Unang Natawo

Diha sa panahon sa karaan nga mga patriyarka, ang unang natawo nga anak nga lalaki makadawat sa katungod sa pagkatawo (Gen. 43:33) ug sa ingon makapanunod sa pagkapangulo sa banay diha sa pagkamatay sa amahan. Ang unang natawo kinahanglan adunay katakus sa pag-abaga niini nga kapangakohan (1 Cron. 5:1–2) ug mahimo nga mawala ang iyang katungod sa pagkatawo pinaagi sa iyang pagkadili matarung.

Ubos sa balaod ni Moises, ang unang natawo nga lalaki giila ingon nga iya sa Dios. Ang unang natawo midawat og duha ka bahin sa mga katigayunan sa iyang amahan (Deut. 21:17). Human sa kamatayon sa iyang amahan, siya may kapangakohan sa pag-alima sa iyang inahan ug sa igsoon nga mga babaye.

Ang unang natawo nga lalaki sa mga mananap usab iya sa Dios. Mga limpyo nga mananap gamiton alang sa mga sakripisyo, samtang ang dili limpyo nga mga mananap mahimo nga tubson o ibaligya o ipapatay (Ex. 13:2, 11–13; 34:19–20; Lev. 27:11–13, 26–27).

Ang unang natawo nagsimbolo ni Jesukristo ug sa iyang kalibutanon nga pangalagad, nagpahinumdom sa mga katawhan nga ang halangdon nga Mesiyas moanhi (Moises 5:4–8; 6:63).

Si Jesus mao ang unang natawo sa anak nga mga espiritu sa atong Langitnong Amahan, ang Bugtong Anak sa Amahan diha sa unod, ug ang unang mibangon gikan sa patay diha sa pagkabanhaw (Col. 1:13–18). Ang matinud-anon nga mga Santos mahimo nga mga sakop sa Simbahan sa Unang Natawo sa kahangturan (D&P 93:21–22).