Część 24: Dzień 4

3 Nefi 11:1–17

Wprowadzenie

W jakiś czas po nastaniu wielkiej zagłady i trzech dni ciemności, grupa około 2500 mężczyzn, kobiet i dzieci zebrała się dookoła świątyni w kraju Obfitość (zob. 3 Nefi 17:25). Usłyszeli głos, którego z początku nie rozumieli. Gdy zaczęli nasłuchiwać, uświadomili sobie, że był to głos Ojca Niebieskiego, który przedstawiał Swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Ukazał się Zbawiciel świata. Jezus Chrystus zachęcał ludzi, by, widząc ranę w Jego boku i ślady po gwoździach w Jego dłoniach i stopach, jeden po drugim osobiście przekonali się, że został zgładzony za grzechy świata.

3 Nefi 11:1–7

Ludzie słyszą głos Ojca, zapowiadający ukazanie się Jego Syna

Wyjdź na zewnątrz z ołówkiem i swoim podręcznikiem do studiowania i nasłuchuj przez 60 sekund. W miejscu do tego przeznaczonym zapisz tyle dźwięków, ile zdołasz usłyszeć:

Teraz narysuj gwiazdkę przy każdym dźwięku, który twoim zdaniem byłby trudny do rozpoznania lub na który prawdopodobnie nie zwróciłbyś uwagi, gdybyś nie starał się go usłyszeć. Następnie wróć do pomieszczenia.

Wkrótce po nastaniu wielkiej zagłady i ciemności — znakach śmierci Jezusa Chrystusa — ludzie zebrali się wokół świątyni w kraju Obfitość. Gdy rozmawiali między sobą o tym, co się wydarzyło, stało się coś niezwykłego, czego początkowo nie mogli tego zrozumieć. Przeczytaj 3 Nefi 11:1–3 i przekonaj się, czego ludzie nie potrafili zrozumieć. Możesz zaznaczyć, jak opisany jest głos Boga i jakie wrażenie wywiera on na ludziach, którzy go słyszą.

Pomyśl przez chwilę nad tym, w jaki sposób głos, który słyszeli ludzie, jest podobny do podszeptów, które otrzymujemy od Ducha Świętego. Jaką prawdę możesz poznać dzięki fragmentowi: 3 Nefi 11:1–3, dotyczącemu sposobu, w jaki Pan i Duch Święty często mówią do nas? W tych wersetach ukazana jest następująca doktryna: Duch Święty często komunikuje się z nami spokojnym, cichym głosem, który czujemy sercem.

Prezydent Boyd K. Packer, Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów, wyjaśnił, w jaki sposób głos Pana, poprzez Ducha Świętego, oddziałuje na nasz umysł i serce:

„Chyba najważniejszą rzeczą, jakiej dowiedziałem się z Księgi Mormona, jest to, że głos Ducha rozpoznaje się bardziej jako uczucie niż dźwięk. Nauczycie się, tak jak ja się nauczyłem, ‘wsłuchiwać’ w ten głos, który można bardziej poczuć niż usłyszeć. […]

Dar Ducha Świętego […] prowadzi i chroni was, a nawet koryguje wasze czyny. Jest to duchowy głos, który przychodzi do naszego umysłu jako myśl lub uczucie przelane do naszego serca” („Rada dla młodzieży”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 17–18).

1. Pomyśl o sytuacji, w której czułeś głos Pana lub doznawałeś wpływu Ducha Świętego w swoim umyśle lub sercu. Napisz w swoim dzienniku do studiowania o swoim doświadczeniu i co wtedy czułeś.

Nefici usłyszeli głos dwukrotnie i nie zrozumieli go. Przeczytaj 3 Nefi 11:4–7 i odszukaj, co Nefici zmienili w swoim postępowaniu za trzecim razem, by zrozumieć, co mówi głos. Jak myślisz, co znaczy, że ci ludzie „nasłuchiwali”? (3 Nefi 11:5).

Prezydent Boyd K. Packer udzielił następującej wskazówki dotyczącej tego, co powinniśmy zrobić, by usłyszeć i zrozumieć głos Pana dzięki Duchowi Świętemu. Podkreśl słowa lub zwroty, dzięki którym wiesz, co masz robić lub czego masz unikać, by lepiej słyszeć głos Pana przez Ducha Świętego.

„Duch nie przyciąga naszej uwagi krzykiem, czy potrząsaniem nami ciężką ręką. Duch szepcze. Robi to tak delikatnie, że kiedy jesteśmy zbyt zajęci, nie jesteśmy w stanie go odczuć.

Czasami Duch popycha nas tak stanowczo i długo, że zwracamy na to uwagę. Jednak z mojego doświadczenia wiem, że w większości przypadków, jeśli nie przywiązujemy uwagi do łagodnych uczuć, Duch oddali się i będzie czekać, aż poszukamy Go, posłuchamy i wyrazimy to własnymi słowami” („How Does the Spirit Speak to Us?”, New Era, luty 2010, str. 3).

Możesz zapisać następującą zasadę w swoich pismach świętych obok fragmentu: 3 Nefi 11:5–6 i w swoim dzienniku do studiowania: Ucząc się słuchania głosu Pana, przemawiającego do nas przez Ducha Świętego, zrozumiemy to, co On chce nam przekazać.

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Co pomaga ci przygotować umysł i serce, by usłyszeć i zrozumieć głos Pana?

   2. Kiedy zrozumiałeś informację od Pana, którą — gdybyś nie postarał się jej usłyszeć — mógłbyś pominąć?

   3. Kiedy słyszałeś podszept od Ducha Świętego więcej niż raz, zanim go zrozumiałeś i wykonałeś zawarte w nim zalecenie?

3 Nefi 11:8–17

Jezus Chrystus ukazuje się ludziom i zachęca ich, żeby podchodzili do Niego jeden po drugim i dotykali Jego ran

Spróbuj wyobrazić sobie wydarzenia opisane w wersetach: 3 Nefi 11:8–10 w trakcie czytania o nich.

Wyobrażanie sobie tego, co się dzieje

Podczas studiowania pism świętych, często pomocne jest wyobrażanie sobie opisanych sytuacji lub wyobrażania sobie, jak byśmy się czuli, przebywając wśród ludzi przeżywających konkretne wydarzenia. Ta umiejętność sprawia, że wydarzenia i postacie z pism świętych stają się dla ciebie bardziej realne. Dzięki niej możesz poczuć wpływ Ducha Świętego.

3. Zastanów się nad tym, jakby to było zobaczyć zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, który ukazał się ludowi z Księgi Mormona. Zapisz w swoim dzienniku do studiowania myśli i uczucia, które by ci wówczas towarzyszyły.

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o ważności ukazania się Zbawiciela Nefitom tymi słowami:

„Ukazanie się [Zbawiciela] i oświadczenie, które temu towarzyszyło, stanowi punkt odniesienia i jest najważniejszym wydarzeniem w całej historii Księgi Mormona. To objawienie i deklaracja stanowiło źródło wiedzy i inspiracji dla każdego proroka Nefitów, który żył na przestrzeni 600 lat poprzedzających to wydarzenie, nie wspominając o ich przodkach — Jeredach i Izraelitach — na przestrzeni minionych tysięcy lat.

Każdy o Nim mówił, śpiewał, śnił i modlił się o Jego przyjście — aż nadszedł ten dzień. Najważniejszy ze wszystkich dni! Bóg, który zamienia każdą ciemną noc w jaśniejący poranek, ukazał się” (Christ and the New Covenant: The Messianic Message of the Book of Mormon [1997], str. 250–251).

Pamiętaj, że pozostali przy życiu Nefici i Lamanici byli świadkami niedawnej straszliwej zagłady i doświadczyli trzech dni całkowitych ciemności. Przeczytaj wersety: 3 Nefi 11:10–12 i poszukaj tego, co Jezus Chrystus chciał, by ludzie wiedzieli o Nim i o tym, czego dokonał w czasie Swej ziemskiej służby. Jak myślisz, która z wypowiedzi Zbawiciela byłaby dla ciebie najbardziej pocieszająca, gdybyś tam był. Zastanów się, dlaczego ta wypowiedź miałaby dla ciebie takie znaczenie. Możesz zaznaczyć w swoich pismach świętych wyrażenie, które wywarło na tobie największe wrażenie.

Przeczytaj fragment: 3 Nefi 11:13–15 i zaznacz, do zrobienia czego nakłaniał Jezus Chrystus ludzi, by sami zdobyli o Nim wiedzę, na której Mu zależało. Pomyśl o odpowiedziach na następujące pytania: Nawiązując do wersetu: 3 Nefi 11:14, czego Zbawiciel chciał, by ludzie dowiedzieli się dzięki temu doświadczeniu? Pamiętając, że było tam w owym czasie około 2500 osób (zob. 3 Nefi 17:25), jak długo mogło to trwać? Czego uczy cię to o Zbawicielu?

4. W dzienniku do studiowania zapisz odpowiedzi na następujące pytania:

   1. Jak myślisz, dlaczego Pan chciał, aby ludzie Go ujrzeli i dotknęli Go „jeden po drugim”? (3 Nefi 11:15).

   2. Jak by to wpłynęło na ciebie, gdybyś dotknął ran, których Zbawiciel doznał, dokonując zadośćuczynienia za twoje grzechy?

Możesz zapisać następującą prawdę w swoich pismach świętych obok fragmentu: 3 Nefi 11:11–15 lub w swoim dzienniku do studiowania: Jezus Chrystus zachęca mnie, abym uzyskał osobiste świadectwo o tym, że On jest moim Zbawicielem.

5. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Jak myślisz, jak silne jest twoje świadectwo o Zbawicielu? Jak ono wzrosło i umacniało się ostatnimi czasy?

   2. Jakie doświadczenia sprawiły, że zdobyłeś osobiste świadectwo o Zbawicielu lub co mógłbyś zrobić, by zyskać silniejsze świadectwo?

   3. W jaki sposób możesz się przekonać o tym, że Zbawiciel zna cię osobiście?

Przeczytaj fragment: 3 Nefi 11:16–17 i odszukaj, co zrobili ludzie, doświadczywszy czegoś tak osobistego w odniesieniu do Zbawiciela. Może przydać ci się informacja, że słowo „hosanna” jest zawołaniem używanym, aby oddać chwałę Panu.

Przyjrzyj się dokładniej wersetowi: 3 Nefi 11:15 i wskaż, co robili ludzie, gdy osobiście dotknęli ran Zbawiciela. Nie było cię tam, by samemu dotknąć ran Zbawiciela, jak czynili ludzie opisani w 3 Nefi, jak zatem możesz dowiedzieć się, że Jezus jest Chrystusem? (Zob. Ew. Jana 20:30–31; Moroni 10:3–7; NiP 46:13–14, by zobaczyć przykładowe odpowiedzi).

By odnieść werset: 3 Nefi 11:15 do siebie, dokończ następujące zdanie: Po otrzymaniu osobistego świadectwa o Jezusie Chrystusie, moim obowiązkiem jest .

Pomyśl o sposobach, w jakie człowiek posiadający świadectwo o Jezusie Chrystusie może „dawać świadectwo” o Nim.

Prezydent Boyd K. Packer uczył o świadectwie w następujący sposób: „Nie możecie wymusić spraw duchowych. Świadectwo nie jest nam narzucane. Ono rośnie. Świadectwo jest świadectwem i powinno być szanowane, bez względu na to, czy jest małe, czy duże. Rośniemy w naszym świadectwie tak, jak rośniemy pod względem fizycznym i właściwie nie wiemy, że to się dzieje, bo odbywa się to przez wzrost” („How Does the Spirit Speak to Us?”, str. 3).

6. Zakończ tę lekcję, zapisując własne świadectwo o Jezusie Chrystusie w swoim dzienniku do studiowania. Możesz napisać też o tym, co zrobiłeś, by zdobyć świadectwo lub co planujesz zrobić, by je wzmocnić. Jeśli tak podpowiada ci Duch, przeczytaj je komuś lub poproś kogoś, by je przeczytał.

7. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję 3 Nefi 11:1–17 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: