Vrouwen van de kerk op hun best: sterk en onverzettelijk

Julie B. Beck

Algemeen ZHV-presidente

We moeten sterk en onverzettelijk in geloof zijn, sterk en onverzettelijk in het gezin, en sterk en onverzettelijk in hulpverlening.

Geliefde zusters, ik begin deze toespraak met een gebed in mijn hart. Ik heb een getuigenis van het ware, herstelde evangelie van Jezus Christus. De Heiland is onze Leider, ons Voorbeeld, onze Rots, onze Kracht en onze Voorspraak. Alles wat ik kan doen om Hem en zijn geordende profeet te helpen, is mij tot zegen. Ik heb altijd veel liefde en respect voor de zusters van deze vereniging gehad en volgens mij zijn de vrouwen van deze kerk de beste, capabelste vrouwen in de wereld. Weet dat ik u — de geweldige vrouwen van deze kerk — liefheb.

President Hinckley heeft tijdens een wereldwijde instructiebijeenkomst voor leidinggevenden gezegd: ‘Ik ben ervan overtuigd dat er geen enkele organisatie is die met de zustershulpvereniging van deze kerk vergeleken kan worden. Meer dan vijf miljoen vrouwen uit de hele wereld zijn er lid van. Als zij eensgezind zijn en met één stem spreken, is hun kracht onmetelijk. (…) Het is enorm belangrijk dat de vrouwen van de kerk sterk en onverzettelijk pal staan voor alles wat juist en gepast is in het plan van de Heer.’¹

Ik heb deze geïnspireerde opdracht overwogen en bestudeerd, en ik heb me afgevraagd hoe de vrouwen van deze kerk de opdracht en belofte van president Hinckley kunnen vervullen. Hoe kunnen zij met één stem spreken en sterk en onverzettelijk pal staan voor alles wat juist en gepast is? In het plan van de Heer hebben vrouwen specifieke taken omdat ze dochters van God zijn, uitverkoren om ‘in een bijzonder moeilijk tijdperk van de wereldgeschiedenis’² naar de aarde te komen.

Om als vrouw ons deel in het plan van God te doen, moeten we sterk en onverzettelijk in geloof zijn, sterk en onverzettelijk in het gezin, en sterk en onverzettelijk in hulpverlening. Wij moeten uitmunten op deze drie belangrijke gebieden, die ons als discipelen van de Heer onderscheiden. In de zustershulpvereniging oefenen we ons in het discipelschap van Christus. We leren wat Hij ons wil leren, we doen wat Hij ons wil laten doen en we worden wat we van Hem moeten worden. Als we met dat doel bij elkaar komen, is het werk van de zustershulpvereniging altijd relevant, ongeacht de omstandigheden: of u nu 18 of 88 bent, ongehuwd of gehuwd, al of niet kinderen hebt, in Bountiful (Utah) of in Bangalore (India) woont.

Sterk en onverzettelijk in geloof

Ten eerste moeten de vrouwen van de kerk sterk en onverzettelijk in hun geloof zijn. Zij kunnen en moeten uitmunten in het naleven en geven van hun getuigenis van de Heer Jezus Christus en zijn herstelde evangelie. Dat doen we als we:

Verbonden met Hem sluiten en die naleven.
De gedragsnormen naleven en naar de tempel gaan.
Zijn leer in de Schriften en de woorden van de profeten bestuderen.
De ingevingen van de Heilige Geest waard zijn, herkennen en opvolgen.
Zijn evangelie verkondigen en verdedigen.
Persoonlijk en als gezin oprecht bidden.
Gezinsavond houden.
De beginselen van zelfredzaamheid en een verstandig leven nakomen.

Dat zijn essentiële dingen die we moeten doen voordat we aan minder essentiële dingen beginnen. Het zijn eenvoudige, onontbeerlijke gewoonten die bijna voor de hand liggend klinken als we erover praten. Maar het zijn tekens van discipelschap die altijd fundamenteel voor de zustershulpvereniging zijn geweest. Niemand anders kan dat voor ons doen — het zijn persoonlijke gewoonten en gebruiken die ons onderscheiden als mensen die sterk en onverzettelijk pal staan voor het goede.

