គោលបំណងដែលនឹងផ្លាស់ប្ដូរការងារបម្រើរបស់យើង

ខណៈដែលមានគោលបំណងជាច្រើនសម្រាប់ការងារបម្រើ នោះការខិតខំរបស់យើងនៅក្នុងការងារបម្រើគួរត្រូវបានដឹកនាំដោយបំណងប្រាថ្នាមួយ ដើម្បីជួយមនុស្សដទៃទៀតឲ្យសម្រេចបានការប្រែចិត្តជឿផ្ទាល់ខ្លួនមួយដែលស៊ីជម្រៅ ហើយប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

នៅពេលយើងស្រឡាញ់មនុស្សដទៃដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះយើងចង់ជួយពួកគេដូចជាទ្រង់ដែរ ។ ក្នុងនាមជាអ្នកគង្វាលល្អ ទ្រង់គឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតនៃការងារបម្រើដ៏មានន័យ ។

ដើម្បីធ្វើឲ្យការងារបម្រើរបស់យើងបានដូចជាទ្រង់ វាគឺជារឿងដ៏សំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថា ការខិតខំរបស់ទ្រង់ដើម្បីស្រឡាញ់ លើកស្ទួយ ហើយប្រទានពរ មាននូវគោលដៅដ៏ខ្ពស់មួយលើសពីការបំពេញតាមសេចក្ដីត្រូវការភ្លាមៗទៅទៀត ។ ប្រាកដណាស់ ទ្រង់ជ្រាបពីសេចក្ដីត្រូវការប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ហើយមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះការរងទុក្ខបច្ចុប្បន្នរបស់ពួកគេ ។ ដូច្នេះ ទ្រង់បានព្យាបាល អភ័យទោស ហើយបានបង្រៀន ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យចង់ធ្វើលើសពីការមើលថែដល់សេចក្ដីស្រេកឃ្លានៅថ្ងៃនោះទៅទៀត ( សូមមើលយ៉ូហាន ៤:១៣–១៤ ) ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យមនុស្សដែលនៅជុំវិញទ្រង់ដើរតាមទ្រង់ ( សូមមើលលូកា ១៨:២២, យ៉ូហាន ២១:២២ ) ស្គាល់ទ្រង់ ( សូមមើលយ៉ូហាន ១០:១៤, គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២:២២–២៤ ) ហើយឈានដល់សក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ ( សូមមើលម៉ាថាយ ៥:៤៨ ) ។ រឿងនេះក៏ដូចគ្នានៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ ( សូមមើលគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៧:១៣ ) ។

មានវិធីរាប់មិនអស់ដែលយើងអាចជួយផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃ ប៉ុន្តែនៅពេលគោលដៅចុងបញ្ចប់នៃការងារបម្រើរបស់យើងគឺដើម្បីជួយមនុស្សដទៃឲ្យមកស្គាល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ នោះយើងនឹងខិតខំធ្វើការឆ្ពោះទៅរកថ្ងៃដែលយើងពុំចាំបាច់ត្រូវបង្រៀនអ្នកជិតខាងរបស់យើងឲ្យស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នានឹងស្គាល់ទ្រង់ ( សូមមើលយេរេមា ៣១:៣៤ ) ។

ការផ្ដោតសំខាន់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺលើសពីសេចក្ដីត្រូវការភ្លាមៗ

