ភ្ញៀវនៅថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋ អៃដាហូ ស.រ.អា ។
វាតែងតែជារាត្រីដ៏ល្អបំផុតក្នុងមួយឆ្នាំ ។ ឥឡូវនេះ វាបំផ្លាញអស់ហើយ !
« ច្រៀងចម្រៀងអំពីព្រះរាជកុមារព្រះគ្រីស្ទ ៖ ចូរឲ្យអ្នកជិតខាងរបស់អ្នកដឹងថាអ្នកខ្វល់ខ្វាយ » ( Children’s Songbook, ល.រ. ៥១ ) ។
គ្លែរ៉ា ចូលចិត្តទំនៀមទម្លាប់ថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់របស់គ្រួសារនាងណាស់ ។ ដំបូងពួកគេបានបរិភោគត្រីដុតសម្រាប់អាហារពេលល្ងាច និងនំឃុកឃីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ជាបង្អែម ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានទៅដើរលេងនៅផ្សារបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ ពេលពួកគេបានមកដល់ផ្ទះ ពួកគេបានអានដំណើររឿងអំពីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបរួមគ្នា ។ ហើយពីមុនពេលចូលដេក ពួកគេបំភ្លឺដើមគ្រីស្ទម៉ាស់ជាលើកដំបូង ហើយបើកអំណោយម្ដងមួយៗ ។ វាគឺជារាត្រីដែលគ្លែរ៉ាចូលចិត្តបំផុតក្នុងមួយឆ្នាំ ។ នាងស្ទើរតែពុំអាចរង់ចាំវាបានទេ !
រហូតដល់អ្នកម៉ាក់បានធ្វើការប្រកាសមួយឡើង ។
« នៅឆ្នាំនេះ យើងនឹងមានភ្ញៀវពិសេសម្នាក់សម្រាប់ថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ តើនៅចាំលោកស្រី រេនណើរ បានទេ ? »
គ្លែរ៉ាបានថ្ងូរ ។ « តើគាត់ជាអ្នកជិតខាង ដែលលោកប៉ាបានអញ្ជើញទៅព្រះវិហារកាលពីសប្ដាហ៍មុនមែនទេ ? »
« ត្រឹមត្រូវហើយ ។ ឥឡូវនេះ លោកប៉ាកំពុងតែទៅទទួលគាត់ » ។
គ្លែរ៉ាបានទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយចុះលើកៅអី ។ តើនាងអាចបន្ធូរចិត្ត ហើយរីករាយ ពេលមានមនុស្សប្លែកមុខម្នាក់បានយ៉ាងដូចម្ដេច ? ថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ពិតជាត្រូវបំផ្លាញអស់ហើយ ! មែនហើយ លោកស្រី រ៉េណើរ ពុំបានទៅព្រះវិហារទេ ពេលប៉ាបានអញ្ជើញគាត់នោះ ។ ប្រហែលជាគាត់ក៏ពុំមកពេលនេះដែរក៏ថាបាន ។
ប៉ុន្តែពេលលោកប៉ាចូលមកក្នុងផ្ទះ « ភ្ញៀវពិសេស » រូបនោះបានមកជាមួយនឹងគាត់ ។ លោកស្រី រ៉េណើរ ទំនងជានឿយហត់ ហើយពុំសប្បាយចិត្តទេ ។ គ្លែរ៉ាបាននិយាយពាក្យសួស្ដី ។ ប៉ុន្តែនាងពុំចង់និយាយអ្វីផ្សេងទៀតទេ ។ ដល់ពេលអាហារពេលល្ងាច នាងផ្ដោតតែលើចានអាហាររបស់នាង ខណៈដែលម៉ាក់ និងប៉ាជជែកជាមួយនឹងលោកស្រី រ៉េណើរ ។
មានសំឡេងដ៏ស្រទន់មួយបានសួរឡើងថា « តើក្មួយធ្លាប់ចូលរៀនថ្នាក់របាំទេ ? » ។ គ្លែរ៉ាបានសង្កេតឃើញថា លោកស្រី រ៉េណើរកំពុងរង់ចាំចម្លើយរបស់នាង ។ នាងបានងក់ក្បាល ហើយមើលទៅចានអាហាររបស់នាងវិញ ។
លោកស្រី រ៉េណើរ បានខ្សឹបៗថា « អ៊ំក៏ធ្លាប់រៀនដែរ » ។ « តើរបៀបរាំអ្វីទៅដែលក្មួយចូលចិត្តជាងគេ ? »
គ្លែរ៉ាបានញាក់ស្មា ហើយរុញបន្លែលេងក្នុងចានរបស់នាង ។
លោកស្រី រ៉េណើរ បានតបថា « អ៊ំចូលចិត្តរបាំបាឡេ » ។ « កាលពីនៅរៀនសាកលវិទ្យាល័យ អ៊ំនៅក្នុងក្រុមរបាំមួយ ។ មានឆ្នាំមួយ យើងបានធ្វើដំណើរជុំវិញទ្វីបអឺរ៉ុប ។ វាអស្ចារ្យណាស់ » ។
គ្លែរ៉ាបានងើបមុខឡើង ។ រឿងនោះពិតជាអស្ចារ្យមែន ។
គ្លែរ៉ាបានសួរថា « តើអ៊ំចូលចិត្តអ្វីផ្សេងទៀតដែរទេ ? »
លោកស្រីរ៉េណើរបានញញឹមបន្តិច ។ « លេងព្យាណូ ។ និង គណិតវិទ្យា » ។
គ្លែរ៉ាបានបើកភ្នែកធំៗ ។ « ពិតមែនឬ ? គណិតវិទ្យាគឺជាមុខវិជ្ជាដែលខ្ញុំចូលចិត្ត ! »
សម្រាប់ពេលវេលាដែលនៅសល់អំឡុងអាហារពេលល្ងាច នោះគ្លែរ៉ាបាននិយាយនឹងលោកស្រី រ៉េណើរ រហូត ។ នាងបានដឹងថា លោកស្រី រ៉េណើរ មានសញ្ញាបត្រផ្នែកគណិតវិទ្យាពីមហាវិទ្យាល័យ ហើយបានសិក្សាដើម្បីក្លាយជាសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកគណិតវិទ្យា ពេលគាត់បានជួបនឹងស្វាមីរបស់គាត់ ។ ស្វាមីរបស់គាត់បានធ្វើការជ្រើសរើសមិនល្អមួយចំនួន ហើយឥឡូវនេះនៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង ។
បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាចរួច គ្លែរ៉ាបាននៅក្បែរលោកស្រី រ៉េណើរ កាលពួកគេដើរមើលផ្សារលក់របស់របរបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ ហើយពេលពួកគេបានអានដំណើររឿងអំពីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ នាងបានចែកព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងលោកស្រី រ៉េណើរ ដើម្បីគាត់អាចមើលតាម ។
មិនយូរប៉ុន្មាន ពេលវេលាបើកអំណោយក៏មកដល់ ។ គ្លែរ៉ាទទួលបានសម្លៀកបំពាក់ដេកយប់ដ៏កក់ក្ដៅពណ៌ស្វាយមួយចំនួន ។ នាងអន្ទះសារចង់ពាក់វា ! ប៉ុន្តែនាងមានអារម្មណ៍អាណិតដល់លោកស្រី រ៉េណើរ ដោយសារគាត់គ្មានបានអំណោយអ្វីសោះ ។
រំពេចនោះ ម៉ាក់បានហុចអំណោយមួយទៅលោកស្រី រ៉េណើរ ។ លោកស្រី រ៉េណើរ បានញញឹមទាំងអៀនខ្មាស់ ហើយបើកបានស្រោមជើងពណ៌ខៀវមួយគូ ។ គាត់បានងើយមើលមុខអ្នកម៉ាក់ទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង ។ « សូមអរគុណ ។ លោកស្រីពុំចាំបាច់ឲ្យអ្វីមកខ្ញុំនោះទេ » ។
គ្លែរ៉ាបានទៅបន្ទប់ដេករបស់នាង ហើយពាក់ខោអាវដេកយប់ថ្មីរបស់នាង ។ នាងពុំអាចឈប់គិតពីលោកស្រី រ៉េណើរ បានឡើយ ។ គាត់ទំនងជាមានអំណរគុណខ្លាំងណាស់ ដែលទទួលបានស្រោមជើងសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ !
ពេលនាងពាក់ស្រោមជើងរបស់នាង នាងបានឮតន្ត្រីដ៏ពីរោះចាប់ផ្ដើមលេង ។ នាងបានរត់ចុះទៅក្រោមផ្ទះឃើញអ្នកម៉ាក់ និងលោកប៉ាច្រៀងចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ កាលលោកស្រី រ៉េណើរ លេងព្យាណូ ។ គ្លែរ៉ាបានចូលរួម ។ ពេលនាងបានច្រៀង អារម្មណ៍ដ៏កក់ក្ដៅមួយបានផុសឡើងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់នាង ។ នាងបានគិតថា « ខ្ញុំគិតថា វាមិនអាក្រក់ទេ ដែលមានភ្ញៀវនៅថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ » ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យ លោកស្រីរ៉េណើរបានមកព្រះវិហារ ហើយអង្គុយជាមួយគ្រួសាររបស់គ្លែរ៉ាអំឡុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ។ គាត់មើលទៅដូចជារីករាយណាស់ ។ គ្លែរ៉ាបានញញឹម ពេលនាងបានចែកសៀវភៅទំនុកតម្កើងមើលជាមួយនឹងលោកស្រី រ៉េណើរ ។ ប្រហែលវាដល់ពេលដើម្បីបន្ថែមទំនៀមទម្លាប់ថ្មីមួយនៅថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ហើយ ។