កងទ័ព របស់ ព្រះអម្ចាស់

ដោយ អ៊ីណុក អ័រ វើត រេយ៉េស

អ្នកនិពន្ធរស់នៅក្នុងទីក្រុង ម៉ិកស៊ីកូ ប្រទេសម៉ិកស៊ីកូ

ខ្ញុំត្រូវតែជ្រើសរើសថា តើត្រូវដោះស្រាយបញ្ហានោះដោយខ្លួនឯង ឬ ទុកវានៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយផ្តោតទៅលើការបម្រើបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ។

ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ ខ្ញុំបានបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងនៅក្នុងបេសកកម្ម ម៉ិកស៊ីកូ ម៉ុនធើរី ភាគខាងជើង ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា វាគឺជាឯកសិទ្ធិដើម្បីបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។

នៅពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើមបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំបានបន្សល់ទុក្ខបញ្ហាមួយពុំទាន់បានដោះស្រាយ ។ ខ្ញុំពុំទាន់បានទទួលលិខិតដែលទាក់ទងនឹងការបញ្ឈប់ខ្ញុំពីការបម្រើកងទ័ពឡើយ ។ ឯកសារនេះមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ។ វាមានន័យថា យុវជនម្នាក់បានបញ្ចប់កាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនក្នុងការបម្រើកងទ័ព ហើយមានសិទ្ធិធ្វើការ និង សិក្សា ។ ហើយបុគ្គលនោះត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាជាប្រជាពលរដ្ឋនៃប្រទេសម៉ិកស៊ីកូ ។

នៅពេលកាលបរិច្ឆេទនៃការចេញឯកសារមកដល់ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមបារម្ភជាខ្លាំង ។ ខ្ញុំបានសរសេរសំបុត្រទៅឪពុកម្តាយខ្ញុំ ហើយសួរ ប្រសិនបើពួកគាត់អាចទៅយកសៀវភៅបម្រើកងទ័ពរបស់ខ្ញុំ ។ ពេលខ្ញុំបានទទួលសំបុត្របន្ទាប់របស់ពួកគាត់ ខ្ញុំមានក្តីបារម្ភកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ ពួកគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គេបានប្រាប់ពួកគាត់ថា សៀវភៅនោះអាចចេញឲ្យតែសាម៉ីខ្លួនដែលជាម្ចាស់សៀវភៅនោះប៉ុណ្ណោះ ។

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតភ្លាម ដើម្បីអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ ហើយទូលសួរទ្រង់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើ ។ ចម្លើយនោះពុំបានកើតឡើងភ្លាមៗទេ តែចម្លើយនោះគឺថា ខ្ញុំគួរពន្យល់ប្រធានបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំអំពីបញ្ហានោះ ។ អំឡុងពេលនៃការសុន្ទនារបស់ខ្ញុំជាមួយគាត់ យើងបានពិភាក្សាចេញជាពីរជម្រើស ។ ជម្រើសទីមួយគឺថា ខ្ញុំត្រូវ « ទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ » ។ ជម្រើសទីពីរគឺថា ខ្ញុំអាចទៅយកសៀវភៅនោះ ។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តនោះ ។

ខ្ញុំពុំដឹងប្រាកដថា ត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ដៃគូខ្ញុំអំពីកង្វល់នេះ ពួកយើងត្រូវបានពង្រឹងនៅពេលយើងអានខគម្ពីរនេះ ៖ « តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេឬថា អ្នករាល់គ្នានៅក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះ ? តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេឬថា ទ្រង់មានអស់ទាំងព្រះចេស្ដា ហើយនៅក្រោមបញ្ជាដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ ផែនដីនឹងត្រូវមូរចូលគ្នាជារមូរក្រដាសមួយ ? » ( មរមន ៥:២៣ ) ។ ខគម្ពីរនេះបានរំសាយភាពច្របូកច្របល់របស់ខ្ញុំបាត់អស់ ។ តាំងពីគ្រាដែលខ្ញុំបានអានវាមក ខ្ញុំបានដឹងថា វាគឺជាករណីកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីបំពេញកិច្ចការក្នុងការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ បញ្ហារបស់ខ្ញុំគឺនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

មួយរយៈក្រោយមក ខ្ញុំបានទទួលលិខិតមួយទៀតពីឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំ ។ ឪពុកខ្ញុំ បានសរសេរសំបុត្រមកខ្ញុំដូចនេះថា ៖

« កូនប្រុស ប៉ាបានត្រឡប់ទៅការិយាល័យការពារជាតិជាថ្មីម្តងទៀត ដោយព្យាយាមស្វែងរកមនុស្សម្នាក់ដែលអាចជួយពួកយើង ដោះស្រាយបញ្ហារបស់កូន ។ បន្ទាប់ពីនិយាយជាមួយមនុស្សសំខាន់ៗជាច្រើននាក់មក គេបានណែនាំប៉ាឲ្យទៅកន្លែងពិសេសមួយ ។ ប៉ាមានអារម្មណ៍ថាខកចិត្ត និង អស់សង្ឃឹម ។ អ្វីមួយដែលប៉ាបានមើលឃើញដំបូងនោះគឺទ្វារធំមួយ ដែលបើកចំហយ៉ាងធំ ហើយមានទាហានពីរនាក់ឈរត្រង់ភ្លឹង ។ ប៉ាបានប្រមូលអារម្មណ៍ឲ្យមានចិត្តក្លាហាន ហើយបានដើរកាត់ទីនោះ ឆ្ពោះទៅការិយាល័យដែលគេបានណែនាំឲ្យទៅនោះ ។ ពេលប៉ាបានគោះទ្វារ ប៉ាមានអារម្មណ៍ថាភិតភ័យ ប៉ុន្តែប៉ាក៏មានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ ។

« ពេលប៉ាបានដើរចូលទៅខាងក្នុង ប៉ាបានឃើញមន្ត្រីទាហានម្នាក់កំពុងអង្គុយនៅពីក្រោយតុ ។ នៅលើទ្រូងរបស់គាត់មានមេដាយជាច្រើន ហើយនៅលើជញ្ជាំងក្នុងការិយាល័យរបស់គាត់បានតុបតែងលម្អទៅដោយសញ្ញាបត្រចម្រុះពណ៌ ។ គាត់បានចាប់ដៃប៉ាយ៉ាងរឹងប៉ឹង និង ម៉ឹងម៉ាត់ ហើយបានសួរថា ‹ តើលោកមកទីនេះមានកិច្ចការអ្វី ? › »

ប៉ាបានតបថា « ‹ ខ្ញុំមានកូនម្នាក់ដែលកំពុងបម្រើបេសកកម្ម › ។ ‹ ដោយហេតុនេះហើយ គាត់ពុំអាចមកយកសៀវភៅបម្រើកងទ័ររបស់គាត់បានឡើយ ។ ខ្ញុំមកទីនេះ ដើម្បីចង់ដឹងថា តើខ្ញុំអាចយកវាជំនួសគាត់បានដែរឬទេ ។ ›

« ‹ មន្ត្រីរូបនោះបានថ្លែងថា ទេ លោកពុំអាចយកវាបានទេ ។ វាអាចចេញឲ្យតែសាម៉ីខ្លួនដែលជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិតែប៉ុណ្ណោះ › ។

« នៅគ្រានោះ ព្រះអម្ចាស់បានបំភ្លឺគំនិតប៉ាដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយប៉ាបាននិយាយថា ‹ លោក លោកមានកងទ័ពជាច្រើននៅក្រោមការទទួលខុសត្រូវរបស់លោក សម្រាប់ការបំពេញករណីយកិច្ចរបស់ពួកគេ ។ តាមរបៀបដូចគ្នានេះ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំកំពុងបំពេញករណីយកិច្ចរបស់ខ្លួន ក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅជំនាន់នេះ ។ ក្នុងពេលនេះ គាត់គឺជាកងទ័ពរបស់ព្រះអម្ចាស់ › ។

« គ្រានោះ មន្ត្រីរូបនោះបានក្រោកចេញពីកៅអីរបស់គាត់ ហើយនិយាយថា ‹ តើលោកមានលិខិតសម្គាល់ខ្លួនអ្វីទេ ? តើកូនប្រុសរបស់លោកឈ្មោះអ្វី ? ›

« បន្ទាប់ពី ប៉ាបានឆ្លើយសំណួរគាត់ហើយ គាត់បានហៅលេខាគាត់ ហើយនិយាយថា ‹ សូមយកឯកសារសម្រាប់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាវ័យក្មេងនេះឲ្យខ្ញុំ ។ ›

« គាត់បានចុះហត្ថលេខាលើឯកសារនោះ បិទវាទុកក្នុងសំបុត្រ ហើយហុចវាមកឲ្យប៉ា ។ ដោយពុំចាំបាច់តម្រូវឲ្យធ្វើអ្វីទៀតឡើយ ។ ប៉ាបានចាប់ដៃគាត់យ៉ាងណែន និងដោយមានអំណរគុណ ។ កូនប្រុសរបស់ប៉ា ឥឡូវនេះឯកសាររបស់កូនបានយកមកទុកដាក់ត្រឹមត្រូវហើយ ហើយកូនត្រូវបង្ហាញអំណរគុណរបស់ខ្លួន ថ្វាយចំពោះព្រះអម្ចាស់ ដោយការបម្រើទ្រង់ក្នុងនាមជាកងទ័ពដ៏ពិតប្រាកដ » ។

បន្ទាប់ពីទទួលបានសំបុត្រនេះហើយ ខ្ញុំបានថ្លែងអំណរគុណចំពោះព្រះអម្ចាស់ ក្នុងការប្រើប្រាស់ព្រះចេស្តាដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកសម្របសម្រួលជំនួសខ្ញុំ ថ្លែងអំណរគុណចំពោះចម្លើយដែលទ្រង់បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ និងអរគុណដល់ការបំភ្លឺគំនិតរបស់ឪពុកខ្ញុំ ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា យើងទាំងអស់អាចដាក់ទីទុកចិត្តយើងទាំងស្រុងលើព្រះអម្ចាស់ ហើយកុំបំភ្លេចការសន្យារបស់ទ្រង់ ៖ « ចូរសូមនោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក ចូររកនោះតែងនឹងឃើញ ចូរគោះនោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក ។ ដ្បិតអស់អ្នកដែលសូមនោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរកនោះរមែងឃើញក៏បើកឲ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ » ( នីហ្វៃទី ៣ ១៤:៧–៨ ) ។