Mormon 1–2

Wprowadzenie

Mimo że Mormon wychowywał się w czasach wielkiej niegodziwości, postanowił być wierny. Ze względu na jego wierność zostały mu powierzone kroniki Nefitów. W wieku 15 lat został „nawiedzony przez Pana oraz [doświadczył] i [poznał] dobroć Jezusa” (Mormon 1:15). W tym samym roku Nefici wyznaczyli go do przewodzenia ich armii (zob. Mormon 2:1). Pragnął pomóc Nefitom w odpokutowaniu, ale z powodu ich umyślnego buntu, Pan zabronił Moroniemu ich nauczać. Nefici stracili dar Ducha Świętego i inne dary Boga, toteż kiedy walczyli z Lamanitami, byli zdani na swoje własne siły.

Mormon 1:1–5

Mormonowi przekazano pieczę nad świętymi zapisami

Jakimi słowami chciałbyś być opisywany?

Czy kiedykolwiek opisano cię, używając słowa mormon? Co to dla ciebie znaczy, że ktoś opisał cię, używając słowa mormon?

Prezydent Gordon B. Hinckley przemawiał o nazwie mormon, której niektórzy ludzie używają, kiedy mówią o członkach Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich:

„I chociaż czasami wyrażam ubolewanie, iż ludzie nie nazywają tego Kościoła, używając poprawnej jego nazwy, jestem szczęśliwy, że przydomek, jakiego używają, niesie ze sobą ogromny szacunek, dzięki niezwykłemu człowiekowi i księdze, która składa niezrównane świadectwo o Odkupicielu świata.

Każdy, kto czyta i rozważa słowa Mormona, będzie mógł go poznać; każdy, kto czyta tę cenną historię, która została zebrana i zachowana w większej mierze przez niego, dowie się, że słowo: Mormon nie cieszy się złą sławą, ale reprezentuje największe dobro — dobro, które pochodzi od Boga” („Mormon Should Mean ‘More Good’”, Ensign, listopad 1990, str. 52–53).

Prorok Mormon urodził się w czasie, kiedy prawie wszyscy ludzie w kraju żyli w niegodziwości. W tym czasie Ammaron, prawy człowiek, który był kronikarzem, został „nakłoniony przez Ducha Świętego, [by ukryć] te święte kroniki” (zob. 4 Nefi 1:47–49). Ammaron odwiedził 10-letniego chłopca o imieniu Mormon i poinstruował go o jego przyszłej odpowiedzialności za te kroniki. Przeczytaj werset: Mormon 1:2 i wyszukaj słów lub wyrażeń, których użył Ammaron, aby opisać młodego Mormona.

Jedno ze słów użytych przez Ammarona to rozsądny. Słowo rozsądny oznacza: rozważny, poważny, prawy lub pobożny. Możesz zapisać tę definicję na marginesie swoich pism świętych. Jak myślisz, w jakich sytuacjach i kwestiach w życiu powinieneś być rozsądny? Ważne jest, by zrozumieć, że rozsądne osoby mogą nadal dobrze bawić się i śmiać. Osoby te wiedzą, kiedy mogą czuć się swobodnie, a kiedy powinny być poważne.

Ammaron opisał Mormona, używając też słowa „bystry” (Mormon 1:2). Jak myślisz, co to znaczy być bystrym? Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, że w pismach świętych słowo bystry jest używane w dwóch kontekstach:

„Zdawać by się mogło, że prosty i być może niedoceniany duchowy dar — dar ‘bycia bystrym’ (Mormon 1:2) — jest konieczny dla nas w świecie, w którym żyjemy teraz i w którym będziemy żyć później […].

Rozważajcie znaczenie tego ważnego duchowego daru. W pismach świętych słowo bystry jest używane w dwóch podstawowych znaczeniach. Jedno użycie wskazuje na ‘widzenie’, ‘zważanie’ lub ‘słyszenie’ — jak napisano w Ks. Izajasza 42:20 […].

Drugie użycie słowa bystry wskazuje na ‘posłuszeństwo’ lub ‘dotrzymywanie’ — jak napisano w [Naukach i Przymierzach 54:6] […].

