Ang Piyesta sa Mooncake
“Dili ko kamo pagabiyaan nga daw mga ilo; ako mobalik ra kaninyo” (Juan 14:18).
“Ayaw pagdagan og layo kaayo!” Mitawag si Papa. “Padulong nang mongitngit, ug dili ko gustong madagma ka.”
Mihunong si Vincent ug mibalik. “Apan hinay kaayo kamo nga nanglakaw. Gusto ko makaabut sa piyesta sa dili pa mahurot ang mga mooncake!”
“Dili sila mahutdan og mga mooncake,” miingon si Papa samtang miagpas sila ni Mama. “Dili mahurot, hangtud makaabut mo didto!”
Madunggan na ni Vincent ang tingog sa mga tambol samtang nagkaduol na sila sa park. Ang mabulukon nga mga parol gipangbitay diha sa mga punoan sa kahoy, naghatag og kahayag sa ngitngit nga kagabhion. Ang mga pamilya nangaon nga naghanig ra og mga habol, nangandam nga makatan-aw nga manag-uban sa takdol nga buwan.
Nakakita si mama og bakante nga dapit diha sa kasagbutan ug mibukhad sa ilang habol. Mitunol siya ni Vincent og sensilyo aron mopalit og pagkaon.
“Salamat!” Dili na makapaabut si Vincent nga mosuroy. Iyang giihap ang iyang mga sensilyo samtang milakaw siya. Baynte ka ringgits! Igo ra kadto alang sa usa ka mooncake. Apan unsa man nga klase ang iyang gusto? Hamon? Pughak sa Itlog? Durian? Sa katapusan gipili niya ang usa nga puno sa itom nga paste sa lunga [sesame]. Milibut siya gikan sa usa ka tindahan ngadto sa laing tindahan samtang nagkaon, nagtan-aw sa tanang nagkadaiyang mga pagkaon. Nagtumpi ang mga tinuhog nga manok. Higanting mga kulon sa halang nga sabaw ug pancit. Tingali makapalit pa siya og kinuskos nga ice nga dunay ice cream sa iyang katapusang sensilyo!
Wala madugay nasuroy siya sa usa ka dapit nga wala kaayoy daghang mga parol. Ang kangitngit nakahatag niya og usa ka ideya.
Naghunahuna ko kon unsa kaha kalayoa akong maabtan kon maglakaw ko nga magpiyong akong mga mata? Iyang gipiyong ang iyang mga mata ug milakang. Dayon milakang na usab. Dayon nasabud ang iyang tiil sa usa ka butang. Matumba siya!
Agay! Ang iyang suwang napangka og mahait nga butang. Puthaw kadto nga tabon sa kanal! Mikab-ot siya ug mihikap sa iyang suwang. Nagdugo siya.
“Pa? Ma?” nanawag siya. Nagdali siya og balik ngadto sa mga parol, ug dunay tawo nga mitabang kaniya aron makit-an ang iyang mga ginikanan.
“Nabalaka na kami!” Miingon si Mama. Dayon nakit-an niya ang iyang panagway. “Kinahanglan ta moadto sa ospital.”
Ug sa wala madugay si Vincent naglingkod tupad ni Mama ug Papa diha sa lawak nga hulatanan sa ospital. Guol kaayo siya. Maayo ra ba kaha siya?
Nangyugpos siya sa iyang mga bukton ug naghunahuna mahitungod ni Jesus. Siya ug ang iyang pamilya nabunyagan pipila ka bulan ang milabay. Ang mga misyonaryo miingon nga si Jesus makatabang kaniya nga mobati og kahupayan.
Si Jesukristo ang makatabang nako. Si Jesukristo motabang kanako, siya naghunahuna sa makadaghan. Ug sa ingon mibati na siya nga mas nakalma. Mabati nga mora og ang Espiritu Santo anaa sa iyang kiliran.
Gigunitan og maayo ni Papa ang iyang kamot.
“Ang tanan ma-OK ra,” miingon si Mama.
Mitando si Vincent. Kahibalo siya nga eksakto siya.
Sa pag-abut sa doktor, gitahi niya ang iyang suwang. Sakit kini, apan dili kaayo. Gisultihan niya si Vincent nga tingali naa na siyay usa ka uwat. Apan para niya okay ra kini. Matag higayon nga makita niya kini, siya makahinumdom sa mga mooncake, sa piyesta, ug usa ka panahon nga iyang gibati nga gihupay ni Jesus ug sa Espiritu Santo. â—Ź