ្ញុំស្វែងរកជំនួយមកពីបងប្អូនប្រុសក្នុងកូរ៉ុមដប់ពីរនាក់របស់ខ្ញុំ និងមកពីអ្នកទាំងឡាយដែលមានជំនាញនៅក្នុងជំនាញប្រវត្តិសាស្ត្រ និង គោលលទ្ធិសាសនាចក្រ ។
គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អគួរតែស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដំបូងគេ—ក្រៅពីក្រុមគ្រួសារសិស្សរបស់អ្នកផ្ទាល់ ដែលត្រូវណែនាំអំពីប្រភពសិទ្ធិអំណាចចំពោះប្រធានបទដែលមិនសូវមានគេស្គាល់ ឬចម្រូងចម្រាស ដូច្នេះសិស្សរបស់អ្នកនឹងថ្លឹងថ្លែងតាមអ្វីដែលពួកគេស្ដាប់ឮ ឬអាននៅពេលក្រោយទៅនឹងអ្វីដែលពួកគេត្រូវបានបង្រៀនរួចទៅហើយនោះ ។
ការចាក់ថ្នាំបង្ការខាងវិញ្ញាណ
យើងផ្ដល់នូវការចាក់ថ្នាំបង្ការដល់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏មានតម្លៃរបស់យើងពីមុនបញ្ជូនពួកគេឲ្យទៅតំបន់បេសកកម្ម ដូច្នេះពួកគេនឹងត្រូវបានការពារទប់ទល់នឹងជំងឺដែលអាចធ្វើឲ្យពួកគេគ្រោះថ្នាក់ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ពីមុនអ្នកបញ្ជូនសិស្សទៅក្នុងលោកិយ សូមចាក់ថ្នាំបង្ការពួកគេដោយការផ្ដល់នូវការបកស្រាយគោលលទ្ធិដំណឹងល្អ បទគម្ពីរ ប្រវត្តិរបស់យើង និង ប្រធានបទទាំងឡាយ ដោយស្មោះត្រង់ ចេះគិតគូរ និងត្រឹមត្រូវ ដែលពេលខ្លះមានការភាន់ច្រឡំ ។
ដើម្បីរៀបរាប់អំពីប្រធានបទមួយចំនួនដែលពុំសូវមានគេស្គាល់ ឬចម្រូងចម្រាស់ ខ្ញុំកំពុងនិយាយអំពីពហុពន្ធភាព ត្បូងអ្នកមើលឆុត ដំណើររឿងខុសគ្នាអំពីការនិមិត្តដំបូង ដំណើរការនៃការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ឬ គម្ពីរអ័ប្រាហាំ បញ្ហារឿងភេទ ពូជសាសន៍ និងបព្វជិតភាព និង ព្រះមាតាសួគ៌ ។
កិច្ចខិតខំដើម្បីចាក់ថ្នាំបង្ការដល់យុវវ័យរបស់យើង ជាញឹកញាប់នឹងធ្លាក់ទៅលើគ្រូបង្រៀននៃប្រពន្ធ័អប់រំសាសនាចក្រ ។ ដោយមានគំនិតនោះក្នុងចិត្ត សូមរកពេលគិតអំពីឱកាស និង ការទទួលខុស ត្រូវរបស់អ្នក ។
សព្វថ្ងៃនេះដោយបានដឹងយ៉ាងពេញលេញ អំពីការចូលទៅកាន់ព័ត៌មាន ដោយគ្មានដែនកំណត់របស់យើង នោះយើងកំពុងធ្វើការខិតខំយ៉ាងខ្លាំងបំផុត ដើម្បីផ្ដល់នូវបរិបទ និង ការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវអំពីការបង្រៀនអំពីការស្ដារឡើងវិញ ។ ឧទាហរណ៍ដ៏សំខាន់មួយអំពីកិច្ចខិតខំនេះគឺ សំណេរប្រធានបទដំណឹងល្អចំនួន ១១ នៅលើគេហទំព័រ LDS.org ៧ ដែលផ្ដល់នូវការបកស្រាយដែលមានតុល្យភាព និងដែលអាចពឹងផ្អែកបានអំពីភាពពិតចំពោះប្រធានបទដែលទាក់ទងនឹងភាពចម្រូងចម្រាស់ និងការមិនស្គាល់សាសនាចក្រ ។
វាសំខាន់ដែលអ្នកត្រូវស្គាល់មាតិកានៅក្នុងសំណេរទាំងនេះ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរអំពីវា ចូរសួរដល់នរណាម្នាក់ដែលបានសិក្សាវា ហើយយល់អំពីវា ។ ម្យ៉ាងទៀត « ចូរស្វែងរកការរៀនសូត្រ ដោយសារការសិក្សា និង ដោយសារសេចក្តីជំនឿផង » ( គ. និង ស. ៨៨:១១៨ ) នៅពេលអ្នកចេះស្ទាត់អំពីមាតិកានៃសំណេរទាំងនេះ ។
អ្នកគួរតែស្គាល់គេហទំព័រអំពីឯកសាររបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ៨ ផ្នែកប្រវត្តិសាសនាចក្រនៅលើ LDS.org និង ធនធានដទៃទៀតដោយអ្នកប្រាជ្ញ អិល.ឌី.អេស ស្មោះត្រង់ផងដែរ ។
កិច្ចខិតខំដើម្បីធ្វើឲ្យមានតម្លាភាពលើដំណឹងល្អ និង ការចាក់ថ្នាំបង្ការខាងវិញ្ញាណ តាមរយៈការសិក្សាដោយគិតគូរអំពីគោលលទ្ធិ និងប្រវត្តិសាស្ត្រ គួបផ្សំនឹងទីបន្ទាល់ដែលឆេះសន្ធោរសន្ធៅ នោះគឺជាថ្នាំបន្សាបដ៏ល្អបំផុតដែលយើងមានដើម្បីជួយដល់សិស្សឲ្យចៀសវាង និង ដោះស្រាយសំណួរ ការសង្ស័យ ឬ វិបត្តិនៃសេចក្ដីជំនឿ ដែលពួកគេអាចប្រឈមមុខនៅក្នុងជំនាន់ដែលពោរពេញដោយព័ត៌មាននេះ ។
នៅពេលអ្នកជាគ្រូបង្រៀនបានលះបង់ដើម្បីទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែល្អប្រសើរ អំពីប្រវត្តិ គោលលទ្ធិ និងការអនុវត្តរបស់យើង—ច្រើនជាងដែលអ្នកដឹងនាពេលនេះ—នោះអ្នកនឹងត្រៀមខ្លួន ដើម្បីផ្ដល់នូវចម្លើយចំពោះសំណួររបស់សិស្សអ្នក ដោយចេះគិតគូរ ប្រុងប្រយ័ត្ន និងដ៏បំផុសគំនិត ។
របៀបមួយដើម្បីដឹងថាសិស្សរបស់អ្នកមានសំណួរអ្វីខ្លះនោះ គឺត្រូវស្ដាប់ពួកគេដោយយកចិត្តទុកដាក់ ។ គ្រប់គ្រូបង្រៀនល្អត្រូវធ្វើជាអ្នកពូកែស្ដាប់ ។ បន្ថែមពីលើការស្ដាប់សិស្សរបស់អ្នក សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេម្នាក់ៗនៅក្នុងថ្នាក់ ឬ អញ្ជើញដោយផ្ទាល់ខ្លួន ឲ្យសួរសំណួរអ្នកអំពីប្រធានបទ អ្វីក៏បាន ។ សំណួរសំខាន់បំផុតមួយដែលសិស្សរបស់អ្នកអាចសួរគឺ « ហេតុអ្វី ? » នៅពេលសួរដោយបំណងស្មោះដើម្បីយល់ពី « ហេតុអ្វី ? » គឺជាសំណួរដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ វាគឺជាសំណួរដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាចង់ឲ្យអ្នករៀនរបស់ពួកគេសួរ ។ ហេតុអ្វីយើងនៅទីនេះ ? ហេតុអ្វីក៏មានរឿងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះមនុស្សល្អ ? ហេតុអ្វីយើងគួរតែអធិស្ឋាន ? ហេតុអ្វីយើងគួរតែធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទ ? ជាញឹកញាប់សំណួរ « ហេតុអ្វី » នាំទៅរកការបំផុសគំនិត និង វិវរណៈ ។ ការស្គាល់ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង នឹងជួយឆ្លើយសំណួរ « ហេតុអ្វី » បានច្រើនបំផុត ។
នេះគឺជាកំណត់ចំណាំចុងក្រោយមួយអំពីការឆ្លើយសំណួរ ។ វាសំខាន់ដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់អ្នកថា ទោះបីជាដំណឹងល្អផ្ដល់ចម្លើយជាច្រើន ចំពោះសំណួរសំខាន់បំផុតនៃជីវិត ទោះជាមិនទាំងអស់ក្ដី ក៏សំណួរខ្លះមិនអាចត្រូវបានឆ្លើយនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះដែរ ដោយសារយើងខ្វះព័ត៌មានដែលចាំបាច់ដើម្បីឆ្លើយឲ្យត្រឹមត្រូវ ។ ហើយយើងរៀននៅក្នុងគម្ពីរយ៉ាកុបដូចនេះ ៖ « មើលចុះ កិច្ចការទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់សុទ្ធតែធំ ហើយអស្ចារ្យមែន ។ ឯជម្រៅនៃសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ក៏ពុំអាចរកឃើញដែរ ហើយមនុស្សគ្មានលទ្ធភាពនឹងរកឃើញផ្លូវរបស់ទ្រង់បានអស់ឡើយ ។ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់ស្គាល់ផ្លូវទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ទេ លើកលែងតែបានសម្ដែងដល់អ្នកនោះប៉ុណ្ណោះ » ( យ៉ាកុប ៤:៨ សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ១០១:៣២–៣៤ ) ។
ពាក្យដាស់តឿន ៖
ឥឡូវនេះខ្ញុំសូមផ្តល់ការដាស់តឿនមួយ ៖ សូមទទួលស្គាល់ថា អ្នកអាចនឹងជឿ ដូចជាសិស្សជាច្រើនរបស់អ្នកដែរថា អ្នកគឺជាអ្នកជំនាញខាងបទគម្ពីរ ខាងគោលលទ្ធិ និងខាងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ការសិក្សាថ្មីៗមួយបានបង្ហាញថា « កាលណាមនុស្សកាន់តែគិតថាគេស្គាល់ប្រធានបទមួយ នោះគេទំនងជាអះអាងថាគេយល់ច្រើនជាងអ្វីដែលគេចេះ ទាំងអះអាងថាមានចំណេះដឹង … និង ព័ត៌មានបំភ្លើសផង » ។៩
គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អរបស់យើង ត្រូវតែចៀសវាងពីការល្បួងនេះ ដែលត្រូវបានហៅថា ការអះអាងហួសហេតុ នោះ ។ វានឹងមិនអីទេដើម្បីនិយាយថា « ខ្ញុំមិនដឹងទេ » ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលនិយាយដូច្នោះ អ្នកមានការទទួលខុសត្រូវមួយដើម្បីស្វែងរកចម្លើយល្អបំផុតចំពោះសំណួរដែលសិស្សរបស់អ្នកសួរនោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១០១:៣២–៣៤ ) ។
នៅពេលអ្នកបង្រៀនសិស្សរបស់អ្នក ហើយឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេ ខ្ញុំសូមព្រមានថា អ្នកមិនត្រូវចែកចាយរឿង ឬ កត្តាដែលចង់បង្កើនសេចក្ដីជំនឿ ប៉ុន្តែមិនបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីពិត ឬការយល់ដឹង និង ការពន្យល់ដែលមិនត្រូវអំពីគោលលទ្ធិ និង ការអនុវត្តមកពីអតីតកាលរបស់យើងឡើយ ។ វាតែងតែឈ្លាសវៃជានិច្ចដើម្បីធ្វើឲ្យការសិក្សាពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការី និង ពួកសាវក នៅរស់ក្លាយជាការអនុវត្តមួយ បន្ដមានបច្ចុប្បន្នភាពចំពោះបញ្ហានានា គោលនយោបាយ និងសេចក្ដីថ្លែងរបស់សាសនាចក្រថ្មីៗតាមរយៈគេហទំព័រ mormonnewsroom.org និង LDS.org ហើយពិគ្រោះអំពីកិច្ចការរបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញ អិល.ឌី.អេស ដែលបានទទួលស្គាល់ គិតគូរ និង ស្មោះត្រង់ ដើម្បីប្រាកដថាអ្នកមិនបង្រៀនអ្វីដែលមិនពិត ហួសសម័យ ឬចម្លែក និង ខុសពីធម្មតា ។
អ្នកនិពន្ធអំពីការសិក្សាទៅលើការអះអាងហួសហេតុបានកត់ចំណាំថា « ទំនោរមួយដើម្បីអះអាងហួសហេតុ ជាពិសេសអ្នកដែលគិតថាខ្លួនជាអ្នកជំនាញ … អាចនឹងបំបាក់ទឹកចិត្តដល់បុគ្គលនោះពីការអប់រំខ្លួនគេនៅក្នុងផ្នែកជាក់លាក់ទាំងឡាយ ដែលពួកគេគិតថាខ្លួនគេចេះដឹងនោះ » ។១០
បន្ថែមពីលើការធ្វើជាអ្នករៀនពេញមួយជីវិត នោះអ្នកត្រូវតែធ្វើនូវរឿងទាំងនោះក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកផងដែរ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការនៅក្នុងខ្លួនអ្នក ។ រឿងដូច្នោះរួមមាន ការអធិស្ឋានប្រចាំថ្ងៃដោយស្មោះត្រង់ ការតមអាហារដោយស្មោះត្រង់ ការសិក្សា និង ការពិចារណាបទគម្ពីរ និងពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការីនៅរស់ជាទៀងទាត់ ការធ្វើឲ្យថ្ងៃឈប់សម្រាកជាទីរីករាយចិត្ត ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយរាបសា និងការចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ការថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឲ្យបានញឹកញាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ហើយទីបញ្ចប់ ការឈោងទៅជួយដល់អ្នកខ្វះខាត អ្នកក្រីក្រ និង ឯកោ—ទាំងអ្នកដែលជិតស្និត និងនៅទូទាំងពិភពលោក ។
