ບັດນີ້ເປັນເວລາທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນ ແລະ ສ່ອງແສງອອກໄປ
ໂດຍ ອີເລນ ແອັສ ດໍຕັນ
ປະທານອົງການຍິງໜຸ່ມສາມັນ
ໃນຖານະທີ່ເປັນທິດາຂອງພຣະເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າໄດ້ເກີດມາເພື່ອນຳພາ.
ຈາກປ່ອງຢ້ຽມຫ້ອງການຂອງອົງການຍິງໜຸ່ມຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນພາບທີ່ສວຍງາມຂອງພຣະວິຫານເຊົາເລັກ. ທຸກມື້ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນທູດໂມໂຣໄນ, ຢືນຢູ່ເທິງພຣະວິຫານເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມສ່ອງແສງ ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ເຖິງສັດທາຂອງເພິ່ນ ແຕ່ຂອງເຮົານຳອີກ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັກໂມໂຣໄນ ເພາະວ່າ, ໃນທຸກສັງຄົມທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ, ເພິ່ນຄົງຢູ່ຢ່າງບໍລິສຸດ ແລະ ດ້ວຍຄວາມຈິງ. ເພິ່ນເປັນວິລະບຸລຸດ ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ເພິ່ນຢືນຢູ່ຄົນດຽວ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າເພິ່ນຢືນຢູ່ເທິງພຣະວິຫານໃນທຸກວັນນີ້, ກວັກມືເອີ້ນເຮົາໃຫ້ມີຄວາມກ້າຫານ, ເພື່ອຈື່ຈຳວ່າເຮົາເປັນໃຜ ແລະ ໃຫ້ມີຄ່າຄວນທີ່ຈະໄປພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດ—ເພື່ອໃຫ້ “ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ສ່ອງແສງອອກໄປ,”1 ຢືນຢູ່ເໜືອສຽງນັນນອງຂອງໂລກ, ແລະ ດັ່ງທີ່ເອຊາຢາໄດ້ທຳນາຍໄວ້ວ່າ, “ໃຫ້ຂຶ້ນ … ໄປຍັງເນີນພູຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເດີ”2—ພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດ.
ຜູ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນມື້ນີ້ ຄືທິດາທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເລືອກໄວ້ແລ້ວ. ບໍ່ມີກຸ່ມຜູ້ຄົນກຸ່ມໃດຢູ່ໃນໂລກນີ້ ທີ່ມີອິດທິພົນ ຜູ້ຢືນຢູ່ໃນຄວາມຈິງ ແລະ ໃນຄວາມຊອບທຳ ຫລາຍໄປກວ່າກຸ່ມຍິງໜຸ່ມ ແລະ ກຸ່ມສະຕີຂອງສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດແຫ່ງໄພ່ພົນຍຸກສຸດທ້າຍ. ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນຄວາມສູງສັກຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຮູ້ເຖິງເອກະລັກ ແລະ ໂຊກຊາຕາຂອງພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າເປັນຜູ້ມີຊື່ສຽງໃນໂລກກ່ອນເກີດ. ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າມີພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄຳສັນຍາ. ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບມໍລະດົກທາງວິນຍານແຫ່ງປິຕຸຂອງອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະ ຢາໂຄບ. ສາດສະດາຂອງພຣະເຈົ້າຄັ້ງໜຶ່ງໄດ້ກ່າວເຖິງພວກເຈົ້າແຕ່ລະ ຄົນຜູ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນຄ່ຳຄືນນີ້ວ່າ “ເປັນຄວາມຫວັງທີ່ສ່ອງແຈ້ງ”3 ຂອງອະນາຄົດ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍເຫັນດ້ວຍ! ຢູ່ໃນໂລກທີ່ທ້າທາຍ, ພວກເຈົ້າເປັນຄວາມສະຫວ່າງທີ່ສ່ອງແຈ້ງ. ແນ່ນອນ, ນີ້ເປັນວັນ “ເວລາທີ່ບໍ່ມີວັນລືມ.”4 ນີ້ເປັນວັນເວລາ ຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະ ຕອນນີ້ ເປັນເວລາສຳລັບກຸ່ມຍິງໜຸ່ມໃນທຸກແຫ່ງຫົນທີ່ “ຈະລຸກຂຶ້ນ ແລະ ສ່ອງແສງອອກໄປ, ເພື່ອແສງສະຫວ່າງຂອງພວກເຈົ້າຈະເປັນທຸງໃຫ້ປະຊາຊາດ.”5
“ມາດຕະຖານເປັນກົດຂອງການວັດແທກ ໂດຍສິ່ງນັ້ນ ຈະຮູ້ໄດ້ເຖິງຄວາມຈິງຈັງ ຫລື ຄວາມດີພ້ອມ.”6 ເຮົາຕ້ອງເປັນທຸງແຫ່ງຄວາມບໍລິສຸດເພື່ອທຸກບ່ອນໃນໂລກຈະໄດ້ເຫັນ! ປຶ້ມນ້ອຍທີ່ຫາກໍຖືກດັດແປງໃໝ່ຊື່ ສຳລັບຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງຊາວໜຸ່ມ ບັນຈຸບໍ່ພຽງແຕ່ມາດຕະຖານທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດຢ່າງຈິງຈັງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໄດ້ສັນຍາວ່າຈະປະທານພອນໃຫ້ນຳອີກຖ້າຫາກເຮົາປະຕິບັດຕາມ. ຖ້ອຍຄຳທີ່ບັນຈຸຢູ່ໃນປຶ້ມຫົວນີ້ເປັນມາດຕະຖານສຳລັບໂລກ, ແລະ ການດຳລົງຊີວິດຕາມຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ຈະຊ່ອຍເຫລືອພວກເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຈະເຮັດສິ່ງໃດເພື່ອຈະໄດ້ກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຫລາຍຂຶ້ນ ແລະ ມີຄວາມສຸກຢູ່ໃນໂລກທີ່ນັບມື້ນັບມືດມົວລົງ. ການດຳລົງຊີວິດຕາມປຶ້ມນີ້ ຈະຊ່ອຍເຫລືອພວກເຈົ້າໃຫ້ມີຄ່າຄວນພໍສຳລັບການເປັນເພື່ອນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ. ແລະ ໃນໂລກທີ່ພວກເຈົ້າອາໄສຢູ່ນີ້, ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງການຄວາມເປັນເພື່ອນນັ້ນໃນຕອນຕ້ອງຕັດສິນໃຈ ຊຶ່ງຈະກຳນົດອະນາຄົດທີ່ສຳເລັດຜົນ ແລະ ມີຄວາມສຸກຂອງພວກເຈົ້າ. ການດຳລົງຊີວິດຕາມມາດຕະຖານເຫລົ່ານີ້ ຈະຊ່ອຍເຫລືອພວກເຈົ້າໃຫ້ມີຄ່າຄວນທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານທີ່ສັກສິດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ໃນທີ່ນັ້ນຮັບເອົາພອນ ແລະ ອຳນາດທີ່ລໍຖ້າພວກເຈົ້າຢູ່ ຕອນພວກເຈົ້າເຮັດ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍາອັນສັກສິດ.7
ຕອນລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າຊື່, ເອມີ, ຍັງນ້ອຍ, ນາງມັກເບິ່ງທຸກສິ່ງທີ່ເຄື່ອນຍ້າຍ ໃນຕອນຂ້າພະເຈົ້າ ຕຽມຕົວໄປໂບດ. ຫລັງຈາກໄດ້ສັງເກດເບິ່ງສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດເປັນປະຈຳແລ້ວ, ນາງໄດ້ຫວີຜົມຂອງນາງເອງ ແລະ ນຸ່ງເຄື່ອງ, ແລ້ວນາງໄດ້ຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເອົາ “ສິ່ງເຫລື້ອມໆ.” “ສິ່ງເຫລື້ອມໆ” ທີ່ນາງກ່າວເຖິງແມ່ນຄຣີມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໃຊ້ເພື່ອກັນໜ້າບໍ່ໃຫ້ຫ່ຽວແຫ້ງ. ຕາມຄວາມຂໍຮ້ອງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ທາມັນໃສ່ແກ້ມ ແລະ ສົບຂອງນາງ, ແລ້ວນາງຈະຍິ້ມອອກມາ ແລະ ເວົ້າວ່າ, “ບັດນີ້ພວກເຮົາພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະໄປໂບດ!” ສິ່ງທີ່ນາງເອມີບໍ່ຮູ້ຄື ນາງບໍ່ຮູ້ວ່າ ນາງ “ເຫລື້ອມ” ຢູ່ແລ້ວ. ໃບໜ້າຂອງນາງເຫລື້ອມ ເພາະນາງບໍລິສຸດ ແລະ ໄຮ້ດຽງສາ ແລະ ດີ. ນາງມີພຣະວິນຍານຢູ່ກັບນາງ, ແລະ ມັນປະກົດໃຫ້ເຫັນ.
ຂ້ະເຈົ້າຫວັງວ່າ ຍິງໜຸ່ມທີ່ມາເຕົ້າໂຮມກັນໃນຄ່ຳຄືນນີ້ຈະຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈວ່າ ຄວາມສວຍງາມຂອງພວກເຈົ້າ—“ຄວາມສ່ອງແສງ” ຂອງພວກເຈົ້າ—ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນກັບເຂົ້າແປ້ງ, ຄຣີມ, ຫລື ເສື້ອຜ້າທີ່ສັງຄົມນິຍົມກັນນຸ່ງຖື. ມັນຂຶ້ນກັບຄວາມບໍລິສຸດພາຍໃນຕົວຂອງພວກເຈົ້າ. ເມື່ອພວກເຈົ້າດຳລົງຊີວິດຕາມມາດຕະຖານ ແລະ ມີຄ່າຄວນສຳລັບຄວາມເປັນເພື່ອນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະສາມາດເປັນພະລັງແກ່ໂລກໄດ້. ຕົວຢ່າງຂອງພວກເຈົ້າ, ແມ່ນແຕ່ຄວາມສະຫວ່າງຈາກດວງຕາຂອງພວກເຈົ້າ, ຈະເປັນອິດທິພົນຕໍ່ຄົນອື່ນໄດ້ ຜູ້ເຫັນພວກເຈົ້າ “ສ່ອງແສງ,” ແລະ ພວກເຂົາຈະຢາກເປັນຄືກັນກັບພວກເຈົ້າ. ພວກເຈົ້າໄດ້ຄວາມສະຫວ່າງນີ້ມາຈາກໃສ? ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນຄວາມສະຫວ່າງ, ແລະ ພຣະວິນຍານໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງແກ່ທຸກຄົນທີ່ມາສູ່ໂລກ “ແລະ ພຣະວິນຍານໃຫ້ຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງແກ່ທຸກຄົນຕະຫລອດທົ່ວໂລກທີ່ເຊື່ືອຟັງສຸລະສຽງຂອງພຣະວິນຍານ.”8 ຄວາມສະຫວ່າງອັນສູງສົ່ງໄດ້ເຂົ້າມາສູ່ດວງຕາ ແລະ ໃບໜ້າຂອງພວກເຈົ້າ ເມື່ອພວກເຈົ້າເຂົ້າໃກ້ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ແລະ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ. ນັ້ນຄືວິທີທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບ “ຄວາມສ່ອງແສງ”! ແລະ ນອກຈາກນີ້ແລ້ວ, ດັ່ງທີ່ພວກເຈົ້າສາມາດເຫັນ, “ຄຣີມທີ່ເຫລື້ອມ” ບໍ່ເກີດຜົນໃນໃບໜ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າເລີຍ!
ການເອີ້ນໃຫ້ “ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ສ່ອງແສງອອກໄປ” ເປັນການເອີ້ນພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນໃຫ້ນຳພາໂລກ ໃນອຸດົມການອັນຍິ່ງໃຫຍ່—ເພື່ອຍົກທຸງຂຶ້ນ—ແລະ ນຳພາຄົນລຸ້ນນີ້ໃນຄຸນງາມຄວາມດີ, ຄວາມບໍລິສຸດ, ແລະ ຄວາມມີຄ່າຄວນຕໍ່ພຣະວິຫານ. ຖ້າຫາກພວກເຈົ້າຢາກສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງຢູ່ໃນໂລກ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງ ແຕກຕ່າງຈາກໂລກ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອ້າງເຖິງຖ້ອຍຄຳຂອງປະທານໂຈເຊັບ ແອັຟ ສະມິດ ຜູ້ໄດ້ກ່າວຕໍ່ກຸ່ມສະຕີໃນວັນເວລາຂອງເພິ່ນວ່າ: “ພວກທ່ານບໍ່ຄວນໃຫ້ຜູ້ຍິງໃນໂລກ … ນຳພາພວກທ່ານໄປ, ແຕ່ພວກທ່ານຄວນເປັນຜູ້ນຳພາຜູ້ຍິງໃນໂລກໃນທຸກສິ່ງ … ທີ່ເຮັດໃຫ້ລູກຫລານມະນຸດບໍລິສຸດ.”9 ຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ຍັງດັງກ້ອງຢູ່ໃນທຸກວັນນີ້. ໃນຖານະທີ່ເປັນທິດາຂອງພຣະເຈົ້າ, ພວກເຈົ້າໄດ້ເກີດມາເພື່ອນຳພາ.
ໃນໂລກທີ່ເຮົາອາໄສຢູ່, ຄວາມສາມາດຂອງພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການນຳພາ ແລະ ຄວາມເປັນເພື່ອນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດສະເໝີ ຜູ້ຈະບອກພວກເຈົ້າ “ທຸກຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າຄວນເຮັດ”10 ເມື່ອພວກເຈົ້າຮັບຮູ້ ແລະ ອາໄສໄພເພິ່ງການນຳພາ ແລະ ການກະຕຸ້ນຂອງພຣະອົງ. ແລະ ນັບແຕ່ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ ບໍ່ສະຖິດຢູ່ໃນວິຫານທີ່ບໍ່ສັກສິດ, ເຮົາແຕ່ລະຄົນຈະຕ້ອງສຳຫລວດກວດກາເບິ່ງນິໄສ ແລະ ຫົວໃຈຂອງເຮົາ. ເຮົາທຸກຄົນຈະຕ້ອງປ່ຽນບາງສິ່ງ—ເພື່ອກັບໃຈ. ດັ່ງທີ່ບິດາຂອງກະສັດລາໂມໄນໄດ້ກ່າວຢູ່ໃນພຣະຄຳພີມໍມອນ, ເພິ່ນຈະປະຖິ້ມບາບຂອງເພິ່ນ ທັງໝົດ ເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.11 ເຮົາເດ້, ພວກເຈົ້າ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າ, ເຕັມໃຈທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນດຽວກັນນັ້ນບໍ່?
ກຸ່ມຄົນໜຸ່ມກຸ່ມໜຶ່ງໃນເມືອງຄະວີນ ຄຣີກ, ລັດອາຣິໂຊນາ, ໄດ້ “ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ສ່ອງແສງອອກໄປ” ແລະ ໄດ້ນຳພາຄົນໜຸ່ມໃນຊຸມຊົນຂອງເຂົາເຈົ້າໃນການດຳລົງຊີວິດຕາມມາດຕະຖານຢູ່ໃນປຶ້ມ ສຳລັບຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງຊາວໜຸ່ມ. ເຂົາເຈົ້າແຕ່ລະຄົນໄດ້ຂຽນບາງສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ທ່ວງດຶງເຂົາເຈົ້າໄວ້ ຫລື ຂຽນບາງສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກປ່ຽນແປງໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ ໄວ້ໃນປຶ້ມບັນທຶກສ່ວນຕົວ, ແລະ ຈາກນັ້ນເຂົາເຈົ້າໄດ້ຂຸດຂຸມ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພາກັນມາຫາຂຸມນັ້ນ, ໄດ້ຈີກເຈ້ຍໃບທີ່ເຂົາເຈົ້າຂຽນຂໍ້ຄວາມດັ່ງກ່າວ, ແລ້ວໂຍນມັນລົງຂຸມ ຄືກັນກັບຜູ້ຄົນຂອງອຳໂມນໄດ້ເຮັດໃນພຣະຄຳພີມໍມອນກັບອາວຸດແຫ່ງສົງຄາມຂອງພວກເຂົາ.12 ແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ຖົມເຈ້ຍເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະ ໃນມື້ນັ້ນພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນໄດ້ສັນຍາທີ່ຈະປ່ຽນ. ພວກເຂົາໄດ້ກັບໃຈ. ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງໃຈທີ່ຈະລຸກຂຶ້ນ!
ພວກເຈົ້າມີບາງສິ່ງໃນຊີວິດທີ່ຢາກປ່ຽນບໍ່? ພວກເຈົ້າສາມາດເຮັດສິ່ງນີ້ໄດ້. ພວກເຈົ້າສາມາດກັບໃຈ ເພາະການເສຍສະລະຊົດໃຊ້ອັນເປັນນິດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ. ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ເປັນໄປໄດ້ສຳລັບພວກເຈົ້າ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າທີ່ຈະປ່ຽນ, ເພື່ອກາຍເປັນຄົນບໍລິສຸດ ແລະ ສະອາດຄືນອີກ, ແລະ ກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະອົງ. ແລະ ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາວ່າ ເມື່ອເຮົາເຮັດ, ພຣະອົງຈະບໍ່ຈື່ຈຳບາບ ແລະ ຄວາມຜິດຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ.13
ບາງເທື່ອ ມັນອາດເບິ່ງວ່າ ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະຮັກສາຄວາມສ່ອງແສງໄວ້ສະເໝີ. ພວກເຈົ້າປະເຊີນກັບ ການທ້າທາຍຫລາຍຢ່າງ ຊຶ່ງອາດບັງຄວາມສະຫວ່າງທັງປວງ, ນັ້ນຄືພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ. ບາງເທື່ອ ເສັ້ນທາງກໍຫຍຸ້ງຍາກ, ແລະ ບາງເທື່ອອາດເປັນອາຍໝອກຕຶບໜາບັງຄວາມສະຫວ່າງໄວ້. ນັ້ນຄືກໍລະນີ ຂອງຍິງໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງຊື່ ຟະລໍເຣັນ ແຈດວິກ. ນັບແຕ່ນາງມີອາຍຸໄດ້ 10 ປີ, ນາງຟະລໍເຣັນ ຮູ້ວ່າ ນາງລອຍນ້ຳເກັ່ງ. ນາງໄດ້ລອຍຢູ່ English Channel ພາຍໃນ 13 ຊົ່ວໂມງ ກັບ 20 ນາທີ. ນາງ ຟະລໍເຣັນ ມັກການທ້າທາຍ, ແລະ ຕໍ່ມານາງໄດ້ລອງລອຍນ້ຳຈາກຝັ່ງທະເລປາຊີຟິກໄປຫາຝັ່ງເກາະກາຕາລິນາ—ປະມານ 21 ໄມ (34 ກິໂລແມັດ). ໃນການລອຍນ້ຳເທື່ອນັ້ນນາງເລີ່ມອ່ອນເພຍເມື່ອລອຍໄປໄດ້ 15 ຊົ່ວໂມງ. ນ້ຳໝອກຕຶບໜາເທິງໜ້ານ້ຳບັງບໍ່ໃຫ້ເຫັນຝັ່ງ. ແມ່ຂອງນາງໄດ້ຂີ່ເຮືອຕາມນາງໄປຂ້າງໆ, ແລະ ນາງຟະລໍເຣັນໄດ້ບອກແມ່ຂອງນາງວ່າ ນາງຢ້ານວ່ານາງຄົງໄປບໍ່ເຖິງຝັ່ງ. ແມ່ຂອງນາງກັບຜູ້ຝຶກນາງໄດ້ໃຫ້ກຳລັງໃຈແກ່ນາງໄປເລື້ອຍໆ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ນາງເຫັນຄືໝອກເທົ່ານັ້ນ. ນາງໄດ້ເຊົາລອຍ, ແຕ່ຫລັງຈາກນາງໄດ້ຂຶ້ນເຮືອ, ນາງຮູ້ວ່າ ນາງລອຍເກືອບຮອດຝັ່ງແລ້ວ. ເຫລືອແຕ່ປະມານໜຶ່ໄມ (1.6 ກິໂລແມັດ) ເທົ່ານັ້ນ ຈຶ່ງຈະໄປຮອດຝັ່ງ. ຕໍ່ມາຕອນນາງຖືກສຳພາດ ແລະ ຖືກຖາມວ່າເປັນຫຍັງນາງຈຶ່ງເຊົາລອຍ, ນາງໄດ້ຮັບສາລະພາບວ່າ ບໍ່ແມ່ນຄວາມໜາວ, ບໍ່ແມ່ນຄວາມຍາວໄກ. ນາງເວົ້າວ່າ, “ຂ້າພະເຈົ້າຍອມແພ້ເພາະໝອກ.”14
ຕໍ່ມານາງໄດ້ພະຍາຍາມລອຍນ້ຳອີກ, ແລະ ອີກເທື່ອໜຶ່ງ ໝອກໄດ້ບັງທາງນາງອີກ. ແຕ່ເທື່ອນີ້, ນາງໄດ້ລອຍຕໍ່ໄປ ແລະ ໃນທີ່ສຸດໄດ້ໄປເຖິງຝັ່ງ. ເທື່ອນີ້ເມື່ອນາງຖືກຖາມວ່າເປັນຫຍັງນາງຈຶ່ງລອຍຕໍ່ໄປ, ນາງເວົ້າວ່າ ນາງໄດ້ວາດພາບເຫັນຝັ່ງຢູ່ໃນໃຈຜ່ານໝອກອັນຕຶບໜານັ້ນຕະຫລອດໄລຍະທີ່ນາງລອຍໄປ..15
ສຳລັບນາງຟະລໍເຣັນ ແຈດວິກ, ຝັ່ງເປັນເປົ້າໝາຍຂອງນາງ. ສຳລັບເຮົາແຕ່ລະຄົນ, ພຣະວິຫານຄື ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາ. ເພື່ອນໜຸ່ມທັງຫລາຍ, ຈົ່ງຕັ້ງໃຈ. ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຈົ້າລັບຕາໄປ. ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ໝອກອັນຕຶບໜາທີ່ເປິະເປື້ອນທາງສິນທຳ ແລະ ສຽງຂອງໂລກທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າທໍ້ຖອຍໃຈກີດກັນພວກເຈົ້າໄວ້ຈາກການໄປເຖິງຈຸດເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ຈາກການດຳລົງຊີວິດຕາມມາດຕະຖານ, ຈາກການຊື່ນຊົມກັບຄວາມເປັນເພື່ອນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ແລະ ຈາກການມີຄ່າຄວນພໍທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ. ຈົ່ງຮັກສາພາບຂອງພຣະວິຫານ ບ້ານທີ່ສັກສິດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຢູ່ໃນໃຈ ແລະ ຄວາມຄິດຂອງພວກເຈົ້າເດີ້.
ຫລາຍອາທິດກ່ອນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນັ່ງຢູ່ຫ້ອງຊັ້ນສູງຂອງພຣະວິຫານຣິໂນ ນີວາດາ. ຄວາມສະຫວ່າງຂອງໄຟຢູ່ໃນຫ້ອງນັ້ນແມ່ນແຈ່ມແຈ້ງຫລາຍ ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ພວງແກ້ວທີ່ແຂວນຢູ່ກາງເພດານທີ່ສະທ້ອນໃສ່ໄຟ, ສົ່ງແສງລະຍິບລະຍັບເປັນຫລາຍສີຄືສີຮຸ້ງ. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມປະທັບໃຈຫລາຍເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າ ຮັບຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດເປັນຄວາມສະຫວ່າງ ແລະ ຊີວິດຂອງໂລກ16 ແລະ ຄວາມສະຫວ່າງຂອງ ພຣະອົງ ນັ້ນແຫລະທີ່ເຮົາຄວນຍຶດຖືໄວ້ ແລະ ສະທ້ອນແສງຂອງມັນອອກໄປທົ່ວ. ເຮົາ ເປັນຄືກັນກັບແກ້ວແທ່ງນ້ອຍໆແທ່ງໜຶ່ງທີ່ສະທ້ອນແສງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ໃນການເຮັດສິ່ງນັ້ນ, ເຮົາຕ້ອງສະອາດ ແລະ ປາດສະຈາກຜົງທຸລີຂອງໂລກ. ແມ່ນແຕ່ຕອນຢູ່ໃນພຣະວິຫານໃນມື້ນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າກໍຍັງໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງໂມໂຣໄນເອີ້ນເຮົາຢູ່—ຜູ້ເປັນທິດາຂອງສີໂອນວ່າ: “ຈົ່ງຕື່ນ ແລະ ລຸກຂຶ້ນຈາກຜົງທຸລີ.”17 “ບໍ່ແຕະຕ້ອງຂອງຊົ່ວ, ຫລື ສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດ.”18 “ຈົ່ງຕື່ນ ແລະ ລຸກຂຶ້ນ … , ຈົ່ງສວມອາພອນອັນສວຍງາມ, ໂອ້ ທິດາຂອງສີໂອນ … , ເພື່ອພັນທະສັນຍາຂອງພຣະບິດາຜູ້ສະຖິດນິລັນດອນ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບທ່ານຈະສຳເລັດ, ໂອ້ ເຊື້ອສາຍອິດສະລາເອນ.”19
ພອນຂອງພຣະວິຫານທີ່ຖືກສັນຍາໄວ້ບໍ່ແມ່ນສຳລັບພວກເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ສຳລັບທຸກລຸ້ນຄົນ. ເມື່ອພວກເຈົ້າຕັ້ງພຣະວິຫານເປັນເປົ້າໝາຍ, ແລ້ວອິດທິພົນຂອງພວກເຈົ້າໃນທາງດີຈະຍືນຍົງເກີນກວ່າເວລາ ແລະ ສະຖານທີ່, ແລະ ວຽກງານທີ່ພວກເຈົ້າກະທຳແທນຜູ້ທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວຈະເຮັດໃຫ້ການທຳນາຍສຳເລັດ ຄົບຖ້ວນ!
ກອງປະຊຸມເທື່ອແລ້ວນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນໃຈຫລາຍເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນແອວເດີ ເດວິດ ເອ ແບ໊ດນາ ເຊື້ອເຊີນພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນໃຫ້ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການເຮັດວຽກງານສືບປະຫວັດຄອບຄົວຂອງພວກເຈົ້າເອງ ແລະ ເຮັດວຽກງານໃນພຣະວິຫານແທນຜູ້ທີ່ໄດ້ລ່ວງລັບໄປແລ້ວປາດສະຈາກພອນຂອງພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.20 ໃນຂະນະທີ່ເພິ່ນໄດ້ສະເໜີຄຳເຊື້ອເຊີນນີ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ຫົວໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຕັ້ນແຮງ. ໃນພຣະຄຳພີ Doctrine and Covenants ເຮົາໄດ້ອ່ານກ່ຽວກັບວິນຍານເລີດລ້ຳອື່ນໆທີ່ໄດ້ເກັບໄວ້ໃຫ້ອອກມາໃນຄວາມສົມບູນແຫ່ງເວລາ ເພື່ອມີສ່ວນໃນການວາງຮາກຖານຂອງວຽກງານໃນຍຸກສຸດທ້າຍອັນສຳຄັນຍິ່ງ, ຮ່ວມທັງການສ້າງພຣະວິຫານທັງຫລາຍ ແລະ ການປະກອບພິທີການໃນນັ້ນ ເພື່ອການໄຖ່ຄົນຕາຍ.21 ນີ້ຄືວັນເວລາຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະ ວຽກງານຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນແລ້ວ! ບັດນີ້ ເປັນເວລາທີ່ຈະມີຄ່າຄວນ ແລະ ຮັບເອົາໃບຮັບຮອງເຂົ້າພຣະວິຫານ. ເມື່ອພວກເຈົ້າເຮັດວຽກງານນີ້, ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະກາຍເປັນຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຢູ່ເທິງພູສີໂອນ.22
ແອວເດີ ຣະໂຊ ເອັມ ບາເລີດ ໄດ້ກ່າວເຖິງພວກເຈົ້າວ່າ, “ອິດທິພົນຂອງຍິງໜຸ່ມຂອງສາດສະໜາຈັກ, ຄືກັນກັບຍັກໃຫຍ່ພວມນອນຫລັບຢູ່, ຈະຕື່ນຂຶ້ນ, ລຸກຂຶ້ນ, ແລະ ດົນໃຈຜູ້ອາໄສຂອງແຜ່ນດິນໂລກໃຫ້ເຮັດ ສິ່ງທີ່ຊອບທຳ.”23 ຍິງໜຸ່ມທັງຫລາຍ, ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມໃນເຫດການອັນຮຸ່ງເຫລື້ອມ ອັນທີ່ຈະຫລໍ່ຫລອມອະນາຄົດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຂອງໂລກ. ຕອນນີ້ເປັນເວລານັ້ນ!
“ຢູ່ເທິງພູສູງທຸງປິວສະບັດ. ປະຊາດຊາດທັງຫລາຍຫລຽວມອງ; ມັນທັກທາຍທັງໂລກ!”24 ເພື່ອນໜຸ່ມທັງຫລາຍ, ພວກເຈົ້າເປັນທຸງນັ້ນ! ຈົ່ງມີຄຸນງາມຄວາມດີ ແລະ ບໍລິສຸດ, ຈົ່ງສະແຫວງຫາຄວາມເປັນເພື່ອນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ຈົ່ງຝັງບາບ ແລະ ການລ່ວງລະເມີດຂອງພວກເຈົ້າເສຍ, ຈົ່ງເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຈຸດເປົ້າໝາຍ ແລະ ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ໝອກທີ່ເປິະເປື້ອນເລື່ອງສິນທຳບັງເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ຈົ່ງມີຄ່າຄວນທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານໃນຕອນນີ້. ຈົ່ງທາ “ຄຣີມເຫລື້ອມ” ນັ້ນ! ຂ້າພະເຈົ້າຂໍເປັນພະຍານດ້ວຍສຸດໃຈວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງພຣະຊົນຢູ່ ແລະວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງແກ່ຊີວິດຂອງເຮົາ ເມື່ອເຮົາເຂົ້າໃກ້ພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ ພຣະເຢຊູຄຣິດຫລາຍຂຶ້ນ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະທິຖານ, ເຊັ່ນດຽວກັບໂມໂຣໄນວ່າ ພວກເຮົາຈະລຸກຂຶ້ນ ແລະ ສ່ອງແສງອອກໄປ, ເພື່ອແສງສະຫວ່າງຂອງພວກເຈົ້າຈະເປັນທຸງໃຫ້ປະຊາຊາດ!25 ໃນພຣະນາມອັນສັກສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.