Sakripisyo

Sa karaan nga mga adlaw, ang sakripisyo nagpasabut sa paghimo sa usa ka butang o sa usa ka tawo nga balaan. Kini karon nagpasabut sa pagtugyan o pag-antus sa kawad-on sa mga mga butang kalibutanon alang sa Ginoo ug sa iyang gingharian. Ang mga sakop sa Simbahan sa Ginoo kinahanglan mauyunon sa pagsakripisyo sa tanan nga mga butang alang sa Ginoo. Si Joseph Smith mitudlo nga “ang usa ka relihiyon nga wala magkinahanglan og sakripisyo sa tanan nga mga butang walay igong gahum sa pagpakita og hugot nga pagtuo nga gikinahanglan ngadto sa kinabuhi ug kaluwasan.” Diha sa mahangturon nga pagtan-aw, ang mga panalangin nga nakuha pinaagi sa sakripisyo labaw nga dako kay sa bisan unsa nga butang nga gihatag.

Human si Adan ug si Eva isalikway gikan sa Tanaman sa Eden, ang Ginoo mihatag kanila og balaod sa sakripisyo. Kini nga balaod milakip sa paghalad sa unang natawo sa ilang mga panon. Kini nga sakripisyo nagsimbolo sa usa ka sakripisyo nga buhaton lamang pinaagi sa Bugtong Anak sa Dios (Moises 5:4–8). Kini nga tulumanon mipadayon hangtud sa kamatayon ni Jesukristo, diin mitapos sa sakripisyo sa mga hayop ingon nga usa ka ordinansa sa ebanghelyo (Alma 34:13–14). Diha sa Simbahan karong adlawa ang mga sakop moambit sa sakramento sa pan ug sa tubig agi og handumanan sa sakripisyo ni Jesukristo. Ang mga sakop sa simbahan ni Kristo karong adlawa gihangyo usab sa paghalad og sakripisyo sa usa ka masulub-on nga kasingkasing ug usa ka mahinulsulon nga espiritu (3 Ne. 9:19–22). Kini nagpasabut nga sila mga mapainubsanon, mahinulsulon, ug mauyunon sa pagsunod sa mga sugo sa Dios.