Ang Atong Mahangturong Pagkatawo isip mga Ginikanan

Ni Katie Sue Embley

Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.

Pinasikad sa naandan, nga kalibutanong mga sumbanan, dili ko usa ka inahan, apan ang Dios nasayud—ug nasayud ko—sa akong mahangturong pagkatawo.

Usahay maghunahuna ko kon mahimo ba gayud kaha ako nga usa ka inahan niining kinabuhia o kon kinahanglan ba ko nga magpaabut alang sa gisaad nga mga panalangin sa Dios nga matuman diha sa sunod nga kinabuhi. Manghinaut ko nga makaingon nga wala gayud ako magreklamo mahitungod sa pagka-dalaga. Apan kon mosulti ko sa tinuod, dunay mga adlaw nga lisud kaayo. Mobati ko og pag-inusara. Nawad-an ko sa kadasig.

Apan usab, mosulti ko sa tinuod, duna koy mga adlaw nga, maanindot kaayo. Aduna koy mga adlaw nga mobati ko og hingpit nga kalinaw mahitungod sa direksyon nga akong padulngan ug natuman pinaagi sa tanan nakong nakat-unan. Usa niadtong mga nindot nga mga adlaw dili pa kaayo dugay ang milabay, naa koy nahunahunaan: “Nganong bulahan man ko kaayo? Nganong nakaangkon man ko niining tanan nga maanindot kaayo nga mga kasinatian?”

Nakaplagan nako ang akong tubag diha sa Basahon ni Mormon: “Ang Dios mitugyan kanimo uban niini nga mga butang, diin mga sagrado, diin siya miamping nga sagrado, ug usab diin siya moamping ug mopatunhay alang sa usa ka maalamon nga katuyoan diha kaniya, nga siya makapakita sa iyang gahum ngadto sa umaabut nga mga kaliwatan” (Alma 37:14).

Bisan tuod nga kana nga bersikulo gisulat mahitungod sa mga palid nga tumbaga, kadtong mga pulong nakatudlo kanako og usa ka butang nga wala nako mahunahunai sukad. Ang Dios misalig kanako niini nga mga kasinatian aron ako makapanalangin sa umaabut nga mga henerasyon. Aron makatabang ko sa akong umaabut nga mga anak, ug sa tanang mga anak sa Dios, aron makaila Kaniya.

Si Presidente Henry B. Eyring, Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, mipasabut nga “bisan unsa ang inyong personal nga kahimtang, kamo kabahin––usa ka importante nga bahin––sa pamilya sa Dios ug sa inyong kaugalingon nga pamilya, bisan pa sa umaabut, niini nga kalibutan, o sa kalibutan sa espiritu. Ang inyong responsibilidad gikan sa Dios mao ang pag-amuma sa daghan sa Iyang ug inyong mga sakop sa pamilya kutob sa mahimo uban sa inyong gugma ug inyong hugot nga pagtuo kang Ginoong Jesukristo.”¹

Pagpili sa Pag-andam

Sa ubang mga adlaw gusto ko kaayo nga makauban sa akong mahangturon nga kauban ug sa akong mga anak. Sama ra kini nga dunay tipik nako nga nasayud nga wala pa gihapon nako mahimamat ang labing importanting mga tawo sa akong kinabuhi, ug nanghinaut ko nga mahatagan nako sila sa akong gugma.

Apan ang kamatuoran mao, nga bisan kon wala sila dinhi, ug bisan ingon kana og damgo nga layo kaayo, makahimo ako og mga pagpili alang kanila.

Mipaambit usab si Presidente Eyring sa sugilanon sa dihang siya usa pa ka bishop ug ang usa ka batan-ong lalaki miadto sa iyang buhatan. Kini nga tawo nakahimo og dako nga kasaypanan, apan gusto siya nga mag-usab. Gusto niya nga iyang umaabut nga mga anak mabugkos ngadto sa amahan kinsa makagamit sa iyang pagkapari. Andam niyang panglimbasugan ang tibuok proseso sa paghinulsol aron makahatag niana nga gasa ngadto sa iyang mga anak.

Si Presidente Eyring miingon nga kini nga tawo “nabati ang panginahanglan sa mga bata nga iyang gipangandoy, ug sayo ug libre niya kining gihatag. Iyang gisakripisyo ang iyang garbo ug katapulan ug pagkadili sensitibo sa mga pagbati. Sigurado ko nga dili na kini sama sa sakripisyo karon.”²

Ang Akong Pagkatawo:Usa ka Inahan

Bag-uhay lang ko nga nakakita og usa ka litrato sa akong mama sa gamay pa nga bata. Gwapa kaayo siyang tan-awon sa iyang kulong nga buhok ug gamay nga sinina nga asul. Apan kon motan-aw ko niana nga litrato, ang akong makita dagway ra sa akong inahan diha sa lawas sa gamayng bata. Nasayud ko nga daw dili kana ingon niana sa dihang gikuha ang litrato—apan siya sa kanunay ang akong inahan.

Nakapahunahuna kini kanako mahitungod sa tanang mga gasa nga iyang giandam alang kanako sa wala pa ko natawo. Naghunahuna ko kon giunsa niya sa pagkat-on sa paghimo og matahum nga panimalay. Naghunahuna ko kon giunsa niya sa pagpaningkamot og maayo sa pag-eskwela aron mahimong usa ka nars, ug giunsa niya sa pagtuon sa ebanghelyo aron mapalig-on ang iyang kaugalingong pagpamatuod. Naghunahuna ko kon sa unsang paagi nga siya mapaubsanon nga misakripisyo sa tanang butang aron maamumahan ko ug ang among pamilya.

Ug dayon ako nakaamgo: Sa akong umaabut nga mga anak, usa ako ka inahan. Ug sa mga mata sa Dios, ang akong mahangturon nga pagkatawo mao nga usa ka inahan.

Si Presidente Russell M. Nelson nagtudlo nga “matag babaye usa ka inahan pinasikad sa hiyas sa iyang mahangturon nga balaan nga kapalaran.”³ Matag babaye usa ka inahan, ug matag lalake usa ka amahan, dili igsapayan kon ikaw adunay mga anak o wala. Ang atong kaliwatan mahimong moanhi niini nga kinabuhi o sa sunod, apan kana dili makausab sa atong mahangturong pagkatawo isip mga ginikanan.

Ang Akong Gasa ngadto sa Umaabut nga mga Henerasyon

Karon mismo, lisud kaayo hunahunaon. Adunay mga adlaw nga mobati ko og pag-inusara. Adunay mga adlaw nga mabalaka ko kon nakatuman ba ko sa akong katuyoan o kon nakahimo ba ko og kalainan alang sa uban.

Apan makapili ko sa husto karon aron mahimong usa ka positibo nga impluwensya sa mga tawo sa akong kinabuhi. Adunay mga anak nga akong maamuma ug matudloan. Adunay mga paagi nga akong magamit ang akong mga kasinatian sa pagpanalangin sa uban. Ug usa ka adlaw, tingali ang akong mga anak makatan-aw og litrato nako ug dili masabtan ang akong pagka-ako gawas sa ilang inahan.