ដើម្បីបំពេញនូវឱកាស និង ការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នកដោយត្រឹមត្រូវ អ្នកត្រូវតែអនុវត្តនូវអ្វីដែលអ្នកផ្សាយ !
ចូរក្លាហានក្នុងការស្វែងរកការប្រឹក្សា និងការកែតម្រូវមកពីអ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកទុកចិត្ត—ជាស្វាមី ឬ ភរិយា ជាអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាព ឬ អ្នកគ្រប់គ្រង ។ ចូរសួរពួកគេថាអ្នកអាចកែលម្អនៅត្រង់ចំណុចណាក្នុងភាពជាសិស្សផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ ចូរចៀសវាងពីអ្វីៗដែលបណ្ដេញព្រះវិញ្ញាណចេញ ។
បន្ថែមពីលើនោះ ខ្ញុំសូមផ្ដល់យោបល់ឲ្យអ្នកសម្ភាសខ្លួនឯងម្ដងម្កាល ហើយរំឭក នីហ្វៃទី ២ ២៦:២៩–៣២, អាលម៉ា ៥:១៤–៣០ និង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៣៣–៤៦។ ការធ្វើបែបនោះនឹងជួយអ្នកឲ្យស្គាល់ប្រភេទនៃការល្បួង ដែលយើងទាំងអស់គ្នាអាចនឹងជួប ។ ប្រសិនបើមានអ្វីមួយចាំបាច់ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងជីវិតអ្នក សូមដោះស្រាយដើម្បីជួសជុលវា ។
ចៀសវាងពីការល្បួងឲ្យឆ្ងល់អំពីអារម្មណ៍របស់អ្នករួមការងារអ្នក ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរមើលឲ្យជ្រៅទៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកផ្ទាល់ ហើយស្រាវជ្រាវរកបំណងប្រាថ្នា និង អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ មានតែពេលនោះហើយ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចផ្លាស់ប្ដូរដួងចិត្តអ្នក ហើយសម្របបំណងប្រាថ្នា និងអារម្មណ៍របស់អ្នកទៅនឹងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។
ជំនាន់កំពុងពេញវ័យ ចាំបាច់ត្រូវដឹង យល់ ឱបក្រសោបយក និងចូលរួមនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ។ ការយល់អំពីផែនការនឹងផ្ដល់ដល់ពួកគេនូវយោបល់ដ៏ទេវភាពមួយ ដែលបង្ហាញពីខ្លួនគេក្នុងនាមជាបុត្រា និង បុត្រីរបស់ព្រះដែលផ្ដល់ដល់ពួកគេនូវកែវភ្នែក ដើម្បីយល់ដឹងស្ទើរតែគ្រប់គោលលទ្ធិ ការអនុវត្ត និងគោលនយោបាយរបស់សាសនាចក្រ ។
ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកចាំបាច់ត្រូវទទួលយកឱកាស និង ការទទួលខុសត្រូវ ដើម្បីបង្រៀនយុវវ័យសតវត្សរ៍ទី ២១ នេះនូវគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលអនុមតិដោយព្រះ និង តួនាទីនៃគ្រួសារនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។១១
គោលលទ្ធិនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច
គោលលទ្ធិនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍អស់កល្បជានិច្ច និងគ្រួសារ គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយក្នុងផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះ ។ វារួមមានក្រុមគ្រួសារដែលបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ជាចំណែកនៃគ្រួសារដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ នៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។ ដោយសារគោលលទ្ធិនេះទាក់ទងដោយផ្ទាល់ទៅនឹងគ្រួសារ និងកូនចៅវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ នោះយើងត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងលោកុប្បត្តិថា « ក៏បង្កើតគេឡើងជាប្រុសជាស្រី » ហើយថាទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យលោកឪពុកអ័ដាម និងអ្នកម្ដាយអេវ៉ាឲ្យ « បង្កើតកូនឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើង » ( សូមមើល លោកុប្បត្តិ ១:២៧–២៨ ) ។
ដូចបាននិយាយថា ផែនការនៃសុភមង្គលចាប់ផ្ដើម ហើយបញ្ចប់ជាមួយនឹងគ្រួសារ ។ ប្រាកដណាស់ គ្រួសារបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងពិភពមុនជីវិតនេះ ដែលយើងបានរស់នៅក្នុងនាមជាសមាជិកនៃគ្រួសាររបស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌របស់យើង ។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់ ការតាំងចិត្ត និង ទំនាក់ទំនងក្ដីស្រឡាញ់ជាគ្រួសារនឹងមិនគ្រាន់តែបន្ដមានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏នឹងចម្រើនឡើងនៅក្នុងដំណើរការនៃការបង្កើតកូនចៅផងដែរ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣១:១–៤, ១៣២:១៩ ) ។
ធាតុសំខាន់ដែលភ្ជាប់វាទាំងអស់ជាមួយគ្នា—ទៅនឹងផែនការរបស់ព្រះ និងជោគវាសនាដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង គឺវាអាស្រ័យ និងស្ថិតនៅលើ—ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ធ្វើឲ្យអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអាចកើតឡើងបាន ដោយគ្មានកំណត់រួមមានទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ការយកចិត្តទុកដាក់ និងអាពាហ៍ពិពាហ៍ និង គ្រួសារអស់កល្បជានិច្ច ។
ព្រះអម្ចាស់បង្រៀនយើងថា គ្មានមនុស្សនៅលីវណាម្នាក់ អាចទទួលបាននូវអ្វីៗទាំងអស់ ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងប្រទានដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ឡើយ មិនថាសេចក្ដីសុចរិតរបស់គាត់មានកម្រិតយ៉ាងណាទេ ។ បុគ្គលនៅលីវបំពេញតម្រូវការបានតែពាក់កណ្ដាលប៉ុណ្ណោះ ពុំអាចរស់នៅក្នុងកម្រិតដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃនគរសេឡេស្ទាលឡើយ ( សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ១១:១១, គ. និង ស. ១៣១:១–៤ ) ។
សិស្សរបស់អ្នកចាំបាច់ត្រូវយល់ថា គោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់គឺដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះ តាមរយៈការទទួលរូបកាយសាច់ឈាម ការអនុវត្តសិទ្ធិជ្រើសរើស និងការបំពេញតួនាទីដែលពីមុនគឺជារបស់ផងព្រះបិតាមាតាសួគ៌តែប៉ុណ្ណោះ—គឺតួនាទីជាស្វាមី ភរិយា និង ជាឪពុកម្ដាយ ។
ព្យាការីបានអះអាងថា អស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលសក្ដិសម ហើយដែលពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តែពុំអាចផ្សារភ្ជាប់នឹងដៃគូ ឬមានកូនចៅនៅក្នុងជីវិតនេះអាចនឹង មានឱកាសទាំងនោះនៅក្នុងជីវិតនាបរលោនាយ ។
សូមបង្រៀនយុវវ័យថា នៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺស្វាគមន៍ដល់មនុស្សទាំងអស់ មកថ្វាយបង្គំ បម្រើ និង រីកចម្រើនជាមួយគ្នាក្នុងនាមជាបងប្អូនប្រុសស្រីនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ សូមរំឭកពួកគេអំពីអ្វីដែលលីហៃបានបង្រៀន—ថាគោលបំណង និង សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ព្រះ សម្រាប់កូនចៅទាំងអស់របស់ទ្រង់ អាចត្រូវបានសង្ខេបដូចនេះថា ៖ « លោកអ័ដាមបានធ្លាក់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យមានមនុស្សលោក ហើយមានមនុស្សលោក ដើម្បីឲ្យគេអាចមានសេចក្ដីអំណរ » ( នីហ្វៃទី ២ ២:២៥ ) ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យឲ្យយើងទទួលយកនិយមន័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ទ្រង់ ហើយគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទីមួយរបស់ទ្រង់ឲ្យ « បង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញ » ( លោកុប្បត្តិ ១:២៨ )—មិនគ្រាន់តែដើម្បីបំពេញតាមផែនការរបស់ទ្រង់ទេ ប៉ុន្តែក៏ដើម្បីរកអំណរដែលផែនការទ្រង់បានរៀបចំឡើងដើម្បីប្រទានឲ្យបុត្រា និង បុត្រីរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។
ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រ សូមជួយដល់យុវវ័យរបស់យើងឲ្យមានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់អំពីផែនការនៃសុភមង្គលរបស់ព្រះថាពិតជាមានអំណរកើតមានដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ សូមជួយពួកគេដឹងរឿងនេះ ឱបក្រសោបយកវា ចូលរួមនឹងវា ហើយការពារវា ។ បទពិសោធន៍រយៈពេល ៤០ ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំ ដែលមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅខ្ញុំបារម្ភថា សមាជិកសាសនាចក្ររបស់យើង ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ដ៏ច្រើន ពុំយល់អំពីផែនការសម្រាប់ជោគវាសនាដ៏អស់កល្ប និងដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេឡើយ ។
ដូច្នេះគ្រូបង្រៀនរបស់ខ្ញុំអើយ យើងគួរតែស្វែងរក ហើយរីករាយនឹងឱកាសទាំងនេះ ដើម្បីពន្យល់អំពីខាងគោលលទ្ធិ និងខាងវិញ្ញាណថា ហេតុអ្វីយើងជឿថាចំណេះដឹងអំពីផែនការសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ នឹងឆ្លើយចំពោះសំណួរ « ហេតុអ្វី » ភាគច្រើនដែលយើងត្រូវបានគេសួរ ។ ការបង្ហាញពីជំនឿរបស់យើងទៅលើជីវិតមុនជីវិតនេះ ដែលយើងបានរស់នៅជាកូនចៅវិញ្ញាណរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះមាតាសួគ៌ អនុញ្ញាតឲ្យយើងពន្យល់ថាហេតុអ្វីផែនដីនេះត្រូវបានបង្កើតឡើង ។ គោលបំណងសំខាន់មួយនៃជីវិតរមែងស្លាប់ គឺថាយើងអាចចម្លងបទពិសោធន៍គ្រួសារនោះមកខ្លួនយើង ក្នុងគ្រានេះក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ ជាជាងក្នុងនាមជាកូន ។ សូមរក្សាទុកនូវការយល់ដឹងគ្រឹះរបស់អ្នកអំពីគោលលទ្ធិ និងគោលបំណងនៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងដើម្បីសុភមង្គលដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។ ហើយបន្ដបង្រៀនអំពីវា ។
សេចក្ដីបញ្ចប់
ដូច្នោះដើម្បីបញ្ចប់ និង សង្ខេបចំណុចទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានចែកចាយជាមួយនឹងអ្នកគឺ ៖
-
បង្រៀនសិស្សឲ្យដាក់បញ្ចូលការរៀនសូត្រដោយការសិក្សា និងសេចក្ដីជំនឿជាមួយនឹងទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធ ។
-
សូមបង្រៀនសិស្សឲ្យបន្ដជិះនៅលើទូក ហើយតោងឲ្យជាប់ !
-
បង្រៀនសិស្សឲ្យគ្រប់គ្រងលើឧបករណ៍ចល័តរបស់ពួកគេ ហើយផ្ដោតទៅលើទំនាក់ទំនងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យច្រើនជាងអ៊ិនធើរណិត ។
-
ចាក់ថ្នាំបង្ការដល់សិស្សជាមួយនឹងសេចក្ដីពិតនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដែលរកបាននៅក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
សូមចងចាំថា « ហេតុអ្វី ? » អាចជាសំណួរដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលដឹកនាំទៅរកការយល់ដឹងអំពីដំណឹងល្អ ។
-
រៀនឲ្យចេះស្ទាត់អំពីមាតិកានៃសំណេរប្រធានបទដំណឹងល្អ ។
-
ចូរកុំអះអាងហួសហេតុ ហើយកុំខ្លាចនឹងនិយាយថា « ខ្ញុំមិនដឹង » ។
-
ចូរធ្វើជាអ្នករៀនសូត្រពេញមួយជីវិត ។
-
ស្វែងរកការប្រឹក្សា និងការកែលម្អមកពីអ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកទុកចិត្ត ។
-
ពិចារណាធ្វើការសម្ភាសខ្លួនឯងម្ដងម្ដាលដើម្បីពិនិត្យមើលការរៀបចំខ្លួនខាងវិញ្ញាណ ភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងប្រសិទ្ធភាពរបស់អ្នក ។
-
បង្រៀនថា ផែនការនៃសុភមង្គលចាប់ផ្ដើម ហើយបញ្ចប់ជាមួយនឹងគ្រួសារ ។ ចាំទុកក្នុងចិត្តអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះគ្រប់ពេល ។
-
បង្រៀនថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគ្រួសារនាំមកនូវអំណរដ៏យូរអង្វែង ។
សូមចងចាំ ការដាក់បញ្ចូលការរៀនសូត្រដោយការសិក្សា ដោយសេចក្ដីជំនឿ និង ដោយទីបន្ទាល់បរិសុទ្ធ នាំមកនូវការប្រែចិត្តជឿពិត និង យូរអង្វែង ។ លើសពីនោះទៀត សេចក្ដីជំនឿរឹងមាំទៅលើដង្វាយធួននៃព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺសំខាន់ចំពោះកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ និង ការរីកចម្រើនរបស់យើង ។
សូមឲ្យអ្នកមានអំណរ និងភាពសុខសាន្ដដែលកើតមានមកពីការដឹងថា តាមរយៈការបង្រៀនរបស់អ្នក នោះអ្នកបានជះឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ ហើយបានជួយលើកស្ទួយដល់កូនម្នាក់ៗរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ នៅលើដំណើររបស់ពួកគេ ត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ទ្រង់វិញ ។