មានមនុស្សមួយចំនួនបានខិតខំនាំមិត្តរបស់ពួកគេទៅឯព្រះយេស៊ូវដើម្បីបានជាពីជំងឺខ្វិន ។ នៅទីបញ្ចប់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាបាលបុរសនោះ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏សព្វព្រះទ័យចង់អភ័យទោសដល់គាត់ឲ្យរួចផុតពីអំពើបាបរបស់គាត់ផងដែរ ( សូមមើល លូកា ៥:១៨–២៦ ) ។
នៅពេលមនុស្សនាំយកស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើកំផឹតមកឯព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះការដកយកការផ្ដន្ទាទោសរបស់ទ្រង់បានសង្គ្រោះដល់ជីវិតនាងខាងរូបកាយ ។ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏សព្វព្រះទ័យចង់សង្គ្រោះនាងខាងវិញ្ញាណផងដែរ ដោយមានបន្ទូលប្រាប់នាងឲ្យ« អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ » ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:២–១១ ) ។
ម៉ារា និង ម៉ាថា បានឲ្យគេនាំពាក្យទៅទូលព្រះយេស៊ូវ ដោយសូមឲ្យទ្រង់យាងមកព្យាបាលមិត្តរបស់ទ្រង់គឺ ឡាសារ ។ ព្រះយេស៊ូវដែលបានព្យាបាលមនុស្សដទៃរាប់មិនអស់ បានព្យារពេលការយាងទៅដល់របស់ទ្រង់ រហូតទាល់តែឡាសារបានស្លាប់ទៅ ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបពីអ្វីដែលគ្រួសារនោះចង់បាន ប៉ុន្តែដោយការធ្វើឲ្យឡាសាររស់ពីស្លាប់មកវិញ នោះទ្រង់បានពង្រឹងដល់ទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់( សូមមើលយ៉ូហាន ១១:២១–២៧ ) ។

តើមានឧទាហរណ៍អ្វីផ្សេងទៀតដែលអ្នកអាចបន្ថែមក្នុងបញ្ជីនេះ ?

តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ?

ប្រសិនបើគោលបំណងរបស់យើងគឺដើម្បីជួយមនុស្សដទៃឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះវានឹងផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលយើងធ្វើការងារបម្រើ ។ នេះគឹជាវិធីមួយចំនួនដែលការយល់ដឹងនេះអាចដឹកនាំការខិតខំរបស់យើងដើម្បីធ្វើការងារបម្រើ ។

យោបល់ទី ១ ៖ តភ្ជាប់ការបម្រើជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ

រាល់ការខិតខំរបស់យើងដើម្បីធ្វើកិច្ចការល្អមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែយើងអាចរកមើលឱកាសដើម្បីពង្រីកការបម្រើរបស់យើងដោយតភ្ជាប់វាជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើគ្រួសារដែលយើងផ្ដល់ការងារបម្រើមានជំងឺ អាហារមួយពេលប្រហែលជាមានប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែការបង្ហាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សាមញ្ញរបស់អ្នកអាចមានកាន់តែច្រើន តាមរយៈទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានចំពោះពួកគេ ។ ជំនួយរបស់អ្នកសម្រាប់ការមើលថែទីធ្លាស្មៅនឹងទទួលបានការអរគុណ ប៉ុន្តែវាប្រហែលជាកាន់តែមានន័យទៀតជាមួយនឹងការផ្ដល់ឲ្យនូវការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាពមួយ ។

អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនថា « មនុស្សម្នាក់ដែលមានចិត្តល្អអាចជួយមនុស្សម្នាក់ប៉ះកង់ឡាន នាំមិត្តរួមបន្ទប់ទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិត ទទួលអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយនឹងមនុស្សម្នាក់ដែលសោកសៅ ឬញញឹម ហើយនិយាយពាក្យសួស្ដីដែលធ្វើឲ្យគាត់មានភាពរីករាយ ។

« ប៉ុន្តែអ្នកធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិទីមួយនឹងធ្វើបន្ថែមពីលើសកម្មភាពដ៏សំខាន់នៃការបម្រើទាំងនេះដោយឯកឯង » ។^១

យោបល់ទី ២ ៖ ផ្ដោតលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា

កាលប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានមានប្រសាសន៍ជាលើកដំបូងទៅកាន់សមាជិក ក្នុងនាមជាប្រធានសាសនាចក្រ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « សូមបន្តនៅលើផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា » ។ ការធ្វើ និងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា« នឹងបើកទ្វារទៅកាន់ពរជ័យ និងឯកសិទ្ធិខាងវិញ្ញាណទាំងអស់ ដែលមាន » ។^២

ក្នុងនាមជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងបានជ្រមុជទឹក បានបញ្ជាក់ ហើយបានទទួលអំណាយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ សមាជិកបុរសសក្ដិសមទទួលបព្វជិតភាព ។ យើងទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់អំណោយទានពិសិដ្ឋរបស់យើង ហើយដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នាជាគ្រួសាររៀងរហូត ។ ពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះទាំងនេះ និងសេចក្ដីសញ្ញាដែលពាក់ព័ន្ធគឺចាំបាច់ចំពោះយើងឲ្យប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ដើម្បីយើងអាចនៅជាមួយនឹងទ្រង់ ។

យើងអាចមានតួនាទីដ៏សំខាន់មួយដើម្បីដើរតួនៅក្នុងការជួយមនុស្សដទៃនៅតាមផ្លូវនោះ នៅពេលយើងជួយពួកគេរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ហើយរៀបចំខ្លួនធ្វើសេចក្ដីសញ្ញានាពេលអនាគត ។^៣ តើអ្នកអាចជួយបុគ្គលម្នាក់ៗ ឬក្រុមគ្រួសារដែលអ្នកប្រើឲ្យទទួលពិធីបរិសុទ្ធបន្ទាប់ដែលពួកគេត្រូវការដោយរបៀបណា ? ការណ៍នេះអាចមានន័យថា ការជួយរៀបចំខ្លួនឪពុកម្នាក់ឲ្យជ្រមុជទឹកកូនស្រីរបស់គាត់ ការពន្យល់ពីពរជ័យនៃសេចក្ដីសញ្ញាបន្ទាប់ដែលត្រូវធ្វើ ឬការចែកចាយវិធីដើម្បីមានបទពិសោធន៍មួយកាន់តែមានន័យ ដោយរំឭកសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងកាលទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។

យោបល់ទី ៣ ៖ អញ្ជើញ ហើយលើកទឹកចិត្ត

នៅពេលសមរម្យ សូមប្រឹក្សាអំពីការប្រែចិត្តជឿ និងការខិតខំរបស់ពួកគេឲ្យក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទជាមួយនឹងមនុស្សដែលអ្នកមើលថែ ។ ចូរប្រាប់ឲ្យពួកគេដឹងពីកម្លាំងដែលអ្នកឃើញពួកគេមាន ហើយស្ងើចសរសើរដល់ពួកគេ ។ សូមស្វែងរកចំណុចដែលពួកគេគិតថាពួកគេអាចកែលម្អ ហើយពិភាក្សាពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយ ។ ( សម្រាប់យោបល់បន្ថែមស្ដីពីការប្រឹក្សារួមគ្នាជាមួយនឹងមនុស្សដែលអ្នកផ្ដល់ការងារបម្រើ សូមមើល « Counsel about Their Needs » Liahona, ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៦–៩ ) ។

សូមកុំខ្លាចដើម្បីអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយអញ្ញាតឲ្យទ្រង់ជួយពួកគេឈានទៅដល់សក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ ។ ការអញ្ជើញនេះអាចការផ្លាស់ប្ដូរជីវិត នៅពេលវារួមផ្សំនឹងការបង្ហាញពីភាពជឿជាក់របស់អ្នកចំពោះពួកគេ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកលើទ្រង់ ។

របៀបប្រាំមួយយ៉ាងដែលយើងអាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកព្រះគ្រីស្ទ

ខាងក្រោមនេះគឺជាយោបល់ដើម្បីគាំទ្រដល់មនុស្សដទៃ នៅក្នុងការធ្វើឲ្យជីវិតប្រសើរឡើង ហើយរីកចម្រើននៅលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា ។ ( សូមមើល ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ជំពូកទី ១១ សម្រាប់គំនិតបន្ថែមទៀត ) ។

