សារលិខិតបង្រៀនសួរសុខទុក្ខ
យល់ព្រមទទួលបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក
សូមសិក្សាអត្ថបទនេះប្រកបដោយការអធិស្ឋាន និងស្វែងរកការបំផុសគំនិត ដើម្បីដឹងអំពីអ្វីដែលត្រូវចែកចាយ ។ តើការយល់ដឹងអំពីគោលបំណងនៃសមាគមសង្គ្រោះនឹងរៀបចំបុត្រីទាំងឡាយរបស់ព្រះសម្រាប់ពរជ័យនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយអ្នកដែលត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ ការលើកទឹកចិត្ត ការគាំទ្រ ការលួងលោម និងសណ្តានចិត្តល្អរបស់យើង » ។ « យើងគឺជាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ ដោយទទួលបានបញ្ជាឲ្យបម្រើ ហើយជួយដល់កូនចៅទ្រង់ ។ ទ្រង់ពឹងលើយើងម្នាក់ៗ » ។១
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ជាទីប្រឹក្សាទីមួយក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានមានប្រសាសន៍ថា « ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំមួយបានចាប់ផ្ដើមមានក្នុងដួងចិត្តបងប្អូន នៅពេលបងប្អូនបានចូលមកក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។ បងប្អូនបានធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាមួយ ហើយបងប្អូនបានទទួលការសន្យាមួយ ដែលបានចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរចរិតរបស់បងប្អូន ។ …
« … បងប្អូនបានសន្យាថា នឹងជួយព្រះអម្ចាស់សម្រាលបន្ទុក [ របស់មនុស្សដទៃ ] និងទទួលបានការលួងលោមចិត្ត ។ ពេលបងប្អូនទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បងប្អូនត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវអំណាចដើម្បីជួយសម្រាលបន្ទុកទាំងនោះ » ។២
ជីន ប៊ី ប៊ីងហាំ ជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងចង់ប្រើពន្លឺនៃដំណឹងល្អដើម្បីមើលឃើញអ្នកដទៃដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះទ្រង់ទតឃើញពួកគេ — ដោយក្តីអាណិតអាសូរ ក្តីសង្ឃឹម និងក្តីសប្បុរស ។ « ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ពេលយើងនឹងមានការយល់ទាំងស្រុងដល់ចិត្តអ្នកដទៃ ហើយយើងនឹងមានអំណរគុណចំពោះសេចក្តីមេត្តាដែលបានបង្ហាញដល់យើង — គឺដូចជាយើងផ្តល់គំនិត និងពាក្យសម្តីដោយសេចក្តីសប្បុរសទៅកាន់អ្នកដទៃ ។ …
« កាតព្វកិច្ច និង ឯកសិទ្ធិរបស់យើងគឺត្រូវទទួលយកការរីកចម្រើននៅក្នុងខ្លួន មនុស្សគ្រប់រូប ពេលយើងព្យាយាមក្លាយឲ្យកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង » ។៣
ពេលយើងរែកបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង នោះយើងកាន់តែស្គាល់នូវព្រះចេស្ដាព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « ពេលពិចារណាអំពីតម្លៃដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាននៃការឆ្កាង និងដង្វាយធួន នោះខ្ញុំសន្យាដល់បងប្អូនថា ទ្រង់នឹងពុំបោះបង់យើងចោលនៅពេលនេះឡើយ ។ ពេលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកកម្សត់ខាងវិញ្ញាណថា ‹ ចូរមកឯខ្ញុំ › នោះទ្រង់មានន័យថា ទ្រង់ស្គាល់ផ្លូវចេញ ហើយទ្រង់ស្គាល់ផ្លូវដែលត្រូវឡើង ។ ទ្រង់ស្គាល់វា ដោយសារទ្រង់បានដើរលើផ្លូវនោះហើយ ។ ទ្រង់ស្គាល់ផ្លូវនោះ ដោយសារទ្រង់គឺជាផ្លូវ » ។៤