Jerusalem

Usa ka dakbayan nga anaa sa bag-o nga Israel. Kini usa ka inila nga dakbayan diha sa kasaysayan sa biblia. Pipila sa labing sagrado nga mga dapit alang sa mga Kristyanos, mga Judeo, ug mga Muslim ania niini nga dakbayan ug giduaw sa kanunay sa mga matinud-anon nga mga nagtuo. Kini sa kanunay gipasabut ingon nga usa ka balaan nga dakbayan.

Sa kanhiay nailhan nga Salem (Gen. 14:18; Sal. 76:2), ang Jerusalem mao ang usa ka dakbayan nga Jebusite hangtud nga kini nailog ni David (Jos. 10:1; 15:8; 2 Sam. 5:6–7), kinsa mihimo niini nga iyang kaulohan. Hangtud niana kini nag-alagad sa kasagaran ingon nga usa ka kota sa bukid, mga 2600 ka mga tiil (800 ka mga metros) ibabaw sa patag sa dagat. Kini giliyokan pinaagi sa lawom nga mga walog diha sa tibuok daplin gawas sa amihanan.

Sa panahon sa paghari ni Hari David sa Jerusalem, siya mipuyo sa usa ka kahoy nga palasyo. Hinoon, sa panahon sa paghari ni Solomon, ang mga katawhan naghimo og daghan nga mga butang aron sa pagpaanindot sa dakbayan, lakip na ang pagtukod sa palasyo sa hari ug sa templo.

Human ang mga gingharian sa Israel ug Juda nabahin, ang Jerusalem mipabilin nga mao ang kaulohan sa Juda. Kini sa kanunay gisulong sa mga sumusulong nga mga kasundalohan (1 Hari 14:25; 2 Hari 14:13; 16:5; 18–19; 24:10; 25). Ubos ni Ezechias, ang Jerusalem nahimo nga sentro sa relihiyoso nga pagsimba, apan may bahin nga nalaglag sa 320 B.C., 168 B.C., ug 65 B.C. Si Herodes mitukod pagpabalik sa mga paril ug sa templo, apan sa 70 A.D. hingpit nga gilaglag sa mga Romano.