Wat zouden de wereld en de kerk anders kunnen zijn als alle zusters van de kerk uitblonken in het sluiten, hernieuwen en naleven van verbonden; als alle zusters een tempelaanbeveling hadden en vaker naar de tempel gingen; als alle zusters de Schriften en de leringen van Christus bestudeerden en die zo goed kenden dat ze die leerstellingen altijd en overal konden verkondigen en verdedigen. Stel u de gezamenlijke kracht voor als alle zusters iedere ochtend en avond oprecht zouden bidden of als ze, nog beter, onophoudelijk zouden bidden, zoals de Heer heeft geboden. Als elk gezin dagelijks gezinsgebed en wekelijks gezinsavond zou houden, zouden we veel sterker zijn. Als iedere zuster zelfredzaam genoeg zou zijn om overvloedig van haar kennis, talenten en middelen te geven, en als het discipelschap van iedere zuster duidelijk zou blijken uit haar woorden en haar kleding, dan zouden we onverzettelijk in het goede zijn.

Sterk en onverzettelijk in het gezin

Ten tweede moeten de vrouwen van de kerk in het gezin sterk en onverzettelijk zijn. Ze kunnen en moeten een beter gezin hebben. Als discipelen van Christus kunnen en moeten we als de allerbeste ons gezin steunen, koesteren en beschermen. Dat doen we als we:

De goddelijke rol van de vrouw begrijpen en verdedigen.
De zegeningen van het priesterschap aanvaarden.
Een eeuwig gezin stichten.
Een sterk huwelijk in stand houden.
Kinderen krijgen en opvoeden.
De leden van ons gezin liefde geven en verzorgen.
De verantwoordelijkheid aanvaarden om een rechtschapen geslacht voort te brengen.
De leer van het gezin kennen, naleven en verdedigen.
Gegevens van overleden familieleden opzoeken en tempelwerk voor hen verrichten.

Iedere vrouw in deze kerk heeft als discipel van Jezus Christus de taak om het gezin te steunen, te koesteren en te beschermen. De vrouw heeft al vóór de grondlegging van de wereld specifieke taken gekregen. Het is essentieel voor de kracht van het gezin in de wereld dat u als verbondsvrouw uw stem laat horen en de leer van het gezin³ verdedigt.

In een wereld waar de vrouw wordt bestookt met valse informatie over haar identiteit, is het belangrijk om de goddelijke rol van de vrouw te kennen en te verdedigen. Populaire beroemdheden op radio en televisie doen zich voor als deskundigen en woordvoersters voor vrouwen. Hoewel in deze berichten onderdelen van de waarheid kunnen voorkomen, bevatten de meeste een boodschap van persoonlijke voldoening en zelfaanbidding, waardoor de vrouw vaak van haar ware identiteit en waarde wordt afgeleid. Deze stemmen bieden onecht geluk, waardoor veel vrouwen zich ellendig, eenzaam en verward voelen.

De enige plek waar vrouwen van de kerk de gehele en volledige waarheid over hun essentiële rol in het heilsplan leren kennen, is in deze kerk en in haar leer. We weten dat wij tijdens de strijd in het voorsterfelijk bestaan voor onze Heiland Jezus Christus hebben gekozen, met de mogelijkheid om bij een eeuwig gezin te horen. We weten dat wij dochters van God zijn en we weten wat we moeten doen. Vrouwen vinden waar geluk als zij hun unieke rol in het heilsplan begrijpen en daar vreugde in vinden. Wat vrouwen het allerbeste kunnen en moeten doen, wordt hier zonder excuses verdedigd en verkondigd. Wij geloven in de vorming van eeuwige gezinnen. Dat houdt in dat we in het huwelijk geloven. We weten dat het gebod om ons te vermenigvuldigen en de aarde te vervullen van kracht blijft. Dat houdt in dat we in het krijgen van kinderen geloven. We geloven dat we met de hulp van de Heer kinderen kunnen opvoeden en onderrichten. Dat zijn essentiële taken in het heilsplan. En als vrouwen deze taken met heel hun hart op zich nemen, zullen ze gelukkig zijn! Iedere zuster in deze kerk heeft het voorrecht om de waarheid wat betreft het gezin te kennen en te verdedigen.

Omdat het gezin eeuwig is, kunnen we niet achteloos of zelfvoldaan zijn in die relaties. In het verleden was veel van het grote werk van deze vereniging erop gericht om de vrouwen van de kerk te helpen bij het versterken van hun gezin, met nadruk op hun vaardigheden om te verzorgen — huishoudelijke vaardigheden, opvoedkunde en vaardigheden om hun huwelijk te versterken. Een gezin betekent werken, maar dat ís ons grote werk — en we zijn niet bang om te werken. Daar zijn we het beste in. Niemand zorgt beter voor het gezin dan de leden van de zustershulpvereniging. We steunen, verzorgen en beschermen.

Sterk en onverzettelijk in hulpverlening

Ten derde moeten de vrouwen van de kerk sterk en onverzettelijk in hulpverlening zijn. Als hulpvereniging moeten we de beste vrouwen in de wereld op het gebied van hulpverlening zijn. Dat is al vanaf het begin onze bijzondere taak. Ons dienstbetoon en de hulp die wij verlenen, zijn een teken dat we discipelen van de Heer en leden van zijn herstelde kerk zijn. Het is een voorrecht om deel uit te maken van deze wereldwijde vrouwenvereniging, waarvan de naam duidelijk maakt wat we moeten doen: hulp verlenen.

Joseph Smith heeft gezegd dat de vrouwen van deze kerk georganiseerd zijn om ‘de armen, de behoeftigen, de weduwen en de wezen te steunen, en alle liefdadige doeleinden na te streven’⁴ en ‘niet alleen om voor de armen te zorgen, maar ook om zielen te redden.’⁵ Die hulpverlening werd later door ouderling John A. Widtsoe gedefinieerd als ‘verlichting van armoede, verlichting van ziekte, verlichting van twijfel, verlichting van onwetendheid en verlichting van alles wat de vreugde en vooruitgang van de vrouw belemmert.’⁶

Ondanks de belangrijke hulpverlening die in het verleden is verricht, ligt het belangrijkste werk nog in het verschiet voor de vrouwen van de kerk. De aarde moet worden voorbereid om de Heer Jezus Christus te ontvangen, en te midden van oorlogen, opschudding, natuurrampen en steeds meer kwaad moeten wij aan deze voorbereiding bijdragen. Er is nooit een tijd in de wereldgeschiedenis geweest dat een totale hulpactie harder nodig was. Omdat wij discipelen van Jezus Christus zijn en verbonden met Hem hebben gesloten, hebben we onszelf verplicht om aan die hulpverlening deel te nemen.

U bent uniek en dierbaar. Eenieder van u heeft uw eigen lasten en problemen, waarbij u de hulp van de Heer kunt inroepen. We hebben ook de kans om de Heer te helpen door de lasten van anderen te verlichten. Dat is de beste en snelste oplossing voor eenzaamheid en wanhoop, en een zekere manier om het gezelschap van de Geest te verkrijgen. Als we hulp willen bieden, hoeven we alleen maar neer te knielen en te vragen: ‘Wie heeft mijn hulp nodig?’ Iedere zuster — gehuwd of ongehuwd, jong of oud — is nodig bij deze hulpverlening. En dat moeten we beter doen dan wie dan ook.

Sterke en onverzettelijke leidinggevenden

Nu wil ik iets zeggen tegen de geweldige ZHV-presidiums die zo trouw dienen. U hebt de stimulerende en heilige taak om het werk van de zustershulpvereniging te verrichten. U hebt de plicht om ertoe bij te dragen dat de vrouwen van de kerk uitmunten in geloof, gezin en hulpverlening. U zorgt ervoor dat de vrouwen van de kerk een grote en onweerstaanbare interesse in het evangelie hebben. U helpt de vrouwen bij het vervolmaken van hun vaardigheden op het gebied van huishoudkunde, ouderschap en huwelijk.

Iedere ZHV-leidster die is geroepen en aangesteld, heeft het recht om in haar geïnspireerde taak geleid te worden, zodat zij in de behoeften van de zusters kan voorzien.⁷ Als u zich op essentiële zaken concentreert, zal de Heilige Geest u helpen en zult u de moed ontvangen om onbelangrijke zaken te vermijden.

Iedere leidinggevende weet dat het gezin hard door wereldse stormen wordt getroffen, zoals verslaving, schuld, ontrouw en ongehoorzaamheid. De Heiland zag onze tijd als ‘het begin der weeën’⁸, een tijd waarin velen misleid zouden worden. Hij sprak van oorlogen, geruchten van oorlogen, hongersnoden, aardbevingen en pestilentiën. Dat is een beschrijving van de wereld waarin wij nu leven, en het is van groot belang dat de vrouwen van deze kerk verantwoordelijkheid nemen en zorgen dat zij in alles zijn voorbereid.

Als ZHV-leidsters kunt u iedere zuster in ieder gezin in iedere wijk en gemeente helpen om zelfredzaam te worden. Zij dienen geld en voedsel opzij te leggen, en vaardigheden te ontwikkelen waarmee zij zichzelf en hun gezin in moeilijke tijden kunnen onderhouden. De kerk heeft u van prima hulpmiddelen voorzien, zoals brochures over zelfredzaamheid, om u op weg te helpen. Dit maakt deel uit van uw werk.

U hebt het voorrecht om samen met priesterschapsleiders een afweermiddel en toevluchtsoord tegen die stormen te bieden en een hulpverleningsplan op te stellen om in de specifieke behoeften van uw mensen te voorzien. De vriendschap en de sociale omgang die het leven zo veel aangenamer maken, zullen een natuurlijk neveneffect van uw inspanningen zijn. Als u zich op hulpverlening richt, leidt dat altijd tot sociale omgang, maar als u zich op sociale omgang richt, leidt dat niet altijd tot hulpverlening.

Als we om wat voor reden dan ook als ZHV-zusters bij elkaar komen, moeten we onze kostbare tijd en gewijde fondsen gebruiken om de zusters te helpen bij datgene waarin we moeten uitblinken. Tijdens de ZHV op zondag moet de opening kort en aangenaam zijn, zodat de Geest onder ons zal willen vertoeven. We hebben alle mogelijke tijd nodig om samen het evangelie te bestuderen, zodat we onze taken het beste kunnen uitvoeren. Alle conferenties, activiteiten, bijeenkomsten en vergaderingen van de ZHV moeten gericht zijn op datgene waarin de zusters geacht worden uit te blinken. President Hinckley heeft ons verzocht:

‘Wij hebben een grotere uitdaging dan we ons realiseren.

‘(…) “Doe uw best.” Maar ik wil graag duidelijk maken dat we ons uiterste best moeten doen. (…) We zijn tot zo veel meer in staat.

‘(…) We moeten op onze knieën gaan en de Heer om hulp, kracht en leiding smeken. Daarna moeten we opstaan en voortgaan.’⁹

Geliefde zusters, onze profeet, die ik met heel mijn hart steun, heeft gezegd dat er een betere weg dan die van de wereld is. Hij heeft de vrouwen van de kerk opgeroepen gezamenlijk voor deugd te staan. Hij heeft gezegd dat als wij eensgezind zijn en met één stem spreken, onze kracht onmetelijk zal zijn. Ik heb tegen hem mijn vertrouwen uitgesproken dat de vrouwen van de kerk sterk en onverzettelijk zijn in hun geloof in Jezus Christus en zijn herstelde evangelie, sterk en onverzettelijk zijn in het steunen, koesteren en beschermen van hun gezin, en sterk en onverzettelijk zijn in hulpverlening. Moge de Heer ons zegenen bij dit essentiële werk van vrouwen. Dat bid ik in de naam van Jezus Christus. Amen.