ចែកចាយ ។ ចូរទៀងត្រង់ ហើយក្លាហាន នៅពេលចែកចាយពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយអ្នក នៅពេលអ្នកបានព្យាយាមខិតទៅជិតទ្រង់ តាមរយៈការរស់នៅតាមគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ទោះជាមានឧបសគ្គក្ដី ។
សូមសន្យានូវពរជ័យ ។ មនុស្សត្រូវការហេតុផលពិតប្រាកដមួយដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ដែលសំខាន់ជាងហេតុផលមិនផ្លាស់ប្ដូរ ។ ការពន្យល់ពីពរជ័យដែលទាក់ទងនឹងទង្វើមួយអាចផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្តដ៏មានអនុភាព ( សូមមើលគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាណ ១៣០:២០–២១ ) ។
អញ្ជើញ ។ ការរស់នៅតាមគោលការណ៍មួយនៃដំណឹងល្អនាំមកនូវទីបន្ទាល់មួយដែលពិត ( សូមមើលយ៉ូហាន ៧:១៧ ) ហើយវាដឹកនាំទៅរកការប្រែចិត្តជឿដ៏មុតមាំ ។^៤ រាល់ឥទ្ធិពលចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ស្ទើរតែអាចដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងការអញ្ជើញដ៏សាមញ្ញមួយដើម្បីធ្វើរឿងមួយដែលនឹងជួយពួកគេឲ្យរីកចម្រើន ។
ដាក់ផែនការជាមួយគ្នា ។ តើអ្វីទៅដែលចាំបាច់ត្រូវកើតឡើងចំពោះពួកគេ ដើម្បីរក្សាការតាំងចិត្តរបស់ពួកគេដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរប្រកបដោយភាពជោគជ័យ ? តើអ្នកអាចជួយដោយរបៀបណា ? តើវាមានពេលវេលាកំណត់ដែរឬទេ ?
គាំទ្រ ។ ប្រសិនបើអាចធ្វើបាន សូមបង្កើតបណ្ដាញគាំទ្រមនុស្សមួយដែលវាអាចជួយបុគ្គលនោះឲ្យបន្តទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត ហើយមានជោគជ័យ ។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការអ្នកគាំទ្រម្នាក់ ។
តាមដាន ។ សូមចែកចាយការរីកចម្រើនជាទៀងទាត់ ។ សូមបន្តផ្ដោតទៅលើផែនការនោះ ប៉ុន្តែសូមកែសម្រួលវា ប្រសិនបើចាំបាច់ ។ ចូរមានចិត្តអត់ធ្មត់ តស៊ូ ហើយលើកទឹកចិត្ត ។ ការផ្លាស់ប្ដូរអាចត្រូវការពេលវលា ។

ការអញ្ជើញឲ្យអនុវត្ត

សូមពិចារណាពីវិធីដែលការខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីផ្ដល់ការងារបម្រើ—ទោះតូច ឬធំក្ដី—អាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យពង្រឹងការប្រែចិត្តជឿរបស់ពួកគេ ហើយប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

សូមចែកចាយបទពិសោធន៍របស់អ្នក

សូមផ្ញើមកកាន់យើងនូវបទពិសោធន៍របស់អ្នក នៅពេលអ្នកបានផ្ដល់ការងារបម្រើដល់មនុស្សដទៃ ឬទទួលបានការងារបម្រើ ។ សូមចូលទៅ liahona.lds.org ហើយចុចលើ « Submit an Article or Feedback » ។

អត្ថបទ « គោលការណ៍នៃការងារបម្រើ » មានគោលបំណងជួយយើងឲ្យមើលថែគ្នាទៅវិញទៅមក—ពុំមែនយកវាទៅចែកចាយជាសារលិខិតនៅពេលទៅសួរទុក្ខឡើយ ។ នៅពេលយើងស្គាល់អស់អ្នកដែលយើងបម្រើ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបំផុសគំនិតយើងឲ្យដឹងអំពីសារលិខិតអ្វីខ្លះដែលពួកគេអាចត្រូវការបន្ថែមពីលើការមើលថែ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់យើង ។