Kiedy jesteśmy bystrzy, bezzwłocznie poszukujemy lub dostrzegamy i jesteśmy posłuszni. Oba te podstawowe elementy — poszukiwanie i dostrzeganie — są niezbędne do bycia bystrym. A prorok Mormon jest imponującym przykładem tego daru w działaniu” („Quick to Observe”, Ensign, grudzień 2006, str. 31–32).

W swoim dzienniku do studiowania napisz swoje przemyślenia o tym, jak umiejętność bycia bystrym pomaga ci w codziennym życiu.

Przeczytaj fragment: Mormon 1:3–5 i odszukaj wytyczne udzielone Mormonowi przez Ammarona. Jak myślisz, dlaczego Mormon musiał być rozsądny i bystry, by wypełnić te obowiązki?

Mormon 1:6–19

Z powodu umyślnego buntu ludzi Pan zabrania Mormonowi ich nauczać

Czy kiedykolwiek straciłeś coś bardzo cennego? Mormon w swej młodości był świadkiem wielu bitew pomiędzy Nefitami a Lamanitami. Był także świadkiem rozprzestrzenienia się wielkiej niegodziwości wśród wszystkich ludzi w kraju (zob. Mormon 1:6–13). Nefici stali się bardzo niegodziwi i z tego powodu, jak opisał to Mormon, stracili wiele cennych darów od Pana.

W swoim dzienniku do studiowania narysuj tabelę składającą się z dwóch kolumn. W pierwszej kolumnie napisz: „Dary, które stracili Nefici”. Przeczytaj wersety: Mormon 1:13–14, 18 i wyszukaj dary, które Pan odebrał Nefitom. Zanotuj swoje spostrzeżenia w pierwszej kolumnie. W drugiej kolumnie napisz: „Dlaczego Pan odebrał dary”. Przeczytaj wersety: Mormon 1:14, 16–17, 19 i wyszukaj powody, dla których Pan odebrał te dary Nefitom. Zanotuj swoje spostrzeżenia w drugiej kolumnie.

Z tych wersetów możemy dowiedzieć się, że przez niegodziwość i niewiarę tracimy dary Pana oraz wpływ Ducha Świętego. Zwróć uwagę, że choć bunt Nefitów był przeogromny, zasada ta dotyczy również każdego z nas, kiedy nie przestrzegamy któregokolwiek z przykazań Boga.

Jeśli żyłbyś w czasach Mormona, których z darów Boga wymienionych w wersetach: Mormon 1:13–14, 18 nie chciałbyś utracić najbardziej?

Przeczytaj fragment: Mormon 1:15 i wyszukaj, czego Mormon doświadczał, kiedy wielu Nefitów traciło dar Ducha Świętego i inne dary Boga. Jak myślisz, dlaczego Mormon miał duchowe doświadczenia, mimo że otaczała go wielka niegodziwość?

Mormon 2:1–15

Mormon przewodzi armiom Nefitów i ubolewa nad ich niegodziwością

Rozważ następującą sytuację: 30-letni mężczyzna mieszka razem z rodzicami i nie chce szukać pracy. Utrzymuje się z pracy swoich rodziców i marnuje większość swojego czasu na nieproduktywne zajęcia, takie jak gry komputerowe. Zupełnie inaczej jest opisany młody Mormon. Porównaj te dwa przykłady podczas studiowania rozdziału: Mormon 2.

Przeczytaj fragment: Mormon 2:1–2 i odszukaj, jakie obowiązki otrzymał Mormon oraz ile miał wtedy lat.

Wkrótce po wyznaczeniu Mormona do przewodzenia nefickim armiom Lamanici zaatakowali armie Nefitów z tak wielką siłą, że Nefici przestraszyli się i wycofali. Lamanici wypierali ich z kolejnych miast, aż Nefici zebrali się w jednym miejscu. Ostatecznie armie Mormona przeciwstawiły się Lamanitom i zmusiły ich do ucieczki (zob. Mormon 2:3–9).

Przeczytaj fragment: Mormon 2:10–15 i odszukaj, jaki był duchowy stan Nefitów po tych walkach. Następnie w dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. Dlaczego Nefici odczuwali żal?
2. Zgodnie z fragmentem: Mormon 2:14, skąd Mormon wiedział, że ich żal nie jest przejawem prawdziwej pokuty?
3. Według wersetów: Mormon 2:13–14, jaka jest różnica pomiędzy ludźmi, którzy odczuwają „żal nawrócenia”, a ludźmi, którzy odczuwają „żal ludzi potępionych” (zatrzymują się w swoim rozwoju)?

Z tych wersetów płynie nauka, że jeśli żal skłania do pokuty, wtedy przychodzimy do Zbawiciela ze skruszonym sercem. Zilustrowana jest tutaj także zasada, że żal odczuwany jedynie w wyniku konsekwencji grzechu prowadzi do potępienia (czyli oznacza, że człowiek zatrzymuje się w swoim rozwoju ku życiu wiecznemu).

W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
1. W jaki sposób osoba, która zgrzeszyła, może okazać „światowy smutek” — taki, który prowadzi do potępienia?
2. W jaki sposób osoba, która zgrzeszyła, może okazać żal, który prowadzi do pokuty?

Rozważ to, jak reagujesz, gdy zdajesz sobie sprawę z tego, że popełniłeś błędy lub zgrzeszyłeś. Jeśli zwrócisz się do Zbawiciela ze skruszonym sercem i odpokutujesz, wtedy doświadczysz spokoju i pojednasz się z Bogiem.

Mormon 2:16–29

Mormon przejmuje płyty i zapisuje dzieje niegodziwości swojego ludu

Kiedy trwały walki z Lamanitami, Mormon znalazł się w pobliżu wzgórza, na którym Ammaron ukrył nefickie zapisy. Wziął płyty Nefiego i rozpoczął zapis na temat tego, co zaobserwował wśród ludu od czasu, gdy był dzieckiem (zob. Mormon 2:16–18). Przeczytaj fragment: Mormon 2:18–19 i zaznacz wyrażenia, które opisują duchowy stan ludu, wśród którego Mormon dorastał.

Z tego, czego dowiedziałeś się o Mormonie, jak myślisz, dlaczego był pewny, że zostanie „podniesiony ostatniego dnia” (Mormon 2:19)? (W tym kontekście zostać „[podniesionym] ostatniego dnia” oznacza wyniesienie — zmartwychwstanie w celestialnym ciele i przyprowadzenie do obecności Boga, by przebywać z Nim na zawsze).

Życie Mormona jest świadectwem, że możemy podjąć decyzję, że będziemy żyć sprawiedliwie nawet w niegodziwym społeczeństwie.

Rozważ następującą radę: „Jesteś odpowiedzialny za dokonywane wybory. Bóg zna cię, troszczy się o ciebie i pomoże ci podejmować dobre decyzje, nawet jeśli twoja rodzina i przyjaciele korzystają z wolnej woli w niewłaściwy sposób. Miej moralną odwagę, aby stale przestrzegać woli Bożej, nawet jeśli miałbyś być sam. Kiedy to robisz, dajesz innym przykład do naśladowania” (Dla wzmocnienia młodzieży [broszura, 2011], str. 2).

W swoim dzienniku do studiowania napisz o tym, jak przyjaciel lub członek rodziny opowiadał się za tym, co słuszne, nawet jeśli ludzie wokół niego tego nie robili. Napisz też, w jaki sposób przykład tej osoby oraz Mormona są dla ciebie pomocne.

Motto Młodych Kobiet brzmi: „Popieranie prawdy i sprawiedliwości”. Bez względu na to, czy jesteś młodą kobietą czy młodym mężczyzną, pomyśl o konkretnej sferze swojego życia, w której możesz zrobić więcej, opowiadając się za tym, co słuszne. Pan zawsze pomoże ci opowiadać się za tym, co słuszne, nawet jeśli ludzie wokół ciebie tego nie robią.

W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

Przestudiowałem lekcję: Mormon 1–2 i ukończyłem ją w dniu (data).

Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: