ឥទ្ធិពលនៃចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់
យុវវ័យទាំងនេះពុំបានដឹងពីទំហំនៃភាពរីករាយដែលពួកគេអាចនាំមកនូវជាមួយនឹងចម្រៀងដ៏សាមញ្ញពីរបីបទនោះឡើយ ។
ចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់មួយចំពោះចាគ្វីន
រចនារូបភាពដោយ ម៉ៃឃល មូឡាន
ការច្រៀងចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ពុំមែនជាទំនៀមទម្លាប់សម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នៅប្រទេសអាហ្សង់ទីននោះទេ ។ ពិតណាស់ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នៅទីនេះគឺខុសប្លែកពីទិដ្ឋភាពមានព្រិលធ្លាក់តាមទម្លាប់ដែលអ្នកអាចគិតឃើញ ។ ដោយសារយើងរស់នៅអឌ្ឍគោលទិសអាគ្នេយ៍ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតពីសាឡាត់ផ្លែឈើយ៉ាងច្រើន !
ដូច្នេះ ពេលឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំផ្ដល់យោបល់ឲ្យយើងសាកច្រៀងចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ជាគ្រួសារ បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់គ្នារវាងភាពភាន់ច្រឡំ និងការរំភើបចិត្ត ។ យើងពុំប្រាកដពីសមត្ថភាពខាងតន្ត្រីរបស់យើងនោះទេ ដូច្នេះយើងបានសម្រេចចិត្តធ្វើនំឃុកឃីមួយចំនួន ហើយយកវាទៅឲ្យមនុស្សដែលយើងទៅលេង ដែលយ៉ាងហោចណាស់វាអាចធ្វើឲ្យពួកគេញញឹមបាន ។
មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ ចាគ្វីន ជាសមាជិកនៅក្នុងវួដរបស់យើងយូរហើយ ។ ក្នុងខែធ្នូនោះ គាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ ហើយពុំអាចចូលរួមការប្រជុំសាក្រាម៉ង់បានទៀតឡើយ ។ ឪពុក និងបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំគឺនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលយកសាក្រាម៉ង់ទៅឲ្យគាត់នៅឯមន្ទីរពេទ្យ បន្ទាប់ពីព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យមួយ ពីមុនបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ គ្រួសាររបស់យើងទាំងមូលបានជិះរថយន្តទៅសួរសុខទុក្ខចាគ្វីន ដោយសង្ឃឹមថា យើងនឹងនាំយកមកជាមួយនូវវិញ្ញាណបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដ៏កក់ក្ដៅមួយ ។ ពេលយើងបានមកដល់ គិលានុប្បដ្ឋាយិកាបាននាំយើងទៅបន្ទប់សម្រាករបស់គាត់ ។ គាត់មានព្រះគម្ពីរ និងសៀវភៅទំនុកតម្កើងនៅក្បែរគ្រែរបស់គាត់ ហាក់ដូចជាគាត់កំពុងរង់ចាំយើងដូច្នោះដែរ ។
គាត់ពិតជាមានចិត្តរីករាយខ្លាំងណាស់ ដោយឃើញយើងនៅទីនោះ ហើយរំពេចនោះយើងទាំងអស់គ្នាបានមានអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាខ្លាំងចំពោះគាត់ ។ បងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានរៀបចំប្រសិទ្ធពរ ហើយចែកសាក្រាម៉ង់ ។ ពីមុនយើងបានចាកចេញ យើងបានច្រៀងទំនុកច្រៀងនៅក្នុង « ឆ្ងាយ ឆ្ងាយនៅលើទីវាលទំនាបយូដា » ៖ « សរសើរដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត សូមក្ដីសុខមានដល់មនុស្សលោក » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៣២ ) ។
ពិតណាស់ វាគឺជាសេចក្ដីសុខ និងឆន្ទៈល្អ ដែលបានចូលមកក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ពេលគាត់បានហៅយើងថា « ពួកទេវតា » ហើយបានអរគុណយើងចំពោះការមកសួរសុខទុក្ខ ពេលយើងទាំងអស់គ្នាចង់នាំយកអារម្មណ៍ទាំងនោះមកឲ្យគាត់ ។
ជូលា ជី ប៊ុយណូស៊ែ អាហ្សង់ទីន
ផ្ទះចុងក្រោយនារាត្រីនោះ
វាគឺជាថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ហើយខ្ញុំ ពុំ ចង់ចេញទៅច្រៀងចម្រៀងទេ ។
ប៉ុន្តែម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានគិតថា វាគឺជារឿងដ៏សប្បាយរីករាយមួយ ប្រសិនបើគ្រួសាររបស់យើងប្រជ្រៀតគ្នាជិះក្នុងរថយន្តដ៏ចាស់របស់យើង ហើយបើកទៅតាមផ្លូវសង្កាត់ដែលមានសុទ្ធតែព្រិល ដើម្បីច្រៀងចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដល់ស្ត្រីមេម៉ាយបីនាក់នៅក្នុងវួដរបស់យើង ហើយប៉ារបស់ខ្ញុំគាំទ្រយោបល់របស់អ្នកម្ដាយខ្ញុំនេះដោយក្ដីរីករាយ ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនស្រួលចិត្តសោះ ។ តើនរណាចង់ស្ដាប់យើងទៅ ? ខ្ញុំនឹងមានការអៀនខ្មាស់មិនខាន ប្រសិនបើខ្ញុំបានឃើញមនុស្សដែលខ្ញុំស្គាល់នោះ ។ ដោយរអ៊ូរទាំ ហើយមិននិយាយស្ដីអ្វីសោះ ខ្ញុំបានលូនចូលទៅអង្គុយនៅកៅអីខាងក្រោយជាមួយនឹងបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ ។
ការធ្វើដំណើរទៅផ្ទះទីមួយគឺមានចម្ងាយតែពីរបីផ្លូវជិតៗនោះប៉ុណ្ណោះ ។ គ្មាននរណាម្នាក់បើកទ្វារទេ ។ យើងបានបើករថយន្តទៅផ្ទះទីពីរ ។ គ្មានមនុស្សបើកទ្វារទៀត ។ អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំបានធូរស្រាល ។
ពេលយើងបានបើកចូលទៅផ្លូវតូចមួយនៃផ្ទះចុងក្រោយរបស់យើង ខ្ញុំបានគិតថា « សូមកុំឲ្យមានមនុស្សនៅផ្ទះអី » ។
ពេលនេះ នៅខាងក្រៅមានភាពងងឹត ។ ពេលអ្នកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានគោះទ្វារ ហើយបានរង់ចាំនៅខាងមុខមាត់ទ្វារផ្ទះនៅតែមានភាពងងឹត ។ ល្អ ។ មិនយូរទេ យើងនឹងទៅផ្ទះវិញហើយ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំអាចគេចខ្លួនចូលទៅបន្ទប់ដេករបស់ខ្ញុំ ។
រំពេចនោះ ភ្លើងនៅមាត់ទ្វារបានភ្លឺឡើង ហើយទ្វារក៏បើក ។ ខ្ញុំមានភាពអាម៉ាស់ខ្លាំងណាស់ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា យើងបានមករំខានដល់គាត់ ។
ស្ត្រីមាឌតូចស្គមរូបនោះបាននិយាយថា « សូមចូលមកក្នុងផ្ទះមក » ។ គាត់បានចង្អុលទៅព្យាណូបញ្ឈរចំណាស់របស់គាត់ ។
គាត់បានសួរអ្នកម្ដាយខ្ញុំថា « តើអ្នកស្រីចេះលេងព្យាណូទេ ? » « តោះ យើងឈរច្រៀងជុំវិញព្យាណូនេះ » ។
ភាពរាក់ទាក់ និងភាពរីករាយរបស់គាត់បានបន្ទន់ចិត្តខ្ញុំ ។ ប្រហែលជាគាត់មិនប្រកាន់ទេ ដែលយើងបាននៅទីនោះ ។ យើងបានច្រៀងចម្រៀងពីរបីបទ ពេលគាត់បានធ្វើទឹកសូកូឡាក្ដៅៗសម្រាប់យើង ។
គាត់បានសួរខ្ញុំថា « តើក្មួយអាចមកជួយអ៊ំបានទេ ? » ពេលយើងចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ខ្ញុំមានចិត្តភ្ញាក់ផ្អើលដោយឃើញតុដ៏ស្រស់ស្អាតមួយដែលបានតុបតែងយ៉ាងស្រស់បំព្រងសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ វាមើលទៅសប្បាយខ្លាំងណាស់ ! នៅកន្លែងនីមួយៗមាននូវកញ្ចប់តូចៗដែលបានវេចខ្ចប់យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ។
ខ្ញុំបានសួរថា « តើកញ្ចប់នេះសម្រាប់នរណា ? » ខ្ញុំបានដឹងថា គាត់រស់នៅតែម្នាក់ឯង ។
គាត់បានពន្យល់ថា « សម្រាប់អ្នកជិតខាងរបស់អ៊ុំ » ។ « រាល់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ អ៊ុំអញ្ជើញស្ត្រីមេម៉ាយដូចជាអ៊ុំ — អ្នកដែលគ្មានគ្រួសារនៅក្បែរ — ឲ្យមកបរិភោគអាហារពេលព្រឹក និងបង្អែមបន្តិចបន្តួចសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ » ។
គំនិតនោះបានផុសឡើងក្នុងគំនិតខ្ញុំដែលមានវ័យ ១៣ ឆ្នាំ ។ ការស្ងប់ស្ងែងបានគ្រប់ដណ្ដប់ដួងចិត្តរឹងរូសរបស់ខ្ញុំ ។ បន្ទប់នេះមានភាពស្រស់ស្អាតណាស់ ។ អ៊ុំស្រីមាឌតូចវ័យចំណាស់ម្នាក់នេះស្រស់ស្អាតណាស់ ។ កាលដែលម្ដាយរបស់ខ្ញុំនាំយើងមកទីនេះគឺជារឿងដ៏រីករាយណាស់ ។ នៅទីបំផុតខ្ញុំបានមានចិត្តរីករាយ ។
លុះមួយខែក្រោយមក នៅឯព្រះវិហារអ៊ុំស្រីរូបនេះបានអរគុណយើងម្ដងទៀតដែលបានទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ ។ គាត់បានប្រាប់យើងថា យើងគឺជាគ្រួសារតែមួយគត់នៅឆ្នាំនោះ ដែលបានចងចាំដល់ រូបគាត់ ។ ពីរបីខែក្រោយមក គាត់បានចែកឋានទៅដោយពុំបានរំពឹងទុក ។
ខ្ញុំគិតត្រឡប់ទៅវិញពីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ពេលនោះ ហើយមាននូវអំណរគុណចំពោះឪពុកម្ដាយដ៏ល្អ និងចំពោះអ៊ុំស្រីចំណាស់រូបនេះ ដែលពួកគាត់ម្នាក់ៗចង់នាំយកភាពរីករាយនៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ទៅដល់មនុស្សដទៃ ។
ប្រ៊ូក ឃេ រដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា.