Wprowadzenie do Księgi Mosjasza
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Podczas studiowania Księgi Mosjasza przeczytasz pełne mocy świadectwa o misji Jezusa Chrystusa. Dowiesz się też o ludzie, który Pan wyzwolił z niewoli grzechu lub z fizycznego uciemiężenia. Co więcej, dowiesz się, jak prawe wysiłki podejmowane przez pojedyncze osoby, takie jak król Beniamin, Abinadi i Alma, były wielkim błogosławieństwem dla ludzi. Z drugiej strony, dostrzeżesz, jak niewłaściwe wybory pojedynczych osób, takich jak Zenif i jego syn, król Noe, sprowadziły na nich samych i ich lud negatywne konsekwencje.
Kto napisał tę księgę?
Mormon opracował i streścił zapisy kilku innych kronikarzy i w taki sposób opracował księgę Mosjasza. Księga nosi imię Mosjasza, który był synem króla Beniamina. Mosjasz był prorokiem, widzącym, objawicielem i królem, który panował w Zarahemli od około 124 do 91 r. p.n.e. Został nazwany na cześć swojego dziadka Mosjasza, który także był królem Zarahemli (zob. Omni 1:12–13, 19).
Mormon korzystał z wielu zapisów, aby opracować Księgę Mosjasza. Streścił on i cytował zapisy prowadzone przez Mosjasza na większych płytach Nefiego, które zawierały szczegółową historię Nefitów zamieszkujących kraj Zarahemla (zob. Mosjasz 1–7; 25–29). Korzystał także z zapisów Zenifa, który opisuje dzieje swego ludu od czasu, gdy opuścił Zarahemlę, aż do jego powrotu (zob. Mosjasz 7–22). Ponadto Mormon cytował i streścił fragmenty zapisów Almy, który zachował słowa Abinadiego (zob. Mosjasz 17:4) i prowadził kronikę swego ludu (zob. Mosjasz 17:4; 18; 23–24).
Kiedy i gdzie została napisana ta księga?
Oryginalny zapis użyty jako źródło do napisania Księgi Mosjasza został najprawdopodobniej napisany w okresie od 200 do 91 r. p.n.e. Mormon streścił te zapisy między 345 a 385 r. n.e. Mormon nie zawarł informacji o miejscu, w którym się wtedy znajdował.