Mga Hulagway sa Hugot nga Pagtuo
Rodrigo Quintanilla
Valparaíso, Chile
“Si Rodrigo maayo kaayo nga tawo, naglibog ko nganong nahitabo kini nga aksidente kaniya,” miingon si Paola, gilitratohan uban ni Rodrigo ug apo nga babaye nga si Emily. “Apan paglabay sa panahon, among nasabtan kon sa unsang paagi ang Langitnong Amahan mitubag sa among mga pag-ampo.”
“Kinahanglan nga maghunahuna ko og lahi nga panarbaho, busa nag-ampo ko alang sa giya sa Espiritu,” miingon si Rodrigo. “Gitubag ko sa Dios.”
“Kanunay nakong gisultihan si Rodrigo nga nakadayeg ko kaniya tungod sa iyang kalig-on,” miingon si Paola, uban sa apong babaye nga si Emily. “Morag dili gyud ko mahimong ingon ka maisugon sama kaniya.”
“Pabilin diha sa ebanghelyo,” miingon si Rodrigo niadtong nag-antus og makapausab sa kinabuhi nga aksidente o panghitabo. “Mas lisud ang kinabuhi kon wala kini.”
Uban sa giya sa Espiritu Santo ug tabang gikan sa iyang pamilya, nakasugod si Rodrigo og malampuson nga negosyo nga diha ra sa balay.
Sa dihang ang usa ka aksidente sa konstruksyon mihimo kaniya nga dili na makalakaw, dili na makatrabaho si Rodrigo Quintanilla isip welder—o mobuhat og daghan pa nga mga butang. Apan nakahukom siya nga mopadayon uban sa hugot nga pagtuo, mosalig sa plano sa Langitnong Amahan alang kaniya ug sa iyang pamilya.
Leslie Nilsson, litratista
Kon adunay ngil-ad kaayo nga mahitabo kanato, mahimo kitang motubag sa usa sa duha ka mga paagi. Mahimo kitang masuko sa Dios ug mobiya sa Simbahan, nga dili na manginlabut niini. O mahimo kitang moluhod, mag-ampo, ug mopadayon sa paglambo.
Wala ako mawad-i og pagtuo, ni mangutana sa akong kaugalingon, “Nganong nahitabo man kini kanako?” Dili ko gustong mosubay niana nga dalan.
Kon ang pagsulay moabut kanato, nasayud ko nga ang atong Amahan sa Langit mohatag og paagi lahos niana nga pagsulay. Samtang nagpaayo ko, ang pagkaangkon sa pakig-uban sa Espiritu Santo importante kaayo. Kinahanglan nga maghunahuna ko og lahi nga panarbaho, busa nag-ampo ko alang sa giya sa Espiritu. Gitubag ko sa Dios.
Akong gigahin ang unang tuig human sa akong pagkaaksidente aron maulian ug magpaayo. Akong gigahin ang ikaduhang tuig sa pagdeterminar kon unsay buhaton. Kinahanglan nga makakita ko og trabaho nga makasapal sa nag-unang mga panginahanglan sa akong pamilya—usa ka trabaho nga dili kaayo magkinahanglan og kusog ug nga mabuhat ra nako gikan sa wheelchair.
Uban sa tabang sa akong asawa, si Paola, ug sa akong mga anak, si Ricardo ug Nicol, misugod ko og negosyo nga diha ra sa balay. Misugod mi sa pagtanyag og serbisyo nga manghimo og kopya sa mga yawe. Hinay-hinay namong gipun-an og dugang nga mga serbisyo. Nanguha ko og mga kasayuran unsaon sa paghimo niini nga mga buhat. Nakakat-on ko pinaagi sa pagbansay. Karon, paglabay sa siyam ka tuig, nagdumala kami og talyer sa mga kandado ug yawe ug sentro sa pakopyahanan nga adunay mga serbisyo sa pag-imprinta ug pag-laminate.
Sa wala pa ko maaksidente, nagtuo mi nga mawad-an mi sa among panimalay. Ang mga sakop sa pamilya nga nanag-iya sa balay gustong mobaligya niini, apan dili mi gusto nga mobalhin. Ganahan mi sa among ward.
Human sa akong aksidente, ang akong lola miingon, “Akong ihatag ang akong bahin sa balay kanimo.” Mao pud kini ang gibuhat sa akong amahan. Usa sa akong mga iyaan ug pipila sa akong mga kaigsoonan mitugyan usab sa ilang katungod sa balay. Miingon sila, “Mahimo ka nga mopuyo dinhi kutob sa imong gusto.” Usa kini ka panalangin gikan sa atong Langitnong Amahan.
Alang niadtong nag-antus og makapausab sa kinabuhi nga aksidente o panghitabo, ako moingon, “Mahimong lisud ang mga sitwasyon, apan pabilin diha sa Simbahan. Pabilin diha sa ebanghelyo. Mas lisud ang kinabuhi kon wala kini. Paningkamot og maayo kutob sa imong mahimo, ug ang Langitnong Amahan mao na ang mobuhat sa uban.”