សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
ម្តាយដែលមានលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ
រចនារូបភាពដោយ ខារ៉ូលីន វីបប៊ើត
ខ្ញុំបានបោសនំ ព្រេតស្សែល គ្រាប់ធញ្ញជាតិ ពោតលីង និង ដំឡូងបំពងប្រមូលជាគំនរ ។
« ទេ ។ ខ្ញុំមិនបានហូបនំទាំងនេះទេ » ខ្ញុំនិយាយពេលខ្ញុំបានបោសនំទាំងនោះចូលទៅក្នុងប្រដាប់ចូកសំរាម ។
ស្វាមីខ្ញុំអង្គុយនៅក្បែរតុនិយាយស្ងាត់ៗថា « វាគឺជាការលះបង់របស់ម្តាយ » ។
ខ្ញុំបានក្រោកឡើង ។ ហើយសួរថា ៖ « ថាម៉េច ? »
គាត់បាននិយាយខ្លាំងៗ ហើយច្បាស់ៗទាំងហូបអាហារពេលព្រឹកថា ៖ « នេះគឺជាកិច្ចការដែលម្តាយទាំងឡាយត្រូវធ្វើ ។ ពួកគេចំណាយពេលក្នុងជីវិតខ្លួនសម្អាតអ្វីដែលពួកគេពុំបានពង្រាយសោះ — គឺដូចជាអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើ » ។
ពាក្យសម្តីនោះមានន័យជ្រាលជ្រៅសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំគួរតែរីករាយដោយគិតថា ការបោសកំទិចកំទីនំនេះគឺជាលក្ខណៈ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទជាងអ្វីដែលខ្ញុំគិតទៅទៀត ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខុសយ៉ាងខ្លាំង ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនស្រណុកចិត្តជាមួយនឹងការប្រៀបធៀបនោះទេ ។ តើប៉ុន្មានដងហើយ ដែលខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់ស្វាមី ឬ កូនៗរបស់ខ្ញុំ ឬ ប្រាប់ខ្លួនឯងអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានធ្វើសម្រាប់កូនៗរបស់ខ្ញុំ ដោយសង្ឃឹមថាពួកគេបានមើលឃើញ និង មានអំណរគុណដល់អ្វីទាំងអស់នោះ ? វាហាក់ដូចជាមិនខុសទេដើម្បីមានបំណងចង់ឲ្យកូនៗរបស់ខ្ញុំមានអំណរគុណបន្ថែមទៀតនោះ ប៉ុន្តែនៅក្នុងគ្រាដ៏ច្បាស់នោះ ខ្ញុំបានឃើញថាបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំគឺជាការគិតអំពី ខ្លួនខ្ញុំ ក្នុងការទទួលបានការសរសើរ ឬ ការតបស្នងជាជាង បង្រៀនពួកគេឲ្យរៀនអំពីការមានអំណរគុណទៅវិញ ។ ប៉ុន្តែព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំធ្លាប់ចង់បានការកោតសរសើរឡើយ ។ ទ្រង់ពុំធ្លាប់សុំរកវា ឬ ចង់បានវាឡើយ ។
ខ្ញុំអាចរំឭកអំពីការសុន្ទនាជាមួយកូនៗវ័យជំទង់របស់ខ្ញុំ ពេលពួកគេរៀបរាប់អំពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលពួកគេបានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំ ក្នុងគោលបំណងពុំចង់ទទួលយកការងារបន្ថែមទៀត ។
ជានិច្ចកាលខ្ញុំឆ្លើយតបថា « ប្រាកដណាស់ ប្រសិនបើកូនចង់ប្រៀបធៀបបញ្ជីនៃការបម្រើ នោះយើងអាចធ្វើបាន ប៉ុន្តែកូនៗនឹងចាញ់ហើយ ដូច្នេះចូរទៅធ្វើការទៅ ! »
ក្រោយមកខ្ញុំបានដឹងថា គោលបំណងរបស់ខ្ញុំកម្រនឹងបរិសុទ្ធគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ប្រៀបធៀបនឹងអ្វីដែលស្វាមីខ្ញុំបានធ្វើណាស់ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំធ្លាប់រក្សាបញ្ជីមួយដើម្បីប្រៀបធៀបអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើ ទៅនឹងខ្ញុំបានធ្វើឡើយ ។ ខ្ញុំនឹងចាញ់គ្រប់ពេល ប្រសិនបើខ្ញុំធ្វើបែបនោះ ។
ដោយមានអំបោសនៅក្នុងដៃនៅឡើយ ខ្ញុំបានមានគោលគំនិតមួយអំពីភាពជាម្តាយ — គឺធ្វើជាម្តាយដែលមានលក្ខណៈដូច ទ្រង់ ។ មិនមែនសម្រាប់ទទួលបានការកោតសរសើរ ការទទួលស្គាល់ ការឱប ឬ ការអរគុណនោះទេ ។ ខ្ញុំនឹងបោសសម្អាតកំទិចកំទីនោះដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយសារនោះគឺជាអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើ ។
អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានធ្វើគឺនៅក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ។ មិនមែនអំពីទ្រង់នោះទេ ។ ព្រះអម្ចាស់តែងតែជួសជុលអ្វីដែលខូចខាត ហើយសម្អាតកំហុសរបស់យើងជារៀងរហូតដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះ ចំពោះព្រះវរបិតាទ្រង់ និង សម្រាប់ពួកយើង ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងព្យាយាមបង្រៀន ហើយបម្រើកូនៗរបស់ខ្ញុំដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធតាមដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ។ មានតែតាមរយៈការធ្វើបែបនោះទេ ដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំពិតជាចូលរួមនៅក្នុងការធ្វើជាម្តាយដែលមានលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ ។