Alma 36

Wprowadzenie

Po powrocie z misji wśród Zoramitów Alma zwołał swoich trzech synów i udzielił indywidualnych wskazówek każdemu z nich (zob. Alma 35:16). Jego rady dla Helamana są zapisane w rozdziałach: Alma 36–37, rady dla Sziblona zapisano w rozdziale: Alma 38, a rady dla Koriantona znajdują się w rozdziałach: Alma 39–42. Alma świadczył Helamanowi, że Bóg wybawi ludzi, którzy Mu ufają. By dowieść tej prawdy, Alma opisał historię swojego wybawienia z cierpienia spowodowanego grzechami wiele lat wcześniej. Gdy wzywał imienia Jezusa Chrystusa, został narodzony Bogu i przepełniony radością. Potem trudził się, by przyprowadzić do Jezusa Chrystusa innych ludzi.

Alma 36:1–5

Alma uczy swego syna Helamana o Bożej mocy, która pomaga nam w czasie prób.

Zastanów się nad sposobem, w jaki twoje życie zostało pobłogosławione dzięki świadectwu lub konkretnej lekcji przygotowanej przez członka rodziny, przyjaciela lub przywódcę w Kościele.

Przeczytaj wersety: Alma 36:1–5 i postaw się w sytuacji Helamana, gdy słuchał on świadectwa swego ojca. Co Alma chciał, by Helaman zapamiętał? (Zob. werset 2.). Czego Alma chciał nauczyć Helamana? (Zob. werset 3.).

Zapisz następującą zasadę w swoim piśmie świętym obok wersetu: Alma 36:3: Jeśli ufamy Bogu, On wspiera nas w radzeniu sobie z naszymi próbami i przeciwnościami. Pomyśl o momencie w twoim życiu, gdy zmagałeś się z jakimś problemem. W wyznaczonym niżej miejscu napisz, jak Bóg ci pomógł i jak umacniał cię w tym czasie.

Alma 36:6–22

Alma opisuje swój bunt i opowiada, jak dostąpił przebaczenia grzechów

Alma opisał swemu synowi Helamanowi sposób, w jaki Bóg wybawił go od udręki jego grzechów. Przeczytaj fragment: Alma 36:6–10 i odszukaj, co przydarzyło się Almie, gdy był młody i wraz z synami Mosjasza starał się zniszczyć Kościół.

W Księdze Mormona znajdują się trzy opisy zstąpienia anioła do Almy i synów Mosjasza. Alma 36 zawiera najbardziej rozbudowaną relację z tego, co Alma doświadczył przez trzy dni i noce, gdy nie był w stanie ruszać się ani mówić. (By przeczytać pozostałe relacje, zobacz rozdziały: Mosjasz 27 i Alma 38). Przeczytaj wersety: Alma 36:11–16 i zaznacz słowa lub wyrażenia użyte przez Almę, by opisać strach i ból, których doświadczył po ukazaniu się anioła.

Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów pomógł nam zrozumieć, co oznaczają zwroty doznawałem wiecznej męki i dusza cierpiała w największym stopniu [wersja angielska pierwszego z tych określeń odnosi się do starożytnej tortury łamania kołem. Drugie określenie w oryginale przyrównuje udrękę duszy Almy do rozdzierania jej w sposób, w jaki brona rozdziera glebę — przyp. tłum.]:

„Doznawałem męki oznacza ‘byłem poddany torturom’. W starożytnych czasach koło tortur było konstrukcją, na której kładziono ofiarę, przywiązując jej nadgarstki oraz kończyny do wrzeciona, którym następnie obracano, aby wywołać w ten sposób ból nie do zniesienia.

Brona to rama z kolcami. Kiedy ciągnie się ją wzdłuż pola, rozrywa i rozdziera glebę. Pisma święte często mówią o duszach oraz umysłach ‘rozdartych’ przez poczucie winy” („Dotyk ręki Mistrza”, Liahona, maj 2001, str. 25).

W dzienniku do studiowania pism świętych napisz, dlaczego twoim zdaniem Alma użył tak silnych sformułowań, by opisać swe odczucia. Jak użyte słowa świadczą o poczuciu winy i bólu osoby, która zgrzeszyła i nie odpokutowała.

Możesz zapisać następującą prawdę w swoim piśmie świętym obok wersetów: Alma 36:11–16: Grzech może prowadzić do bólu i żalu.

Przeczytaj fragment: Alma 36:17–18 i dowiedz się, jakie proroctwo swego ojca przypomniał sobie Alma. Zwróć uwagę na to, co zrobił Alma, gdy przypomniał sobie nauki ojca.

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział coś, co daje wyobrażenie o przeżyciach Almy: „Almę poruszyły nauki jego ojca, ale szczególne znaczenie ma fakt, że proroctwo, które zapamiętał, dotyczyło ‘[przyjścia] Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który zadośćuczyni za grzechy świata’. (Alma 36:17). To jest imię i przesłanie, które każdy człowiek musi usłyszeć. Alma usłyszał je i wołał poprzez piekielną mękę, która go paliła i poprzez udrękę sumienia, które nie mogło się zagoić. ‘Jezusie, Synu Boży, zmiłuj się nade mną’. (Alma 36:18). […] Bez względu na to, jakie modlitwy zmawiamy i jakie mamy potrzeby, wszystkie one zależą od tego błagania: ‘Jezusie, Synu Boży, zmiłuj się nade mną’. On jest gotowy, by się zmiłować. Zapłacił własnym życiem, by móc okazać nam tę łaskę” (However Long and Hard the Road [1985], str. 85).

Przypomnij sobie moment, gdy modliłeś się o błogosławieństwa Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, w tym o błogosławieństwo odpuszczenia jakiegoś grzechu. W dzienniku do studiowania napisz, dlaczego, twoim zdaniem, ważne jest, byśmy prosili Pana o błogosławieństwa Zadośćuczynienia w życiu.
Przeczytaj wersety: Alma 36:19–22 i zaznacz słowa oraz wyrażenia, które opisują, jak Alma zmienił się po modlitwie o zmiłowanie. Wypisz kilka z nich w dzienniku do studiowania pism świętych i napisz, czego uczą one o mocy Zadośćuczynienia Zbawcy.

Z tych wersetów uczymy się następującej zasady: Jeśli wykażemy się wiarą w Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, On uwolni nas od bólu spowodowanego naszymi grzechami i napełni nas radością. Zastanów się nad tym, co możesz zrobić, by zwiększyć swoją wiarę w Jezusa Chrystusa, abyś, jak Alma, mógł być uwolniony od bólu i wyrzutów sumienia związanych z twoimi grzechami.

Przeczytaj poniższy opis i zastanów się, jak mógłbyś zareagować: Przyjaciel, który czyta Księgę Mormona, prosi cię o pomoc w zrozumieniu słów Almy w wersecie: Alma 36:19. Pyta: „Jeśli cały czas pamiętam moje grzechy i nadal jest mi przykro z ich powodu, czy to oznacza, że nie zostały mi one wybaczone?”.

Przeczytaj następujące wyjaśnienie Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła i podkreśl wyrażenia, które, według ciebie, pomogłyby twojemu znajomemu:

„Szatan będzie starał się sprawić, abyśmy uwierzyli, że nasze grzechy nie są nam wybaczone, ponieważ [my] je pamiętamy. Szatan jest kłamcą; próbuje zamglić nasz wzrok i odwieść nas od ścieżki nawrócenia i przebaczenia. Bóg nie obiecywał tego, że [my] nie będziemy pamiętali naszych grzechów. Pamięć o nich pomoże nam uniknąć powtórzenia tych samych błędów. Jeżeli pozostaniemy wierni, to pamięć o naszych grzechach z czasem zacznie się zacierać. Jest to częścią jakże potrzebnego procesu uzdrowienia i uświęcenia. Alma świadczył, że po tym, jak błagał Jezusa o miłosierdzie, w dalszym ciągu pamiętał swoje grzechy, ale ta pamięć o grzechach już dłużej nie nękała go ani nie przysparzała cierpienia, ponieważ wiedział, że otrzymał przebaczenie (zob. Alma 36:17–19).

Naszym obowiązkiem jest unikanie wszystkiego, co przywróciłoby grzeszne wspomnienia z przeszłości. Kiedy cały czas mamy ‘skruszone serce’ i ‘pokornego ducha’ (3 Nefi 12:19), możemy zaufać, że Bóg już więcej ‘nie będzie o nich [o naszych grzechach] pamiętał’ [NiP 58:42]” („Punkt bezpiecznego powrotu”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 101).

Warto też zauważyć, że Alma nie powiedział, że nie pamięta już swoich grzechów, ale że nie pamięta bólu związanego z grzechami, że nie „dręczy go więcej wspomnienie grzechów” (Alma 36:19). Prawdziwa pokuta usunie ból i poczucie winy (zob. Enos 1:6–8).

Na podstawie informacji zawartych w wypowiedzi Prezydenta Uchtdorfa napisz w dzienniku do studiowania odpowiedź dla swojego przyjaciela. Napisz między innymi, dlaczego uważasz, że pamięć o naszych grzechach jest błogosławieństwem, chociaż po odpokutowaniu „wspomnienie naszych grzechów [już nas więcej nie dręczy]” (por. Alma 36:19).

Alma 36:23–30

Alma wyjaśnia, dlaczego wciąż stara się sprowadzić innych na ścieżkę pokuty

Jak się czujesz, gdy częstujesz przyjaciela bardzo smacznym jedzeniem? Gdy dowiadujesz się o czymś ekscytującym, jaka jest pierwsza rzecz, którą chcesz zrobić? Jak myślisz, dlaczego większość ludzi chce prawie od razu dzielić się tym, co usłyszeli, z kimś jeszcze? Przeczytaj wersety: Alma 36:23–24 i powiedz, jak uczucia opisane w powyższych pytaniach odnoszą się do doświadczeń Almy po jego nawróceniu. Jakich doświadczeń chciał Alma dla innych ludzi?

Przeczytaj fragment: Alma 36:25–26 i dowiedz się, jak nauczanie ewangelii przez Almę wpłynęło na niego i na innych. Uzupełnij następującą zasadę, opierając się o to, czego dowiedziałeś się o głoszeniu ewangelii z powyższych wersetów: Gdy dzielimy się ewangelią z innymi, przepełnia nas.

Zapisz uzupełnioną treść powyższej zasady w swoim dzienniku do studiowania i wyjaśnij, dlaczego uważasz, że ta zasada jest prawdziwa. W swoim wyjaśnieniu możesz napisać o radości, której sam doświadczyłeś, dzieląc się ewangelią z innymi.

Pomyśl o kimś, kogo znasz — przyjacielu, kimś z rodziny, członku okręgu lub gminy — kto mógłby odnieść korzyść, słuchając twojego świadectwa o Zbawicielu i Jego przywróconej ewangelii. Zastanów się, jak mógłbyś podzielić się z tą osobą świadectwem o tym, że Jezus Chrystus może uwolnić nas od bólu i napełnić nas radością. Możesz napisać list lub e-mail do tej osoby. Możesz zrobić krótką notatkę, by być przygotowanym na moment, gdy spotkasz się z tą osobą.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Alma 36 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: