យ៉ូសែប ស៊្មីធ ៖ កម្លាំងដែលកើតចេញពីភាពទន់ខ្សោយ
ដោយ អែលឌើរ ម៉ាកឺស ប៊ី នែស
ក្នុងពួកចិតសិបនាក់
ដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថា « Out of Weakness He Shall Be Made Strong » ( ចេញពីភាពទន់ខ្សោយ អ្នកនោះនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន ) ដែលធ្វើឡើងនៅការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានរំឭកដល់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ប្រចាំឆ្នាំលើកទី ៧០ នៅទីក្រុងឡូហ្គែន រដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. នៅថ្ងៃទី ១០ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៣ ។
ដូចជាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធដែរ ប្រសិនបើយើងស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយបែរទៅរកព្រះអម្ចាស់វិញដោយសេចក្ដីជំនឿ នោះយើងនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន ។
រឿងលម្អិតដកស្រង់ពី The Purpose of Life, ដោយ យ៉ូសែប ប៊្រីកឃី
រាប់ពាន់ឆ្នាំកន្លងទៅ យ៉ូសែបពីបុរាណបានព្យាករថា « ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំដូច្នេះ ៖ មានអ្នកមើលឆុតម្នាក់ដ៏ជម្រើស ដែលយើងនឹងបង្កើតឡើងពីផលនៃពោះអ្នក … ហើយចំពោះអ្នកនោះ នោះយើងនឹងប្រទានអំណាចឲ្យនាំពាក្យរបស់យើង … ហើយចេញពីភាពទន់ខ្សោយ អ្នកនោះនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន » ( នីហ្វៃទី ២ ៣:៧, ១១, ១៣ ) ។
ខ្ញុំត្រូវបានធ្វើឲ្យរំភើបចិត្ត ហើយត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយការព្យាករនេះ ថា « ចេញពីភាពទន់ខ្សោយ អ្នកនោះនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន » ។ វាទំនងដូចជាពុំសមហេតុផលសោះដែលព្រះអម្ចាស់តែងតែហៅមនុស្សទន់ខ្សោយឲ្យសម្រេចកិច្ចការមួយដ៏ធំនោះ ។ ប៉ុន្តែអស់អ្នកដែលស្គាល់ពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន អាចត្រូវបានជម្រុញដោយភាពទន់ខ្សោយនោះ ដើម្បីស្វែងរកកម្លាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ដូច្នេះហើយអស់អ្នកដែលបន្ទាបខ្លួននៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿនឹងទទួលបានកម្លាំងពីទ្រង់ដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដានៅលើស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៨:១៨, ម៉ូសាយ ៤:៩ ) ។១
តាំងពីនៅជាយុវវ័យ យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានស្វែងរកព្រះអម្ចាស់តាមលក្ខខណ្ឌទាំងនេះ ។ ពេលយ៉ូសែបមានវ័យ ១៥ ឆ្នាំ លោកចង់បានការអភ័យទោសពីអំពើបាប ហើយចង់ដឹងថាតើព្រះវិហារណាមួយត្រឹមត្រូវ ។ លោកបានសរសេរថា « ប៉ុន្តែទោះជាខ្ញុំមានគំនិតគិតដ៏ជ្រាលជ្រៅ ហើយជួនកាលដ៏ខ្លាំងក្លាក្ដី គង់តែ … ពិបាកដល់ជនដូចរូបខ្ញុំ ដែលនៅវ័យក្មេង ហើយមិនសូវស្គាល់មនុស្ស និងដឹងក្ដី ឲ្យចេះសម្រេចចិត្តថានរណាមួយត្រូវ ហើយនរណាមួយខុសនោះឡើយ » ( សូមមើលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ — ប្រវត្តិ ១:៨ ) ។
ការដឹងអំពីភាពទន់ខ្សោយនេះយ៉ាងពេញលេញ លោកបានចូលទៅក្នុងព្រៃពិសិដ្ឋដើម្បីដឹងអំពីកន្លែងដែលលោកអាចរកឃើញសាសនាចក្ររបស់ព្រះ ។ លោកបានទូលសូម ដើម្បីលោកអាច ធ្វើ អ្វីមួយទាក់ទងនឹងរឿងនេះ ដើម្បីលោកអាចចូលរួម នឹងព្រះវិហារនោះ ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:១៨ ) ។ ជាចម្លើយចំពោះការទូលសូមដ៏ស្មោះរាបសារបស់លោក ព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានយាងមកជួបនឹងយ៉ូសែប ។ តាមរយៈការយាងមកជួបនេះ ទ្រង់ទាំងពីរអង្គបានរំដោះលោកឲ្យរួចពីអំណាចរបស់អារក្យ ហើយបានរៀបចំផ្លូវសម្រាប់ការស្ដារឡើងវិញ( សូមមើលយ៉ូសែបស្ម៊ីធ — ប្រវត្តិ ១:១៤–១៩ ) ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ ពុំបានប្រកែកថា លោកគឺជាមនុស្សម្នាក់នៃ « ពួកកំសោយនៅពិភពលោក » នេះឡើយ ( គ. និង ស. ១:១៩, ៣៥:១៣ ) ។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមកទៀត ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់លោកបែបនេះ ៖ « ចំពោះការណ៍នេះហើយ ដែលយើងបានលើកអ្នកឡើង ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចបង្ហាញនូវប្រាជ្ញារបស់យើង តាមរយៈពួកកម្សោយនៃផែនដី » ( គ. និង ស. ១២៤:១ ) ។
ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមិនសូវមានគេឯងស្គាល់
យ៉ូសែប បានរៀបរាប់ខ្លួនលោកជា « ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមិនសូវមានគេឯងស្គាល់ … ដែលត្រូវទ្រាំធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិត » ( យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ — ប្រវត្តិ ១:២៣ ) ។ លោកបានកើតមកនៅក្នុងស្រទាប់សង្គមថ្នាក់ទាបជាមួយនឹងការអប់រំតិចតួចយ៉ាងស្តួចស្តើង ។ ការប៉ុនប៉ងសរសេរអំពីប្រវត្តិរបស់លោកជាលើកដំបូងបានគូសបញ្ជាក់ពីស្ថានភាពទន់ខ្សោយដែលលោកត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ។
« ខ្ញុំបានកើតនៅភូមិឆារ៉ុន [ សារ៉ុន ] នៅរដ្ឋវ័រម៉ន្តខាងជើង ប្រទេសអាមេរិកនៅថ្ងៃទី២៣ ខែ ធ្នូ គ.ស. ១៨០៥ ដែលមានឪពុកម្ដាយដ៏ល្អ ដែលខិតខំណែនាំខ្ញុំអំពីគ្រិស្ដសាសនា [ ។ ] នៅវ័យប្រហែលជាដប់ឆ្នាំ លោកឪពុករបស់ខ្ញុំ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សុញ្ញ័រ បានផ្លាស់លំនៅទៅភូមិបាល់ម៉ៃរា ឃុំអុនតារីយ៉ូ នៅរដ្ឋនូវយ៉ក ហើយដោយស្ថិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈខ្វះខាត លោកត្រូវមានកាតព្វកិច្ចខិតខំធ្វើការដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារដ៏ធំមួយ ដែលមានកូនប្រាំបួននាក់ ហើយដោយសារវាតម្រូវឲ្យមានការខិតខំពីសំណាក់សមាជិកគ្រួសារដែលអាចជួយផ្គត់ផ្គង់ដល់គ្រួសារបាន ហេតុដូច្នេះហើយ យើងត្រូវបានដកយកនូវអត្ថប្រយោជន៍នៃការអប់រំគ្រប់គ្រាន់ និយាយទៅខ្ញុំគ្រាន់តែបានបង្រៀនឲ្យចេះអានអក្សរ និងចេះច្បាប់មូលដ្ឋាននៃនព្វន្តសាស្ត្រប៉ុណ្ណោះ » ។២
យ៉ូសែប បានមានអារម្មណ៍យ៉ាងច្បាស់ថា លោកខ្វះការអប់រំរហូតមានពេលមួយនោះ លោកបានធ្លាប់ទួញសោកថា « លោកជាប់នៅក្នុងគុកតូច ដែលមានភាពងងឹតស្ទើរតែទាំងស្រុង ដោយប្រើប្រាស់ក្រដាស ប៉ិច និងទឹកខ្មៅ សរសរពាក្យមិនល្អឥតខ្ចោះ » ។៣ ទោះបីយ៉ាងណាក្តី ព្រះអម្ចាស់បានហៅលោកឲ្យបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន — ទាំងអស់មាន ៥៨៨ ទំព័រនៃច្បាប់ដើមដែលបានបោះពុម្ព — ដែលលោកបានធ្វើកិច្ចការនេះតិចជាង ៩០ ថ្ងៃ ។
មនុស្សណាក៏ដោយដែលគិតយ៉ាងច្បាស់នឹងសន្និដ្ឋានថា វាពុំអាចកើតឡើងបានឡើយ ដែលយ៉ូសែប ជាបុគ្គលដែលមានការអប់រំតិចតួចអាចសម្រេចរឿងមួយបែបនេះបានដោយខ្លួនលោកនោះ ហើយការពន្យល់ដែលមនុស្សខ្លះបានបង្កើតឡើងគឺពិបាកជឿជាងការពន្យល់ពិតថា លោកគឺជាព្យាការីដែលបានបកប្រែដោយអំណោយទាន និងព្រះចេស្ដានៃព្រះទៅទៀត ។
សាក្សីរបស់អិមម៉ា
រយៈពេលក្រោយមកទៀតនៅក្នុងជីវិតរបស់នាង នោះ អិមម៉ា ស៊្មីធ បាននឹកចាំថា នៅ គ្រាដែលស្វាមីរបស់នាងបានបកប្រែផ្ទាំងចំណារមាសនោះ គាត់ « មិនអាចសរសេរ ឬអានពាក្យបានច្បាស់លាស់ទេ ប៉ុន្តែត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យសរសេរសៀវភៅមួយដូចជាព្រះគម្ពីរមរមនតែម្នាក់ឯង ។ ហើយទោះបីជាខ្ញុំគឺជាអ្នកចូលរួមយ៉ាងសកម្មម្នាក់នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងក្ដី ក៏វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការងឿងឆ្ងល់ដែរ ‹ ជាកិច្ចការធំ និងអស្ចារ្យ › ហើយវាដូចគ្នាចំពោះមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតដែរ » ។៤
ជាមួយនឹងបរិបទនៃប្រវត្តិសាស្ត្រនេះ វាគឺជារឿងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីមើលទំព័រទីមួយនៃសៀវភៅកំណត់ហេតុដំបូងរបស់យ៉ូសែប ដែលចុះនៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣២ ( ដូចបានបង្ហាញនៅខាងស្ដាំ ) ។ លោកបានសរសេរសៀវភៅនេះប្រមាណជាបីឆ្នាំកន្លះ បន្ទាប់ពីលោកបានបញ្ចប់ការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន ។ សូមកត់ចំណាំថា លោកសរសេរ រួចហើយឆូតពាក្យដូចតទៅនេះចោល ៖
« យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជុញ្ញ័រ — សៀវភៅកំណត់ត្រាដែលបានទិញសម្រាប់កត់ចំណាំរាល់កាលៈទេសៈដែលកើតមាននៅក្រោមការសង្កេតមើលរបស់ខ្ញុំ » ។
ពេលខ្ញុំកាន់សៀវភៅកំណត់ហេតុនេះ ហើយអានពាក្យដែលបានឆូតចោលទាំងនេះ នោះខ្ញុំបាននឹកស្រមៃឃើញយ៉ូសែប អង្គុយនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានជនបទក្នុងទ្វីបអាមេរិក ដោយសរសេរប្រយោគចាប់ផ្ដើមនោះ រួចហើយគិតថា « ទេ ប្រយោគនោះដូចជាមិនត្រូវទេ ខ្ញុំត្រូវសាកល្បម្ដងទៀត » ។ ដូច្នេះ លោកបានឆូតប្រយោគនោះចោល ហើយសរសេរថា « សៀវភៅកំណត់ត្រារបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជុញ្ញ័រដែលបានទិញនៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣២ ក្នុងគោលបំណងកំណត់ត្រាដំណើររឿងនៃកិច្ចការទាំងអស់ដែលកើតមាននៅក្រោមការសង្កេតមើលរបស់ខ្ញុំ និង — — » ។
នៅទីបំផុត ប្រហែលជាដោយសារតែ មិនបានពេញចិត្តទាំងស្រុងជាមួយនឹងភាសាពាក្យសម្ដីមិនច្បាស់លាស់ដែលលោកទើបតែសរសេរ លោកបានសរសេរថា « ឱ សូមឲ្យព្រះប្រទានពរដល់ខ្ញុំ ដើម្បីខ្ញុំត្រូវបានដឹកនាំនូវរាល់គំនិតរបស់ខ្ញុំ ឱសូមប្រទានពរដល់អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ផង អាម៉ែន » ។៥ នៅក្នុងប្រយោគនេះ ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថា យ៉ូសែបកំពុងមានអារម្មណ៍អំពីការខ្វះ សមត្ថភាព និងភាពទន់ខ្សោយរបស់លោក ហើយកំពុងទូលសូមព្រះដោយសេចក្ដីជំនឿដើម្បីដឹកនាំលោកនៅក្នុងកិច្ចការដែលលោកធ្វើនោះ ។
ឥឡូវ សូមមើលភាពខុសគ្នារវាងការសរសេរនៅក្នុងកំណត់ហេតុនោះ និងសំណៅនៃទំព័រសរសេរដៃច្បាប់ដើមមួយនៃព្រះគម្ពីរមរមនដែលបានកត់ត្រានៅចន្លោះខែ មេសា និងខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៩ ( ដូចបានបង្ហាញនៅទំព័របន្ទាប់ ) ។
រូបភាពព្រះគម្ពីរមរមន និងការសរសេរដោយដៃកាលពីដើម ទទួលបានសិទ្ធិអនុញ្ញាតពីបណ្ណាល័យប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ
សូមកត់ចំណាំអំពីលំហូរពាក្យរាយ — ដោយគ្មានវណ្ណយុត្តិ ដោយគ្មានការឆូតចោលពាក្យ ។ នេះពុំមែនជាការរៀបអក្សរមួយទេ ។ យ៉ូសែបបានសរសេរវាមួយពាក្យម្ដងៗ ពេលលោកបានសម្លឹងមើលទៅក្នុងឧបករណ៍ដែលព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំសម្រាប់លោក ដូចជា យូរីម និង ធូមីម ហើយជាថ្មីអ្នកមើលឆុតមួយ ដោយប្រើមួកការពារភ្នែករបស់លោកពីពន្លឺចម្លែក ដើម្បីមើលឃើញច្បាស់ពាក្យទាំងឡាយពេលវាលេចឡើងមក ( សូមមើលនីហ្វៃទី ២ ២៧:៦, ១៩–២២, ម៉ូសាយ ២៨:១៣ ) ។ ដូចជាអ្នកមើលឃើញហើយ មាននូវភាពខុសគ្នាដ៏ធំមួយរវាងការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន និងកំណត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុ ៖ មួយជាផលិតផលរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ មួយទៀតជាផលិតផលរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាមនុស្សធម្មតា ។ ប្រសិនបើអ្នកមើលឲ្យជិតនូវច្បាប់ដើមនៃការសរសេរដោយដៃនៃការបកប្រែនោះ អ្នកនឹងអានពាក្យដែលបានលើកទឹកចិត្តដល់យ៉ូសែបថា
« ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ខ្ញុំ នីហ្វៃ បាននិយាយទៅឪពុកខ្ញុំថា ៖ ខ្ញុំនឹងទៅ ហើយធ្វើនូវអ្វីៗ ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបញ្ជា ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មិនចេញបញ្ជាដល់កូនចៅមនុស្សណាឡើយ លើកលែងតែទ្រង់នឹងរៀបចំផ្លូវ ដើម្បីឲ្យគេអាចសម្រេចនូវអ្វីៗ ដែលទ្រង់បានបញ្ជាដល់ពួកគេទុកជាមុនសិន » ( នីហ្វៃទី ១ ៣:៧ ) ។
ពីមុនបកប្រែពាក្យទាំងនេះ មិនយូរប៉ុន្មាន លោកបានបកប្រែពាក្យដូចតទៅនេះ ៖ « ប៉ុន្តែ មើលចុះ ខ្ញុំនីហ្វៃនឹងបង្ហាញដល់អ្នករាល់គ្នាថា សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់ទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់មានមកលើជន ទាំងអស់ណា ដែលព្រះទ្រង់បានរើស ដោយសារសេចក្ដីជំនឿរបស់គេ ដើម្បីធ្វើឲ្យគេខ្លាំងពូកែស្មើនឹងអំណាចនៃសេចក្ដីដោះលែងឲ្យរួចផុត » ( នីហ្វៃទី ១ ១:២០ ) ។
ពិតណាស់ ផ្ទៃរឿងមួយនៃព្រះគម្ពីរមរមន — និងជីវប្រវត្តិរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប — គឺថា មនុស្សទន់ខ្សោយដែលស្វែងរកព្រះអម្ចាស់ដោយរាបសានៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន ហើយខ្លាំងក្លានៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ការពង្រឹងនេះនឹងកើតមាន សូម្បីតែកិច្ចការដែលហាក់ដូចជារឿងតូចតាចក្ដី ។
ឧទាហរណ៍ យ៉ូសែប ជាមនុស្សដែលមិនសូវចេះប្រកបពាក្យ ត្រូវបានកែតម្រូវការប្រកបឈ្មោះCoriantumr ( កូរីអានទុមើរ ) ( សូមមើល ហេលេមិន ១:១៥ ) ពីសំណាក់អ្នកសរសេរទីមួយរបស់លោកឈ្មោះ អូលីវើរ ខៅឌើរី ។ លើកទីមួយដែលយ៉ូសែបបានសរសេរឈ្មោះនោះឲ្យទៅអូលីវើរ អូលីវើរបានសរសេរថា Coriantummer ( កូរីអានទុមើរ ) ។ នេះគឺជារឿងសមហេតុផល ដោយសារក្នុងភាសាអង់គ្លេសគ្មានពាក្យណាដែលបញ្ចប់ដោយពាក្យ « mr » នោះទេ ។ ប៉ុន្តែ យ៉ូសែប — ដែលជាមនុស្សមិនពូកែប្រកបពាក្យយល់ព្រមទទួលយកការប្រកបពាក្យនោះដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់លោក — ដោយបានកែតម្រូវការប្រកបពាក្យនោះ ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើការបកប្រែ ។ ឥឡូវនេះ យើងដឹងថា ខណៈដែលឈ្មោះនោះគឺជាការប្រកបដ៏ចម្លែកមួយជាភាសាអង់គ្លេស ប៉ុន្តែវាគឺជាការប្រកបដ៏ល្អបំផុតជាភាសាអេស៊ីព្ទ ហើយត្រូវគ្នានឹងមជ្ឈដ្ឋាននៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។ យ៉ូសែបនឹងពុំបានដឹងអំពីរឿងនេះឡើយ លើកលែងតែតាមរយៈវិវរណៈប៉ុណ្ណោះ ។៦
យើងអាចត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន
អព្ភូតហេតុនៃការបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាគំរូមួយនៃរបៀបដែលយ៉ូសែប ត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួនចេញពីភាពទន់ខ្សោយ ។ មាននូវមេរៀនកាន់តែផ្ទាល់ខ្លួនមួយទៀត ៖ ដូចជាយ៉ូសែបដែរ ប្រសិនបើយើងនឹងស្គាល់ពីភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ហើយងាកទៅរកព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿឲ្យអស់ពីដួងចិត្តរបស់យើង ដោយតាំងចិត្តធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ យើងក៏នឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួនចេញពីភាពទន់ខ្សោយដែរ ។ នេះពុំមែនមានន័យទាំងស្រុងថា ភាពទន់ខ្សោយទាំងអស់ត្រូវបានលុបចោលពីក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នោះទេ — ប៉ុន្តែវាមានន័យថា បុគ្គលបែបនេះនឹងត្រូវបានព្រះធ្វើឲ្យមានភាពមាំមួន ។
