ការអធិស្ឋានជាមួយស្សារ៉ា
អ្នកនិពន្ធរស់នៅក្នុងរដ្ឋ ឃ្វីនស៍ឡិន ប្រទេស អូស្ត្រាលី ។
នាថ្ងៃមួយក្នុងរដូវក្តៅ រីសី និង ឆេយ៉េនី បានអញ្ជើញ ស្សារ៉ាមកលេងជាមួយគ្នា ។ ម៉ាក់បានធ្វើអាហារសម្រន់ ។ ក្មេងស្រីៗអង្គុយញ៉ាំអាហារនៅឯតុបាយ ។
ម៉ាក់បានចិតស្វាយជាចំណិតៗដែលបានបេះមកពីដើមស្វាយរបស់ពួកគេ ។ គាត់បានដាក់ចំណិតផ្លែប៉ោម និងទំពាំងបាយជូរលើចាន ។ រីសី បានមើលទៅផ្លែឈើដ៏ឆ្ងុយឆ្ងាញ់ទាំងនោះ ។ នាងបានចាំថាត្រូវអធិស្ឋានពីមុនញ៉ាំអាហារសម្រន់របស់នាង ។ នាងបានសួរស្សារ៉ាថា « តើឯងអធិស្ឋាននៅផ្ទះរបស់ឯងដែរឬទេ ? »
« តើការអធិស្ឋានជាអ្វីទៅ ? » ស្សារ៉ាបានសួរ ។
ឆេយ៉េនី បាននិយាយថា « គេធ្វើដូចនេះ » ។ នាងបានឱបដៃ ហើយឱនក្បាល ។ នាងបានអធិស្ឋានប្រសិទ្ធពរអាហារ ។ ពេលនាងអធិស្ឋានចប់ នាងបាននិយាយថា « យល់ហើយឬនៅ ? គេធ្វើបែបហ្នឹង ។ ងាយស្រួលណាស់ ! »
ស្សារ៉ាបាននិយាយថា « យើងពុំធ្វើបែបនេះនៅផ្ទះរបស់យើងឡើយ ។ យើងញ៉ាំវាតែម្តង » ។
រីសី ពុំធ្លាប់គិតអំពីការ មិន អធិស្ឋានឡើយ ។ នាងបាននិយាយថា « ម៉ាក់ តើយើងអាចឈប់អធិស្ឋានបានទេ ? »
ម៉ាក់បានញញឹម នៅពេលគាត់កាន់កែវទឹកកកមកកាន់តុបាយ ។ « យើងចូលចិត្តថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់អ្វីៗដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើង ។ យើងនឹងបន្តអធិស្ឋានទៀត ។ ប៉ុន្តែវាមិនជាបញ្ហានោះទេ ប្រសិនបើមនុស្សផ្សេងទៀតមិនអធិស្ឋាននោះ » ។
រីសីបានដឹងថា ម៉ាក់និយាយត្រូវ ។ នាង មាន ក្តីរីករាយពេលគ្រួសាររបស់នាងអធិស្ឋាន ។ ប្រហែលជាការអធិស្ឋានធ្វើឲ្យស្សារ៉ារីករាយផងដែរ ។ នាងបាននិយាយទៅស្សារ៉ាថា « ឯងអាចសាកល្បងអធិស្ឋានបាន » ។ « ការអធិស្ឋានជារឿងល្អណាស់ » ។
ឆេយ៉េនី បាននិយាយថា « ខ្ញុំចូលចិត្តពេលយើងអធិស្ឋាន » ។« វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មានស្នាមញញឹមមួយគ្របដណ្តប់លើពេញរូបកាយខ្ញុំ » ។
ស្សារ៉ាបានញញឹម ។ នាងបាននិយាយ ដោយញ៉ាំស្វាយមួយចំណិតផងដែរថា « ខ្ញុំប្រហែលជាសាកល្បងធ្វើវា » ។
រីសី និង ឆេយ៉េនី សប្បាយចិត្ត ដោយសារពួកគេអាចប្រាប់មិត្តភក្តិរបស់ខ្លួនអំពីការអធិស្ឋាន ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានញ៉ាំអាហារសម្រន់ទាំងអស់ ហើយរត់ទៅលេងធ្លាខាងក្រោយផ្ទះ ។