Wprowadzenie do Księgi Enosa
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Księga Enosa ilustruje moc Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, aby oczyścić ludzi z grzechu i ich uzdrowić. Enos zmagał się przed Bogiem w żarliwej modlitwie, zanim jego grzechy zostały mu odpuszczone. Następnie modlił się o duchowe dobro Nefitów i Lamanitów. Przez resztę swojego życia trudził się, aby przynieść im zbawienie. Podczas studiowania Księgi Enosa będziesz mógł odkryć ważne lekcje na temat modlitwy, pokuty i objawienia. Możesz się też nauczyć, że gdy pojedyncze osoby otrzymują błogosławieństwa Zadośćuczynienia, pragną dzielić się tymi błogosławieństwami z bliźnimi.
Kto napisał tę księgę?
Enos, syn Jakuba, wnuk Lehiego i Sary, jest autorem tej księgi. Enos zapisał, że jego ojciec „wychował [go] w duchu karności i posłuszeństwa wobec Pana” (Enos 1:1). Pod koniec swojego życia Enos zapisał, że przez całe swoje życie głosił „Słowo zgodnie z prawdą, która jest w Chrystusie” (Enos 1:26). Przed śmiercią Enos przekazał mniejsze płyty Nefiego swojemu synowi Jaromowi. Enos zakończył swój zapis, mówiąc, że raduje się dniem, w którym stanie przed swym Odkupicielem. Oświadczył: „Wtedy z radością ujrzę Jego twarz i usłyszę od Niego: Pójdź do Mnie błogosławiony, przygotowane jest dla ciebie miejsce w posiadłościach Mojego Ojca” (Enos 1:27).
Kiedy i gdzie została napisana ta księga?
Enos zakończył swój zapis, oświadczając, że upłynęło 179 lat, od kiedy Lehi opuścił Jerozolimę (zob. Enos 1:25). To dowodzi, że sporządził on te zapisy między 544 r. p.n.e. a 421 r. p.n.e. Enos sporządził te zapisy, mieszkając w kraju Nefi.