យ៉ូសែបបានសារភាពពីភាពពុំល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកដោយចិត្តរាបសា ។ លោកបានកត់សម្គាល់ថា កាលលោកនៅជាយុវវ័យ លោក « បានសម្ដែងនូវការទន់ខ្សោយនៃយុវវ័យ និងការឆ្កួតលីលានៃមនុស្សលោក » ( យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ — ប្រវត្តិ ១:២៨ ) ។ លុះក្រោយមកទៀត លោកបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅទីក្រុង ណៅវូ ថា លោក « ជាមនុស្សម្នាក់ ហើយពួកគេកុំរំពឹងថា [ លោក ] ល្អឥតខ្ចោះ … ប៉ុន្តែបើពួកគេទទួលនូវភាពទន់ខ្សោយរបស់ [ លោក ] និង ភាពទន់ខ្សោយរបស់បងប្អូនប្រុស នោះ [ លោក ] នឹងទទួលនូវភាពទន់ខ្សោយរបស់គេវិញដែរ » ។៧
យ៉ូសែបពុំដែលធ្វើពុតថា លោកជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ ឬមិនចេះភាន់ច្រឡំនោះទេ ប៉ុន្តែលោកទទួលស្គាល់ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះដែលបានប្រើតាមរយៈលោក ពេលបំពេញភារកិច្ចជាព្យាការី ៖ « ពេលខ្ញុំនិយាយជាមនុស្សធម្មតាម្នាក់ នោះគឺជាយ៉ូសែបតែប៉ុណ្ណោះដែលនិយាយ ។ ប៉ុន្តែពេលព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលតាមរយៈខ្ញុំ នោះគឺយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មិននិយាយទៀតឡើយ ប៉ុន្តែគឺជាព្រះវិញ » ។៨
ដូច្នេះចេញពីភាពទន់ខ្សោយ យ៉ូសែបត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន — មាំមួនល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី « សម្រេចច្រើនជាងគេ លើកលែងតែព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះដល់មនុស្ស » ( គ. និង ស. ១៣៥:៣ ) ច្រើនជាងព្យាការីផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។
ព្រះដ៏មិនផ្លាស់ប្ដូររបស់យើងក៏នឹងធ្វើឲ្យអ្នក និងខ្ញុំមាំមួនចេញពីភាពទន់ខ្សោយដូចគ្នាដែរ — ប្រសិនបើយើងនឹងងាកទៅរកទ្រង់ដោយសេចក្ដីជំនឿជាមួយនឹងដួងចិត្តដ៏ពេញលេញ ដូចជាយ៉ូសែបបានធ្វើ ។
ការអធិស្ឋាន និងសេចក្តីរាបសា
យោងតាមការត្រាស់ដឹងខាងសេឡេស្ទាលរបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់ប្រទានដល់យើងនូវភាពទន់ខ្សោយដើម្បីជួយសម្របសម្រួលយើងឲ្យមានភាពមាំមួនតាមរបៀបមួយគាត់ដែលចាំបាច់នៅក្នុងជីវិតនេះ និងភាពអស់កល្បជានិច្ច — គឺ តាមរយៈទ្រង់ ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « បើសិនជាមនុស្សលោកមករកយើង នោះយើងនឹងបង្ហាញដល់ពួកគេនូវភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ ។ យើងឲ្យភាពទន់ខ្សោយទៅមនុស្ស ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចបានរាបសា ហើយគុណរបស់យើងមានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ដែលបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះយើង ដ្បិតបើសិនជា ពួកគេបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះយើង ហើយមានសេចក្ដីជំនឿដល់យើង លំដាប់នោះយើងនឹងធ្វើឲ្យអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែចំពោះពួកគេវិញ » ( អេធើរ ១២:២៧ ) ។
យោងតាមបទគម្ពីរនេះ យើងត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវភាពទន់ខ្សោយ ដើម្បីយើងអាចមានចិត្តរាបសា ។ អស់អ្នកដែលជ្រើសមានចិត្តរាបសា ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់នឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន ។ បន្ទាប់មក សេចក្ដីរាបសារបស់យើងនៅ ចំពោះព្រះគឺជាកត្តាដ៏ចាំបាច់មួយដើម្បីឲ្យកម្លាំង និងព្រះចេស្ដានៃព្រះបើកសម្ដែងឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។
មានមនុស្សដែល « គិតស្មានថា គេបានដឹងដោយខ្លួនគេសព្វគ្រប់ហើយ ហេតុដូច្នោះហើយ ប្រាជ្ញារបស់គេនោះ គឺជាសេចក្ដីឆ្កួតលីលា ហើយមិនផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់ពួកគេឡើយ ហើយពួកគេនឹងត្រូវវិនាសទៅ » ( នីហ្វៃទី ២ ៩:២៨ ) ។ ថ្នាំបន្សាបចំពោះអំនួតនេះគឺត្រូវ « ព្រមទទួលខ្លួនថា ល្ងង់ល្ងើនៅចំពោះព្រះ ហើយបន្ទាបខ្លួនចុះដល់ជម្រៅនៃភាពទន់ទាប » ( នីហ្វៃទី ២ ៩:៤២ ) ។
កាលលោកនៅជាយុវវ័យ យ៉ូសែបបានយល់ថា គន្លឹះដ៏សំខាន់មួយដើម្បីអភិវឌ្ឍសេចក្ដីរាបសាគឺ ត្រូវស្វែងរកព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងតាមរយៈការអធិស្ឋានដោយចិត្តស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត ។ ដានីយ៉ែល ថៃលើរ ជាសមាជិកសាសនាចក្រម្នាក់កាលពីជំនាន់មុន បាននឹកចាំពីគ្រាមួយនៅទីក្រុងខឺតឡង់ដែលមានមនុស្សជាច្រើនបានបែរមកទាស់នឹងព្យាការី ។ បងប្រុស ថៃលើរ ដែលមានវត្តមាននៅក្នុងការប្រជុំមួយដែលព្យាការីបានអធិស្ឋានជាមួយនឹងក្រុមជំនុំទូលសូមជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ បានរៀបរាប់អំពីបទពិសោធន៍នោះនៅក្នុងពាក្យពេចន៍ទាំងនេះថា
« ខ្ញុំធ្លាប់ស្ដាប់ឮបុរសស្ត្រីអធិស្ឋាន … ប៉ុន្តែទើបតែពេលនោះទេដែលខ្ញុំបានស្ដាប់ឮបុរសម្នាក់ទូលទៅព្រះរបស់លោកហាក់ដូចជាទ្រង់កំពុងគង់នៅស្ដាប់ប្រៀបបាននឹងឪពុកដ៏មានសន្ដានចិត្តល្អមួយកំពុងស្ដាប់អំពីទុក្ខសោករបស់កូនម្នាក់ដែលកំពុងយកចិត្តទុកដាក់នឹងកាតព្វកិច្ចដែរ ។ យ៉ូសែបនៅគ្រានោះពុំបានដឹងនោះទេ ប៉ុន្តែការអធិស្ឋាននោះ ដែលធ្វើឡើងទុកជាប្រយោជន៍ដល់អស់អ្នកដែលបានចោទប្រកាន់លោកថាបានបែកវង្វេង … បានទទួលនូវការរៀនសូត្រ និងទេពកោសល្យមកពីស្ថានសួគ៌ ។ … វាបង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញថា លើកលែងតែវាំងននត្រូវបានដកចេញនោះដូចជាខ្ញុំអាចមើលឃើញព្រះអម្ចាស់កំពុងឈរនៅពីមុខអ្នកបម្រើដ៏រាបសាបំផុតក្នុងចំណោមពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ដែលខ្ញុំធ្លាប់បានឃើញ » ។៩
កម្លាំងចេញពីភាពទន់ខ្សោយ
ពេលយ៉ូសែបមានវ័យ ១៧ ឆ្នាំ មរ៉ូណៃបានប្រាប់លោកថា « ព្រះទ្រង់មានកិច្ចការឲ្យខ្ញុំធ្វើ ហើយថាឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ នឹងមានដើម្បីសេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់ ក្នុងគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ពូជមនុស្ស ហើយគ្រប់ទាំងភាសា ឬថាឈ្មោះខ្ញុំនឹងត្រូវនិយាយដល់ទាំងសេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់នៅក្នុងចំណោមបណ្ដាជនទាំងអស់ »( យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ — ប្រវត្តិ ១:៣៣ ) ។
ខ្ញុំជឿជាក់ថា នៅពេលនោះ មានមនុស្សជាច្រើនបានគិតថា ការប្រកាសមួយបែបនេះគឺជាភស្ដុតាងនៃភាពរវើរវាយនៃភាពអួតអាង ប៉ុន្តែនៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះដោយមាននូវអ៊ិនធើរណែត ឈ្មោះក្មេងប្រុសស្រុកស្រែដែលមិនសូវមានគេឯងស្គាល់នោះ ត្រូវបាន ស្គាល់ជុំវិញសាកលលោក ហើយគេនិយាយអំពីលោកទាំងសេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់ ។
ពីមុនយ៉ូសែប និងហៃរុម ស្ម៊ីធ បានទទួលមរណភាពនៅគុគកាតធេច រដ្ឋអិលលីណោយបន្តិច ហៃរុមបានអានឮៗឲ្យយ៉ូសែប និងអ្នកផ្សេងទៀតដែលនៅក្នុងបន្ទប់ក្នុងគុកនោះជាមួយពួកលោកស្ដាប់ រួចហើយបានបត់ទំព័រនោះដែលមានពាក្យពេចន៍ដូចតទៅនេះ ៖
« ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ខ្ញុំបានអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់ សូមឲ្យទ្រង់ប្រទានដល់ពួកសាសន៍ដទៃនូវព្រះគុណ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានសេចក្ដីសប្បុរស ។
« ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា ៖ បើសិនជាពួកគេគ្មានសេចក្ដីសប្បុរសទេ វាមិនជាសំខាន់អីដល់អ្នកទេ គឺអ្នកបានស្មោះត្រង់ ហេតុដូច្នោះហើយ សំលៀកបំពាក់របស់អ្នកនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យជ្រះស្អាត ។ ពីព្រោះអ្នកបានឃើញភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន នោះអ្នកនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យខ្លាំងពូកែ រហូតដល់បានអង្គុយឯទីកន្លែង ដែលយើងបានរៀបចំទុក នៅក្នុងវិមានទាំងឡាយនៃព្រះវរបិតារបស់យើង » ( អេធើរ ១២:៣៦–៣៧ ) ។
នៅក្នុងន័យត្រឹមត្រូវមួយ គឺយ៉ូសែបត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួន ចេញពីទន់ខ្សោយ ។ ដោយបានទាក់ទាញទឹកចិត្តមួយចំណែក តាមរយៈភាពទន់ខ្សោយរបស់លោក លោកបានស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះដោយសេចក្ដីជំនឿ ដោយបានតាំងចិត្តធ្វើសកម្មភាពស្របតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។ លោកបានខិតទៅជិតព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌តាមលក្ខខណ្ឌទាំងនេះពេញមួយជីវិតរបស់លោក ។ ជាលទ្ធផល លោកបានដកពិសោធន៍នូវការនិមិត្តដំបូង បានបកប្រែព្រះគម្ពីរមរមន បានទទួលកូនសោបព្វជិតភាព បានរៀបចំសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញ ហើយបាននាំមកកាន់ផែនដីនេះនូវភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្យាការីយ៉ូសែបបានមាំមួនឡើង លោកពុំត្រូវបានធ្វើឲ្យខ្លាំងក្លាតែមួយគ្រានោះទេ ។ វាបានកើតឡើងចំពោះលោក ហើយវានឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក និងខ្ញុំដែរ « មួយបន្ទាត់ម្តងៗមួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ឯណេះបន្តិច ឯណោះបន្តិច» ( គ. និង ស. ១២៨:២១, សូមមើលផងដែរ អេសាយ ២៨:១០, នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០ ) ។
ដូច្នេះសូមកុំបាក់ទឹកចិត្ត ។ ដំណើរការនៃការធ្វើឲ្យមាំមួនមានបន្តិចម្ដងៗ ហើយវាតម្រូវឲ្យមានការអត់ធ្មត់ជាមួយនឹងការតាំងចិត្តដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនដើម្បីធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយប្រតិបត្តិតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក្ដី ។
អំណោយទាននោះបានត្រឡប់មកវិញហើយ
វិល្លាម ធីនឌេល ដែលបានបកប្រែ ហើយបានបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរប៊ីបជាភាសាអង់គ្លេសនៅសតវត្សរទី ១៦ បានថ្លែងទៅកាន់បុរសដែលមានចំណេះដឹងម្នាក់ដែលបានបដិសេធមិនឲ្យបញ្ចេញព្រះគម្ពីរប៊ីបទៅដល់មនុស្សសាមញ្ញថា « ប្រសិនបើព្រះទុកជីវិតឲ្យខ្ញុំ ជាច្រើនឆ្នាំទៅមុខទៀត ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលភ្ជួររាស់ស្រែបានដឹងច្រើនអំពីបទគម្ពីរជាងអ្នកទៅទៀត » ។១០
នៅក្នុងភាពស្រដៀងគ្នាមួយ ៣០០ ឆ្នាំក្រោយមក នេនស៊ី ថូយឡេ ជាគ្រូគង្វាលដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ក្នុងទសវត្សរឆ្នាំ ១៨៣០ បានមកទស្សនកិច្ចនៅទីក្រុងខឺតឡង់ ដើម្បីសង្កេតមើលដោយផ្ទាល់អំពី « សាសនាមរមន » ។ នៅក្នុងការសន្ទនាជាមួយនឹងយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងថ្នាក់ដឹកនាំផ្សេងទៀតក្នុងសាសនាចក្រ លោកស្រីបានរិះគន់ដល់សាសនាចក្រយ៉ាងខ្លាំង ។
ស្របតាមកំណត់ត្រារបស់ ថូយឡេ យ៉ូសែបពុំបានថ្លែងអ្វីទាំងអស់រហូតដល់លោកស្រីបានត្រឡប់មករកលោកវិញ ហើយបានទាមទារឲ្យលោកស្បថថា មានទេវតាមួយអង្គដែលបានបង្ហាញលោកអំពីកន្លែងទៅរកផ្ទាំងចំណារមាសនោះ ។ លោកបានឆ្លើយតបទាំងរីករាយថា លោកពុំធ្លាប់ស្បថពីមុនឡើយ ! ដោយចាប់កំហុសលោកពុំបាន លោកស្រីបានព្យាយាមបង្ខូចកិត្តិយសលោក ។ លោកស្រីបានសួរថា « តើលោកពុំខ្មាស់គេទេឬអី ដែលលាក់ពុតបែបនេះ ? « លោកគ្មានអ្វីលើសពីក្មេងស្រុកស្រែដ៏ល្ងង់ខ្លៅនៅក្នុងប្រទេសជាតិរបស់យើងឡើយ ! »
យ៉ូសែបបានឆ្លើយតបទាំងចិត្តស្ងប់ថា « អំណោយទាននោះបានត្រឡប់មកវិញហើយ ដូចកាលពីបុរាណដែរ គឺដល់អ្នកនេសាទដែលមិនចេះអក្សរ » ។១១
ដូច្នេះពាក្យសម្ដីរបស់ ធីនឌេល ត្រូវបានព្យាករទុកថា ក្មេងប្រុសស្រុកស្រែម្នាក់ពិតជាដឹងបទគម្ពីរច្រើនជាង ប្រហែលជាច្រើនជាងមនុស្សណាៗទាំងអស់ លើកលែងតែព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ពិតណាស់ សាសនាចក្រ និងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញពុំមែនជាកិច្ចការ របស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលជាក្មេងប្រុសស្រុកស្រែនៅអាមេរិកនោះទេ ។ ប៉ុន្តែវាគឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានស្ដារឡើងវិញ តាមរយៈ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការី ។ ពេលលោកសញ្ជឹងគិតអំពីជីវិតរបស់លោក យ៉ូសែបអាចនឹងបន្លឺសំឡេងជាមួយការសង្កេតមើលរបស់យ៉ាកុបថា « ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះទ្រង់បានបង្ហាញយើងនូវភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងដើម្បីអោយយើងដឹងថា គឺដោយសារព្រះគុណ និងការបន្ទាបខ្លួនដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ចំពោះកូនចៅមនុស្ស ទើបយើងមានអំណាចដើម្បីធ្វើនូវកិច្ចការទាំងនេះបាន » ( យ៉ាកុប ៤:៧ ) ។
ខ្ញុំដឹងថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ ធ្លាប់ និង ជាព្យាការីរបស់ព្រះ ដែលត្រូវបានធ្វើឲ្យមាំមួនចេញពីភាពទន់ខ្សោយ ។ ប្រធាន ព្រិកហាំ យ៉ង់ ( ១៨០១–៧៧ ) បានថ្លែងថា « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាស្រែកច្រៀងបទហាឡេលូយ៉ា រាល់ពេលដែលខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាព្យាការី » ។១២ ខណៈដែលខ្ញុំគ្មានឱកាសបែបនោះនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ខ្ញុំមានចិត្តយ៉ាងស្កប់ស្កល់ក្នុងការធ្វើការសន្យាថា « មនុស្សរាប់លាននាក់នឹងស្គាល់ ‹ បងប្រុសយ៉ូសែប ›ម្ដងទៀត » ។១៣ ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្យាការី និងសេចក្ដីរាបសារបស់លោកនៅចំពោះព្រះរបស់យើង ជាអង្គដែលបានធ្វើឲ្យលោកមាំមួន ។ ខ្ញុំក៏ទទួលបានការលើកទឹកចិត្តតាមរយៈដំណើររឿងប្រវត្តិសាស្ត្រនេះ និងគោលលទ្ធិថា ព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យយើងម្នាក់ៗមាំមួនចេញពីភាពទន់ខ្សោយ ប្រសិនបើយើងបន្ទាបខ្លួនយើងនៅចំពោះទ្រង់ដោយរាបសា ហើយអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់ដោយមានការតាំងចិត្តយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនដើម្បីធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។